W niewielkim mieście mieszkał chłopak, który ciągle pakował się w jakieś bagno. Nocne imprezy, narkotyki, dziewczyny zmieniał, jak rękawiczki, a szkołę odpuścił sobie całkowicie. Wpadł w złe towarzystwo i zaczął się staczać. Któregoś dnia jego anioł stróż (dziewczyna) postanowiła pomóc mu uporządkować życie. W tym celu zrezygnowała ze swoich skrzydeł i przeniosła się do świata ludzi. Teraz musi zdobyć zaufanie chłopaka, którego zna w końcu tak dobrze i przede wszystkim chronić go oraz nakłonić do zmiany. Jeśli jej się nie uda, już nigdy nie odzyska skrzydeł. Czy uda jej się wypełnić misję? Straci skrzydła? A co, jeśli zakocha się w człowieku...? To zależy już tylko od nas.

                                          Link do zewnętrznego obrazka
                                       Link do zewnętrznego obrazka
                                        Link do zewnętrznego obrazka




*Anielica* - Eminaria

*Chłopak* - ja



Link do zewnętrznego obrazka
*Przemyśl dwa razy zgłoszenie się.

*KP wygląd realny (podstawowe informacje)

*Jeśli napadnie Cię brak weny - napisz do mnie. Razem coś wymyślimy.

*Dwa posty na tydzień.

*O nieobecnościach informujemy się na pw.

*Przestrzegamy regulaminu MF.

UWAGA! W przypadku dłuższej (tydzień) nieusprawiedliwionej nieobecności miejsce w rpg się zwalnia!!!





                                                        Link do zewnętrznego obrazka
                                Link do zewnętrznego obrazka

                                               
                                                                     +Imię+ Jonathan

                                                                     +Nazwisko+ Levner
                                         
                                                                     +Wiek+ 19

                                                                     +Orientacja+ Hetero

                                                                      +Charakter+
                                                 
                                                         Jest raczej skryty, ciężko o jego zaufanie. Uważa, że jest w stanie przetrwać jedynie sam i najlepiej radzi sobie we wszystkim w pojedynkę. Nie lubi wścipskich osób, wściubiających nos w nie swoje sprawy. Typ buntownika, to zamało powiedziane! Nie uznaje żadnych reguł poza własnymi, co często jest przyczyną jego kłopotów.
                                                                     
                                                                       +Historia+
                                               
                                                         Kiedy był dzieckiem, jego rodzina zginęła w wypadku samochodowym. Trafił więc do rodziny zastępczej, z którą jednak nie odczówa żadnej więzi. Nie może znaleźć wspólnego języka ze swoim przyszywanym rodzeństwem. Dawniej często wychodził na dach wieżowca i siedział tam długimi godzinami, obserwując miasto.

                                                                       +Teraz+

                                                          Żyje od imprezy do imprezy, mając gdzieś rady i troskę innych. Jakby nie było jutra. Każdy wieczór spędza z inną dziewczyną, nadużywa alkoholu i innych używek. Często ląduje na policji. Nie chce słuchać o powrocie do szkoły, całymi dniami włóczy się bez celu po mieście i okolicach. Ma niewielu prawdziwych przyjaciół. Jedynym sprawdzonym jest Alex.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 16h06)

Link do zewnętrznego obrazka

                                            Obudziłem się z rozsadzającym mi czaszkę bólem głowy na jakiejś kanapie. Po chwili dotarło do mnie, że kanapa należy do Louisa, a ja muszę znajdować się w jego domu. Przypomniałem też sobie, że wczoraj była impreza. I, że chyba znowu wypiłem za dużo...
Potwierdzeniem tej hipotezy był nieziemski kac, jaki właśnie odczówałem. Rozejrzałem się dookoła. Pod kanapą leżała Jessie z Louisem, a na dywanie Clara, Troy i Lucy. Wszyscy byli nieprawdopodobnie uświnieni, sam nie wiem czym, i naprawdę nie chcę tego wiedzieć.
Podniosłem się do pozycji siedzącej i sięgnąłem po szklankę z wodą, która stała na stoliku obok. Będę musiał się jakoś pozbyć tego kaca...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 16h29)

