Arthur Seymour

Chłopak wyjął z torby idealnie zastrugany ołówek i zaczął mazać coś z tyłu zeszytu. Po chwili na rysunku ukazała się niewielka twarz i reszta ciała jakiejś dziewczyny. Bardzo dobrze zapamiętywał wygląd ludzi, jednak imiona nigdy mu nie wchodziły do głowy. A i tak nie interesował się nikim, rozmawiał najczęściej jak ktoś inny zaczął czy zaczepił go. Jednak dziś wyjątkowo mignęła mu osóbka, która trwale wyryła się w jego pamięci. Osóbka, które nagle zsunęła się jedna wstążka z włosów i niczym latający wąż wylądowała w ręku chłopaka gdy raczył się lodami na dworze. Nie przerwał wtedy deseru, ale obiecał sobie, że odda zgubę przy najbliższej okazji. Teraz wstążeczka leżała na zeszycie, w którym paroma pociągnięciami Archie dorysował dziewczynie tajemniczy uśmiech. Sam nie wiedział co on wyrażał i nie był ciekawy. Tajemnicze rzeczy mają zostać tajemnicze bo tracą na wartości.

Elizabeth Andersen
Dopiero teraz do klasy dołączyła wiecznie spóźniona dziewczyna.
-Przepraszam! - Zawołała zajmując swoje miejsce. Zamyślona wyjęła swoje rzeczy i wpatrzyła się w sufit. Jak można się zgubić w drodze do szkoły? Boże, tylko ja jestem tak zdolna... Westchnęła cicho i w końcu rozejrzała się po klasie uśmiechając lekko do znajomych.

Alan Walker

Zaśmiałem się cicho pod nosem widząc jak bardzo nasza klasa się różni. W każdym calu. Ale jednak miało to swój urok.
Słysząc komentarz Alexa skrzywiłem się nieco.
-Weźmiecie w tym udział, bo nie będzie zabawy. Mamy w szkole tylko dwa zespoły. - Rzuciłem w ich stronę uśmiechając się lekko.
Odwróciłem głowę kierując swój wzrok na Arthura.
-A ty, Brzoza? Może konkurs piękności? - wyszczerzyłem się do niego.

* pisze w pamiętniku. Drogi pamiętniku nadal nikogo nie znam jestem chyba zbyt nieśmiała. Podobno ma się odbyć bitwa kapel ciekawi mnie kto wygra .Podobno ma się odbyć wycieczka na plaże ciekawi mnie to wreszcie będę mogła założyć nowe bikini

Megan Silver
Postanowiłam, że nie będę siedzieć bezczynnie. Okno klasy, w której zajęcia mieli Arthur i Alan wychodziło na żywopłot. Schowałam się za nim Może plan nie był do końca przemyślany. Krzaki były ode mnie wyższe. Co ja, niska osóbka ze wzrostem 152 cm sobie pomyślałam? Nie, to było zamierzone. Rozchyliłam gałęzie i czekałam, aż ktoś spojrzy w moja stronę.

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (12-06-2013 o 21h20)

---

Vicki Bell

Wiedziałam, że tak będzie.. Alex nigdy nie zgodzi się żebyśmy uczestniczyli w tej konkurencji w Tygodniu Talentów. Nagle usłyszałam wypowiedź Alana.
- Ale Alex.. Przecież wiesz, że jesteśmy dosyć dobrzy w tym co robimy, i możemy to wygrać. Możemy traktować to jak zabawę, tak jak powiedział Alan..- zaczęłam mówić niepewnie ponieważ wiedziałam że teraz ciężko będzie się z nim dogadać.

Lizzy West

-Ha! Wiedziałam że też będziesz chciała wziąć w tym udział! Moja krew!
Uśmiechnęła się do przyjaciółki po czym ponownie spojrzała na kolegę z zespołu.
-No oczywiście że weźmiemy w tym udział, Al! Głupie pytanie. A tak na marginesie, to jesteś cały czerwony. Jak pomidorek. Może masz gorączkę?
Mrugnęła do niego porozumiewawczo. Wiedziała o co chodzi. Nie trudno się domyślić że o Vic. Poczuła lekkie ukłucie zazdrości. Pytanie tylko o kogo...

---

Elizabeth Andersen
Zaczęłam przysłuchiwać się rozmowom. Konkurs talentów? Fajnie. Ale co dokładniej? Trzeba by kogoś spytać. Stwierdziłam, że najlepiej by było spytać przewodniczącego. Jak pomyślałam, tak zrobiłam.
-Hej, jaki ten konkurs? - Spytałam uśmiechając się.

