Mam dobra wiadomosc! Po kawce i spakowaniu moich kierowcow wyjezdzam i wracam do was! Znacznie szybciej, bo w pierwotnym planie bylo, ze wracamy p obiedzie... Tak wiecz piec/szesc godzin bede szybciej. O ile moi kierowcy zas nie zrobia sobie przerwy na obiad, na dwie godziny pozwiedzac krakow, na napicie kawki, piwa, CZY JESZCZE JAKIEJ INNEJ CHOLERY!!! Mam nadzieje, ze nie ^*^ Droga to piec godzin jazdy.
A teraz informcja z <cenzura> - dzis, albo po polnocy, albo wczesniie rano ktos zrobil wszystkim zelona noc... no dobra, rusoffa... klamki od zewnatrz, byly wszedzie obsmarowane rusoffa pasta. Znaczy... mam nadzieje, ze to byla pasta >.<

---

Link do zewnętrznego obrazka

Szłam spokojnie z chłopakiem. Było miło zresztą jak zawsze, przy nim czułam jakby moje serce chciało wyskoczyć z piersi, choć od dawna już nie bije. Trzymaliśmy się za ręce i mimo to że wolałabym być bliżej nie uskarżałam się. Nagle rozległ się wokół głos z którego nie można było odczytać płci mówiącego. To ten M. Harold tak? Hm... Mimo wszystko nie śpieszy mi się do ludzi, więc niezbyt mi się widzi na tą chwilę pokonywanie tego cosia. Gdy skończyła się przemowa odezwał się Apple. Od razu na mojej twarzy zawitał szeroki uśmiech.
- No cóż może być. Ciekawe czy się przyjmie...
Nim zdążyłam coś dodać znowu zaczął gadać. Eh.. Jak on zacznie to nie skończy. Mimowolnie wywróciłam oczami i zachichotałam. Gdy już skończył puścił moją rękę i objął mnie ramieniem. Tak teraz może być. W zamian objęłam go w pasie i delikatnie musnęłam ustami jego szyję. Gdyby to było przed jakimiś 600 latami mogłabym się bać że się nie powstrzymam i go ugryzę. No ale odkąd zaczęłam na sobą panować już się nie boję.
- Um... wiesz niektóży pewnie chcą wrócić po zemstę albo dlatego że się przywiązali do niektórych miejsc i osób. Nie powinniśmy patrzeć tylko na nas. Pewnie spotkamy sporo osób które chcą wrócić silniejsze. Tak wiem ta gadka do mnie nie pasuje. Tylko się ze mnie nie śmiej...
Mimo całego mojego życiowego bagażu nie potrafię być starą zgredziałą wampirzycą. Jak tylko słyszę że z moich ust wypadają słowa jak matki do dzieci to po prostu szlag mnie trafia. Szkoda że się nie potrafię ugryźć w język, no ale podobno to jedna z moich najlepszych cech.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (22-06-2014 o 17h24)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka


            Kiedy Lyall powstrzymał mnie gdy chciałam iść pomóc, a następnie pokręcił głową wskazując biegnącego wilkołaka i dwie elfki. Jak patrzałam w tamtą stronę usłyszałam jak piszę na kartce. Gdy podsunął mi kartkę pod nos i miałam okazję przeczytać. Uśmiechnęłam się...
- Widzę...W sumie masz rację. Szczerze nie wiem czy mi zależy to bardziej jak by chęć pomocy - powiedziałam do niego. Chciałam pomóc gdyż mojej rodzinie nikt nie pomógł. Do dzisiaj mam przez to koszmary. W nich widzę płomienie oraz słyszę krzyki. Jednak nie przyjechałam tutaj aby rozpamiętywać przeszłość tylko nauczyć się na nowo żyć. Nie wiem czemu ale wcześniej nie zauważyłam, że ma ładny charakter pisma jak na chłopaka. Poczułam spojrzenie Lyall na sobie podniosłam wzrok na niego. Wstałam ponieważ nie chciałam już siedzieć.
- Przejdziesz się na jakiś spacer, by móc zobaczyć oko... - mówiłam do Lyalla jednak nie dokończyłam, ponieważ wpadła na mnie jakaś dziewczyna. Spojrzałam na nią miała długie rude włosy. Zauważyłam, że patrzy się na moje oczy. Czy zawsze one muszą zwracać uwagi na moje oczy.
- Nic się nie stało. Miło mi cię poznać nazywam się Ronnie Effie Flloyd - powiedziałam nie wiedziałam czy powinnam przestawić Lyall. Ale on się sam nie przestawi - Mój towarzysz to Lyall. Przykro mi jednak sama nie znam jeszcze okolicy. - dodałam po chwili i spojrzałam na chłopaka - Może ty wiesz? - zwróciłam się do niego.