Link do zewnętrznego obrazka

                                                 Udało mi się zwlec z kanapy. Postanowiłem się trochę przewietrzyć. Szybko napisałem do Louisa kartkę, żeby po obudzeniu się do mnie zadzwonił, to się umówimy na wieczór. Potem wsadziłem buty na nogi i wyszedłem z jego domu. Szedłem ulicą w stronę parku. Głowa nadal mi pękała, ale już mniej. Przypomniałem sobie, że mam w kieszeni tabletki i szybko łyknąłem dwie naraz.
Cholera, zaraz szlag mnie trafi! - pomyślałem i usiadłem na ziemi, na przeciwko sadzawki. *&$#@, nic tylko się utopić, normalnie. Co ja wczoraj odstawiałem? Jak ona miała na imię? Jenna? Lena? A czy to ważne? Szkoda, że już nic nie pamiętam... Byłoby co wspominać. Ona pewnie też nic nie wie, szkoda na nią czasu. Chyba nawet nie wziąłem jej numeru. Trudno! Raz się żyje.
Ból głowy nie przechodził, więc wziąłem kolejną tabletkę. Jeśli to nie pomoże, zadzwonię do Daniela, żeby skombinował jakieś zioła...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 16h57)

Link do zewnętrznego obrazka

Nagle usłyszałem nad sobą głos.
- Pomóc ci? - nade mną stała jakaś dziewczyna, swoją drogą całkiem ładna. Chwileczkę, czy ja coś brałem...?
- Obawiam się, że nie jesteś w stanie - uśmiechnąłem się ironicznie. - Takiego bólu głowy nie jest w stanie odpędzić zupełnie nikt. Ty zapewne o tym nie wiesz. Nie wyglądasz na kogoś kto imprezuje.
Na pewno jej nie znałem. Musiała być nowa. - Przeprowadziłaś się tu? Cóż, mogłaś wybrać jakieś lepsze miejsce, niż ta dziura. Nie poradzisz tu sobie, kwiatuszuku - wyciągnąłem z kieszeni papierosa i podpaliłem go, a potem wstałem.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 17h34)

Link do zewnętrznego obrazka

Uuu... Ktoś tu jest ostry... Niezła laska z tej niuni. Chce mi udowodnić, że sobie poradzi? Proszę bardzo. Pokażę jej, jak tu się zdobywa szacunek.
- W takim razie przyjdź jutro o dwudziestej pod ten adres - podałem jej kartkę. - Tam się spotkamy.
Zobaczymy, jak sobie poradzi na takiej imprezie. Jestem pewien, że wymięknie i po pięciu minutach każe się odprowadzić do domu.
- Acha, włóż coś ładnego. I jestem Jonathan, tak a propos - powiedziałem na odchodnym

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 17h51)

Link do zewnętrznego obrazka

Postanowiłem zadzwonić do Alexa i poinformować go, że jutrzejszą imprezę wyprawia właśnie on.
- Żartujesz, tak? Dwieście pięćdziesiąt osób?! - zawył do słuchawki. - Tylko dlatego, że chcesz wygrać zakład z jakąś panną? Masz #^@%$ w głowie.
- Nie przejmuj się. Poza tym to i tak twoja kolej na udostępnianie domu. Pospraszaj wszystkich, widzimy się jutro - rozłączyłem się. Potem postanowiłem iść do domu. Elise jak zwykle mnie opieprzyła za to, że nocowałem poza domem, potem musiałem jeszcze wysłuchać Marca i dopiero wtedy wpuścili mnie do pokoju.
- Mogę robić co chcę. Jestem dorosły! - zawołałem i trzasnąłem drzwiami. Potem położyłem się na łóżku i włożyłem do uszu słuchawki. Odpłynąłem. Cholerny kac...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 18h16)

