Kiwnąłem głową do przyjaciela i rozczochrałem mu tą jego blond czuprynę.
- Siema! Chcesz babeczkę?
Wtedy poczułem jak ktoś tarmosi mi moją fryzurę. Nie miałem okazji tego zbyt często czuć przez mój wzrost, ale teraz siedzę. Zobaczyłem Mei. Na jej pytanie na mojej twarzy pojawił się przepięknej jaskrawej barwy rumieniec - czy raczej burak.
- Tak. Myślę, że tak. Może Ty chcesz babeczkę?
Zapytałem wskazując na papierową torebkę, która wyglądała jakby miała się rozerwać - przepełniona słodyczami po brzegi. Uhh, naprawdę czuję się jakbym był na randce z Yuki. Co w sumie było wspaniałą perspekty...Rin! Ogarnij się człowieku ! Sam wyciągnąłem jedną biorąc gryza - starając się pozbyć nieznośnego rumieńca z twarzy. Kątem oka spojrzałem na Yuki.
Wstałem i odsunąłem krzesło mojej towarzyszce od słodyczy dżentelmeńskim gestem.
- Czas na zakupy.
Miałem nadzieję, że moja wizja mnie i Lena jako wołów jucznych się nie spełni.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (10-03-2014 o 19h34)

Link do zewnętrznego obrazka

W końcu przyszli. Jak dobrze. Uśmiechnęłam się, ale gdy poczułam dłoń Mei w moich włosach, prawie i bym wybuchnęła. Zaczęłam przewracać kosmyki na odpowiednie strony, czerwieniąc się przy tym.
- Cz... cześć - mruknęłam, zbierając z talerza ostatnie okruszki ciastka.
Gapiłam się jak ostatnia idiotka, na to jak Mei szepcze z Rinem. Poczułam się jakoś tak dziwnie i od razu się zarumieniłam, znów chowając twarz w dłoniach. O czym oni sobie tam szepczą?
Nie zwróciłam uwagi na to, że Rin wstał. W końcu moje oczy były zasłonięte. Usłyszałam tylko szuranie krzesła i oderwałam dłonie od twarzy. Szybko wstałam, próbując powstrzymać rumieniec.
Przytaknęłam cicho i gotowa do wyjścia czekałam na resztę.

Na moich ustach pojawił się szeroki uśmiech, kiedy Len jednak dorwał się do babeczek. Dołączyłem do niego i razem w czwórkę wyszliśmy z kawiarenki. Zastanawiałem się, jak to wyglądają zakupy z dziewczynami i czy jest faktycznie tak źle, jak to mówią chłopcy z klubów koszykówki i pływackiego.
- To gdzie teraz? New Yorker? H&M? Cropp? C&A? Prowadźcie.
Oblizałem palce i zabrałem się za kolejną babeczkę. Niezwykle smaczne. Wyciągnąłem paczkę z łakociami w stronę dziewczyn zachęcająco
- Chcecie? To ostatnia okazja dopóki nie zjemy wszystkich.
Tak, przy moim pożeraniu babeczek oraz Lenie długo one nie pożyją i już wkrótce znikną. Połowa już jest w naszych brzuchach.

Link do zewnętrznego obrazka

Jako jedyna ze zgromadzonych, nie zjadłam ani jednej babeczki. Nie to, że się odchudzam. Ja po prostu mam takie ciało, że szybko zaspokajam głód. Chociaż później może znajdę czas, żeby kupić frytki.
No właśnie! Przecież za siebie nie zapłaciłam, co oznacza... Podstępny typ!
Niebawem byliśmy przy sklepie. Wiedziałam, że Mei coś kupi. Ja tylko pooglądam, ale przedtem coś załatwię.
Wyciągnęłam pieniądze i podreptałam do Rina.
- Wiem, że za mnie zapłaciłeś - burknęłam. Każda inna dziewczyna by te pieniądze zatrzymała.
Każda oprócz mnie.