Ostatnio zmieniony przez Niamh (22-06-2014 o 19h26)

/ Yey, wróciłam!!! Plany aby wrócić wcześniej jednak poszły z piachem... Jakby co to ja wam sklepu ani bazaru nie zamknęłam, no ale dobra xD Tak więc nowe informacje - [tu powtórzę] Bazar jest dla WAS z jednej i drugiej strony lady. Sklep jest otwarty między 5, a 6 rano. Bo to takie nic - tylko produkty spożywcze, do kuchni w osiedlu [tj. akademiku!] i jako takie ciuchy sobie tam szybko kupujecie. Bar otwarty 25 godzin na dobę, ale żadnej o tym informacyjki nie ma, no bo po co? I tak, już jest otwarty. A teraz lepiej w kimę idźcie, bo na czwartą macie pierwszą lekcję, żebyście wstali! Chociaż kto lubi wcześnie chodzić spać i wcześnie wstawać? xP /



Wysłuchałem z uwagą Sharon. W sumie, to ma rację. Oby tylko ci którzy chcą się zemścić, czy jaką inną cholerę zrobić, niech przez to nie zmuszają i nas do powrotu w ludzkie strony.
Wtem stało się coś strasznie dziwnego. Do moich nozdrzy dobiegł bardzo mocny zapach, który wywołał u mnie wszechogarniający ból. Mój krzyk zaczął przeradzać się w wycie, łącznie z moim ciałem, przemieniającym się samoistnie w wilczą formę. W połowie się ogarnąłem i powróciłem do normy - ludzkiej postaci. Moje ciuchy były podarte, co się ogólnie nigdy nie zdarzało! Tak samo jak nigdy samoistnie nie poddawałem się przemianie. Ale ten zapach...
Natychmiast spojrzałem na Sharon.
- Nic ci się nie stało?! - patrzy teraz na mnie jak na jakiegoś potwora - Przepraszam... - nie chcę aby przez to coś dziwnego ze mną zerwała! Wtem tak jakby się garnęła, przykucnęła przy mnie i wzięła moją twarz w dłonie, i zaczęła zadawać pytania odnośnie tej przemiany - Nie, nic, ale najważniejsze że tobie nic nie zrobiłem. I nie mam zielonego pojęcia co to było. Powód, no cóż... prawdopodobnie po prostu nadmiar mocy w tym miejscu. Mimo wszystko nie miałem możliwości przebywać w miejscu z tyloma nadprzyrodzonymi na raz - chciałbym, żeby tak było, ale ten zapach, pochodził od jednej osoby...
A tak między nogami, to ta jej troska w oczach, ta opiekuńczość... najchętniej, to bym ją, z nią, teraz echem... może lepiej sobie po tym daruję...
- Wyglądam teraz jak obdartus i menel, co nie? Haha. Chodźmy szybko zobaczyć plan i mapę, a potem idę się gdzieś schować i przebrać... - wstaliśmy - dobrze, że spodnie jako tako się trzymają... i tutaj podbiegła do nas Mei - najlepsza przyjaciółka Sharon. Tu się rozgadała, jak to ona, z entuzjazmem wielkim, rozluźniając tę dziwną atmosferę po tym... czymś... - Jako tako. Jak dobrze, że tu dotarłaś bezpiecznie, Mei. Idziemy do szkoły, zobaczyć plan i mapę, a następnie odprowadzę was do miejsca, gdzie będziecie mieszkać... n bo raczej musi być coś takiego - po czym ruszyliśmy, ze mną obdartusem. Zdarza się? No zdarza, ale pierwszego dnia...
Na szczęście po drodze nikogo nie spotkaliśmy, a dziewczyny rozmawiały entuzjastycznie z przodu. Nie żebym się cieszył z braku osób, bo wyglądam jak jakiś żul, ale nie chcę spotkać tego wilkołaka. Może to nie wilkołak? Bardzo fajnie, jakby to nie był wilkołak, ale coś w to wątpię...
Dotarliśmy, sprawdziliśmy [A gdzie dla wilkołaków?], a następnie skierowaliśmy się do osiedla wampirów. Tuż przed nim zatrzymałem się. Wampiry i wilkołaki się nie lubią... ale do puki je do pokoju nie odstawię, to nie chcę je same zostawiać... wgl nie chcę je same zostawać... dobra, odprowadzę je do pokoju i szybko się stąd zmyję.
Gdy wybrały sobie dziewczyny jaki pokój, skierowaliśmy się do niego. Specjalnie skupiłem się, aby zapamiętać jego numer i przypadkiem go nie pomylić. Jak się okazało, był trzyosobowy... mam nadzieję, że nie będą z jakąś inną dziewczyną w pokoju. Wchodząc pomyślałem o swojej torbie z ubraniami. Bo skoro nie ma mojego akademika, no to gdzie ją znajdę? No i tu się o coś potknąłem. Jak się okazało - o swoją torbę.
- A to ci niespodzianka... to ja się tu szybko przebiorę i zostawię ją u was, do czasu aż nie obczaję gdzie ja będę spać, dobrze? - tak też zaraz zrobiłem, po czym pożegnałem się z Sharon całusem, a Mei przytuleniem, kazałem na siebie uważać, wyperfumować się i szybko opuściłem osiedle. Oby się zbytnio nimi przez mój zapach nie zainteresowały pozostali krwiopijcy...

