Lorelin Peace
- Och ja nie mogę ci tego obiecać. Vanessa ma własne życie i nie mogę jej tak po prostu zablokować. Kiedy jest potrzebna przychodzi a gdy już nie jest odchodzi i tak to jest. Ona nie rozumie nas ani nikogo ale ją lubię - wiedziałam że i tak moje słowa nic nie wskórają. Szłam koło Toshiko i gadałam o jakiś głupotach ale potem przeszłam do sedna:
- Myślisz że przeżyjemy? - zapytałam było mi smutno z tego powodu że będę musiała się znowu odradzać i stracę pamięć. Bo tak naprawdę anioły nie umierają tylko rodzą się ponownie. Mają wtedy inne imię i rodzinę ale taki sam charakter i umiejętności no i marzenia też pozostają. Ciężko westchnęłam i zapytałam:
- Może lepiej polecimy i będziemy mieli na wszystko oko? - uśmiechnęłam się do towarzysza i wzleciałam w powietrze.
- No na co czekasz? - zapytałam zaczepnie miałam nadzieję na chwilę przyjemnie spędzonego czasu.Wyjęłam w tym czasie słuchacza i zadzwoniłam do Lisy:
- Kochana co tam u was kogo zabiłyście? - zapytałam lecąc z moim bliskim przyjacielem po bezchmurnym niebie. Wiedziałam że się domyśli kto dzwoni tylko ja tak do niej mówiłam no cóż lubię się drażnić ze znajomymi.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (13-08-2013 o 16h13)

---

   

Lisa Asai

Właśnie jak szłam z Jasminą usłyszałam wiadomość od Sharon, wręcz się ucieszyłam że żyją! Od razu wzięłam słuchacz i odezwałam się do niej bo nie wypada do koleżanki się nie odezwać!
- Sharon! Jak się cieszę że żyjecie myślałam już o najgorszym! U mnie jest dobrze trochę dziwię się dlaczego Jasmina do mnie się nie odzywa a wiesz, teraz potrzebuję kogoś żeby ze mną rozmawiał. Miałam olbrzyma śnieżno-białego bez trudu go pokonałyśmy, u mnie na razie nic się nie dzieję a co z Mary?! Żyje jeszcze?! Jeszcze nie wiem co z innymi więc nadal się obawiam.. - Odpowiedział z jednym tchem w ustach. Szłam cały czas z Jasminą aż w końcu znalazłyśmy jakieś ognisko i tam przysiadłyśmy żeby odpocząć.

---

Kaoru Inu

Uh... Lewitowałem koło Reyne wyjąc z nudów.
Gdybym tylko mógł materializować się jak ona... Mógłbym nas z tąd zabrać. Machnąłem ręką w jej stronę, a moje palcy przeleciały jej głowę na wylot...
Zacząłem się rozglądać po sali. To miejsce wyglądało jakby było stworzone specjalnie do słuchania tego monstrum, które zabiłem. Moje oczy skierowały się na zwłoki potfora. Jego oko nie przestawało świecić. Coś mnie w nim fascynowało...
Postanowiłem porozglądać się po lochach. Błądziłem chyba nawet godzinę i oglądałem różne sale z dziwnymi przyrządami. Gdy wróciłem zastałem Rayne w tej samej pozycji.
-Eh... Bezużyteczna...
Oko potfora znów zabłysło. Przybliżyłem się do niego. No nie! Słuchacz został zmieniony w oko potfora! Nareszcie! Eh... Ale dopóki Rayne sie nie obudzi tkwię tutaj... - pomyślałem i położyłem się w powietrzu. Co to za technika? Hipnoza? Dziwne, że trzyma ona na tak długo TAK silnego osobnika...
-A może... Ona jest poprostu słaba? - zaśmiałem się szyderczo

Ostatnio zmieniony przez Kisshu (13-08-2013 o 16h28)

Lisa Asai

Wreszcie się odezwała, uważa że jestem gadatliwa? To już jej problem! A po za tym nie potrzebnie wyrwała mi słuchacz z ręki, trudno jak chce to niech rozmawia ale żeby potem sama nie chciała ze mną rozmawiać, bo sama się do niej nie odezwę a wtedy będzie jeszcze większy problem! Już od razu o elfach wspomina?! Trudno i tak swoje powiem bo ja mogę mieć własne zdanie!
- Jasmina, z elfami ja rozmawiałam. Już się skontaktowałyśmy i mogłabym poprosić słuchacz? - Odpowiedziałam na jej własne pytanie i spytałam ją z szyderczym uśmiechem. Pewnie mi nie da jak zawsze, no ale jak chce porozmawiać z Lorelin to już mam prawo wziąć słuchacz!

Ostatnio zmieniony przez Eminaria (13-08-2013 o 19h23)

---

Kaoru Inu

Postanowiłem podjąć pewien eksperyment. Porozumienie się słuchaczem bez użycia ruchów fizycznych.
Zbliżyłem się do słuchacza najbliżej jak tylko mogłem i odezwałem się do Sharon:
-Tutaj duchy! Jest problem! Rayne jakby osłupiała! Słyszałem, że Elfy znają się na magii. Da się zabić ducha?!

