Haruto Seiji Ishida

- No, i tak jest super! - skomentowałem głośno to, co powiedziała. Wyglądała mi na taką, co się zbytnio z nikim nie zadaje, nawet jeśli powinna, bo ma gadane.
Koniec końców wyszło na to, że lekcji magii nie było, a oglądaliśmy bajkę pod tytułem "Piorun". W sumie to mieliśmy oglądać jakiś dokument o zwierzętach na biegunie, ale stwierdziłem, że jakaś kreskówka będzie o wiele ciekawsza niż te flaki z olejem o życiu, rozmnażaniu i zagryzaniu się nawzajem jakichś lisów polarnych i innych zimowych osobliwości, których pewnie nigdy nie spotkamy, więc zmieniłem treść znajdującą się na płycie. W sumie to nie wiedziałem, w jaki sposób to się dzieje, ale to była moja specjalność jeśli chodzi o magię... I jeden z dość istotnych powodów, dla których ciągle jestem w rodzinie.
A potem swoją obecnością zaszczycił nas... Jakiś facet o wyglądzie zabawniejszym niż wszystkie moje żarty razem wzięte... Choć nie, bez przesady. Ale i tak wybuchnąłem śmiechem, a przestałem dopiero po tym, jak Liz i Reiji łaskawie zdecydowali się mnie poinformować, że to dyrektor. Na szczęście zignorował mnie chyba (całe szczęście, że siedzieliśmy po drugiej stronie sali...) i powiedział coś o jakimś filmie z dość interesującym tytułem.
- Pan Derp? - powtórzyłem po nim, gdy wyszedł. - Nie słyszałem, żeby nakręcili o mnie jakiś film.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 13h01)

---

Nobuo Reiji Ishida

- No tylko mi nie mów że uczymy się razem z tymi dzieciakamipatrząc na dziewczynę z różowymi włosami szepnąłem do siedzącego obok brata, tak ze tylko on to usłyszał.
-Zrozumiem jeszcze Liz, tak dużej różnicy między nami nie ma, film  hahaha wycieczka szkolna słyszałeś to Seiji. Chyba zaraz nie wyrobię, nie mogę się doczekać indywidualnych zajęć z magii. Program szkoły średniej już dawno mam za sobą. Serio nie wiedziałam czy ta szkoła jest tak głupia czy co, filmy hahaha (ironiczny śmiech). Zamiast się uczyć mamy od tak sobie wyjechać z bandą księżniczek na film, nono podziwiam pan dyrektora że  zorganizuje tak liczna ochronę.
- Idę o zakład że ten film to jakaś kicha, chociaż Ty chyba lubisz takie klimaty co Seiji kontynuowałem mówienie szeptem do mojego brata uważając żeby tylko on mnie słyszał. No tego chyba jeszcze nie było, kto normalny w ogólniaku puszcza na lekcji bajki, chyba muszę pogadać sobie z panem dyrektorem o organizacji tej szkoły!

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (17-11-2013 o 13h05)

Nathaniel Christopher Joffrey Lankaster

Po pewnym czasie wstałem i udałem się do mojego pokoju. Szedłem sobie spokojnie gdy wpadła na mnie jakaś dziewczyna. Miała blond włosy i niebieskie oczy. Zaczęła mnie przepraszać no cóż miałem odpowiedzieć że nic nie szkodzi jednak mnie walnęła z pięści. Nie wiem z jakiego powodu jednak wyjęła chusteczkę i zaczeła mnie opatrywać.Zapytała jak mam na imię:
- Nath - odpowiedziałem. Uważał że jest dziwna? No może trochę. Jednakże przynajmniej po tym jak mnie walnęła przeprosiła. Chyba jest strasznie niezdarna. Mniejsza o to i chyba ze mnie nie zejdzie. Spojrzałem w jej oczy i powiedziałem:
- Czy możesz ze mnie zejść? Jeśli mogę się dowiedzieć to jak masz na imię? - zapytałem grzecznie i opanowałem się żeby jej nie zrzucić. Eh nie wypada żebym skrzywdził dziewczynę chociaż ona mnie walnęła pięścią..