/ Ewcia, królu Julianie, mam nadzieję, że się na mnie za to nie pogniewałyście, no ale jakoś musiałam z Sharon nadrobić różnicę czasu. W sprawie toreb, no to tak jak napisałam [wymyślone właśnie teraz, bo wcześniej o tym zapomniałam totalnie xD] - myślimy i się pojawia dokładnie przed nami [tj. Puf~!] No to tyle na razie ^*^ /

Ostatnio zmieniony przez Minwet (22-06-2014 o 20h48)

---

Link do zewnętrznego obrazka



             Chodziłem po okolicy między czasie wyczułem, że w obozie są jeszcze dwie wampirzyce. Czułem wyraźniej ich obecność. Jednak nie zwracałem na nie uwagi. Poszedłem spisać plan lekcji. Nie żebym był wyjątkowo pilnym uczniem. Jednak jutro zaczynam swoją edukację w tej szkoły. Wypadało znać plan... Zresztą nie są takie złe nie ma w nich matematyki ani fizyki. Tylko przedmioty, które mogą nam się przydać. Zobaczyłem, że już dochodzi godzina dwudziesta. Wróciłem do swojego pokoju. Nie zamierzałem iść spać. Jednak też nie chciałem się kręć bez celu. Sięgnąłem po książkę i powróciłem do lektury.

Neira & Noira

Noira nie potrafiła zbyt... Wyraziście okazywać emocji. Zawsze, a więc i teraz. Dlatego też patrzyła na Leelę, uśmiechając się lekko, choć w rzeczywistości była niemało podekscytowana faktem, iż już się znały, do tego pamiętały całkiem nieźle, nawet jeśli potrzeba było sobie to z początku przypomnieć.
Neira natomiast stała jak wryta i przysłuchiwała się tylko ich rozmowie. Dlaczego? No cóż, pomijając pierwszy szok, że Noira zna kogoś, kogo nie zna ona, dziwiło ją też późniejsze przedstawienie się wilkołaczki. Co do... No, w sensie, jak się Noirka w Irlandii znalazła, hę?! Zaraz jednak zamiast zaskoczenia popatrzyła na swoją "młodszą siostrzyczkę" z mieszanką podziwu i podekscytowania. No, kawałek świata to ona musiała zobaczyć! Ale dobra, dobra, koniec tego, w końcu ktoś o Neirze wspomniał. Uśmiechnęła się przyjaźnie do dziewczyny, gdy ich spojrzenia się spotkały.
- Pożyczyć? Hm... Myślę, że niektóre sobie możesz bez problemu zatrzymać! Daj mi tylko chwilkę, okee~? - powiedziała i odeszła do drugiego pokoju, do nieodpakowanych jeszcze bagaży. Wiedziała, gdzie są ubrania, więc bez problemu je znalazła. Inna sprawa, jeśli chodziło o coś, co pasowałoby na mniejszą od niej, a większą od czarnowłosej dziewczynę... Po chwili na coś wpadła, zaczęła szukać idealnej dla tamtej sukienki. I pomyśleć, że na niej to obcisła mini...
Wzięła ją, po czym wróciła do Leeli i wręczyła jej ubranie.
- Proszę, powinna pasować. Możesz iść tam się przebrać. - wskazała na pokój, z którego właśnie wyszła. Zaraz jednak co sobie uświadomiła. - Albo nie, czekaj, może lepiej do łazienki... - powiedziała i pokazała drugie drzwi w korytarzu. Tam akurat już znajdowały się wszystkie rzeczy, jakich by potrzebowała.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (23-06-2014 o 18h47)

---

Bo o prawicy powiedziała o pyszczku tylko pomyślała XD
Link do zewnętrznego obrazka

