Vanessa Peace
Kochana Lore oczywiście oddała mu słuchacza ale po co to ja nie wiem a co jeśli zabłądzimy w lesie? A no tak mamy skrzydła. Poszłam do tego lasu i się przyglądałam florze i faunie. Królik? Taaa... Ślińka mi pociekła. Wyczarowałam sobie ognisty łuk i zaczełam się skradać. Jest mój. Zastrzeliłam go no może był trochę przypieczony ale co tam. Zauważyłam podłużne liście i złożyłam z nich torbę dosyć pojemną oczywiście. I tak idę spojrzałam w górę i co tam widzę? Wielką kiść bananów to rąbnęłam z całej siły bidrem o drzewo że się prawie nie zwaliło. I co? Banany są moje. No dobra nasze masz rację Lore. A nakarmisz swojego pysiaczka? Parsknęłam śmiechem. No dobra trzeba się zbierać al co to jelonek. I znowu z łuku taki ładny, przysmażony. Wyszłam zza krzaków a tam kto? No cukiereczek,  elfka i duch. Nie znam ich zbytnio od tego jest Lorelin więc oddałam jej ciało.
- O hej! - spojrzałam na jelenia którego ciągnęłam za sobą i kiść bananów. Byłam cała czerwona.
- Chcecie coś zjeść? - próbowałam odwrócić ich uwagę też od kosz pełnego królikó. Vanessa! warknęłam do niej w myślach. Zostawiła mnie ze swoimi zdobyczami i na kogo ja wychodzę?

Haha Uwielbiam ich ^^
Zwłaszcza to "Get away from me!" Rolandy xD
albo..."She wants me" Richarda
______________________________________________

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

-Nie...-pokręciłam głową-nikt nie odbiera-westchnęłam ze zrezygnowaniem,
chowając słuchacz z powrotem do kieszeni.
Można było się domyśleć, że skontaktowanie się ze wszystkimi i zebranie dużej grupy nie będzie łatwe.
Ciekawe czy...czy ten cały dyrektor przewidział co chcemy zrobić i specjalnie nam to utrudnił?
Cholera....nie podoba mi się ta myśl.
-O, cześć Lorelin-uśmiechnęłam się do niej, po czym spojrzałam na zwierzę, które za sobą ciągnęła- nie, dziękuję-odmówiłam grzecznie. Na twarzy anielicy widziałam  zakłopotanie.
Wiedziałam, że zdobycze te z pewnością są sprawką Vanessy.
___________________________________________________

Ostatnio zmieniony przez Melody3 (22-08-2013 o 16h23)

A więc jednak grasz dalej ? Fajnie ^-^
Chociaż równocześnie szkoda Rayne :c

Ostatnio zmieniony przez Melody3 (17-08-2013 o 18h36)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Nagle poczułam, nieprzyjemne dreszcze, przez kilka chwil kręciło mi się w głowie.
Dokładnie takie uczucia zawsze towarzyszyły mi gdy...gdy wyczuwałam śmierć.
Czy...czyżby to była Mary?-pomyślałam przerażona- Nie..to było gdzieś bliżej...
-Cholera, Rayne!-syknęłam, czując na sobie zdziwione spojrzenia pozostałych.
Natychmiast pobiegłam w stronę polany, gdzie ją zostawiliśmy.
I...leżała tam.
-Rayne,..no weź, wstawaj-szarpnęłam ją delikatnie za ramię...wiedziałam, że nie żyje, ale zawsze jest jakaś nadzieja, prawda? No więc ja ją miałam...i szybko straciłam.
Po moich policzkach zaczęły płynąć pojedyncze łzy. Fakt...często mnie denerwowała, ale nie życzyłam jej śmierci!
'Jesteś uzdrowicielem, czemu jej nie uzdrowiłaś?!'-mógłby ktoś pomyśleć. Śmierć nie jest chorobą, więc...nie ma co leczyć.
Po chwili ujrzałam jakaś kartkę...list pożegnalny?
Drżącymi rękami podniosłam go i przeczytałam ...a może nie powinnam?
Był kierowany do nas wszystkich, ale znalazło się tam jedno...osobiste wyznanie.
Kochała go?-zapytałam samą siebie, w myślach.
Wstałam i wróciłam do reszty, jeszcze zanim ci w ogóle zareagowali.
-Ona...nie żyje. Możecie mi uwierzyć na słowo lub iść  zobaczyć.
Napisała też list...powinniście go przeczytać... ty przede wszystkim-w tym momencie spojrzałam na Kaoru.
Zostawiając im list poszłam w przeciwną stronę, w ciemniejszą część lasu...musiałam 'przetrawić' wszystkie wydarzenia.

