Znałem tego chłopaka. Pożyczył mi piłkę pod warunkiem, że później ją mu zwrócę. Kiwnąłem głową i zacząłem ćwiczyć rzuty "trójki" - za trzy punkty. Kolejny rzut. Pewniej chwyciłem piłkę. Wciągnąłem powietrze i wziąłem rozbieg. Skoczyłem, a ręką wrzuciłem piłkę prze środek obręczy - wykonując wsad. Opadłem na zgięte nogi i chwyciłem jeszcze raz piłkę. Tak, byłem uzależnionym maniakiem koszykówki już od lat dziecięcych. Po moim czole zaczęła spływać strużka potu, więc zrobiłem sobie małą przerwę. Usiadłem na ławce, piłkę położyłem między stopy i wyciągnąłem telefon.

Od: Ja
Do : Len

Yo! Gdzie jesteś? Masz ochotę pograć? Jestem na boisku koło mostu, niedaleko dzielnicy handlowej.

Wysłałem sms-a i odchyliłem głowę do tyłu. Nie miałem nic lepszego do roboty poza czekaniem na odpowiedź chłopaka oraz ćwiczenia rzutów. Schowałem komórkę do kieszeni spodni i po raz kolejny wziąłem rozbieg kozłując, aby wykonać wsad.

Ćwiczyłem, a może raczej powtarzałem kolejny rzut, kiedy poczułem wibracje w kieszeni bluzy. Wyciągnąłem telefon i spojrzałem na wyświetlacz. Len. Na jego odpowiedź uśmiechnąłem się.

Od : Ja
Do : Len

Będę za moment.

Wyślij. Czyli nareszcie mam coś do roboty. Rzuciłem oniemiałemu chłopakowi jego piłkę i ruszyłem w kierunku skutera, który szczerze bardziej przypominał motor przez liczne przeróbki jakim został poddany. Po krótkiej chwili, której potrzebowałem na założenie kasku i włączenie silnika skierowałem się w stronę centrum handlowego. Zaparkowałem na parkingu pod budynkiem, klnąc pod nosem na kierowcę, który moment temu a mało nie doprowadził do zderzenia. Zdjąłem kask i przewiesiłem przez kierownicę. Zacząłem wypatrywać wzrokiem samochodu Lena.

Link do zewnętrznego obrazka

Niebawem dotarłyśmy. Jak to dobrze, że chociaż ją mam. Gdyby było inaczej to bym się załamała.
- Dzięki mamuś! - uśmiechnęłam się i trzasnęłam drzwiami.
Wyciągnęłam komórkę i wybrałam numer Mei, kierując się do wejścia.
- Mei gdzie jesteś? - postawiłam pierwszy krok w galerii i musiałam przyznać, że jest wielka. Nawet jeżeli byłam tu tysiące razy, nadal ten budynek robił na mnie wrażenie.

Link do zewnętrznego obrazka

A ja gdzie jestem? W sumie oprócz tego, że jestem w środku to nic nie wiem.
- Jestem w środku. Myślisz Mei, że ja wiem gdzie ja jestem? - naprawdę to miejsce jest tak wielkie, że nie wiadomo gdzie się jest.
Chyba, że jestem albo za mała, albo zbyt minimalistyczna. A to miejsce nie należy do moich ulubionych. Łatwo można się zgubić. Już nawet kilka razy się tu zgubiłam, więc jak mogę wiedzieć gdzie jestem?!

Miałem ponownie zadzwonić do blondyna, kiedy zauważyłem jego samochód wjeżdżający na parking. Zszedłem z swojego środku transportu i powolnym krokiem skierowałem się w stronę wejścia do tego wielkiego kompleksu, który w zupełności zasłużył na miano centrum handlowego. Wchodząc do środka zauważyłem znajomą sylwetkę. Zmrużyłem oczy. Yuki? A cóż ona tu robi? Przystanąłem czekając na Lena oraz Mei, jednakże mając na oku dziewczynę. Albo mi się wydawało, albo nie. Ale sposób w jaki chodziła z tym telefonem...Nie mówcie mi że się zgubiła. Pokręciłem głową.
Podszedłem do niej.
-Cześć Yuki. Też czekasz na Mei i Lena?
Miałem nadzieję, że jej nie przestraszyłem pojawiając się z nikąd, a dokładniej stając za nią.

Link do zewnętrznego obrazka

Usłyszałam jakiś głos za sobą. Przez moje ciało przeszły ciarki. Kto...? Odwróciłam się, a moja mina wyglądała na pewno komicznie.
Rin? Co on tu robi? Śledzi mnie? Yuki opanuj się to wielkie miejsce, każdy tu może być. Może to jego ulubiona galeria, chociaż nie wygląda na osobą, która chodzi do galerii i robi w niej zakupy.
- Tak... - więc jednak mnie nie śledzi, tylko mam zbyt wybujała wyobraźnię.