Spojrzała na chłopaka stojącego przy drzwiach. Przywykła że w jej domu to mężczyźni polowali. Jak to mawia jej mama, nie można pokazać mężczyźnie że we wszystkim możesz być lepsza.
~ Jeśli chodzi o mięso nie wybrzydzam, nie zjem tylko czegoś co ma więcej niż 4 kończyny.
Później odwróciła się do jasnowłosej elfki, poczekała grzecznie aż ta przyniesie coś z drugiego pokoju. Później poinstruowała ją gdzie powinna iść. ~ Dzięki, ale nie mogę tak was wykorzystywać, jeśli będę mogła wam się jakoś odwdzięczyć to powiedz.   Uśmiechnęła się blado do dziewczyn i weszła do łazienki w której stanęła przed lustrem pierwszy raz od kilku miesięcy. Gdy tylko zobaczyła jak wygląda wydała z siebie dość głośne. ~ &^&^& wyglądam jak....jak moi bracia po miesięcznej libacji! Choć nieraz po przemianie zdarzało się jej wyglądać podobnie, jako wilkołak nie była tym specjalnie zdziwiona i załamana. Zaczęła od wyciągania z czarnych włosów patyczków i liści, rozczesała je choć z pewnym trudem. Później weszła pod prysznic i siedziała pod nim sama nie wiedziała ile, sprawdziła wszystkie buteleczki i ich zapachy. Nie mogła nacieszyć się ich różnorodnością i aromatem. Ciepła woda również była dużo przyjemniejsza niż zimna woda z leśnych strumyków. Gdy w końcu skończyła założyła rzeczy które dała jej elfa. Prosta sukienkasięgająca jej prawie do kolan. Była ładna, ale nie czuła się w niej zbyt pewnie, w sumie to chyba ze trzy lata nie miała na sobie sukienki. Jeszcze raz rozczesała czarne sięgające do pasa włosy.Spojrzała na siebie w lustrze, ślady krwi i brudu zniknęły, włosy były proste i błyszczące, znów wyglądała jak normalna dziewczyna. Złożyła swoje stare ubrania, wzięła ja na ręce i wyszła z łazienki.~Przepraszam że tak długo, ale naprawdę kąpiele w rzecze nie umywają się do ciepłego prysznica.

>Ewcia on ma brąz włosy<
Link do zewnętrznego obrazka

Uśmiechnął się do towarzyszki po jej słowach dając do zrozumienia że ją rozumie.
Zaskoczony popatrzył na nowo przybyłą która wpadła na czarnowłosą. Słuchał ich uważnie, skłonił się gdy Ronnie go przedstawiła. Zapytany przez dziewczyny o akademik elfów kiwnął przyjaźnie głową. Zaczął gestykulować wskazując drogę, jednak po chwili zastanowienia stwierdził że szybciej będzie zaprowadzić je do tego miejsca niż grac z nimi w kalambury. Ruszył  przed siebie by odwrócić się do dziewczyn dając im do zrozumienia żeby poszły za nim. Po tym geście ruszył przed siebie w stronę akademika elfów. Dobrze że rozejrzał się po okolicy trochę wcześniej, miał w niej już jakiekolwiek rozeznanie. Zaczął za to przyglądać się rudowłosej osóbce  która własnie do nich dołączyła. Wyglądała na żywiołową i przyjacielską, jednak pozory mogą mylić i musi na to uważać.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (23-06-2014 o 20h10)

Idąc tak sobie drogą, ponownie dobiegł do mnie zapach tego wilkołaka. Skierowałem się jego kierunkiem. Zapach nasilał się i nasilał, ale jednak musiałem długo iść. Wkurzając się szedłem co raz szybciej, prawda.
Wtem w końcu zobaczyłem, przemienionego czarnego olbrzyma.
Tutaj ominę może moją reakcję, bo sam już jej nie pamiętam, za szybko to się działo.
Gdy po chwili skoczył do przodu i zniknął mi z oczu, postanowiłem ruszyć jego tropem. Już chciałem się przemienić, gdy na swoim ramieniu poczułem czyjąś dłoń. Nie zdążyłem się obrócić, a już minął mnie jakiś mężczyzna o raczej ciemnych włosach, z towarzystwem białego wilka. W głowie słyszałem tylko jego słowa "Wracaj na teren akademii, chłopcze".
To było... co najmniej dziwne. A może to był nauczyciel? No to może go lepiej usłuchać. Ciekawe czemu za nim ruszył? Może tamten wilkołak serio jest niebezpieczny... albo nie wolno się przemieniać? A może ściągnęli nas tutaj i teraz nas nie wypuszczą, do puki nie pokonamy M. Haroldzi? Czyli, że to... więzienie? Za ciekawie by nie było.