Link do zewnętrznego obrazka

NEXT DAY

Obudziłem się około dwunastej w południe. No tak, klasyczne zaspanie po kacu. Ból głowy WRESZCIE zniknął. Przypomniałem sobie, że dziś czeka mnie kolejna impreza i uśmiechąłem się. Ta mała wydała się miła. Ale nie przetrwa tu sama. Nie ma opcji. Te dzielnice nigdy nie były bezpieczne. Ja jestem tego najlepszym przykladem. Ją tu rozwalą, wiem to.
Zwlokłem się z łóżka i przebrałem się w czarny T-shirt. Cholernie gorąco...
Postanowiłem się zebrać i iść do Daniela.
Daniel mieszkał w najbardziej obskórnej dzielnicy, do której wielu bało się chodzić nawet w biały dzień. Ja miałem to gdzieś, wszyscy mnie tam w końcu znali. Przychodziłem często. Wiadomo po co... Święty nie jestem i nigdy nie będę.
Daniel siedział pod ścianą i coś palił.
- Jak leci? - zapytałem.
- A super, super. Niech zgadnę... Przyszedłeś po swój umilacz dnia? - uśmiechnął się.
- Dobrze zgadłeś -- odpowiedziałem swoim uśmiechem. - Wersję płynną poproszę.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 21h54)

Link do zewnętrznego obrazka

Kiedy mój rozweselacz przestał działać, musiałem już się szykować na imprezę. Ubrałem się w zwykłe, czarne jeansy i szarą koszulkę polo. Do tego mój łańcuszek (pamiątka po rodzicach) i trampki converse. Szybko zadzwoniłem do Alexa, żeby po mnie przyjechał. Pojechaliśmy prosto pod jego dom.
- Poczekam na nią. Oby trafiła. Nie zamierzam jej szukać - powiedziałem pół do Alexa, pół do siebie.
- Ok, jak chcesz. Ja idę do środka.
W środku natomiast. impreza szła pełną parą. Cóż... Oby sąsiedzi nie wezwali glin... Gdzie ona jest? Już pięć po. Czekam jeszcze dziesięć minut. Potem niech radzi sobie sama.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 22h11)

Link do zewnętrznego obrazka

- Teraz już tak - odparłem uśmiechając się szeroko. - Gotowa na swój rytuał przejścia? Zapraszam do środka, madamme - skłoniłem się nisko. Wyglądała dobrze, ale było coś w niej, co mnie nieprawdopodobnie śmieszyło. Może ta nadmuchana pewność siebie? Tak, to możliwe... Pociągnąłem ją za rękę do środka. Impreza trwała w najlepsze. Cóż, powiedzmy, że była to jedna z tych imprez pod tytułem "hardcore". Dragi, gra w butelkę, morze alkoholu i muzyka tak głośna, że nie słyszysz własnych myśl. Oślepiające światła...- I co, podoba się? - spojrzałem w kierunku dziewczyny. Kurczę, ona naprawdę jest całkiem ładna...
Szybko jednak się otrząsnąłem. Ona na pewno nie wyglądała na łatwą, jak ta cała Jenna, a może Lena? Kto by to spamiętał...?
- Jonathan! - usłyszałem moje imię i odwróciłem się. Stała tam wysoka blondynka na szpilkach, która wydała mi się znajoma. - To ja, Jennie! Poznaliśmy się wczoraj! - wyjaśniła z uśmiechem i wykonała na moich ustach głęboki pocałunek. Jennie.  A więc tak miała na imię... Czyli jednak się nie upiła, skoro mnie pamięta, albo nie aż tak, jak myślałem. - To ja lecę się bawić, pa! - odetchnąłem. Ona najwyraźniej też mnie traktowała, jak zabawkę na jeden wieczór. - To co, idziemy dalej, czy wymiękasz? - odwróciłem się do Sharon.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (30-12-2013 o 23h28)

Link do zewnętrznego obrazka

Chce iść dalej? Proszę, proszę... Niezła sztuka.
- Jak sobie życzysz, madamme - uśmiechnąłem się szyderczo i pociągnąłem ją za rękę w głąb tłumu. Postanowiłem robić to, co zwykle. Czyli dobrze się bawić i nie pilnować nikogo. W tym jej. Muzyka stawała się coraz głośniejsza, byłem po kilku kieliszkach, ale nie utrudniało mi to zabawy. Wręcz przeciwnie. Nagle pojawił się Daniel ze swoimi rozweselaczami. Ludzie od razu skupili się w okół niego. Ja także.
- Zabawy ciąg dalszy,słonko - powiedziałem do niej, a potem wyciągnąłem rękę po swoją porcję. Bez tego impreza nie byłaby imprezą. Przynajmniej dla mnie. Teraz tylko trzeba wyhaczyć jakąś pannę... Sharon nie nada się na pewno. Trzeba znaleźć jakąś łatwą...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (31-12-2013 o 13h48)

