Po wcześniejszym tłumie zostały zaledwie szepczące garstki, tak więc mogłem ze spokojniem podnieść się i wyzbierać swoje zwłoki. Otrzepałem się kilkukrotnie z niewiedzialnego kurzu, po czym do ręki wziąłem swój bagaż.
- O rany... - zaśmiałem się w myślach, idąc wesołym krokiem w końcu po swój kluczyk. Ta podróż trochę trwała, bo po drodze się pogubiłem, ale końcem końców mi się udało, więc jest dobrze. Od nieco straszej kobiety otrzymałem od dziś swoją kolejną własność, której muszę strzec jak oka w głowie. Przyjrzałem się wyrytej cyfrze i w głowie od razu powstał mi obraz drzwi, których wcześniej mijałem. Odetchnąłem z ulgą, bo daleka wycieczka mnie nie czekała. Odstawić teraz bagaż i spokojnie mogę wyjść na zewnątrz, aby odetchnąć świerzym powietrzem.

Ahahaha XD Z woźnym, może być? C:

-Współ...lokatorkami? Ach, racja, przepraszam! Jestem Ichigo. M...miło mi. - znowu się zachwiała. Przysiadła na łóżku. Miała mokrą koszulę, a przed oczami milion mroczków. Wciąż czuła zawroty głowy.

Ostatnio zmieniony przez Agami (25-05-2013 o 21h40)

---

~D R E A M about S W I M M I N G without D R O W N I N G~

-Ej co jest , moge ci jakoś pomóc ??-spoglądając z przerażaniem na nową znajomą Ichigo

* ładnie się tu dzieje widzę xD

Chwilę pomocowałem się z drzwiami, by chciałem tak ładnie otworzyć... ale nie mogłem trafić, no. W końcu po żmudnych próbach otworzyłem wrota jak nam przykazano i zobaczyłem, że aktualnie pokój znajduje się pusty. Nie był za wielki, łóżka piętrowe i takie tam. Ujdzie, tyle powiem. Gdy przekroczyłem próg swojego nowego "mieszkanka" przytaszczyłem również ze sobą i swój pokaźny bagaż. Kopnięciem nogą zamknąłem za sobą wejście i rzuciłam bagaż w pierwszy, lepszy kąt. Nie chciało mi się.. nic. Tu byłem bezpieczny, o.

Ichigo z przerażeniem dostrzegła, że jej nowa znajoma wyciąga do niej dłoń. Poderwała się i mimo swojego stanu wybiegła na korytarz. A potem do pokoju nr.13 i do łazienki, mając nadzieję, że nikt za nią nie pobiegł. Przyjrzała się w lustrze. Cieszyła się, że wygląda jak ona. W lustrze widziała twarz siostry. Ona zmarła kilka lat temu, ale wciąż żyła w niej. A raczej w nim. Dusza siostry w ciele brata... Nikt nie mógł odkryć tej zamiany tożsamości. Ichigo szybko przebrał koszulę i wyszedł z pokoju.

---

~D R E A M about S W I M M I N G without D R O W N I N G~

-co znowu zrobiłam nie tak-pomyślała patrząc jak Ichigo od niej ucieka -Ah...ile można wszystko psuć-mówiąc to zleciała jej jedna łza po policzku .Nie miała już ochoty widzieć kogokolwiek .szła do pokoju gdy nagle staneła przed nią niebiesko głowa dziewczyna

*Alice teraz twój ruch huehue

*To może umówmy się na jakiś konkretny dzień i godzinę, co? To by się jeszcze pograło. Ogólnie jestem ciekawa kiedy i kto i jak odkryje moją tożsamość xD

Ichigo szedł powoli korytarzem. Wyszedł na podwórze. Nie chciał się na razie z nikim widzieć, zaczął więc rozglądać się za zacisznym "kącikiem" zieleni.

Ostatnio zmieniony przez Agami (25-05-2013 o 21h57)

---

~D R E A M about S W I M M I N G without D R O W N I N G~

Dobra to ja zasypiam z twarzą w książkach itp to do jutra

tajakjejtam napisał

Agami napisał

*To może umówmy się na jakiś konkretny dzień i godzinę, co? To by się jeszcze pograło. Ogólnie jestem ciekawa kiedy i kto i jak odkryje moją tożsamość xD

Ichigo szedł powoli korytarzem. Powoli wyszedł na podwórze. Nie chciał się na razie z nikim widzieć, zaczął więc rozglądać się za zacisznym "kącikiem" zieleni.

Też fakt... To może od 11 wznawiamy jeśli chodzi o weekendy a tydzień to poprostu po szkole podajcie godzinę kiedy kończycie i ustalimy razem ok?

*Najlepsze do gry byłyby chyba wieczory...Dobra ja nie mogę raczej grać jutro, bo jestem u znajomych dlatego...

Ichigo nie znalazł cichego miejsca. "Skąd wzięli się ci wszyscy ludzi?" myślał patrząc na roześmiane twarze chłopców i dziewcząt. Wyszedł poza bramy otaczające akademik. Nie chciał widzieć nikogo, musiał to wszystko dokładnie przemyśleć...

(w tym momencie moja postać znika na jakiś czas, hehe )

Ostatnio zmieniony przez Agami (25-05-2013 o 22h02)

---

~D R E A M about S W I M M I N G without D R O W N I N G~