Postanowiłem ostatecznie na wilczka poczekać - przekonać się o tym i owym. W stronie, gdzie był, daleko daleko, zobaczyłem zarys dymu... jak dobrze że jest tu tyle tych gwiazd i jak przeleci dym, to je "przygasa". Czy mogli sobie uciąć pogawędkę? Ten wilkołak z tym dorosłym... ciekawe i nie sprawdzone.
Po jakimś czasie zacząłem ponownie czuć jego zapach, toż się schowałem. Wyszedł z lasu... cało. W gorszym stanie już sarnina na jego plecach. Głodny jestem, ale Sharon ważniejsza.
Gdy czarnowłosy mężczyzna ruszył w drogę, podążyłem za nim. Szliśmy... W STRONĘ OSIEDLA WAMPIRÓW!!!
Na moje wielkie, przeogromne szczęście, po prostu je ominął. A więc idzie do elfów? Szedłem za nim, aż doszedł do jakiegoś pokoju. No dobra, koniec z zabawą w Sherlocka Holmesa. Po prostu wejdę do tego pokoju i tyle - jak mnie rozszarpie, to cóż poradzę? Oby tylko nie bolało za bardzo.
- Ja jestem chętny! - zgłosiłem się żartobliwym tonem, stając w drzwiach - A tak na serio, to pragnę się zapytać, czy wiesz może gdzie wilkołaki mają mieszkać? Bo jakoś na mapie nie zauważyłem dla nich osiedla, a do lasu spać mi nie śpieszno - dobra, chwila prawdy - rozszarpie, czy nie.
A tak między nogami, to znajdują się tu dwie elfice... sądząc po skąpych ubrankach... i następna wilkołarzyca! Nie no, nie wierzę! Jakby mi jednego kłopotu mało było! I też nieźle od niej daje... gdzie ja trafiłem?
- No więc jak? Wiesz coś może?

Ostatnio zmieniony przez Minwet (23-06-2014 o 21h40)

---

Hehehe no wiesz Ty co xD
Link do zewnętrznego obrazka


Usiadła na krzesełku i przyglądała się ciemnowłosej elfce oraz jej towarzyszce.
~ Nameless pamiętasz Torranca? - była ciekawa czy dziewczyna pamięta jednego z najmłodszych braci który zauroczył się w niej na zabój.~ Wiesz że po twoim odejściu przez tydzień skamlał z tęsknoty. Czemu tak szybko nas opuściłaś?Przyglądała się dziewczynie z nieskrytą ciekawością. Była głodna i wyczerpana, ale nie znosiła siedzieć cicho. Zresztą w domu pełnym ludzi zawsze jest głośno i coś się dzieje.
Po chwili wyczuła zapach mięsa. Przyjemny aromat pieczonego mięsa, ślinka zaczęła automatycznie jej cieknąć.Zaczęła automatycznie poruszać noskiem jak gdyby wyczuwała coś w powietrzu, wyglądała trochę jak pies który złapał trop.  Gdy wilkołak stanął w drzwiach jej wzrok zrobił się dziki, automatycznie powędrował na trzymany w ręce chłopaka worek ze skóry. Przełknęła ślinę.
~ Ja. Co upolowałeś, to pachnie cudownie jak sarnina.
Przystępowała z nogi na nogę coraz bardziej głodna i zniecierpliwiona, jej wzrok przeskakiwał w nerwowym napięciu  z chłopaka na worek. Przez trzy miesiące nie starała się panować nad wilczą naturą i skutki tego były widoczne. Wtedy też usłyszała i wyczuła innego  wilkołaka. Jej oczom ukazał się jasnowłosy chłopak, pytał się o jakieś pokoje. Przyglądała mu się przez chwilę, wyblakłe oczy i włosy, jasna cera. Tak jak u jej matki, przemieniony.Poczuła do niego automatycznie nutkę sympatii, chyba tylko ze względu na to że przypomniał jej o mamie. ~ A Ty kto?wypaliła jednak nie hamując swojego zaskoczonego tonu, to miejsce wydawało się jej coraz bardziej dziwne. Wilkołaki bez dachu nad głową, pełno poszkodowanych przez ludzi, nie ma co jutro się stąd wyniesie i wraca do rodziny.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (23-06-2014 o 21h58)