---

   

Nobuo Reiji Ishida

Nagle usłyszałem jakiś huk na korytarzu,
-choć sprawdzimy powiedziałem do brata, ciągnąc go za rękaw ,tak szczerze nie miałem ochoty oglądać jakiejś durnej bajki. Wychodząc z sali zobaczyłem jak jakaś drobna blondynka siedzi na wysokim chłopaku, który mignął mi przed oczami kilka razy na rozpoczęciu roku.Miał zaczerwieniony policzek, widać mocno w niego oberwał.
-No no, Seiji może jednak w czymś przeszkodziliśmy, choć zanim zostaniemy ochrzanieni w przeszkadzaniu tej parce.

Haruto Seiji Ishida

- Przypominam Ci, oniisan, ty stary capie, że jeszcze dwa lata temu też byłeś takim "dzieciakiem" - odpowiedziałem, przy ostatnim słowie podnosząc po dwa palce u każdej dłoni. No, bo wiecie, "cudzysłów". - A kreskówki to cud techniki - dodałem do niego oburzony. - Film to dzisiaj sobie każdy nagrać może, a żeby stworzyć porządną animację to wiesz ile z tym roboty?!
Zdenerwował mnie swoim komentarzem. No tak, mam już osiemnaście lat, przez co nie mam prawa oglądać kreskówek, robić żartów, głośno mówić i obrażać się na cały świat. Przynajmniej zdaniem Reijiego, które w tym wypadku jakoś średnio mnie obchodziło. Nawet on nie mógł ingerować w mój sposób bycia.
Byłem trochę obrażony na niego, że nawet mi nie odpowiedział, a już chciał wyjść z sali. Nie zdążyłem nawet zawołać Liz za sobą... Pffff. A jednak opuszczenie klasy było warte swojej ceny. Zagwizdałem cicho.
- Kto by pomyślał, że będę tu mieć taką konkurencję? - szepnąłem do brata i zaśmiałem się ledwo zauważalnie.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 13h26)

---

Miku Hatsune

Weszłam do klasy. Widziałam Reijiego i jego brata. Minęłam ich i usiadłam w ostatniej ławce. Gdy lekcja leciała, ja bawiłam się swoim kucykiem. Strasznie się nudziłam a myślałam że w tej klasie będzie coś normalnego. W końcu to uczniowie 2 lata starsi ode mnie. Zgadza się byłam w klasie wyższej. Ponieważ nauczenie miałam nadprogramowe i byłam na ich poziomie zostałam przydzielona do ich klasy. I jeszcze jakaś wycieczka. Nie chce jechać. Ale będę musiała.

Póki co nic się nie działo pisałam piosenkę gdy nagle zadzwonił dzwonek postanowiłam kogoś poznać gdyż trochę to dziwne by nie znać swojej klasy a zaledwie trzy osoby z niej.
Postanowiłam przywitać się z dwoma Reijami wreszcie się dowiem czy to klon czy jego brat bliźniak gdyż wyglądają jak dwie krople wody co czasem wydaję się bardzo dziwne podeszłam się przedstawić.
- Hej jestem Mary.
Nie miałam zamiaru znowu mówić witaj mam na imię Marisa i gadać jakimś sztywnym głosem stawało się to z czasem nudne po 18 latach bycia księżniczką znudziło mi się to.

Strasznie głupio mi się zrobiło gdy usłyszałam jego myśli, mam nadzieje że nie wie on o tym że słyszę wszystko co on myśli.
- Zależy jak chcesz do mnie mówić. Gabi, Emi, Rozii? Na serio jest mi przykro nie chciała cię zranić. Powiedz jak mogę ci to wynagrodzić?
Ciągle myślałam oby nie na basen oby nie na basen nie nad morze i nie nad żadną wodę!  Ma całkiem ciekawe imię tak jakbym go znała. Znowu przypomniało mi się "... zaczynasz się zastanawiać kidy się to zaczęło a zaczęło się owiele wczesniej niż ci się zdaje..." Wstałam i podałam mu rękę lecz pan super sportowiec poradził sobie bez niej. Nie wiem co mi odbiło ale się do niego przytuliłam. Oraz zadałam mu pytanie:
- Czy pójdziesz zemną jutro na plaże a potem, do parku bo muszę dbać o linię ale nie lubię iść sama.
Stałam strasznie blisko niego. Wyszłam s uścisku i popatrzyłam się ponownie w jego oczy i znowu się rozmarzyłam chciałąm nagle wyjawić mu wszystkie tajemnice jakbym znała go od dawna.