Zaśmiałem się, widząc minę Lena, który najchętniej zabrałby mi całą paczkę. Wyciągnąłem ją do niego, dając mu do zrozumienia aby się nie krępował i wcinał ile wlezie. Zara? Hmm, może sam coś tam kupię. Ostatnio grając w kosza zniszczyłem moje nowe jeansy... Przydałoby się jakieś kupić.
Yuki podeszła do mnie z pieniędzmi. Kąciki ust zadrgały w uśmiechu.
- Zachowaj je, Yuki.
Zamknąłem w jej rękach pieniądze i lekko ją pogłaskałem po głowie, starając się jej nie zniszczyć fryzury. Jeszcze by mnie za to zadrapała na śmierć. Poza tym, obowiązkiem faceta jest dogadzać dziewczynom. A w moim przypadku - jej.
Wtedy Len powiedział dziewczynom, aby poszły przodem i położył rękę na moim ramieniu. Oho. Czyli jednak się przełamał. Ukryłem uśmiech, czekając aż dziewczyny wejdą do sklepu.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (16-03-2014 o 13h31)

Link do zewnętrznego obrazka

W sumie to dobrze wiedzieć, że Rina nie obchodzą pieniądze i nie jest materialistą. Zaraz, co? Yuki o czym ty do cholery myślisz?
- Nie! Będę tu stać dopóty, dopóki ich nie weźmiesz! - Jeszcze raz wyciągnęłam w stronę Rina pieniądze.
Nie zamieram się stąd ruszyć dopóki ich nie weźmie! Nie posunę się o krok!
Spojrzałam na Mei i dałam jej znak, że zarz do niej dołączę.

No to sobie postoi i to długo. Nachyliłem się nad nią tak, aby nasze oczy były na równym poziomie, a twarze może troszkę za blisko. To boli, moje plecy...
- Nie. Nie wezmę ich. Koniec. Kropka. Mówiłem, że będę stawiać? Mówiłem. Więc nie wezmę ich za żadne skarby.
Poza tym, to mogło dziwnie wyglądać z perspektywy trzeciej osoby. Zupełnie jakby chciała kupić moje usługi. Starałem się powstrzymać wypłynięcie rumieńca na moje policzki. Potrząsnąłem głową.
- Nie ruszysz się? To Cię będę niósł przez całą drogę.
Uśmiechnąłem się do niej, prostując się. Czy ona zawsze jest taka uparta? A niesienie jej było całkiem przyjemnym pomysłem. O ile Mei nie dorzuci mi swoich zakupów jako bagaż.

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy zaczęłam sobie wyobrażać, jak to by miało wyglądać, nie byłam już pewna czy nadal będę stać tu przy nim. A poza tym byłam pewna, że Rin by się do tego odważył. A ja jednak nie chce.
- No... no dobra. Wygrałeś! - Odwróciłam się i weszłam do sklepu pozostawiając chłopców samych.
W sumie to sama wpadłam w wir przeglądania. Lubiłam patrzeć na ubrania, ale nigdy mnie nie było na nie stać. A i tak byłam przyzwyczajona, że sama je sobie robię.
Jednak tej sukienki nie mogłam przeoczyć. Biała, falbaniasta i koronkowa. Cudna!
Zawołałam Mei, żeby pomogła mi ją ocenić.

Tak jak myślałem. Len. Jestem z Ciebie dumny. Nareszcie dojrzewasz ! A myślałem, że Cię to ominęło... Położyłem rękę na jego ramieniu z błyskiem w oku.
- Posłuchaj. Nie możesz być nachalny. To zasada numer jeden.
Zasada numer dwa brzmi : Bądź gentlemanem. Jednakże rób to w sposób umiarkowany. Nie komplementuj jej zbyt "wylewnie", bo się skapnie.
Zasada numer trzy : Nie rób niczego co mogłoby ją w jakiś sposób obrazić czy coś.
Zasada numer cztery : Gdy z nią jesteś, baw się i ciesz z jej towarzystwa.
A najważniejsza zasada pomimo zasad powyższych : bądź sobą.
Końcówkę powiedziałem troszkę głośniej, ale dalej szeptem. Wyprostowałem się. Miałem nadzieję, że mu się uda. Gdybym miał mu wszystko przedstawiać jak ma się zachowywać, doszłoby zapewne do katastrofy. Puściłem mu oczko, żeby wiedział, że w razie czego będę gotów pomóc. A teraz czas pójść do dziewczyn. Zauważyłem, że przymierzają jakąś sukienkę. A dokładniej Mei zachęcała do tego Yuki.
- Jaka cudna!
Zabłyszczały mi oczy. Założę, że wyglądałaby jeszcze cudniej, gdyby ją założyła.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (17-03-2014 o 07h34)

Link do zewnętrznego obrazka

Cieszyłam się, że przyjaciółka podzielała moje zdanie, ale cała reszta o prezencie mnie powaliła. Ja nie muszę jej kupować. Pewnie i tak będę brzydko wyglądać.
Już byłam pewna, żeby ją przymierzyć, ale kiedy wszedł Rin to już zwątpiłam. Przecież...
Dobra Yuki raz się żyję. Pobiegłam do przymierzalni i zaraz z niej wyszłam w kreacji.
- I... i ja... jak? - Zarumieniłam się, co było normalne.