Ta wilkołaczyca była szalona. Przeskakiwała z nogi na nogę tylko na sam zapach mięsa. Taka głodna, a i tak nie rzuciła się żadnego wampira? Chciało mi się pozytywnie śmiać, ale udało się jakoś to zatrzymać. Choć prawdopodobnie oczy mi się śmiały... ale, w każdym razie, wiem, że z jej strony raczej nie mam czego się obawiać. Jest normalna... w jednym z znaczeń tego słowa.
Za to on dalej sztywny... jak kij... no ale mnie nie rozszarpał, to już jedno dobrze, nie?
Hohoho... będzie omijał wampiry... chyba. Jaki grzeczny i miły, to czego ja się obawiam? A to jest dobre pytanie... nie no, w sumie teraz tak mówi, a jak spotka wampira, to już instynkt zadziała, co? Wiecie... chyba powinienem się lepiej położyć już spać...
Chwila... on proponuje mi wspólny pokój? W sumie to nawet jeśli mi się przesłyszało, to dobrze byłoby się wkupić. Będę miał dzięki temu przez większość czasu na niego oko. Chociaż oko i tak mi nic nie da. Najlepiej po prostu poznać jaki on jest, jego zachowania, no i ewentualnie potem mogę już go zostawić i szczęśliwie żyć z Sharon w... powinienem jednak pójść już spać...
- Ja nie miałbym nic przeciwko, o ile odwzajemnicie me przedstawienie się - i o ile ta wilkołaczyca też będzie, bo jak to to chyba mnie przed nim uratuje. Teraz pytanie w fizycznej stronie, czy psychicznej~? Co ja gadam? Czy ja chcę się obronić dziewczyną... od której mocno daje aurą... idźmy może już do tego pokoju~? - Jestem Austin Appel, dla nie wrogów Apple [tj. Jabłko, Jabłuszko, jak kto sobie przetłumaczy, ten tak ma].

Ostatnio zmieniony przez Minwet (24-06-2014 o 15h32)

---

Link do zewnętrznego obrazka


Gdy czarnowłosy postawił worek na stole podeszła do niego, kiedy uwaga chłopaka skierowała się na nowego towarzysza złapała najlepszy i największy kawał mięsa jaki zauważyła. Usiadła i przy stole i zaczęła jeść, na początku nie obchodził jej smak po prostu prawie łykała kęsy mięsa chcąc jak najszybciej zaspokoić apetyt.  Zaczęła też wsłuchiwać się w jego propozycję. Mało interesowało ją czemu wilki nie mają swojego skrzydła, ona chciała jedynie wyspać się w łóżku a jutro w drogę do domku.
~ Gzi mnie to czy będę sama w pokoju czy z kimś, ja chcę się tylko wyspać, najlepiej w łóżku mam dość leśnej ściółki. Choć w sumie miło by było mieć jakieś towarzystwo, najwyżej gdy opowie w domu co jej się przytrafiło jej bracia ich znajdą i sobie z nimi pogadają. To jednak nie jest już jej zmartwienie.
Po chwili skończyła pierwszą porcję, wiedziała że nie powinna od razu jeść tak dużo ale który wilk by o tym myślał kiedy nie jadł nic przez prawie dwa dni. Gdy Apple się przestawił machnęła mu. ~ Leela Laisrean, mów mi Leela.
Wilcza natura wygrała i zaczęła przeglądać zawartość worka w poszukiwaniu kolejnej porcji pysznego mięsa.  Spojrzała na czarnowłosą elfkę i przywołała ją do siebie gestem. Gdy była u nich normalnie jadła mięso więc może i teraz miała ochotę. Sama złapała jeszcze kawałek i szybko się w niego wgryzła.