---

Nobuo Reiji Ishida

Gdy Miku minęła mnie bez patrzenia na mnie wiedziałem że moim komentarzem w parku osiągnąłem swój cel. Szczerze przyznam sam nie wiedziałem czy powinienem się cieszyć czy nie, wiem że dzięki temu nie będzie miała kłopotów, ale mimo wszystko zdążyłem ją polubić i czułem się lekko mówiąc rozdarty.Zawsze robiłem wszystko co było zgodne z zasadami, kulturą i taktem, ale teraz poczułem że jednak mam w sobie i tą cechę która tak dobitnie ukazuje mój brat, mianowicie chęć do łamania zasad. Zamiast oglądać bajkę, wyjąłem notes, ołówki i zacząłem szkicować, lubiłem to i miałem talent brat zawsze mi to mówił. Odpłynąłem i nie wiedziałem co rysuje, po chwili zorientowałem się że postać którą stworzyłem jest zbyt podobna do niej. Wyrwałem kartę i zgniotłem ją, pilnując się, aby rysować tylko zwierzęta i rośliny.
Zamknąłem notes z hukiem kiedy podeszła ta różowo-włosa i zaczęła się z nami witać.
-Reiji Ishida, a to mój brat Haruto  Ishida rzekłem tonem udając mojego brata, Seiji był lepszy w te klocki więc zostawiłem mu wolną rękę, wiedziałem jednak ze chce sie zabawić w zamianę, ale za późno się powstrzymałem .

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (17-11-2013 o 13h49)

Haruto Seiji Ishida

Wróciliśmy do klasy, lecz nie minęło kilka minut, a rozległ się dzwonek na przerwę. Zauważyłem, jak Reiji coś rysował, a potem to wyrzucił, więc poczekałem, aż opuści klasę, po czym podniosłem i wyprostowałem upuszczoną przez niego na podłogę (tak bardzo ułożony!) kartkę.
Od razu rozpoznałem kto to, jako że mój brat świetnie rysuje. To kolejna rzecz, w której się różnimy, a jesteśmy tacy sami, mianowicie, on rysuje świetne podobizny ludzi, ja rysuję... Wspaniałe postaci nadające się do mang. Ale mniejsza o to. Zaraz za nim pobiegłem, a kiedy byłem już obok niego, karteczka już dawno schowana była w mej kieszeni. Zawsze tak było, że zbierałem jego rysunki, a potem czasem i przerabiałem, choć wiedza mojego brata na ten temat ograniczała się do odpicowania pancerza jakiegoś chrząszcza, którego narysował kiedy mieliśmy po dwanaście lat.
- Reiji-kun, czy nie chciałbyś o czymś pogadać? Na przykład o Miku? - spytałem. Zawsze odnosiłem się do niego ze zwrotem -kun, gdy okazywałem mu, że się o niego martwię. Miałem więc nadzieję, że nie będzie chciał unikać tego tematu.
Jednak przeszkodziła nam w tym jakaś dziewczyna, która do nas podeszła. Była nawet całkiem ładna, szczególnie jej różowe włosy. Tylko pachniała trochę za słodko. Postanowiłem znów zrobić kawał i czekałem, aż Reiji się odezwie.
- Nobuo Reiji Ishida, a to mój brat Haruto Seiji Ishida - powtórzyłem po nim niemal w tym samym czasie, siląc się na ten sam ton, co i on. Po chwili jednak udałem mieszaninę zdziwienia i oburzenia. - Hej, dziś ja miałem być Reijim!