Toshiko Rain

Mam jakieś chyba imię a po za tym nie trzeba mnie nazywać "cukiereczek"!
Chciałbym się teraz znajdować tam gdzie jest Kaoru.. Kiedy tylko słyszę "cukiereczek", to myślę że zaraz wybuchnę.. Bez powiedzenia wyrwałem z ręki Lorelin słuchacza żeby skontaktować się z Jasminą. Ogólnie z charakteru jej nie lubię bo jest na prawdę denerwująca!
- Słuchaj! Ja mam jakieś imię, nie musisz mnie nazywać "cukiereczek", bo to nie jest wcale moim imieniem! - Odpowiedziałem stanowczo i głośno.
Mam nadzieję że dalej nie będę musiał jakoś tego słuchać, a jak znowu powie to po prostu się rozłączyć mogę mam swoje cechy!

Kaoru Inu

-I co z nią? To jakaś hipnoza? Bo jeżeli ona się nie ocknie to będę musiał robić wszystko sam, ale ja nie posiadam umiejętności materializacji!
Byłem wściekły. Chciałem kopnąć Rayne, ale moja noga tylko przeleciała przez jej ciało.
Eh... Czamu to ja musiałem trafić akurat na nią?
Latałem dookoła elfki i przyglądałem się jak ogląda ciało Rayne.

Ostatnio zmieniony przez Kisshu (13-08-2013 o 17h09)

Kaoru Inu

-Pf! Sama wybierz. Mnie to obojętne! -odpowiedziałem
Skończyłem lewitować nad Sharon i zleciałem niżej by być z nią na równi.
Martwiłem się tą sprawą. Co prawda jestem silny, ale bez Rayne, która umiała się materializować grupa duchów nie miała szans!
Starałem się uniknąć spojrzenia Sharon, patrzyłem jej prosto w czoło.
Gdyby nagle dostała ataku paniki straciłbym ostatnią szansę na uratowanie tej idiotki...

Toshiko Rain

Jak skończyłem swoją wypowiedź oddałem słuchacza, Lorelin. Przyznam była trochę zaskoczona moim zachowaniem do Jasminy no ale przecież zna moje imię więc niech się zwraca po imieniu! Już Vanessie nie chciałem zwracać uwagi bo by miała do mnie pretensje.. No ale to też jest denerwujące! Jak oddałem słuchacz, Lorelin chciałem milczeć ale nie potrafiłem!
- Przepraszam, że wyrwałem Ci prosto z ręki ten słuchacz, trochę emocje mnie poniosły. - Wydusiłem z siebie, lecz miałem milczeć.
Po prostu muszę pamiętać, kiedy jest walka to Vanessa kiedy po walce to Lorelin. Nie umiem inaczej zapamiętać bo jestem przyzwyczajony do Lorelin do innej jej osoby, nigdy! Jeszcze trochę lecieliśmy, aż znaleźliśmy jakieś schronienie było dość przytulne.

Lorelin Peace
Byłam zszokowana tym że wyrwał mi z ręki słuchacz w dodatku krzyknął na Jasmine. To było dziwne.
-Nic nie szkodzi - odpowiedziałam i uśmiechnęłam się lekko. Nie byłam na niego zła że nie lubił jak się tak dziewczyny do niego zwracały no ale co ja biedna miałam poradzić. Vanessa jej wszystko wypaplała nie mogłam liczyć na zatrzymanie tego sekretu.Spojrzałam na słuchacza i odpowiedziałam demonicy:
- Wszystko wporządku mieliśmy na głowie hordę drzewców ale sobie poradziliśmy - miałam nadzieję że taka odpowiedź ją zadowoli ale pewnie i tak sypnie mi jakimiś podtekstami. Zauważyliśmy jaskinię w której paliło się ognisko. Schronienie.
- Lądujemy - stwierdziłam choć nie musiałam. Obejrzałam jaskinię in stwierdziłam że jest dosyć przytulna. Usiadłam przy ognisku i oparłam się o ścianę. Poklepałam miejsce obok siebie i zapytałam:
- Toshiko chcesz obok mnie usiąść? - byłam lekko czerwona pytając go o to no ale raz kozie śmierć.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (13-08-2013 o 19h05)

---

   

Toshiko Rain

Zaproponowała mi usiąść koło siebie i do tego była cała lekko pod czerwieniona..
- Chętnie.. - Odpowiedziałem miło.
Usiadłem koło niej i odpoczywaliśmy po długiej wędrówce, rozmawialiśmy o różnych głupotach, o życiu jeśli nie przeżyjemy lub o rasach.
- Lorelin, jak my to mamy przeżyć jeśli możemy z głodu umrzeć? - Spytałem z ciekawością.
Po drodze żadnego jedzenia nie widziałem może wtedy jak lecieliśmy to jakieś owoce lub inne jedzenie ominęliśmy czasami obawiam się tego jedzenia dlatego bo może być zatrute.. I bez od trutki nie przeżyję się nawet 5-10 minut! Ciekawe jak u duchach czy wszystko u nich w porządku albo u elfach lub wilkołakach u nich to normalnie cisza! Na razie mamy kontakt z demonami.