Jaką karteczkę? Ja nic nie wiem xD Nie ogarniam co się tu dzieję xD

w pewnej chwili musiałam wyjść do łazienki.wstałam i nie zauważyłam że bluzka zaczepiła mi się o krzesło .Gdy wstałam cała bluzka rozdarła się na pół.Wybiegłam szybko z klasy łapiąc bluzę .* nie wieże że stałam tak na oczach całej klasy

Alexander Mustang
Spojrzałem na Alana z gotowością do bójki. Że on miał mi coś nakazywać? O nie, po moim trupie!
- A jak ja nie będę chciał wziąć w tym udziału? To co wtedy mi zrobisz? - zapytałem, uśmiechając się w jego stronę złośliwie. Moja kapryśna natura jak zawsze dała o sobie znać w najmniej odpowiednim momencie. ,,Wielki pan przewodniczący" nie będzie mi niczego nakazywać! Jestem wolnym człowiekiem i mogę sobie robić co tylko mi się podoba!
Kiedy Vicki zaczęła mnie przekonywać, robiąc te swoje typowe słodkie oczy, miałem ochotę wyskoczyć przez okno. Żadna kobieta nie będzie mną manipulować - taką miałem zasadę. Lecz Vicki trudno było się oprzeć.
- No i co z tego, że jesteśmy dobrzy? Dobrze wiesz, że nie lubię konkurować z kimś. A szczególnie z Jordan. Nie przepadam za nią.
Było trudno się ze mną dogadać, bo uparcie stawałem przy swoim. Ale cóż poradzić, jestem podobno bardzo kapryśnym chłopczykiem.
Kiedy Lizzy jak zawsze rzuciła swój bardzo trafny komentarz i mrugnęła do mnie, chciałem zapaść się pod ziemię.
- Dobrze wiesz, Lizzy - zacząłem, zaciskając mocno zęby. Musiałem mówić spokojnie. -  Że nienawidzę konkurować z kobietami. A szczególnie z Jordan. Ja jej nie lubię. I jeśli Megan gdzieś mnie w krzakach podsłuchuje, to niech jej to nawet powie. I nie mam gorączki i wcale nie jestem czerwony!

Ostatnio zmieniony przez Olga31082000 (12-06-2013 o 21h28)

Alan Walker

Spojrzałem w kierunku Elizabeth i uśmiechnąłem się słysząc jej pytanie. Chyba cała szkoła tylko wyłącznie myśli o tym konkursie.
-Właściwie to tydzień talentów - odpowiedziałem wyciągając się na krześle- bitwa zespołów, coś tam sportowego, plastycznego i tak dalej.
Ziewnąłem cicho zasłaniając usta dłonią.
-Rano rozwieszałem plakaty a jakoś już wszystkie szczegóły wypadły mi z głowy - uśmiechnąłem się kolejny raz - Będziesz brać w czymś udział?
Odwróciłem głowę w stronę Alexa.
-Już się o to nie martw, co ja z tobą zrobie. Jeszcze zobaczysz. -zaśmiałem się i pyrchnąłem do chłopaka.

Arthur Seymour

Słysząc, że ktoś zwraca się do niego, raptownie zamknął zeszyt.
-Konkurs piękności? - uśmiechnął się szeroko. - Serio jest coś takiego? - nie zwrócił dziś uwagi na ani jeden plakat i w ogóle się nic nie orientował. - W tej szkole, to chyba tylko ja bym na niego poszedł. - nachylił się nad rysunkiem i zamyślił głęboko. Zdecydowanie kobiety szukają kogoś bardziej "z charakterem" - jak muzycy, czy sportowcy, ale w konkursie piękności to może by miał szanse. Zerknął na ptaki za oknem i dałby głowę, że w żywopłocie mignęło mu coś co nie było liśćmi jednak nie zainteresował się tym w ogóle. Wolał powtórzyć ostatnią lekcję.

Na komentarz Alana wyszczerzyłem się w swój charakterystyczny, unikalny sposób. Zaraz strzelę na wszystkich focha i normalnie wyjdę z tej wylęgarni idiotów. Przysięgam!
- Och Alan, już nie mogę się doczekać twojej kary - przewróciłem oczami. - Mam się bać o swój tyłek?
Wiedziałem, że to był zboczeniec. Odsunąłem od siebie swoje chore myśli i zacząłem wpatrywać się w chłopaka usilnie, robiąc dziubek. Nie byłem zainteresowany jego wypowiedzą, ani trochę...

Ostatnio zmieniony przez Olga31082000 (12-06-2013 o 21h33)

Ubrałam bluzę. musiałam jednak wrócić do klasy weszłam więc i z opuszczoną głową podeszłam do ławki.łzy leciały mi z oczu chciała to ukryć lecz nie miałam jak .Nigdy w życiu nie było mi tak wstyd miałam ochotę zapaść się pod ziemię . Idiotka miesiąca albo nawet roku

Pozwolę sobie na taką małą wskazówkę do Sidery innych piszących to osób ^^
Sidera (oraz Ty, czytelniku tego posta) nie pisz za kogoś co robi, np. że dostałaś od kogoś kartkę a osoba od której ją dostałaś nie ma o tym pojęcia. To sprawia że robi się bałagan. A niektórzy mogą zareagować na coś zupełnie inaczej niż Ty to sobie wyobraziłaś. Staraj się więc pisać tylko za swoją postać, ewentualnie za kogoś, kto nie jest postacią zajętą, np. nauczyciel.
Wybaczcie ten monolog, wracajmy do fabuły~

---

Megan Silver
Czas mijał, a ja nadal stałam w tych krzakach. W końcu postanawiam stamtąd pójść. Usiadłam na jednej z ławek znów zakładając słuchawki. Słońce świeciło przyjemnie. Obróciłam w jego stronę moją twarz.