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 13h49)

---

Miku Hatsune

Dobrze widziałam co robi. Obserwowałam każdy jego ruch. Nawet najmniejszy. Niestety nie wiedziałam co rysował. Niestety. Dobrze wiedziałam że nie można mi złamać więcej zasad choćby nie wiem co. Nie mogę sprawić by miał kłopoty. Choć ja mogę się o nim to i owo dowiedzieć. Gdy zadzwonił dzwonek na przerwę wyszłam i wyciągnęłam telefon. Wybrałam numer mojego "informatora" A raczej osoby znającej wszystkich. Mojej kuzynki Luki. Poprosiłam ja o wysłanie sms o Reijim Ishida. Odrazy się dowiedziałam iż ma na imię Nobu. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy. Na przykład o jego siostrze chorej. Od razu zadzwoniłam na numer banku, poprosiłam mianowicie i przelanie danej kwoty pieniędzy na leczenie pewnej osoby. I tak się stało, dałam prawie milion na leczenie siostry Reijiego.

Nobuo Reiji Ishida

- No dobra uznajmy ze ja jestem Haruto a to Reiji, inaczej cały dzień będzie mi truł ok?Powiedziałem do różowo-włosej dość rozbawiony reakcją brata.Nie minęło parę minut od tej dość zabawnej wpadki, a zadzwonił mój telefon
-To mama...powiedziałem do Seijiego, mówiła że ktoś wpłacił milion na konto Reiko, zrobiłeś to Seiji?
Kazałem mojemu prawnikowi sprawdzić numer konta z przelewu i pod koniec przerwy dowiedziałem się o kim mowa. Bardzo dobrze mieć kontakty które mogą zrobić bardzo wiele. Spojrzałem na brata wiedział że wszystko zaczyna się we mnie gotować.
-Seiji teraz lepiej choć ze mną bo za siebie nie ręczę.  No i się nie posłuchała, mówiłem wyraźnie trzymaj się z dala. Zobaczyłem ja na końcu korytarza, podszedłem i spojrzałem na nią, wycedziłem przez zaciśnięte zęby
-Mówiłem żebyś lepiej trzymała się z daleka, myślisz że to nie tyczy się również twojej kasy! Mamy pieniądze żeby leczyć Reiko, tylko ze nikt nie wie co jej jest! Lepiej byś zrobiła wpłacając te pieniądze na sierociniec a nie bogatą dziewczynkę nad która czuwa cała rodzina i najlepsi specjaliści świata.Myślałaś że się nie dowiem! Ja mogę wszystko, wyciągnę każdą informację na której mi zależy. Miałaś więcej nie zadawać się ze mną o ile nie chcesz stracić szansy na zostanie cesarzową!!!
Szybko odszedłem od niej z nerwów znów przywaliłem pięścią w ścianę, dość boleśnie odczułem jak strupy popękały i rana otworzyła się na nowo.Zakląłem w myślach, tego było za wiele, czy ona nie rozumie że to dla jej dobra!Jeśli będzie zadawać się z kimś z po za jej klasy ojciec może odsunąć ją od tronu.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (17-11-2013 o 14h14)

Przedstawili się jak teraz wiadomo to bracia jak widać chcieli zrobić żart z zamianą lecz raczej im to nie wyszło w końcu umiem czytać w myślach i wiem że gdyby nie to to udało by im się mnie nabrać.
- Żart z zamianą niezłe ale nie dam się nabrać.
Choć są jak dwie krople wody nie ze mną takie numery ale i tak są sympatyczni mam nadzieję że ich nie pomylę bo jak na razie wiem który to który na razie choć widzę kilka różnic.
Przerwa dłużyła się w nieskończoność zerknęłam na zegarek następna lekcja dopiero za 15 minut więc chyba sobie jeszcze poczekamy mam chociaż nadzieję że odwołają lekcje na basenie gdyż musiałabym biec po strój albo go sobie wyczarować.
No i nic nauczycielka właśnie przeszła obok mnie jednak będą zajęcia na basenie a może by tak ją zamienić w żabę ale wtedy zostałabym wywalona ze szkoły no cóż czyli trzeba wyczarować strój.