Link do zewnętrznego obrazka

W końcu stwierdziłem, że Sharon stoi pod ścianą i najwyraźniej się mną nie przejmuje. Za to Jennie wyraźnie łowiła mnie wzrokiem. Może by tak spróbować jeszcze raz...? Wydaje się chętna. Już chciałem do niej podejść, kiedy poczułem, jak ktoś łapie mnie za ramię i odwraca w swoją stronę. Alex.
- Podoba się imprezka? - uśmiechnąłem się i klepnąłem go po plecach.
- Robisz sobie jaja?! Nie widzisz co się tu dzieje?! I co tu w ogóle robi Daniel?! Starzy mnie zabiją! - wrzeszczał.
- Nie trzęś się tak, bo wykorkujesz! Trzeba korzystać z życia! - poczochrałem go po głowie, z zamiarem odnalezienia Jennie. Jednak nie dał mi tak łatwo odejść.
- Tak, ty sobie korzystasz,a ja będę miał ochrzan! Dorośnij wreszcie! - walnął mnie w ramię.
- Daj mi spokój, nie mam nastroju! - odwróciłem się i poszedłem prosto do Jennie. Piła coś, nie jestem pewien co.
- Jak tam? - zapytała uśmiechając się szeroko.
- Od kiedy się pojawiłaś? Pierwszorzędnie - przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem. Nagle poczułem, jak ktoś mnie od niej odrywa. Byłem pewien, że to Alex. Cóż... Pomyliłem się.
- Co ty, %&#@ robisz?! - nade mną stało jakichś pięciu kolesi i naprawdę nie wyglądali na zadowolonych.
- Hmm, niech pomyślę... Całuję dziewczynę - odparłem lekceważąco i miałem zamiar do tego powrócić. Ale coś chyba było nie tak, bo Jen się przestraszyła, a tamtych pięciu miało takie miny, jakby nas chciało pozabijać.
- Zapomniałeś dodać, że całujesz MOJĄ dziewczynę,ty &@^#*$!.
Ocho... Zrobiło się nieprzyjemnie. Dwóch złapało mnie za kołnierz i odciągnęło od Jennie. Potem ten pierwszy z całej siły przywalił mi pięścią w twarz. Alex i Louis nagle się pojawili i zaczęliśmy się regularnie  tłuc. W pewnym momencie dostałem w głowę i upadłem. Nie wiem co było dalej...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (01-01-2014 o 15h48)

Link do zewnętrznego obrazka

Obudziłem się jakieś pięć, może dziesięć minut później i stwierdziłem, że Sharon jest obok. Pierwsza myśl? Skąd ona się tu wzięła???
- Dobrze, chłopcy. Nie ma co marnować czasu na tego gówniarza. Idziemy! - zadyrygował chłopak Jennie i wszyscy opuścili imprezę.
- Poradziłbym sobie - mruknąłem, ocierając krew z ust. Alex i Louis zaoferowali, że przyniosą mi czegoś zimnego do picia i ulotnili się.
Do czego to doszło! Nowa "ratuje mnie" z "opresji"! Koń by się uśmiał! I dlaczego mam wrażenie, że ją skądś znam? Nie, to stanowczo nie jest możliwe...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (31-12-2013 o 15h36)

Link do zewnętrznego obrazka

- W takim razie dziękuję. Zadowolona? - uśmiechnąłem się. Ostra jest. - Może lepiej chodźmy gdzieś usiąść, co? Czy wolisz stać w samym środku tego tłumu? - wyciągnąłem do niej rękę. Usiedliśmy na kanapie, w niewielkiej odległości od baru, gdzie stali Alex i Louis. Przyszli do nas z czterema drinkami. Podałem jeden dziewczynie, drugiego się napiłem.
- To Sharon. Ta nowa, o której wam mówiłem. Wygląda na to, że chyba przegrałem zakład - powiedziałem, śmiejąc się. - Całkiem nieźle sobie radzisz, dziewczyno. A! To są Louis i Alex. Poznajcie się.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (01-01-2014 o 18h05)