Julie Violin

Wiedziała, że jemu to się nie spodoba. Wiedziała też, że nie może jej zabronić tam iść, przecież jest dorosła i może robić co chce.
Znów upiła trochę kawy nim zaczęła mówić.
~Nie z ciebie ponieważ : po pierwsze jutro masz operacje, po drugie po operacji będziesz musiał odpocząć i po trzecie musisz mieć trochę czasu aby zregenerować siły. Nie i koniec.
Każdy wie, że uzupełnienie ubytków w krwi trwa. Przynajmniej dwa tygodnie u zdrowego człowieka, przy Mike chociaż tydzień. W dodatku ten jego uśmieszek.
~Mike, czy ty coś proponujesz? Mówiłam chyba, że powinieneś odpocząć.
On naprawdę chyba jest głupi. Wcale nie myśli o swoim zdrowiu, wcale. A to bardzo martwi Julie. Ona sama nie musi aż tak nad swoim zdrowiem się użalać. Jest wampirem, a za tym idzie to, że jest prawie wiecznie zdrowa. Nie licząc oczywiście  momentów, w których jest na głodzie. Po za tym to okaz zdrowia. Ale Mike przecież wampirem nie jest, nie jest nieśmiertelny ani nic w ten deseń. Powinien więc zwracać na takie rzeczy więcej uwagi. 

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (21-06-2015 o 23h30)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

A ta znowu swoje. Przecież mnie nie bedą ciąć. Chyba muszę jej wyjaśnić na czym to bedzie polegało bo mi tu dziewczyna padnie.
- Julie ty moja kruszyno. Ja nie stracę ani grama krwi. To sie nazywa operacja, ale oni mi każą coś wypić i przez przyczepioną do mojego ciała rurkę wypłynie substancja, która czyni mnie czarodziejem. I to koniec zabiegu. Dlatego spokojnie możesz się we mnie wgryźć... Oczyeiscie Julie, że coś proponuje. Nie muszę przed niczym odpoczywać. To bedzie wizyta jak u dentysty. Uspokój się i uczcijmy jakos przyjemnie mój ostatni dzień jaki mieszańca. - powiedziałem z zadziornym uśmiechem na twarzy.
Dziewczyna sie zbędnie przejmuję. To ja powinienem sie martwić, a tego nie tobie więc niech i ona przestanie.

---

Julie Violin

A ten nadal upiera się przy swoim. Najwidoczniej ani on ani Julie nie odpuści. W końcu każde z nich ma swoje przekonanie i żadne z nich nie chce wierzyć w wersję drugiego.
~ Pozostanę przy swoim...A może ty po prostu jesteś zazdrosny i próbujesz stłumić swoją zazdrość właśnie tym piciem tylko i wyłącznie z ciebie. Wiesz, że nie możesz mi zabronić innych ofiar?
Nie miał prawa jej tego zabronić. Nawet jeśli by to zrobił, ona złamie ten zakaz. Nie chciała też go wykorzystać, nie może pijać tylko z niego. Widcznie ten znów tego nie rozumie. Tak jak ona nie rozumie tego jego potrzeby zmiany, tak on nie rozumie różnorodności ofiar Julie. Boże co za ludzie, nawet w takich sprawach do porozumienia dojść nie potrafią.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

To se kurde wymyśliła, że zazdrosny jestem. Zabawne. Aż się nie mogłem powstrzymać i paraknąłem śmiechem.
- Julie ja ci nie zabronię jedzenia innych. To twoja natura. Piłaś innych przede mną i będziesz piła po mnie. Taka kolej rzeczy. Dlatego wiedz, że nie jestem zazdrosny. Ja po prostu lubię czuć twoje kły w sobie. Jest to na razie jedyna czułość jaką chyba dziś byś mogła okazać biednemu Mikeowi. - powiedziałem i zrobiłem oczy szczeniaka.
Ach te kobiety. Inaczej bedzie mowić jak zobaczy mnie z jakąś dziewczyną. Nie, nie będę jej zdradzał, ale nie obiecuję, że jakąś przypadkowo sie nie zabawie.