Haruto Seiji Ishida

Kiedy Reiji się oddalił, upewniłem się, że jest wystarczająco daleko, po czym zwróciłem się do niebieskowłosej. Miałem gdzieś, czy to była nasza księżniczka, czy jakaś inna królewna, bo przecież jeśli są tu same szlachetnie urodzone to z kim ja, do cholery, miałbym rozmawiać? Z fretką Reijiego, jak on sam może?!
- No no, żeś się nie popisała - przyznałem. Widziałem wcześniej, jak grzebie w telefonie, a potem do kogoś dzwoni, a nie byłem taki głupi, jak się wydawać może. - Zastanawia mnie tylko, czemu pytasz o wszytko kogoś spoza kręgu jego znajomych, podczas gdy świetne źródło informacji masz przed sobą. - tu wyprostowałem się nieco, żeby oczywistym było, że mam na myśli samego siebie. Z resztą, miałem już pomysł jak sprawić, by cała sprawa przycichła.

---

Miku Hatsune

On znowu to zrobił. Ochrzanił mnie mimo że nie wiedział czemu to zrobiłam. A czeu to zrobiłam? Proste. Gdy ktoś z wyższego stanu interesuje się dzieckiem chorym na nie wiadomo co, wszyscy zaczynają się bardziej starać. Moje włosy mimo że nie chciałam zrobiły się brawie białe. Był ledwie widoczny odcień błękitu. Pozbyć się mnie z tronu?! Czy on wie że mnie nie można usunąć. Nie tylko papiery są. Lecz i nikt z rodziny nie ma więcej niż 5 lat więc nie mogą zasiąść na tronie. Nic nie wie o byciu mną i o tym co się mnie tyczy więc niech nie mówi. Podniosłam się z ławki na której siedziałam. Wbiłam wzrok w drugiego Ishide stojącego dalej obok mnie.
-Powiedz swojemu kochanemu bratu by nie interesował się moim życiem. Sierocińcem już się zajęłam. A gdy osoba wyższego stanu interesuję się dzieckiem chorym na nie wiadomo co, wszyscy starają się bardziej. Wiec nie chodziło oto by miała pieniądze a żeby lekarze się starali-odparłam sucho- Znam osobę wiedzącą wszystko o wszystkich. Z resztą jesteście identyczni więc nie moja wina że was @#$% pomyliłam. Ja się staram pomóc jak kolwiek a ten jak wielki książę myśli tylko o swojej karierze. Po jednym objedzie nie odzywa się jak jakiś głupek. Rozumiem że jest zły bo zrobili nam zdjęcie i dali do TV ale ojciec nic mi nie zrobi-mówiłam zła a moje włosy z jasnych zrobiły się strasznie ciemne. Odwróciłam się o szybkim krokiem udałam sie do WC.

Nobuo Reiji Ishida


-Co ci powiedziała? zapytałem Seijiego gdy tylko do mnie podszedł. Zaciskałem pięść obserwując jak krew napływ do rany.
-Debil ze mnie co Seiji? Wypaliłam patrząc na ranę, miałem już tego po dziurki w nosie, czemu ona nie chce zrozumieć że odsuwam się dla niej tylko i wyłącznie po to by mogła zostać najlepszą cesarzową Japonii. Wiedziałem że osoba jak ona wniesie wiele zmian dobrych dla ludzi.
-Chyba nigdy nie zrozumiem kobiet, są zbyt skomplikowane, wczoraj myślałem czy nie wrócić do Japonii, tam był bym dużo bardziej przydatny
____________________________________________________________________
tak, tak Reiji się podłamał. Nawet takim upartym i pewnym siebie się to zdarza, braciszku ratuj xD

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (17-11-2013 o 14h44)

Zadzwonil dzwonek. Wyszlam jako ostatnia z klasy. Poszlam do pokoju odstawic torbe i wyszlam przed budynek. Nareszciie swieze powietrze. Rozmyslalam naad tym co przec reszte dnia bede robic. Bawilam sie sznurowka buta. Postanowilam czekac na cud i na razie t. siedziec


Telefon. Sory za bledy.