Podzieliłem entuzjazm Mei odnośnie sukienki.
- Ślicznie to mało powiedziane!
Dziewczyna się chyba przełamała, bo weszła do przymierzalni i po chwili z niej wyszła...A to co zobaczyłem powaliło mnie, wręcz na kolana. Na moich policzkach automatycznie pojawił się lekki rumieniec.
- Przepiękna...
Sam nie wiedziałem, czy mówię o sukience, czy o Yuki czy o obu jednocześnie. Po prostu... No, nie mam słów. Poczułem zazdrość, że inny facet mógłby ją w takiej sukience zobaczyć...Zaraz, zaraz. Co bym poczuł?!
Potrząsnąłem głową i dotarła do mnie pewna ważna wiadomość. Schyliłem się do ucha Mei.
- Kiedy Yuki ma urodziny?
Ledwo słyszalnym szeptem zapytałem się jej. Oby powiedziała. Oby powiedziała!!

Jest...Jest...JEST!! Dzięki Ci o Mei! Podziękowałem jej, ledwo kryjąc swoją radość, aby Yuki niczego nie zauważyła...Taa, jeszcze się łudzę. Zacząłem przeglądać różnego rodzaju sukienki. Ta nie, ta za dużo ma dodatków, cekinów i nie wiadomo czego, ta wygląda jak worek na ziemniaki, ta wygląda jakby ją koza...no. W końcu uznałem, że ta sukienka, którą przymierzyła Yuki była najlepsza.
- Na Twoim miejscu wziąłbym ją. Jest przecudna.
Jeszcze raz spojrzałem na nią. Uhh, szkoda tylko, że wtedy inny faceci będą mogli ją oglądać. Już nie będzie tylko na moją wyłączność. Kątem oka zauważyłem jakiś typków patrzących się na Yuki jak cielęta w malowane wrota. Spojrzenie, które im posłałem nakazało im się ewakuować. Pokręciłem głową.

Link do zewnętrznego obrazka

Mei i Rinowi się podobała. Mnie też ta sukienka się podobała, ale na mnie wyglądała okropnie. Może już lepiej nie będę obie robić nadziei, że ładnie wyglądam?
Mei Rin zaczęli szeptać. To jest jak krytyka za plecami, tylko, że to w oczy kłuje! Zrobiłam się cała czerwona i zaczęłam wymachiwać rękami. Wydęłam policzki, żeby okazać swoje niezadowolenie.
Nagle chłopak zaczął przeglądać sukienki. Czyżby był... Niemożliwe! Rin przebierający się w babskie fatałaszki, to... Yuki o czym ty do cholery myślisz? Pewnie to dla jego dziewczyny, bo on ma dziewczynę. Na pewno. Jednak następne słowa mnie zszokowały.
- Yyyy... Eeee... Uuuu... Mmmm... - Konstruktywna rozmowa w wykonaniu czerwonej Yuki.
Zasłoniłam się kotarą i usiadłam w kącie przymierzalni.

Dmuchnąłem na włosy, które zasłoniły mi widok. Jednakże tylko uniosły się i opadły, więc szybkim ruchem ręki przywróciłem je na właściwe miejsce. Chyba czas je ściąć... Nagle Yuki zaczęła się cała czerwienić. Przekrzywiłem lekko głowę w pytającym geście, a dziewczyna w ekspresowym tempie schowała się w jednej z przebieralni.
- Yuki, coś się stało?
Palnąłem się w łeb. Bardzo inteligentne pytanie, skoro się schowała to jasne że coś się stało.
- Przebierz się i wychodź, tu jest jeszcze mnóstwo rzeczy do obejrzenia!
Ile dodatków, ile butów. Ile rzeczy pasujących do tej sukienki! Czy ja okazywałem większy entuzjazm tymi zakupami od Yuki? Chyba tak. Kiedy od strony przymierzalni odpowiedziała mi głucha cisza pokręciłem głową.
- Szybko się przebieraj, albo sam tam wejdę i Ci pomogę~
Sam w międzyczasie zacząłem przeglądać dodatki, które mogły pasować do sukienki, kątem oka obserwując czy Yuki nie wychodzi z przymierzalni.