---

Vicki Bell

Gdy zobaczyłam zdenerwowanie Alexa wiedziałam, że lepiej już nic nie mówić. Było widać, że naprawdę mocno się zdenerwował..
- Ok, Alex, spokojnie.. Przepraszam, nie będę Cie zmuszać.. Przecież nie musimy w tym być, ja tylko proponowałam.. - zaczęłam mówić, nie wiedząc jak dobrać słowa, a wzrok, którym Alex mnie zmierzył, spowodował, że moje oczy się zaszkliły. Po po prostu nie lubiłam jak ktoś na mnie krzyczał..

Elizabeth Andersen
-Zapowiada się ciekawie. - Powiedziałam wesoło.No tak, mignęły mi te plakaty gdy biegłam na lekcje. Później się im przyjrzę.
-Prawdopodobnie wystąpię z zespołem w muzycznym. - Odpowiedziałam.
-I jeśli się odważę to może się zapiszę do plastycznego. - Dodałam ciszej. Nie rysowałam, aż tak dobrze by wygrać. Ale liczy się zabawa, prawda?  Chyba. Aczkolwiek to trochę stresujące. Mam nadzieję że jakoś dam radę. Uśmiechnęłam się i wpatrzyłam w krajobraz za oknem.

Chłopak nie odpowiedział na moje pytanie. Poszedł sobie. Boże, biedna Suz. Bardzo się przejęła. Weszłam na halę z powrotem. Amelii już tam nie było. Moją głowę zaczęły zaprzątać różne myśli. Co ona teraz komu powie ? A co zrobi Amelia ? Ta zdradziecka żmija na pewno wymyśli jakieś kłamstwo. Nie wiem czemu się tym tak przejęłam, ale było mi bardzo przykro. Nie chciałam iść na lekcję. I tak zdążyłabym już na sam koniec. Schowałam głowę w dłoniach i zaczęłam płakać. Zadzwonił dzwonek na przerwę. płakałam aż do momentu gdy ku mojemu zaskoczeniu ktoś wszedł do hali.

Gdy już przestałam płakać miałam nadzieję że ta lekcja już się skończy . Postanowiłam spytać Liz . Ej Liz wiesz ile jeszcze do końca lekcji.* ehh w duchu nadal boli.8ciekawe co sobie o mnie myślą

Alan Walker

Wybuchnąłem śmiechem słysząc odpowiedź Alexa.
-Czy masz się bać o swój tyłek? - powtórzyłem - Stawiam, że tak.
Odwróciłem głowę w kierunku Arthura.
-Oczywiście. Z pewnością byś wygrał - wyszczerzyłem się spoglądając w stronę tablicy. Nauczyciel w ogóle nie reagował. O co tutaj chodzi?
Spojrzałem na Elizabeth
-Pamiętaj, najważniejsze to się dobrze bawić/

Alexander Mustang
Spojrzałem na Vicki i momentalnie serce mi zmiękło. Cholera, przecież ona nienawidzi, kiedy ktoś na nią krzyczy. A ja jak typowy idiota się na nią wydarłem. Czy nie mógłbym trzymać nerwów na wodzy? Moje spojrzenie od razu złagodniało, a ja złapałem dziewczynę za rękę.
- Vicki... Ja nie chciałem, aby zrobiło ci się przykro... - mruknąłem, odwracając wzrok gdzieś na bok. Ale ze mnie debil, Boże... W końcu wyprostowałem się i udając obojętność burknąłem: - Jeszcze zastanowię się nad udziałem w tym konkursie. Ale to wyłącznie z własnej woli!
Zrobiłem się czerwony. Vicki mogła świętować swoje druzgocące zwycięstwo...

Nagle ze złości na samą siebie kopnęłam mocno w krzesło Alexa .Przepraszam!.było mi strasznie wstyd . za ile ten dzwonek. Znowu chce mi się płakać

Elizabeth Andersen
Zaśmiała się cicho. Konwersacja chłopaków robiła się dosyć interesująca.
-Tak, wiem.- westchnęła. Liczy się zabawa, oczywiście. W sumie, warto spróbować. Trzeba pójść do sekretariatu... Nie miałam pojęcia co jeszcze dodać, ale zostałam w tym samym miejscu.

Ostatnio zmieniony przez Fivatt (12-06-2013 o 22h55)