Link do zewnętrznego obrazka


         Wysłuchałam go. Czułam się trochę zawiedziona, że nie wiedział kto mnie przemienił. Cóż chyba miał rację. Kim ta osoba nie była porzuciła mnie i nie interesowała się mną. Czemu ciągle liczę, że dowiem się kim był lub była. Na początku, kiedy słyszałam dzwonek do drzwi. Myślałam, że to właśnie ona. Jednak co by miała mi powiedzieć:,,Cześć to ja ciebie przemieniłem''. Vladislav wstał i wysunął dłoń w moją stronę.
- Okej obiecuję - powiedziałam do niego. Nie chętnie ale wstałam. Przecież miał rację należę do ich stada. Jestem jedną z nich... Tylko to nie zmienia, że bym chciała wiedzieć ,,dlaczego'' ta osoba mnie przemieniła. Od tamtej pory miewam koszmary. Przez które nie sypiam dobrze, bo ciągle prześladują mnie te oczy.
- Pójdę tam jeśli ty też mi coś obiecasz..., że po spotkaniu pokażesz mi tamto miejsce - powiedziałam do niego. Może jeśli tam wrócę. Coś więcej sobie przypomnę. Pamiętam jak uczyli mnie, że mamy doskonałą pamięć. Wystarczy, że poczujemy coś lub usłyszymy znajomy dźwięk lub zapach. W tedy pamiętam to co wiążę się z nim.

Ostatnio zmieniony przez Niamh (09-07-2014 o 18h10)

Na warunek dziewczyny mężczyzna znów stał się słupem. Potem jak oparzony zrozumiał że zapomniał mówić. Uspokoił się i normalnym tonem zaczął swą przemowę.
- Jeśli jesteś pewna swej decyzji, to dobrze. Ale tylko jeśli będę ci towarzyszył aż do powrotu do domu. I obydwoje będziemy zadowoleni - posłał jej szeroki uśmiech, po czym ruszył w stronę okna i zaczął je otwierać, gdy oprzytomniał. -  Ach tak, drzwi, czyż nie? Haha - zamknął okno i ruszył do drzwi. Otworzył je i tako rzekł. - Pani domu pierwsza - kłaniając się lekko jak dżentelmen [w łachmanach...].

Ostatnio zmieniony przez Minwet (11-07-2014 o 23h13)

---

Link do zewnętrznego obrazka


         Chyba pierwszy raz widziałam jak Fedorov przez dłuższy czas nic nie mówi. Już zaczynałam myśleć, że mi nie odpowie, kiedy usłyszałam jego odpowiedź. Zastanowiło mi trzy jego słowa ,,obydwoje będziemy zadowoleni''. Wolałam nie rozwodzić się nad nimi, bo za dużo interpretacji pojawiło się w mojej głowie.
- Jestem pewna - powiedziałam do niego. Nie będzie mi nawet przekaz towarzystwo samca. Przecież później mogę iść tam sama. Nie wiem czemu chcę mi towarzysz jednak. Sama w życiu nie znajdę tego miejsca. Później Fedorov podszedł do okna zaczął je otwierać. Czyżby chciał wyjść również przez okno. Na jego wypowiedzi pokiwałam lekko głową przecząco. Przepuścił mnie pierwszą. Poczekałam aż jak wyjdzie. Następnie zamknęłam na drzwi.
- Mogłeś wyjść pierwszy i tak muszę zamknąć drzwi - powiedziałam do niego. Dobrze, że ciekawska sąsiadka nie ma już wglądu do nas. Odkąd krzewy tak wysoko urosły. Przynajmniej jutro na mieście nie usłyszę, że wychodziłam wieczorem z mężczyzną.
- Właściwie to gdzie ty mieszkasz? - spytałam się jego. Znając go to na pewno jakiś mieszkanie bez drzwi z samymi oknami.