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy Rin powiedział, że mam się przebrać uznałam to za dobry pomysł. Szybko zaczęłam z siebie ściągać sukienkę, a założyłam to co miałam wcześniej. Ciasne dżinsy, które znalazłam na wyprzedaży i niebieski top.
Właśnie zakładałam baleriny, gdy usłyszałam co on powiedział. Zaczęłam się czerwienić i gdy obuwie było już na moich stopach, szybko dobiegłam do Rina.
- Baka! Hentai! Baka, baka, baka! - Cała czerwona wybiegłam ze sklepu, przedtem wciskając mu w ręce sukienkę. Usiadłam na posadzce i stwierdziłam, ze sobie na nich zaczekam i tak już zrobiłam niezły cyrk.
Oparłam głowę o ręce i zaczełam płakać.

Dziewczyna wyleciała z przebieralni, krzycząc na mnie. Lekko zakłopotany spojrzałem to na nią, kiedy wybiegła ze sklepu, to na sukienkę w moich rękach. Przecież tylko żartowałem. Pokręciłem głową, podszedłem do kasy i zapłaciłem za nią. Odszukałem wzrokiem Lena i Mei.
- Idę szukać Yuki. Jakby co, dzwoń.
Wsparłem Lena wzrokiem i wyszedłem z sklepu. Rozejrzałem się. Zmarszczyłem lekko czoło, przewieszając torbę z sukienką przez nadgarstek. Gdzie ona jest? Zauważyłem ją siedzącą na posadzce. Natychmiast do niej podszedłem i przykucnąłem obok niej. Płakała. Łzy spływały po jej dłoniach. Wyciągnąłem chusteczkę z kieszeni. Jedną ręką odciągnąłem jej ręce od twarzy, a drugą wytarłem łzy.
- Yuki, tylko żartowałem. Nie zrobiłbym tego, wiesz przecież.
Chociaż. Patrząc na mnie, mogła się tego spodziewać. Chwytając jej dłonie pomogłem jej wstać, a torbę z sukienką ściągnąłem z nadgarstka i wręczyłem patrząc w jej zapłakane oczy. Oj Yuki, Yuki...

Link do zewnętrznego obrazka

Zaczęłam ocierać łzy. Jestem beznadziejna. Nawet zachować się normalnie nie potrafię.
Byłam tak bardzo zamyślona, że nie poczułam, jak Rin podchodzi do mnie. Poczułam tylko jak odciąga moje chude ręce od twarz. Delikatnie wytarł moje oczy. Spojrzałam na niego. Obraz był rozmazany, ponieważ łzy stwierdziły, że jeszcze trochę pospływają po moich policzkach.
- Skąd miałam wiedzieć? Przecież Cię w ogóle nie znam i... i przepraszam... - Co chwila przerywałam moją wypowiedź, ponieważ mój głos był słaby.
Przyjęłam jego dłoń i wstałam. Zwiesiłam głową, zakrywając ją grzywką.

W sumie prawda. Znamy się w końcu zaledwie...Dwie godziny? Tak, chyba tak. Pokręciłem głową i ponownie starłem łzy, które chyba nie miały zamiaru przestać płynąć.
- Nie przepraszaj.
Zakłopotany spojrzałem na torbę, którą trzymałem w dłoni. Dać ją jej teraz? Czy zostawić na urodziny? ... Zajęło mi to chwilę i postanowiłem, że lepiej będzie wręczyć jej to teraz.
-Masz. Zapomniałaś jej.
Wsunąłem ją do jej ręki, odgarniając grzywkę z jej czoła, która zasłoniła jej oczy. Nie lubiłem tego jej zwyczaju. Jak można zasłaniać takie ładne oczy? Nie mam pojęcia. Lekko przełożyłem ciężar ciała z lewej nogi na prawą, odrobinę się stresując. Miałem nadzieję, że przyjmie prezent. Trzymając ją za jej dłoń zastanawiałem się, czy wracać do Lena i Mei.