Dobra... Leela... będzie gicios, zapamiętam. I~? Taz... jeszcze lepiej - tj. łatwiej! Nagle mi się potężnie ziewnęło. No oczywiście zakryłem dłonią usta, bo inaczej przy dziewczynach nie przystoi... a co ja zgrzybiały dziadzio jestem?! A niech im będzie...
- Dobra, bo ja tu się chwiać zaczynam, podróż była trochę męcząca, a muszę jeszcze po bagaż iść - i przekazać Sharon gdzie będę jakby czegoś potrzebowała - Który pokój bierzemy? Skoro mamy coś wziąć z cudzego akademika, to może najbliższy trzyosobowy pokój z tego? Najbliższy bo chyba się lubicie z tymi tutaj dwiema kobietami, które mam nadzieję siedzą cicho dopiero od kiedy przyszedłem - wyszedłem, sprawdziłem pokój obok... trzyosobowy... mam nadzieję że to nie zwidy... wróciłem do poprzedniego pokoju - Okeyo, pokój obok jest trzyosobowy, to ten bierzemy? ... Dobra, nie słyszę sprzeciwu - na prawdę długo poczekałem, no ale sorry, jestem już serio śpiący - No to ja za niedługo wracam - szybko opuściłem akademik, zważając czy za mną nie idą.
Na szczęście wielkie nie szli. Dotarłem bez nadzoru do wampirzego akademika. Oczywiście zważając, czy mnie jaki komar nie wyczuje, dotarłem do pokoju dziewczyn.
- Elo elo 3 2 0 - jakbyś mnie naprawdę potrzebowała Sharon, to jestem w elfim akademiku, drugie piętro, korytarz na prawo, trzecie drzwi na lewo - wziąłem bagaż, ponownie ucałowałem dziewczynę i szybko wyszedłem.
Po co tak szybko? Aby mnie inni nie wyczuli? Nie, nie tym razem. Tym razem po to, aby przy niej nie zostać i nie zrobić tego i owego przy Mei...
Doszedłem do swojego pokoju, a oni dalej siedzieli w tym obok. Wszedłem i co zrobiłem? Kiwając się poleciałem na pierwsze lepsze łóżko, kładąc bagaż obok. Mam gdzieś czy mnie rozszarpią, zwiążą, zgwałcą... no może tę kwestię zostawmy tylko dla Sharon... poćwiartują, czy jaką inną cholerę zrobią, bo teraz myślę o czym innym - łóżko!

Ostatnio zmieniony przez Minwet (27-06-2014 o 08h20)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Siedziała przy stoliku i zdążyła wpałaszować spokojnie jeszcze trzeci kawałek podczas gdy blondyn latał jak kot z pęcherzem z jednego pokoju do drugiego. Koniec końców i tak później gdzieś wyszedł. Nie zmieściła czwartego kawałka, czuła za to że senność ogarniała ją coraz bardziej, w sumie to powinna się położyć wcześniej jeśli jutro chce wyruszyć. Wstała od stolika i poszła do łazienki umyć dłonie, gdy wróciła jeszcze raz bardzo serdecznie podziękowała elfkom za pomoc. Uściskała obie myśląc że widzi je tu po raz ostatni.Stanęła obok wilkołaka i dopiero teraz uświadomiła sobie że jest od niej wyższy i to sporo wyższy, właściwie to on był kolosem, a ona pomimo wysokiego wzrostu czuła się przy nim jak filigranowa laleczka.~To co idziemy Taz, dziewczyny chyba chcę odpocząć.    Zabrała swoje rzeczy i wyszła z ich pokoju, będąc na korytarzu popatrzyła na chłopaka.~ To w końcu jesteś Tazuo czy Akira? Bo pamiętam że mi przedstawiłeś się inaczej niż Apple'owi. Weszła do pomieszczenia obok które okazało się ich pokojem. Apple spał już na jednym z łóżek, sama najpierw usiadła na jednym wolnym sprawdzając jego miękkość, a później na drugim. Koniec końców i tak wybrała to pierwsze, położyła się na nim ale pomimo zmęczenia sen i tak nie przychodził. Leżała więc pogrążona w ciemności. W końcu jednak udało się jej zasnąć, jednak jak co noc nadeszły koszmary które sprawiły że zaczęła wiercić się niespokojnie wybudzając co chwilę i znów zapadając w sen.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (28-06-2014 o 20h58)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

     Kiedy Lyall zaczął pokazywać dłońmi drogę zrozumiałam, że wie gdzie jest osiedle elfów. Ja nie wiedziałam, ponieważ pożyczyłam sobie pokój w osiedlu magów. Jednak góra dwie noce. Później sobie coś w lesie zbuduje jaki szałas lub ziemiankę. Ponieważ wole być w lesie oraz tata mnie uczył budować. Mówił, że każdy wilkołak powinien umieć zbudować sobie mieszkanie w lesie. Kiedy Lyall ruszył odwracając się dając nam znak abyśmy poszli za nim. Złapałam dziewczynę za ramie delikatnie i pociągnęłam (Ewangelin  mam nadziej, że nie jesteś zła). Poszłyśmy z chłopakiem.