Ostatnio zmieniony przez Melody3 (22-08-2013 o 16h31)

Wydaje mi się, że pojęcie 'śmierć' i 'przejście na drugą stronę' to właściwie to samo xd. No a przynajmniej ja to interpretuję w ten sposób xd

Ok ^^
__________________________________________________________
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Spacerowałam po lesie z rękami skrzyżowanymi na piersiach.
Czy to musiało się skończyć w ten sposób? 
Przysiadłam przy małym strumyku, próbowałam odciągnąć od tego myśli.
Nachyliłam się nad zbiornikiem wody i przeglądałam się w nim chwilę.
Zabawne, gdy zostałam elfem bardzo się z tego cieszyłam, a dyrektor zadbał o to, abym miała wrażenie, że od zawsze nim byłam.
Niestety- coś mu nie wyszło i gdy przeglądam się w niektórych lustrach widzę siebie, ale jeszcze jako człowieka.
Zawsze wtedy zastanawiam się- co bym teraz robiła, gdybym nie była elfką?
Cóż z pewnością by mnie tu nie było.
Wróćmy do teraźniejszości.
W strumyczku natychmiast ujrzałam dziewczynę o jasnej karnacji, delikatnie rumianych policzkach i niebieskich oczach. Miała długie, delikatnie kręcone, brązowe włosy. Uśmiechała się do mnie- chociaż tak naprawdę odzwierciedlała tylko moją mimikę twarzy,.
Nagle zaczęła wyciągać do mnie ręce!
Nie zdążyłam nawet zareagować, a ona już próbowała wciągnąć mnie pod wodę.
W ostatniej chwili udało mi się wyrwać z jej śmiercionośnego uścisku, z szybciej bijącym sercem gwałtownie odsunęłam się od strumyka.
'Och...jaka szkoda, może uda się następnym razem?'-usłyszałam w głowie nieznajomy głos.
Po tych słowach dziewczyna ponownie  zanurzyła się w błękitnej  wodzie i przez następne dwadzieścia minut się z niej nie wynurzyła...


_________________________________________
Chciałam tylko powiedzieć, że od dnia 19 sierpnia do 30 mnie nie będzie.
Przepraszam, a Wam życzę miłej zabawy ^^

Ostatnio zmieniony przez Melody3 (22-08-2013 o 16h31)

Lorelin Peace
Byłam zszokowana. Rayne nie żyje? Jak to? No przecież... Oh mniejsza z tym mniej gęb do wyżywienia. Vanessa! Przymknij się chociaż raz ok? Nienawidzę jak tak mówisz. Ale ja jestem tylko praktyczna złotko. No fakt przepraszam emocje mną zbytnio targają. To upiecz im jelenia króliki zostaw na później zgadnij dlaczego wzięłam tyle ziół. Jesteś przecież doskonałą kucharką Lore. No cóż z tym masz rację. Rozpaliłam ogień i wypatroszyłam jelenia. Przygotowałam coś na czym będe mogła go piec no cóż będzie jeleń z rożna. Pokrojone kawałki natarłam ziołami i posypałam solą i naprawdę nie wiem skąd Vani ją wzieła. Gdy wszystko było gotowe podałam kawałki moim sojusznikom jak to określa Vanes. Sama też wzięłam swoją porcję i zaczęłam ją jeść. Mięso było delikatne i po prostu rozpływało się w ustach no ale przydałoby się jeszcze trochę zielonego pieprzu no ale nie mam o czym takim marzyć. Gdy skończyłam poszłam nad strumyk i umyłam ręce i właśnie wtedy ją zobaczyłam. Odskoczyłam od wody jak oparzona. Nimfa wodna. Jak raz ciebie wciągnie to już nie żyjesz. Zaczęłam piszczeć no tak jak to ja. Raz ledwo co uszłam z życiem wię no cóż to był taki opóźniony zapłon. Po chwili przestałam krzyczeć i opadłam na ziemię. Łzy płyneły strumieniami. Za dużo złych wspomnień.