---

Julie Violin

Westchnęła i wypiła resztę kawy. Wstała od stołu.  Kubek od razu umyła i schowała do szafki. Stanęła przy stole i spojrzała na Mike. A więc i on lubi to uczucie.
~Boże niech ci będzie. Ale nie dzisiaj. Mówiłam że masz odpocząć. Jednak i tak ich jutro odwiedzę. Jak chcesz to możesz mnie odebrać po zabiegu. 
Pójdzie, odpocznie, napije się i coś zje. Przecież nie zrobi nic głupiego. Nie ma mowy, aby z czymś kombinowała. Nie po tym co zdarzyło się wcześniej.
Usiadła na stole i założyła nogę na nogę.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

No w końcu zgodziła się na jakiś mój pomysł. Nadal miałem obiekcje nad jej odwiedzinami w tamtym lokalu , ale cóż. Nie zabronię jej. Wiem jakie wampiry są uparte, a kolejnej kłótni zaczynać nie chcę. Już przez to jej gadanie i ja zacząłem myśleć, że stanę sie kimś innym po zabiegu. Wstałem od stołu i powiedziałem jej, że idę wziąć prysznic. Dziewczyna zaprowadziła mnie do łazienki, a ja po drodze chwyciłem swoją torbę z ziemi. 
W łazience szybko zrzuciłem swoje ubranie i wszedłem pod zimny strumień wody. Myliłem się jeśli myślałem, że za sprawą wody wszelkie złe myśli zniknął. Tak nie było. Wyszedłem spod prysznica i ubrałem sie w piżamę. Składała się z szarych dresowych spodni, bokserek i białej koszulki. Złożyłem swoje ubrania i włożyłem je do torby.
Wyszedłem z łazienki i poszedłem do Julie. Odjąłem ją I wziąłem na ręce. Pocałowałem ją czule i delikatnie.
- Kocham cię, Cukiereczku.

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (22-06-2015 o 15h18)

---

Julie Violin

W tym czasie gdy Mike był pod prysznicem Julie poszła do sypialni i usiała na łóżku. Złapała telefon i zaczęła pisać smsa.
''Wpadnę jutro do was.''
Wysłano do Oniki. Miała nadzieję, że Mike nie będzie miał jej tego za złe. W końcu to chyba normalne, że spotyka się z znajomymi. Może nie z najwyższej półki i najlepszej jakości znajomymi ale w końcu jacyś muszą być. Prawda jest taka, że Julie już dawno nie obraca się w tym bogatym i idealnym gronie. To skończyło się już dawno, a tej nie ciągnęło wracać w te kręgi. Lepiej czuła się jako osoba neutralna, przez to nie miała większych problemów. Zresztą i tak jest rozpoznawana przez swoją pracę. Może nie każdy wie kim jest, ale niektóre osoby na ulicy ją rozpoznają.
Wyszła z pokoju zostawiając na łóżku telefon i wróciła do kuchni. Długo nie musiała czekać, Mike wyszedł z łazienki i objął ją od tyłu. Mruknęła cicho.
~Nie masz czasem wrażenia, że to wszystko dzieje się zbyt szybko?
Spytała nagle ni z gruszki, ni z pietruszki. Była ciekawa jego odpowiedzi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Uwielbiałem tak ją przytulać. Mogłem spokojnie zaciągać się jej zapachem i uzależniać niczym najlepszym narkotykiem.
Kiedy ona wystrzeliła  z tym pytaniem odsunąłem ją od siebie i spojrzałem jej w oczy. Nie, nie robiłem żadnej ze sztuczek.
- Chyba nie. Sam nie wiem. Znamy się już trochę czasu, ale te uczucia są nowe. Zresztą ja nadal nie jestem pewien twoich uczuć. Mówisz, że mnie kochasz, ale słowa to słowa. Momentami trudno mi w nie uwierzyć. Nadal pamiętam starą Julie i obawiam się, że ty wiesz co do ciebie czuję i swą przebiegłością mogłabyś to jakoś wykorzystać.- powiedziałem lekko zakłopotany.