Lingqi

Siedziała spokojnie nad brzegiem rzeki czytając swoją książkę.Gdy usłyszała głos Einara natychmiastowo spojrzała w jego stronę. Uniosła dłoń w geście powitania, jednak nie opuściła wzroku. Coś było nie tak, znała Einara na tyle dobrze by widzieć, że chłopak jest jakiś nieswój.Zamknęła książkę i włożyła ją pod pachę,  ruszyła wolnym krokiem w jego stronę, powoli. Stanęła obok niego, wyglądało to dość zabawnie z racji tego, że dzieliła ich około półmetrowa różnica wzrostu. Popatrzyła na niego przeszywającym wzrokiem, w którym widać było opanowanie i nutkę przerażającego chłodu.
~ Coś się stało Einarze? Jakieś kłopoty podczas patrolu?
Jej ton był miarowy i bez emocji, jak gdyby pytała o pogodę, albo jakąś błahostkę. Wpatrywała się w niego, choć w duszy wręcz skamlała o informacje, gdyby nie szkolenie ojca podskakiwała by teraz pewnie w koło niego chcąc dowiedzieć się jak najwięcej.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (10-07-2014 o 19h22)

Lingqi

Prawie wzdrygnęła się słysząc co chłopak jej powiedział. To zwiastowało tylko i wyłącznie kłopoty, zmierzyła chłopaka od stóp do głowy. Zmienił się od czasu gdy go pierwszy raz spotkała, w sumie gdyby jej ojciec nie dostrzegł w nim potencjału nie pozwolił by wyruszyć jej w podróż wraz z Einarem. Choć teraz bardziej interesowało ją czemu tak zareagował. Stało się, wiele osób zostaje przemienionych i jakoś żyją. Chłodna nuta w jej oczach stała się podejrzliwa i nieco karząca.
~ Co w związku z tym zamierzasz? Podwojona liczba patroli, myślisz, ze twój ojciec może coś planować?
Zaplotła dłonie pod biustem i ścisnęła mocniej książkę pod pachą, jednak twarz pozostała niezmienna i bez emocji. Jej instynkt podpowiadał jej, że Einar coś planuje. Nie chciał się przyznać, widziała to bardzo dokładnie i zaczęło ją to intrygować. Wiedziała jednak, że zacznie go dopytywać gdy tylko nikt nie będzie w stanie usłyszeć ich rozmowy. Alfy są odpowiedzialne za swoje stado, jego plany mogą zaszkodzić mu samemu, albo całej grupie. Jak zawsze westchnęła, będzie musiała trzymać rękę na pulsie żeby nie przydarzyło się nic złego.

/ Wybaczcie mi, ale nawet nie wyobrażacie sobie, jakiego dostałam zonga, gdy zrozumiałam, że Alan i... Buterrczyjakośtam, to nie wymysły Rei, a moje postacie! Coś ze mną jest nie tak! Ta opuchlizna na nodze, chyba przechodzi mi do mózgu, bo zapominanie imion swoich postaci to była zawsze rola Rei, nie moja! Rei! Więc nie rozumiem, czemu ona teraz to wszystko pamięta, a ja totalnie zapominam! // I czemu Niamh, zainteresowały Cie akurat słowa, które dodałam tak o aby było cokolwiek więcej niż cztery linijki xDDD? /



Na słowa dziewczyny mężczyzna tradycyjnie uśmiechnął się tylko.
- Mogłem, ale nie musiałem - po czym wyszedł i pozwolił dziewczynie zamknąć swój dom. Na żartobliwe pytanie dziewczyny, alfa się trochę zakłopotał, ale odpowiedział normalnie jak zawsze. - Nie mam domu. Mało sypiam, więc robię to w lesie, na kanapie w barze, lub w pracowni u Allison. Wiesz... od kiedy mój rodzimy dom spłonął, unikam domów - po czym z uśmiechem zjechał na balustradzie, na sam dół bloku i wyszedł wreszcie na upragnione świeże powietrze. - Pośpiesz się, bo się zamartwią o nas~ - ponaglił dziewczynę na górze.