Link do zewnętrznego obrazka

No dobra... To że nikt nie wie gdzie jest mój akademik to nic złego jednak zdziwiło mnie to że chłopak był niemową. Moja młodsza siostra też była taka jednak łatwo można było to rozpoznać, a ten brązowowłosy mężczyzna nie wyglądał mi na takiego.  Może jednak to było spowodowane na podłożu bardziej psychicznym niż fizycznym? Nie mam zielonego pojęcia co o tym myśleć, a tym bardziej w jaki sposób go traktować. Myślę że jeśli będę do niego podchodzić jak do wszystkich innych osób to się nie obrazi. A może jednak tak?
Z zamyślenia wyrwało mnie dosyć mocne szarpnięcie w okolicy ramienia. Spojrzałam na dziewczynę i się uśmiechnęłam. Wsunęłam rękę pod jej ramię i ją do siebie przyciągnęłam. Musiało to chyba ją zaskoczyć jednak niezbyt mocno znałam się na odczytywaniu uczuć innych. Mój ojciec mówił że jestem ignorantką, a matka starała się jak mogła aby jakoś młode elfie nauczyć współczucia i miłości. No i jej się po wielu latach w końcu udało.
- Miło mi ogólnie poznać. Z jakiego rodzaju stworzeń "magicznych" pochodzisz? Wiem że to dziwne pytanie, ale z natury jest ze mnie ciekawe stworzonko. Muszę zaspokoić swój głód wiedzy. Chyba wiesz o co mi chodzi prawda?
Cicho zachichotałam i kątem oka spojrzałam w stronę chłopaka który prowadził nas do mojego osiedla. Delikatnie mnie jego postać intryguje, a to nie dobrze. Jeszcze uzna mnie za jakąś wariatkę albo coś. No dobra jeszcze wiele może się tutaj zdażyć więc lepiej by było gdybym się skupiła na tym co tu i teraz.

---

   

Link do zewnętrznego obrazka

Odprowadził dziewczyny pod akademik elfów i grzecznie się ukłonił dając im do zrozumienia że na niego już pora. Zaczął wzbudzać zbyt duże zainteresowanie i to go zdenerwowało, nie lubił gdy ludzie traktują go jak zwierzątko w klatce tylko ze względu że nie może normalnie mówić. Ruszył szybkim krokiem w stronę akademika czarodziejów. Nie zauważył nawet gdy się ściemniło, a zmęczenie wzięło górę nad jego ciałem. Nawet nie wiedział kiedy znalazł się w pokoju, wziął prysznic i usiadł przed biurkiem.Odpłynął myślami gdzieś daleko, nie wiedział czemu tak bardzo przejął się reakcjami dziewczyn, liczył że chociaż tu przyjmą jego odmienność. Nabazgrał kilka zdań w swoim notesie i położył się spać. Gdy tylko jego głowa dotknęła poduszki zapadł w sen, ocknął się wczesnym rankiem, choć dla niego był to środek nocy.  Godzina do zajęć, spokojnie wybrał ubrania i wszedł do łazienki.

Link do zewnętrznego obrazka

Kolejny raz ocknęła się gdy słońce dopiero co miało się zbudzić. Wyjrzała przez okno, noc nie była już tak ciemna i powoli chyliła się ku końcowi. Wstała z łóżka, wzięła swoje stare ubrania i cichym delikatnym krokiem ruszyła w stronę łazienki. Nie chciała obudzić chłopaków którzy jeszcze smacznie spali. Zaczęła szukać w szafkach noża lub nożyczek ale pech chciał że nic takiego nie znalazła. Wróciła do pokoju i rozejrzała się po nim, dostrzegając pod łóżkiem Taza walizkę. Coś podkusiło ją by do niej zajrzeć. Uklęknęła przed łóżkiem i wysunęła ją powoli i spokojnie by nie obudzić właściciela, ani śpiącej niedaleko katarynki. Otworzyła ją i znalazła ostry jak brzytwa nóż, wsunęła walizkę pod łóżko i zamknęła się w łazience. Obcięła podarte spodnie tak by wyglądały jak szorty. To samo zrobiła z rękawami koszulki, odcięte materiały wrzuciła do kosza. Przebrana w swoje rzeczy wróciła do pokoju, położyła sukienkę na łóżku i znów ostrożnie wysunęła walizkę spod łóżka wrzuciła do niej niedbale nóż wyjęła i trzeci raz tego dnia walizka wylądowała tam gdzie włożył ją właściciel. Sama wstała i dostrzegła że chłopak odwrócony jest od niej plecami, na jego ciele było pełno blizn. Przyjrzała się mu dokładniej. Ciekawiło ją kto mu je zrobił, ale nie miała na to czasu. Ruszyła do drzwi i wyszła z pokoju. Niestety próbując je zamknąć trzasnęły tak że zbudziły by pewnie umarłego.
~ Och naprawdę?!- zapytała samą siebie. Zawsze gdy próbowała wymknąć się skądś cichaczem coś jej to uniemożliwiało. Nie czekając na czyjąś reakcje po prostu ruszyła przed siebie z zamiarem powrotu do domu.

~ Rei jak by ci nie pasowało z tym grzebaniem Tazowi w rzeczach pisz a zmienię.