---

Haruto Seiji Ishida

Wraz z dziwnym ukłuciem w sercu poczułem, jak do ręki napływa mi mnóstwo krwi, choć nie domyślałem się jeszcze wówczas, z czym ma to związek. Chciałem powiedzieć jedną z niewielu mądrych rzeczy, jaką udało mi się kiedykolwiek wypowiedzieć, jednak Miku skutecznie mi to uniemożliwiła, jak każda przeurocza, płaczliwa panienka uciekając do damskiego kibla. Wzruszyłem ramionami i odwróciłem się. Mogłem co prawda iść za nią, to by było bardzo w moim stylu, jednak nie chciałem wyjść na perwerta już pierwszego dnia szkoły.
Podszedłem do Reijiego. Chciał, żebym powtórzył mu to, co ona mu powiedziała, jednak stwierdziłem, że nie będzie on zainteresowany większością, zwłaszcza tym, by się nie interesował i tym, że jest głupkiem.
- Nawet tak, kochany braciszku, nie mów! To moja rola w tej rodzinie! - stwierdziłem, gdy ten nazwał się idiotą. Chciałem go rozbawić, i chyba mi się udało. No, to lecimy dalej. - A sprawą z Miku się nie przejmuj, wiem jak Wam pomóc, choć jej się to pewnie średnio spodoba. Ale sprawa przynajmniej przycichnie na jakiś czas. Aha, i nigdzie mi się stąd nie wybierasz, miałeś mnie pilnować, pamiętasz? Przez Ciebie już pierwszego dnia wykorzystałem nasze podobieństwo i wybrałem się na obiad z japońską księżniczką! - powiedziałem, puszczając do niego oczko. Teraz to już tylko kwestia tego, co powie Miku, bo to, co brat sądzi o moim planie wiedziałem, zanim mu go przedstawiłem.


____

Braciszek się odmeldowuje, do zobaczenia za kilka godzin~!

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 14h56)

---

Nobuo Reiji Ishida

Myślałem że zaraz mnie rozniesie, mój brat chciał nadstawić za mnie karku, choć i tak już miał zbyt przegwizdane w rodzinnej kartotece.
-Chyba zwariowałeś, wiesz jak rodzice zareagują na to że znów coś odwaliłeś? Wiedziałem że z drugiej strony mógłbym wtedy wszystko spokojnie odkręcić, ale nie chciałem żeby mój brat zamiast mnie poszedł na pręgierz.
Miku i tak była już na mnie obrażona chyba na wieczność. Chciałem z nią pogadać jak wtedy w restauracji, nie była jak te wyidealizowane królewny, miała charakterek i potrafiła przyznać się że też czasem popełnia błędy jak wtedy w parku. Czułem się coraz gorzej, nie chciałem wpędzać się w gorszy nastrój więc postanowiłem zapytać brata o jego test na magiczne zdolności.
_tak właściwie nie mówiłeś mi jak poszedł ci test na uzdolnienia magiczne ototo-san

Siedziałam spokojnie na schodach przed budynkiem. Widziałam jak wychodziłam kłótnię albo raczej rozmowę braci z jakąś dziewczyną. Hah zabawne jaki mają temperament razem wzięci. Zaczęłam bawić się telefonem. Zerknęłam na ekran, ups..8 nieodebranych od brata. Szybko oddzwoniłam.
-A ty co już unikasz kochanego braciszka?-zapytał
-Nie. Co chciałeś?
-A zapytać co u Ciebię i czy poznałaś kogoś.
-I po takie coś dzwoniłeś 8 razy? Tak poznałam kilka osób i na razie nikogo nie zabiłam. Więc wszystko dobrze. A co u was?
- A nic kolejne bankiety i inne jakieś dyrdymały. A i dzwoniłem aby prosić o radę.
-Jaką?
-Rodzice z powodu tego że niedługo będę królem szukają mi małżonki. Wybrali mi jakąś dziewczynę ale chodzi o to że mam wybrankę i nie wiem jak im to powiedzieć a ty znasz się na tym jak ich zranić bez kłopotów.-powiedział ze śmiechem
-Dzięki. No nie wiem zrób to co uważasz  poświęć swoje życie z wybranką albo powiedz im to.
-Dzięki jesteś świetna. Mike i rodzice cię pozdrawiają. Zmykam na kolejną "imprezę" Pa. -powiedział i rozłączył się.