---

Julie Violin

Odsunęła się od niego i oparła się o blat. Przymknęła oczy, musiała chwilę pomyśleć. Po co w ogóle zadała to durne pytanie, teraz sama nie umie z tego wybrnąć.
Zastanawiała się co ma powiedzieć, miała tak właściwie pustkę w głowie
~Sama nie wiem czy to wszystko nie za szybko się dzieje. Tak z dnia na dzień. Nie wiem czy jeszcze do tego przywykłam. Sam dobrze wiesz. Eh zresztą sama nie wiem.
Westchnęła. Nie wiedziała właściwie co teraz mówi, nie wiedziała co teraz robi. Aż ją głowa rozbolała.
Złapała się za skroń. Sama nie wiedziała co ma o tym wszystkim sądzić.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Zaczynam jej współczuć. Już wcześniej nie radziła sobie z uczuciami wszelakimi, a ja wywieram na niej presje by powiedziała, że mnie kocha.
- Słuchaj zachowałem się jak buc. Może masz rację to za szybko. Dlatego ja teraz pójdę do siebię, a ty odpocznij. Te wszelkie kłótnie i to wszystko ci nie służą. Mówię to wbrew sobie, ale może zróbmy sobie przerwę. Ty pomyślisz, a ja przyzwyczaję sie do chęci manipulowania ludźmi. Zgadzasz się ? - zapytałem i przewiesiłem sobie torbę przez ramie.

---

Julie Violin

Nie wiedziała co ma odpowiedzieć na jego słowa. Z jednej strony miał rację, musi to przemyśleć, z drugiej jednak nie chciała aby wychodził. Cholera. Nie wiedziała co ma zrobić. Kurde.
Odsunęła się szybko od blatu i chciała go zatrzymać, coś powiedzieć. Nagle dopadło ją bardzo ale to bardzo mocne uczucie głodu, źrenice się rozszerzyły, a oczy błysły ognistą czerwienią. Wręcz w jej wzroku można było ujrzeć palący się ogień-ogień, który zdawał zżerać ją od środka. W gardle jej zaschło i zaczęło palić, a przed ognistymi oczami zrobiło się ciemno. Nieświadomie kły jej się wysunęły.
~Mike.
Szepnęła, nim jej wzrok pochłonęła całkowita czerń. Nagle straciła świadomość, a jej ciało bezwładnie zaczęło opadać.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Jej milczenie uznałem za zgodę na wyjście. Odwróciłem sie i już miałem wychodzić z kuchni kiedy to Julie szepnęła moje imię. Odwróciłem sie i widziałem jak Julie mdleje. Szybko ją złapałem zanim zetknęła się z podłogą.
Byłem przerażony. Nie wiedziałem co zrobić. Wziąłem ją na ręce i ruszyłem w stronę szpitala. Oczywiście dla osób nadzdolnych. W recepcji podałem jej dane osobowe i odłożyłem Julie na krzesła po czyn przyszli po nią lekarze. Ze względu iż nie jestem jej rodziną tak nie moge do niej wejść gdy już bedzie po wszystkim. Uznałem, że mimo to zostanę. Usiadłem na krzesłach i zjadłem szybko batona. Po chwili ogarnąłem, że tutaj jutro bedą mi robić zabieg. Może teraz by mnie przyjęli ?
Poszedłem na specjalny oddział i akurat lekarka powiedziała, że mogą teraz to zrobic. Ucieszyłem sie i poddałem wcześniejszym badaniom. W końcu podali mi do wypicia jakiś dziwny różowy płyn. Wypiłem go i przymocowali mnie do specjalnej machiny i krzesła.
Nie powiem za przyjemnie to to uczucie nie było. Zwłaszcza gdy widziałem jak niebieski płyn płynie w rurce ze mnie do butelki.
Po wszystkim czułem sie dziwnie. jakby silniejszy. Kazali mi przyjść za kilka dni na badania. Zapłaciłem i poszedłem do recepcji. Czas pobawić sie darem. Zaczarowałem recepcjonistkę by mi powiedziała gdzie leży Julie. Kobieta posłuszne podała mi informacje i nawet mnie tam zaprowadziła. W środku nikogo nie było.
Tylko moja kochana Julie pośród masz jakiś dziwnych urządzeń.
Wszedłem do środka i usiadłem na krześle obok jej łóżka. Złapałem ją delikatnie za rękę.
Kiedy tak siedziałem i spoglądałem na nią wszedł lekarz. Spojrzałem mu w oczy i wymówiłem, że jestem jej mężem.
- Co jej jest ?- zapytałem.

Powinność odpisu lekarzem zostawiam tobie.