/ Jeśli mnie dzisiaj tatko za szybko wywali z kompa, to albo napszę na tablecie, albo jutro znajdę gdzieś jakie miejsce między pakowaniem się a sprzątaniem i napisze betą i gammą. /

Ostatnio zmieniony przez Minwet (11-07-2014 o 23h22)

---

Nie wiem sama... Pewnie z tego samego powodu co ty

Link do zewnętrznego obrazka

         Mogłam się tego spodziewać. Przecież prawie w ogóle nie widuję go w mieście. Nie wiem jak było przed moją przemianą, bo w tedy nie zwracałam na niego uwagi. Trzymałam się z dala od ludzi z jego wyglądem. Ponieważ z tego co wiem i mi mówiono to oni większość to złodziej i naciągaczy.
- Dobra chodzimy już - powiedziałam do niego i się uśmiechnąłem. Szliśmy reszty drogi w milczeniu. Kiedy byliśmy już na polanie. Spojrzałam na samice alfę.
- Wiesz ja wolę na razie do niej się nie zbliżać - powiedziałem do niego i wskazałam na samice. W końcu nie tak dawno miało miejsce ta cała scenę. Przez którą wróciłam do domu.

Link do zewnętrznego obrazka

            Rinmaru odpowiedziała samicy. Byłem lekko pod wrażeniem umiejętność dziewczynie ocenie sytuacji oraz przewidzeniu kroków drugiego stada. Jednak po chwili chyba dostała jakiegoś ataku. Kiedy dziewczyna upadła na kolana. Kucnąłem koło niej. Przez chwilę się wahałem z objęciem dziewczyny. Jednak po krótkiej chwili która trwała sekundę odważyłem się najwyżej zarobię. Objąłem ją tak aby nie przyciskać kratki piersiowej, bo już miała problemy z oddychaniem.
- Musisz się uspokoić - poleciłem jej szeptem. Zawsze boli nas mocniej gdy jedno z uczuć przejmuję kontrolę np gniew... lub strach. Zauważyłem iż chyba wraca do siebie gdyż jej twarz się zmieniała. Odmalowało się na niej niedowierzanie.
- Co się stało? - spytałem się jej. Gdyż muszę przyznać, że byłem ciekawy zmiany tak nagłej jeszcze na takie uczucie jak niedowierzanie. Co mogło aż tak ją zaskoczyć.


Link do zewnętrznego obrazka

Czyli aż tak daleko już sięgają. Zwiększają swoje terytorium i to jeszcze pod naszym nosem. Musimy jak najszybciej dowiedzieć się jak najwięcej informacji o nich. Jednak zaskoczyła mnie reakcja dziewczyny, ponieważ wyglądała jakby dostała jakiegoś ataku.  Haruko uklęknął przy dziewczynie i zaczął coś do niej mówić. Jednak jego ostanie pytanie było wypowiedziane normalnym tonem głosu i słychać było ciekawość. Chłopak zawsze nie umiał ukrywać swoich emocji. W tym samym czasie dojrzałam samca alfę z tą dziewczyną. Uśmiechnęłam się do siebie i podeszłam do nich.
- Dobrze, że już jesteś chciałabym z tobą porozmawiać - zwróciłam się do samca, a następnie spojrzałam na dziewczynę - Ciebie przepraszam za swoje zachowanie. Poniosły mnie nerwy - powiedziałam do niej i uśmiechnęłam się. Jak trzeba tu umiem być miła. Jednak ciągle twierdzę, że ona nie pasuję do nas.

Link do zewnętrznego obrazka

Całą noc leżałam słuchając się odgłosy nocy i wpatrując się w niebo szukając różnych gwiazdozbiorów. Nad ranem przemieniłam się wilczą postać i spacerowałam obserwując co dzieję się w lesie. Koło południa poszłam na polanę wśród wzgórz. Gdzie nie da rady dotrzeć żaden człowiek. Przemieniłam się z powrotem w ludzką postać. Kiedy miałam tylko ją jednak od dłuższego czasu jestem czym więcej niż człowiekiem. Na polonie byli ludzie należącego do naszego stada. Położyłam się na brzuchu i obserwowałam zebranych. Część smacznie sobie spała nie zważając iż to już południe. Gdy usłyszałam rozmowę samca alfy o zwiększaniu partoli. Podeszłam do nich.
- Przepraszam, że się w trąc jednak chciałabym się spytać czy bym mogła patrolować i tak w nocy nie śpię, a tak to bym robiła coś pożytecznego dla stada - powiedziałam do nich. Myślach modliłam się aby się zgodzili...