Ostatnio zmieniony przez Loliq (13-08-2013 o 19h56)

Kaoru Inu

-Nosz!!! I co ja mam teraz zrobić? Mam czekać tutaj na tą idiotkę nie wiadomo jak długo?! Cholera! Cholera! Cholera! -złapałem się za głowę. -Nawet gdybym ją teraz olał byłaby bezbronna, a gdyby się ocknęła zapewne nie chciałaby już dłużej wspópracować! A zabrać jej też nie ma jak bo w  tym stanie nie umie się zmaterializowac! Kurcze, no! Szkoda, że nie jesteś duchem T.T olałbym ją i poszedł z tobą -powiedziałem zdenerwowany.
-Masz jakiś pomysł?
Zacząłem gwałtownie latać dookoła. Pare razy wyleciałem przez ściany i przeleciałem przez ciało potwora i Sharon. Chciałbym już sobie wylecieć z tych lochów (umiem najlepiej latać z wszystkich w szkole więc wylot z lochów to dla mnie pestka) ale nie moge ich tak zostawić.
-A, niech to! -krzyknąłem próbując kopnąć ścianę w czasie lotu jednak tylko noga zniknęła mi na chwile w drugiej sali. Na końcówkach moich włosó było widać malęnkie, białe pasemka.

Ostatnio zmieniony przez Kisshu (13-08-2013 o 20h02)

-hmm... Postanowione! Olać Rayne! -powiedziałem spokojnym tonem.
Czekałem tyle przy Rayne gdyż z powodu mojego kalectwa nie mógłbym w pełni walczyć, jednak gdy pojawiła się Sharon, Rayne stała się kulą u nogi. Nigdy mnie specjalnie nie obchodziła, nie lubię osób które cieszą się z czyjegoś cierpienia. A Sharon zawsze wydawała mi się opanowana. Może wyjdę w tej sytuacji na d*pka, ale nie mam zamiaru opiekować się Rayne. Wolę razem z Sharon zająć się resztą osób, byśmy wszyscy wyszli cało z tego sprawdzianu.

Rayne Blood

Nie wiem, co się ze mną dzieje. Chcę się ruszyć, ale nie mogę.
Chcę coś powiedzieć, ale nie mogę. Czułam się jak w tych snach, gdzie nic nie można zrobić. Czułam, jak na mnie patrzą. Słyszałam wszystko doskonale. Ale mówić nie mogłam. Gdybym mogła, roześmiałabym się im szyderczo w twarz. Ja? Słaba? Co oni sobie myślą?!  Ale to nie jest teraz najważniejsze. Najważniejsze jest wydostanie się z tej dziwnej pułapki.

Spróbowałam jeszcze raz krzyknąć. Bezskutecznie. Jednak byłam uparta. Nie poddam się, pomyślałam.
Tym razem włożyłam całą swoją moc w ten krzyk. Usłyszałam, jak z moich ust wydobywa się krzyk. Teraz ciszej powiedziałam "Nareszcie". Udało mi się! Skoro już mogę mówić, musze coś wymyślić, żeby poruszać resztą ciała.

Rayne Blood

Cholera...! Zajęta sobą nie zauważyłam, że ten d*pek mnie zostawił!
Z nerwów nie spojrzałam, ze dalej stoję. Jednak złość pomogła mi się ruszyć.
Od razu upadłam, a całe ciało miałam zdrętwiałe.
- Ty...! NIENAWIDZĘ CIĘ!! - krzyknęłam pod adresem Kaoru. Nie wiedziałam, czy usłyszy, ale to było nie ważne. Musiałam go znaleźć, choćby po to, żeby mu przywalić.
Po policzku pociekła mi łza. Naprawdę nie chciałam mu przywalić. Bardziej mi zależało na tym, żeby przeprosił. Złość mi przeszła.
Nie byłam zła.
Byłam smutna.
Po raz pierwszy poczułam się osamotniona.

Sayuri Akaike

Awww.... Znów mnie boli głowa! Jak zwykle będę się musiała z tym bólem uporać ludzkimi tabletkami. Ahh.
- Vincent? Vincent!- krzyknęłam szarpiąc kolegę, który chyba.. spał? Cały on. Mimo wszystko jednak podniosłam się powoli i dostrzegłam iż znajdujemy się w lochach. Ale co my tu...
- Cholera.- szepnęłam gdy naprzeciwko mnie stała jakaś bestia. Znowu ten idiotyczny test?! Najwyraźniej.
Śmiało rzuciłam się na towarzysza.
- Vincent... Vincent! Wstawaj durniu! Vincent...- trzęsłam nim jak tylko mogłam używając całej swojej siły. Przecież sama sobie z potworem nie poradzę, chyba po to on tu jest? No nie? No tak.
Ahh... Zwykle nie można liczyć na chłopaków a więc po prostu wytworzyłam barierę powietrzną pomiędzy nami a potworem. Usiadłam obok towarzysza i dalej szarpałam go za ramię.