---

Julie Violin

Lekarz wystarczy, że wstępnie zbadał Julie, a już wiedział co jej dolegało. Nastąpiło płukanie żołądka, a następnie podłączyli ją do maszyny kontrolującej poziom substancji w jej ciele. Zaczęto podawać również kroplówkę, która ma ograniczyć działanie substancji.
Lekarz ponownie wszedł do sali, gdzie zastał siedzącego przy łóżku mężczyznę.
~Proszę założyć fartuch.
Powiedział i wskazał na wieszak.
~Przedawkowała czerwony proszek.
Zauważywszy, że mężczyzna nie jest wampirem lecz syrenem zaczął tłumaczyć.
~Czerwony proszek to substancja dodawana do jedzenia i picia mająca powstrzymać głód i pragnienie krwi. Jednak w dużych ilościach może prowadzić do zupełnie przeciwnej sytuacji. Organizm dostaje wtedy nagłego ataku szału i nie może się powtrzymać. Jeśli jednak ilość tej substancji stanowczo przekroczy normę, wszystkie reakcje jakie przeprowadza zostają zatrzymane i organizm popada w śpiączkę tzw. wieczny sen. To dość popularny narkotyk wśród wampirów, a przedawkować go naprawdę trudno. Jego poziom w organizmie pacjentki jest naprawdę wysoki. Jeśli kroplówka nie zadziała i nie zacznie zwalczać substancji to może się już nie obudzić. Widzi pan ten czerwony słupek na ekranie, to poziom proszku w jej organizmie. Widać jak wysoko słupek unosi się poza normę. Jest bardzo wysoki, dwudziestokrotnie wyższy od normy. Norma wynosi 2 gramy, pańska żona musiała zażyć przynajmniej czterdzieści i to w najbliższej przeszłości. W organizmie są również pozostałości po poprzednich porcjach. Wszystko to zbija się do jakiś 60 gram. To zdecydowanie za dużo. Przykro mi ale w tej chwili nie możemy nic więcej zrobić.
Ukłonił lekko głowę w kierunku mężczyzny i wyszedł z sali zostawiając ich samych.

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (23-06-2015 o 22h40)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Teraz to dopiero byłem skołowany. A co jeśli się nie obudzi ? Co jeśli sie obudzi i bedą jakieś skutki uboczne ? Tak sie skupiliśmy na mojej operacji, że zapomniałem o jej problemach. Nie zrobiłem nic zanim lekarz nie wyszedł. Byłem w szoku. Jak mogła mi nie powiedzieć ? Powinienem nic nie mowić na wzmiankę o tej knajpie i dać jej trochę luzu ode mnie aby mogła polować.
Ścisnąłem jej rękę trochę mocniej. To nie może być koniec.
- Julie wiem, że mne słyszysz. I teraz mnie posłuchasz. Masz sie obudzić, jasne ? Ten cały poziom proszku w organizmie szybko zniknie i sie obudzisz. Ty zarozumiała su&ko nie rób mi tego. Nie możesz sie teraz nie obudzić. Nie kiedy wiem, że kocham cię jak cholera. - powiedziałem i czułem jak łzy napływają mi do oczu. Mało to męskie, ale i tak nikt mnie nie widzi.
Staciłem już jedną miłość, drugiej utraty nie zniosę. Muszę zaryzykować.
Skupiłem swoją moc i czułem jak wchodzę do jej głowy. Zacząłem jej rozkazywać ;
Obudzisz się. Twój organizm bardzo szybko wydali ten proszek i obudzisz sie. Będziesz osłabiona, ale zdrowsza niż powinnaś. Zrobisz wszystko aby zaspokoić swoje potrzeby aby byc szczęśliwa. Nawet jeśli miałoby to oznaczać zapomnienie ostatnich dni. Dla twojego dobra jeśli okaże się, że masz byc szczęśliwa beze mne zapomnisz wspólna noc i ostatnie kilka dni. Zapamiętasz, że cie pocałowałem gdy byłaś pijana lecz mi wybaczylaś i nie odeszłaś z pracy. Będziesz pamietać, że chorowałaś dlatego nie pamiętasz ostatnich kilku dni. Jeśli twój organizm bedzie miał taką potrzebę by poznać prawdę przypomnisz sobie wyszystki łącznie z tym co ci teraz wpajam do głowy.
Wiem, że to dla jej dobra, ale nie tak mieliśmy sie żegnać. Ona miała mi dać w twarz i wykrzyczeć żale. Miejmy nadzieje, że wszystko podziałało.