Spojrzałem na wyświetlacz telefonu. Pewnie już parkują i kierują się w stronę centrum. Staliśmy koło kawiarenki oraz rzędu ławek - obok każdej w olbrzymiej donicy rosły niecodzienne rośliny. Hmm, pomysł pierwszy odpada, blondaś i Mei zaraz się tu pojawią...
- Pozwolisz, że poczekam z Tobą?
Usiadłem na ławce, robiąc dla niej miejsce jeśli miałaby ochotę usiąść.
- Będziecie z Mei robić zakupy?
Zapytałem, wiedząc że jeśli potwierdzi, ja z Lenem prawdopodobnie zostaniemy tragarzami. Mi to nie przeszkadza, z chęcią poniósłbym jej bagaże, niezależnie od ilości. Poczuwałem się do tego, iż jest to mój obowiązek. A z pewnością będzie to duża ilość, co jak co, ale kobiety wybierające się na zakupy wracają z całym sklepem. A w każdym razie te, które znałem do tej pory.

Link do zewnętrznego obrazka

Nie mogę się pospieszyć? Czy Mei musi mnie tak często narażać na niebezpieczeństwo? Ale i tak ją kocham.
- Yhym. - usiadłam obok Rina, bo nogi mi już ścierpły. Ale i tak zachowałam odpowiednią odległość.
Spojrzałam na wejście. Nikt nie nadchodził. Co oni tam robią?
- To znaczy wątpię, żebym robiła jakieś zakupy. Raczej to Mei będzie latać po sklepach. - uśmiechnęłam się na wspomnienia z tej galerii. Mei zawsze wszędzie latała, a ja musiałam za nią biegać.

Czyli tak jak myślałem. Uśmiechnąłem się pod nosem i powtórzyłem mój nawyk - splotłem palce na karku i opierając głowę o dłonie odchyliłem ją do tyłu. Wyobraziłem sobie Mei latającą od witryny sklepu do witryny - zaaferowana, a Yuki wykończona, biegnąca za nią. Stłumiłem śmiech.
-Podejrzewam, że wraz z Lenem zostaniemy waszymi tragarzami. Mei dużo kupuje?
Do tej wizji dołączyłem ja oraz Len, obładowani od stóp do głów torbami - trzęsącymi się z nadmiaru bagaży. Zauważyłem, że już się przy mnie nie jąka. Pomimo, że zachowała odległość nie mówi już : "J-j-ja" czy "T-t-tak". Jakiś postęp jest. Hmm, prawdopodobnie będziemy także musieli oceniać stroje - oprócz ich noszenia - jakie sobie wybierze Mei oraz Yuki. Jednego dnia dostanę dwie nowe kwalifikacje : tragarza i projektanta.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (08-03-2014 o 12h35)

Link do zewnętrznego obrazka

- Mei. To zależy od jej nastroju. A właśnie, gdzie oni są? - wzięłam do ręki telefon i sprawdziłam, która godzina.
5 minut. Czy oni kiedykolwiek przyjdą? Czyżby... Nie! Mei taka nie jest!
Muszę coś zjeść. Jeszcze nic dzisiaj nie jadłam, oprócz skromnego śniadania. Jakoś nie chciałabym tu mdleć i wylądować w szpitalu.
- Nie mogą się pośpieszyć? Zaraz umrę z głodu. - mruknęłam, nie oczekując odpowiedzi.

Dziwne. Dziewczyna sprawdziła godzinę. Na jej pytanie jedynie poruszyłem ramionami.
- Nie mam pojęcia. Powinni już być, widziałem jak parkują.
Zmarszczyłem lekko czoło i spojrzałem przez ramię na kawiarenkę. Stoliki są wewnątrz, ale również poza nią, poza tym jest bardzo dobrze widoczna. Jeszcze raz sprawdziłem godzinę.
- To może chciałabyś coś zjeść? Co wolisz, coś słodkiego czy może coś bardziej treściwego? - zapytałem wskazując gestem lokal za nami. Nie chciałbym aby zasłabła podczas zakupów. Sprawdziłem, czy dalej mam przy sobie portfel. Wyczułem go w kieszeni jeansów. No to co nas tu jeszcze trzyma?

Link do zewnętrznego obrazka

Nie panikuj Yuki. Pewnie weszli od drugiej strony i nas szukają. Choć jeżeli weszli od drugiej strony, to nie jestem pewna czy tak szybko nas znajdą.
Rin wskazał kawiarenkę. Co? Jakaś ukryta aluzja? Teraz to chyba żałuję, że dałam się podwieźć. Pewnie za niedługo wszyscy będą wiedzieć, gdzie pracuję. Koszmar.
Przełknęłam ślinę i kiwnęłam głową.
- Wolę coś słodkiego. - wstałam z ławki, czekając na Rina.