Zaśmiałam się. W końcu nie tylko na mnie będą rodzice narzekać.

---

Haruto Seiji Ishida

Machnąłem ręką.
- O mnie się nie martw, i tak mam już nieźle przerąbane - powiedziałem, co nie mijało się z prawdą. - Dobrze wiesz, że prędzej czy później mnie wydziedziczą, nie ważne ile razy mama będzie nadstawiała za mnie karku. Z resztą wiesz dobrze, że ja z tej sytuacji jak i z każdej innej wybrnę, więc się nie przejmuj. - uśmiechnąłem się. Co prawda już tak czy inaczej nie miał zbyt wiele do gadania, bo i tak wiedział, że zdania nie zmienię.
A potem uznał chyba, że nie chce o tym rozmawiać. Lepiej dla niego, niech żyje myśląc, że tak naprawdę wcale nie zadzwonię do dziadka twierdząc, że on tylko mnie krył. Jednak zanim to zrobię muszę wymyślić coś, przez co dziadek nie rozpowie tego reszcie rodziny, albo chociaż on nie będzie na mnie aż tak zły.
Temat zszedł na magię. No tak, nieczęsto chwaliłem mu się tym, co potrafię. A co to takiego? Potrafię zmienić treść książek i gazet, zawartość płyt CD, a także kierunek, w którym płynie prąd. Oczywiście było tego jeszcze trochę, ale to były chyba moje ulubione zdolności, w których kierunku postanowiłem się kształcić. A ogółem, był to mało znany kierunek zwany
- Elektrotechnika i zmiana treści. Podobno z tego jestem najlepszy. - powiedziałem i dotknąłem ściany w celu prezentacji. Czułem, jak wynaleziona wieki temu metoda zamknięcia energii w przewodzie jednoczy się ze mną, oddając mi po chwili całkowitą kontrolę nad sobą. Światła na korytarzu zgasły, po chwili zapaliły się na samym jego końcu, a w momencie, gdy zgasły, zaświeciły się te nieco bliżej. I tak po kolei, aż dotarłem do drugiego końca korytarza. Wtedy wszystko zgasło, a ja skupiłem zebraną energię w iskrzącej się w moich dłoniach kuli. Wiedząc jednak, że było to niemal tak niebezpieczne, jak kobieta w trakcie okresu, zaraz z powrotem wepchnąłem ją do ściany. Światła z powrotem się zapaliły, ukazując moją dumną minę. Niby nic imponującego, ale ja cieszyłem się, że potrafię coś takiego.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 18h59)

---

Miku Hatsune

W łazience nie zrobiłam nic innego jak się uspokajałam się. Gdy ochłonęłam wystarczająco zaczęłam myśleć jak zmusić go do spotkania ze mną. Mam kilka opcji. Nie są brutalne ale zawsze to coś. Mogę dać mu rozkaz spotkania się ze mną, lub po prostu go odwiedzić. Trudny wybór. Otrzepałam kimono i wyszłam z łazienki. A ponieważ chłopcy byli nie daleko podeszłam do nich. Spojrzałam w 10000% na Reijiego i powiedziałam  dumą.
-Ja Hatsune Miku  następczyni tronu Japonii rozkazuje ci przyjść o godzinie 18 do restauracji w której ostatnio byliśmy. Odmowa lub nie zjawienie się osobiście zostanie ukarane-gdy tylko skończyłam mówić odwróciłam się i odeszłam do kolejnej sali lekcyjnej.  Rozkaz musiał wykonać.