---

Julie Violin

Dziewczyna siedziała w kawiarni i czekała na swoje ciasto. Tym czasem na zapleczu Chris dosypał tam tego proszku więcej niż powinien. Julie zjadła to bez problemu, w końcu nie zmienia on smaku więc dziewczyna nie miała pojęcia o dawce. Po prostu zjadła. Później poprosiła o napój z zwiększoną dawką, po to aby nie musieć ciągle pić z Mike, a i żeby nie było tak, że ona cały czas myśli tylko o napojeniu. W domu również łyknęła tabletkę. Nie wiedziała, że w cieście jest zdecydowanie za dużo proszku. To przekroczyło dawkę. W dodatku zaczynała być mimo wszystko głodna, więc do kawy też trochę sypnęła. Ziarnko do ziarnka aż uzbiera się miarka...
Dobrze słyszała jego głos, jednak nie potrafiła. Czuła, że ciepły płyn z kroplówki rozlewa się po jej ciele. Czuła jak wręcz walczy w środku z substancją. Bolało. Bardzo. Nie wiedziała jednak jakim cudem przedawkowała, przecież nie brała aż tak dużo. Nie. Wcale.
Z trudem uchyliła jedno oko i spojrzała na siedzącego obok mężczyznę. Z oka pociekła łza i z powrotem je zamknęła. Nie miała siły otworzyć oczu, a co dopiero czegoś powiedzieć. Jednak walczyła.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Nie wiem czy mnie pamięta czy nie. W jej głowie widzę tylko walkę z tym proszkiem. Dodałem jej trochę swojej energii. To wszystko co sam na razie moge zrobić.
Boje się co jej powiem gdy mnie nie bedzie pamietać, a ja tu zostanę. Jednak z drugiej strony jej samej nie zostawię. Nigdy.
Trzymając ją jedną dłonią druga napisałem do Gin. A raczej opisałem jej co zrobiłem i co jest z Julie. Ona odpisała, że dobrze postąpiłem i że powiedziała wszystko Joe'mu aby wiedział w razie czego. W senie nie mówiłem siostrze że spałem z Julie. To zostawiłem dla siebie.
Teraz pozostało czekać.

---

Julie Violin

Minął tydzień od czasu pojawienia się Julie w szpitalu, kilkanaście kolejnych kroplówek obniżyło poziom narkotyku prawie do zera. Podczas badania zaczęła powoli się wybudzać z snu. Cała obolała i nie wiedząca co się dzieje.
~Spokojnie jest pani w szpitalu. Zapadła pani w śpiączkę po przedawkowaniu czerwonego proszku. Już wszystko powinno być dobrze.
Zmrużyła oczy od tak intensywnego światła lamp. Nie do końca nadal wiedziała co się dzieje.
~Jak długo byłam nieobecna?
Wychrypiała jednocześnie trochę się jąkając.
~Tydzień. Na szczęście ma pani takiego dobrego męża. Gdyby nie przyniósł pani od razu do szpitala, mogłaby się już nie obudzić. Przychodził codziennie i siedział przy pani łóżku trzymając za rękę. Pójdę do niego zadzwonić, że już się pani obudziła.
Julie nie wierzyła jego słowom i patrzyła z niedowierzaniem.
~Ale ja nie mam męża.
Teraz to lekarz spojrzał na nią i powiedział, że to normalne, że może nie pamiętać niektórych rzeczy. Wyszedł i zadzwonił do mężczyzny. Julie jednak wiedziała, że pamiętałaby o ślubie. Nie ma męża. Właściwie to z nikim nie jest związana, jest singielką. Wiedziałaby. Ktoś podawał się za jej męża. Ale kto? Może powinna zapytać? Nie ma siły wstać i musi poczekać aż lekarz wróci.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Posiedziałem jeszcze chwilę przy niej i wróciłem do domu. Od razu zasnąłem. Cały ten dzień był zbyt intensywny.
Tydzień minął szybko. Codziennie przychodziłem do Julie, trzymałem ją za rękę, głaskałem i dbałem o nią. Chodziłem do pracy jednak trudno mi było się skupić bez Julie.
Nadszedł dzień pokazu, a Julie nadal była w szpitalu. Byłem zestresowany, że się nie obudziła  i podniecony ze wzgledu na pokaz.
Z Joem wszystko zaplanowaliśmy. Miałem nadzieje, że nikt nic nie zawali. W trakcie pokazu zadzwonił mi telefon. Był to lekarz ze szpitala. Powiedział iż moja ukochana się obudziła. O mało co zawału nie dostałem. Z uśmiechem na twarzy odpowiedziałem z Joe o nowej kolekcji i pózniej szybko w garniaku pobiegłem do szpitala. Wpadłem do jej pokoju.
- Nigdy więcej mnie tak nie strasz. Wybacz za tą akcje z mężem, ale inaczej bym nie mógł byc przy tobie.