Uśmiechnąłem się. Yay! Nie powiedziała "Nie". Jest! Jest! JEEESSST!! Mógłbym zacząć skakać z radości, ale pewnie by dziwnie wyglądało że taki byk jak ja zachowuje się jak małe dziecko.
- Co sobie życzysz? Babeczki, ciasteczka, ciasto? Bierz co chcesz i ile chcesz, ja stawiam.
Wstałem i dogoniłem ją, co nie było trudne. Weszliśmy do środka i rozejrzałem się. Przytulnie. Całkiem przyjemny wystrój.
-Gdzie chciałabyś usiąść? - sam zastanawiałem się nad stolikiem niedaleko wyjścia, aby mieć widok gdyby szli Len z Mei.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (08-03-2014 o 13h06)

Link do zewnętrznego obrazka

Na co mam ochotę? Na to co jest tanie. Nie pozwolę, żeby on płacił za mnie. To nie może wyglądać zbyt dwuznacznie.
- Jeszcze nie wiem co chcę, ale zapłacę za siebie. - mruknęłam wchodząc do środka.
Jak ładnie! Chociaż i tak wolę swoją kawiarenkę. Tam wszyscy są tacy mili.
- Może gdzieś blisko wyjścia? Tak, żeby Mei i Len nas zauważyli? - podbiegłam do jednego ze stolików i usiadłam przy nim.

Naburmuszyłem się i ruszyłem za dziewczyną.
- Nalegam Yuki. Nie daj się prosić.
Na jej propozycję odnośnie stolików kiwnąłem głową. Wybrała ten, który upatrzyłem moment temu.
Usiadłem naprzeciwko niej. Miałem widok wręcz idealny na znaczną część tego piętra centrum handlowego.
- Co byś chciała?
Wziąłem kartę i przejrzałem ją w dość szybkim czasie. Wiedziałem już co zamówię. Teraz czekałem jedynie na odpowiedź dziewczyny. W międzyczasie jeszcze raz spojrzałem, czy na horyzoncie nie pojawi się nasza parka : Mei i blondaś Len.

Link do zewnętrznego obrazka

Wydęłam policzki. Przecież nie chcę, żeby chłopak płacił za mnie jak na... randce.
- Muszę podziękować. - stwierdziłam, zabierając się za przeglądania menu.
Naprawdę? Czy oni nie mogę tej karty troszeczkę urozmaicić? Gdybym zaczęła tu pracować, wprowadziłabym tu generalne zmiany. Ale na szczęście mam dobrą pracę.
- Ciastko czekoladowe. - mruknęłam. - I zapłacę za siebie.

Oparłem rękę o dłoń patrząc na Yuki.
- Uhh, uparta jesteś. Czemu tak trwasz przy swoim?
Dobra, najwyżej zmienię taktykę i powiem na ucho kelnerowi aby cały rachunek zapisał na mnie. W kieszeni spodni wyczułem wibracje. Wyciągnąłem telefon.
- Już są. Pytają się gdzie jesteśmy.
Kelner właśnie przyszedł odebrać zamówienie. Powiedziałem to, czego życzyła sobie Yuki, a sam zamówiłem stos babeczek, od których byłem wręcz uzależnionych. Z kawałkami czekolady. Zapłaciłem za siebie oraz Yuki, narażając się na jej gniew. No ale cóż, wyszło i tak na moje. Zacząłem odpisywać w zawrotnym tempie jednocześnie trzymając zębami babeczkę.

Od: Ja
Do: Len

W kawiarence na pierwszym piętrze. Właśnie jemy, a właściwie kończymy. Chcesz babeczkę?

Wyślij. Położyłem telefon na blacie czekając na odpowiedź i na spokojnie ugryzłem babeczkę. Mmm, niebo w gębie.

Link do zewnętrznego obrazka

Przecież mu nie powiem, że nie chcę czuć się jak na randce. Zaczerwieniłam się i schowałam twarz w rękach.
- Bo... bo tak! - spojrzałam na twarz Rina i zaraz znów zakryłam się rękoma.
Patrzałam jak kelner przynosi moje ciastko i zabrałam się do jedzenia. Mam nadzieję, że Mei nie pomyśli, że... Nieważne!
Trzepnęłam głową i znów się zarumieniłam. Mei, nie możesz szybciej?

Jakoś niespecjalnie przekonał mnie jej argument. Już przedszkolaki mówią "Bo tak" kiedy czują się skrępowane lub najzwyczajniej nie mają powodu. Ale nie będę drążył tematu.
Zjadłem babeczkę, i zanim przełknąłem wyglądałem jak chomik z tymi wydętymi policzkami. Spojrzałem na dziewczynę. Zakryła się rękoma, ale i tak widać było rumieniec. Korbki i śrubki w mojej głowie zaczęły działać.
Wyprostowałem się zarumieniony, sam zakrywając twarz ręką. A więc to dlatego. Czułem że zaraz para zacznie lecieć z moich uszu przez nagły wzrost temperatury.
Kątem oka zauważyłem Lena i Mei. Chwała bogom! Pokazałem ich Yuki.

Ostatnio zmieniony przez Ragnarei (09-03-2014 o 20h26)