Siedziałam w swoim pokoju gapiąc się w ścianę. Przez ojca nigdy nie miałam co robić. jedyne co mogłam robić, to mu pomagać. To już wolę nie robić nic. Właśnie miałam przenosić wzrok ze ściany na szafę, gdy zawołał mnie dyrektor. Zbiegłam szybko po schodach na dół, żeby go nie zdenerwować. W jego oczach czaił się zły błysk. To nie oznaczało nic dobrego. Mimo to uśmiechał się. "No, to oznacza jakiś zły plan" pomyślałam.
- O co chodzi? - zapytałam, udając, że nie wiem o tym, że coś knuje.
Patrzyłam na niego. Wiedziałam, że to coś w czym chce żebym wzięła udział. Wiedziałam też, że nie dam rady się z tego wyplątać.
- Słoneczko - nienawidzę gdy tak zaczyna. Bo nigdy to nie oznacza nic dobrego. Przynajmniej dla mnie. - Chcę żebyś mi pomogła.
Heh. Wiedziałam. Teraz muszę udawać zainteresowaną.
- A w czym? - zapytałam z udawaną ciekawością. Tak naprawdę nie interesowało mnie to. Niech się wypcha tą swoją pracą.
- Och, to nic takiego.. - zaczął, a oznaczało to przeciwność tego co powiedział. - Tylko żebyś poszła razem z uczniami... Oczywiście, słyszałaś o moi planie?
Jasne że słyszałam. Tato powtarzał o nich codziennie. I jak się cieszył, że wszyscy umrą. Chyba go nie rozumiem.
- Oczywiście. - wiedziałam że nie mam wyboru. Podłączył mi słuchacz, wyjaśnił szczegóły, pomachał i mnie teleportował.

Kiedy przeteleportowałam się na miejsce, byłam parę metrów od nich. Nikt mnie nie zauważył. Schowałam się i spojrzałam na nich. Byli przygnębieni. To nie pora na wychodzenie z uśmiechem. Więc poczekam tu. "Będę czekać, aż trochę się uspokoją" pomyślałam. Usiadłam i zaczęłam się bawić listkiem.

Eeej! Psujesz mi mój plan że nikt jej nie widzi xD
Trudno :C

Cholera! Zauważyli mnie. I wszystko trzeba planować od nowa. Ojciec mnie zabije.
Mimo to zrobiłam dobrą minę do złej gry.
- Hej! - uśmiechnęłam się. - Miło mi cię poznać!
Udawałam, że nie wiem nic o śmierci Rayne. Że jestem tu obca. Rzeczywiście tak się czułam, bo patrzył na mnie jak na kosmitkę.
Liczyłam że coś odpowie, bo inaczej nic już nie wymyślę.

(Powróciłam xD!)
------------------------------------------
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Usłyszałam głos Kaoru, rozmawiał z kimś.
Odwróciłam się i zobaczyłam dziewczynę o różowych włosach.
Nigdy wcześniej jej nie widziałam....
Ale skoro nie była uczestniczką tego dziwnego testu...to w takim razie kim?
Podeszłam do nich 

Ostatnio zmieniony przez Melody3 (22-08-2013 o 16h25)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

-cześć...-odpowiedziałam, delikatnie skinęłam głową.
-eem...kto to?-spytałam licząc, że Kaoru już się czegoś od niej dowiedział.
Dziewczyna na pierwszy rzut oka wyglądała na miłą- gdyby nie obecna sytuacja nie miałabym żadnych powodów do podejrzeń.
Ale...gdy właśnie zostało się zaatakowanym przez własne odbicie, brak zaufania do nieznajomych jest chyba całkiem uzasadniony, co?

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

-Nie....-odparłam nawet nie zastanawiając się.
Chociaż...w pewnym momencie miałam wrażenie, że już ją gdzieś widziałam.
Nie mogłam sobie jednak przypomnieć gdzie.
Tak czy siak- do tej pory byłam przekonana, że na tych terenach kręcimy się tylko my...no i potwory, które chcą nas zabić.
Może się myliłam?

Uśmiechałam się jakbym była głupia. Może i to było głupie, ale mój plan "zaprzyjaźnienia się" został zniweczony, więc grałam na zwłokę.
- Hej - pomachałam. - Ja tu jestem!
Rozmawiali o mnie tak jakby mnie tu nie było. To mnie odrobinę zdenerwowało. Jednak postanowiłam być dalej milutka, tak na wszelki wypadek.
- Nazywam się Scarlett Lo... - już miałam wyznać swoje prawdziwe nazwisko, gdy sobie przypomniałam, że nie mogę im zdradzić kim jestem. Przecież to nazwisko dyrektora. Musiałam coś wymyślić na poczekaniu - .... ris. Scarlett Loris. A wy jak się nazywacie?
Mieli trochę podejrzliwe miny, bo nie wiedzieli skąd się tu wzięłam. Musiałam im coś wyjaśnić, żeby zyskać ich zaufanie.
- Chcecie wiedzieć czemu tu jestem? - zaczęłam, uprzedzając kolejne pytanie. - Znajomy dyrektora, który nie pochwala jego planu, wysłał mnie, żebym wam pomogła.
Fajna historyjka. I wymyśliłam to na poczekaniu! Jestem geniuszem. Serio. Nie kłamię.