---

Julie Violin

Leżała, a lekarz nie wracał. Jedynie pielęgniarki zakręciły się z dwa razy, ale one nic nie wiedziały. Jedynie tyle, że jej zazdroszczą i, że przystojny. Ale ona nie ma męża.
Do sali wszedł Mike. Po jego słowach spojrzała na jego morderczym wzrokiem. Pomimo zmęczenia wysiliła się na ten ''miły'' gest.
~Po co miałbyś być przy mnie? Mówiłam tyle razy, że nie. Co ty robiłeś przy mnie gdy zasłabłam?
Nie pamiętała momentu zasłabnięcia. Ani w ogóle ostatnich dni. Kompletne zero. W dodatku była na niego wściekła, że podawał się za jej męża. Przecież nawet nie są razem. Tyle razy go odpychała, a on nadal chyba robi sobie nadzieje. Nie.
Patrzyła na niego zabijającym i pytającym jednocześnie spojrzeniem. Nic nie rozumiała.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Spoglądałem na nią. Wygladała na zmęczoną, ale mimo to była piękna. Jednak jej słowa mne zmartwiły. Nie pamietała mne. W sensie tych wydarzeń. Tak jak powiedziałem. To znaczy, że zdrowsza i szczęśliwa bedzie beze mnie. Zabolało mnie to. Bardzo mocno. Jednak jest dla mnie ważna i uszanuje to.
- Przymierzałaś sukienkę, a ja robiłem poprawki. Gdy miałem od ciebie wychodzić nagle zemdlałaś. Tak więc przyniosłem cie tu i podałem za twojego męża by być pewnym, że żyjesz. Wybacz jeśli cie uraziłem. Lepiej już pójdę skoro nie chcesz mnie widzieć. - powiedziałem i wyszedłem.
Stanąłem przed szpitalem. Skoro już nie jesteśmy razem to teoretycznie mogę robic co chce. Poszedłem do baru. I zacząłem pic.

---

Julie Violin

Julie zdziwiła się, że był aż tak miły. Nie musiał się wysilać i tak jej to wisi, zwłaszcza teraz gdy jest w tym szpitalu. Poprosiła pielęgniarkę o to aby podała jej telefon. Gdy zobaczyła datę zaklęła pod nosem. Dzisiaj jest pokaz. Cholera. Joe będzie zły, że jej nie było. Tydzień czasu. Cholera. Jak mogła spać tak długo.
Pewnie i tak już po pokazie. To równa się z tym, że nie dostanie wypłaty. Nie dostanie wypłaty-będzie głodna. Cholera. Że też musiała jakimś cudem przedawkować.
Miała kilka nieodebranych połączeń od Chirsa i Oniki. Jakim cudem? Przecież nie widzieli się tyle czasu. Dlaczego nagle dzwonili? Nic nie rozumiała.
Nadal była zmęczona. Odłożyła więc telefon na szafkę i zamknęła oczy. Czuła jak ją palą. Nie chciała nawet widzieć się w lustrze, była pewna, że nie wygląda najlepiej.
Zastanawiało ją jedno: po jakiego *&^% Mike udawał jej męża?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Piłem... i piłem... i piłem aż do baru wszedł Joe. A ten to tu co robi ? Powinien być na artefku po pokazie. W sumie ja też tam powinienem być. Jednak wolę zapijać smutki niż szczerzyć się przed inwestorami.
Po chwili Joe do mnie dosiadł. Oj dobrze się nie zapowiada.
- Co ty tu robisz ? Wiesz co... lepiej idź. Gdy jestem pijany mówię dziwne rzeczy.- powiedziałem i dopiłem drinka.
- Twoja siostra kazała mi sprawdzić jak się trzymasz. Nie wypuściłeś jej z głowy i wie, że Julie cię nie pamięta. Przykro mi, stary. Naprawdę. Jednak nie możesz tak tu siedzieć. Jesteś ponad to. Zwłaszcza gdy jesteś super syrenem.- powiedział i poklepał mnie po plecach.
Ach zapomniałem dodać. Joe i Ginger już się nie kryją. Są parą.
- Super sy... co ? A ty nie powinieneś być na pokazie ?
- Nie zmieniaj tematu, ale zapytałeś to odpowiem. Bez ciebie nie chce mi się z nimi wszystkimi użerać. Serio.. Te modelki i inni ludzie. Spławiłem ich od razu, a teraz zaprowadzę cię do domu.- powiedział i chwycił mnie za ramię.
Strząsłem je od razu i spojrzałem się na niego.
- A ty co byś zrobił gdybyś się dowiedział, że Ginger będzie lepiej bez ciebie ?- zapytałem
- Aż tak źle ? No trudno. Powiem Ginger, że się starałem. Najwyżej sama po ciebie przyjdzie.- powiedział
Oj nie. Aż tak nie będę szalał. Posłusznie wróciłem do domu i umyłem się. Po zetknięciu z łóżkiem od razu zasnąłem.