Nobuo Reiji Ishida

-No no nieźle unikatowa moc , teraz wiem czyja to będzie sprawka jak w mieszkaniu zabraknie prądu. Mi wyszła transmutacja siłą woli, a najlepsze jest to że nikt w tej szkole nie posiada mocy które my mamy. Są tak unikatowe że magię elektrotechniki posiadasz tylko ty i jakiś stary emerytowany nauczyciel z tej szkoły, moją moc ma tylko stary bezdzietny król jakiegoś dalekiego królestwa, był jeszcze jeden nauczyciel, al on zmarł pół roku temu. Jak zwykle jesteśmy wyjątkowi ototo-san, teraz ja cieszę się że nie ma tu dziadka,bo muszę to powiedzieć. Jestem z ciebie dumny!Naprawdę byłem z niego dumny, widać urodziliśmy się pod jakąś szczęśliwą i wyjątkową gwiazdą. Wyjąłem monetę z kieszeni położyłem na parapecie, nie dotykając jej zamieniłem ją w breloczek ulubionej postaci z bajki mojego brata, on nigdy nie dorośnie.
-Masz to w nagrodę jestem z ciebie dumny jak nie wiem, zasłużyłeś
Nagle usłyszałem za sobą głos Miku, mówiłem jej wyraźnie że ma się trzymać z daleka.Wydaje mi rozkazy, no super w taki sposób żadna nie chciała się jeszcze umówić, spojrzałem na Seijiego, nic nie mówiąc, wiedział co czuję.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (17-11-2013 o 19h39)

Haruto Seiji Ishida

Raany, a ten znowu te swoje dyrdymały... Jak nie dziadek ze swoim "Co ty chcesz w życiu osiągnąć", to Reiji zaraz z "Jesteśmy wyjątkowi". Dobijało mnie to już, choć wiedziałem, że poniekąd ma rację. Choć tak naprawdę to wolałbym, by nad elektrycznością i treścią panowało więcej osób, może wtedy miałbym więcej szans na lepsze jej opanowanie...
Ale już nie przejmowałem się tym, bo nagle zobaczyłem brelok, który brat dla mnie wyczarował. Przysięgam, że moje oczy o mało nie wypadły na ziemię.
- Toć to Dżejk! Dzięki wielkie!
Nie zdążyłem porządnie nacieszyć się tym, jaki to ja wspaniały i wyjątkowy nie jestem, nie zapominając, jaki to mój braciszek nie jest ze mnie dumny, a tu nagle Miku przyszła sobie ot tak, znikąd, przez co stwierdziłem, że nie będę zakochanej parze w niczym zawadzał i opuściłem budynek.
Przy pokonywaniu schodów napotkałem jednak na pewną trudność. Otóż to, chcąc ocenić, czy nie zanosi się na deszcz, nie istotne, że i tak nie potrafię tego ocenić, głowę skierowaną miałem ku górze, przez co nagle, choć schodziłem w dół, poczułem coś przy moich nogach, co stopniem zdecydowanie nie było. I tak upadłem na jakąś siedzącą na schodach bidę, do tego drąc się jak opętany przy upadku. Nie wiem, czy jej się aby coś nie stało, gdyż niestety zajęty byłem zbytnio staczaniem się po schodach w dół.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 19h52)

---

Nagle podszedł dyrektor i powiedział nam że dzisiaj lekcji nie będzie no to czemu nie mogliśmy zostać w pokojach czasem dziwię się że to najlepsza szkoła na świecie eh .
Nagle zobaczyłam Miku i chłopaków widać że ma coś do Reijia postanowiłam zapytać co się stało i oferować moją pomoc w końcu mam długi szereg możliwości jako księżniczka lecz jednak wolałam im nie przeszkadzać.
Nagle usłyszałam przeraźliwy krzyk który dobiegał z dworu pobiegłam tam jak najprędzej i zobaczyłam Haruto który spadł ze schodów podbiegłam do niego i postanowiłam mu pomóc była tam też dziewczyna lecz na razie ona nie była poszkodowana.
- Nic ci się nie stało ?!
Spytałam zaniepokojona gdyż nie lubiłam widoku jak ktoś inny cierpi to nie było w moim stylu żeby nie pomóc tak już zostałam wychowana i myślę że nikt i nic już raczej tego nie zmieni nie nie raczej na pewno.

Ostatnio zmieniony przez Rosemary5 (17-11-2013 o 19h47)