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (25-06-2015 o 21h11)

---

Julie Violin

Lekarz oznajmił wampirzycy, że jeśli nic przez noc się nie zmieni to rano mogą ją wypuścić. Całą noc nie zmrużyła więc oka, czekała na ranek. Wreszcie przyszedł lekarz i zrobili ostatnie badania. Wyniki były dobre. Julie odetchnęła z ulgą.
Po podpisaniu kilku papierów i zabraniu swoich rzeczy wyszła z szpitala. Czuła się jeszcze trochę słabo, ale nie chciała już leżeć przykuta do łóżka. Nienawidzi szpitali, zbyt sterylnie.
Od ponad tygodnia nic nie piła. Nie mogła jednak złapać kogoś w biały dzień. W dodatku na jej widok ludzie będą uciekać od razu. Włosy nieułożone, oczy podkrążone i zaczerwienione. Zupełnie jakby ćpała. No bo niby było inaczej?
Odetchnęła świeżym powietrzem, tego jej brakowało.
Trzymając torbę powoli ruszyła w kierunku swojego domu.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Rano obudziłem się z takim kacem, że brońcie Bóstwa przed następnym piciem. Wstałem i zacząłem się ogarniać. Niby po pokazie powinno być lżej, a nie jest. Trzeba tyle tego podpisywać i pensje, ogółem masa roboty.
Ubrany w garnitur ruszyłem do pracy. Po drodze zjadłem kilka batonów. Od wczoraj mam większe parcie na słodycze. Oby mi minęło.
Jednak byłem tak zajęty odpisywaniem na wiadomości od ludzi z biura, że nagle na kogoś wpadłem.
- Przepraszam bardzo. Nic..- kiedy podniosłem wzrok zobaczyłem, że to Julie.
Nie mogłem się powstrzymać i pocałowałem ją. Jednak szybko usunąłem jej z pamięci ten pocałunek.
- Weź uważaj jak chodzisz Julie. Jeszcze na kogoś z kłami wpadniesz i w telewizji będą mówili o ofiarach w biały dzień.
Chyba nie muszę mówić jak mi trudno było pozostać oschłym. Jakaś masakra.

---

Julie Violin

Szła powoli i rozkoszowała się chwilą wolności. W końcu skoro miała ten cały wypadek to Joe zrozumie przecież, że zrobiła sobie wolne. Chyba.
Nagle uderzyła w coś, a raczej w kogoś. Zgadnij dobry Boże w kogo. Tak. Zgadłeś. W Mike. W dodatku stało się coś czego nie przewidziała, chwilę później jednak tego nie pamiętała. Cholerny syren.
~Sam uważaj, bo to o tobie będą mówić: ''Zamordowany w biały dzień.''
Odpyskowała jak to miała w zwyczaju.
~A tobie co się stało? Jesteś jakiś.... dziwny.
Zauważyła to już w szpitalu, ale nic na ten temat nie powiedziała bo zaraz się ulotnił.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~