Gdy doszli - w tej niekończącej się ciszy - wreszcie do polany, czerwonowłosemu mężczyźnie psiklo się potężnie.
- Ktoś o mnie nieźle gada - zażartował sobie.
W tym momencie spostrzegł tez minę skulonej na ziemi Rin, oraz nadbiegającego Taylora. Nie spodobało mu się to - i to bardzo. Przez jakiś czas nawet jego mina idealnie to okazywała. Po chwili jednakże powrócił do starego uśmiechu i przywitał ponownie swoja samice.
- Allison, kochanie, pali się? Nigdy niczego nie można robić w pospiechu - co wy na to aby przed rozmowa pójść i się czegoś napić ucztując wasza zgodę? - i otulił je w zapraszającym do tego geście, lekko kierując w stronę miasta.



Przyzwany przez Alfe odeszlem od dziewczyny i stanąłem przed nim. Obserwowałem jego i samice. Nieładnie podsłuchiwać, no ale stoję przed nimi a oni gadają, no to co poradzić? Mówił coś o ojcu i o jakiejś dziewczynie. Jakoś nie przypominam sobie, aby przygarnianie bezdomnych było czymś nowym u Fedorova...
Zaraz po tym alfa powiedział coś skierowanego prosto do mnie. Wzmożone patrole? Ciekawe czego on się obawia. Na wzmiankę o pokrewieństwie w starym stadzie Fedorova omal się nie rozczuliłem. W sumie prawda, stado to rodzina. I wszyscy bez żadnego problemu robili z siebie wujków i ciotki przed małym Einarem, ale jakoś nie przypominam sobie, aby które z moich korzeni -  nawet tych bardzo dalekich - nosiło na nazwisko Fedorov. Tez nie wydaje mi się, aby Jassop, albo Huari byli kuzynostwem. Już nie wspomnę o tym grubasie Berti. On i Vladislav spokrewnieni, to by było dobre.
Po chwili podeszła do nas Ann - samica gamma od nas. Chciała pomoc w patrolowaniu.
- Ma~, sadze ze skoro już chcesz wzmocnić straże przy granicach, dobrym pomysłem byłoby pomieszanie gammy z beta. Co prawda obniży to trochę sile pary, gdyż ucierpi jej koordynacja i porozumienie, jednakże lepiej dać taka umiarkowana parę, niż ryzykować ze któryś gamma trafi na betę przeciwnego stada, podczas gdy ja i Ceza będziemy spać. Ja i Ann rozpoczniemy te patrole. Może być? - Zwrócił się zarówno do alf, jak i do stojącej obok Ann.

Ostatnio zmieniony przez Minwet (29-07-2014 o 14h30)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Jak tylko weszliśmy na polanę. Zobaczyłam jak Rin leży na ziemi, a Haruko ją pochylał się nad dziewczyną. Nigdy nie wiedziałam aby ich cokolwiek od tak bolało. Jedno nie dawało mi spokoju czemu wszyscy pozostali zachowywali się jakby to było normalne. Część siedziała i była pogrożenie rozmowie między sobą. Wątpię by im to uszło uwadze. Jednak jeszcze bardziej mnie zaskoczył słowa samicy alfa. Ona mnie przeprasza. Nie to musi być sen. Jednak nim zdążyłam odzyskać głos. Samiec alfa zaproponowała uczenie naszej zgody i objął kierując w stronę miasta.
- Nie piję alkoholu - powiedziałam to nawet jeśli jemu chodziło o głowię pójście na kawę. Chociaż w to wątpię zazwyczaj jeśli ktoś mówi,że coś trzeba uczyć to zazwyczaj chodzi mu o wlanie procentów w siebie.
- Zresztą skoro muście porozmawiać lepiej tego nie odkładać. Moja mama mówi, że lepiej niczego nie odkładać na później, bo jest duże prawdopodobieństwo iż o tego się nie zrobi - powiedziałam do nich. Ponieważ Allison wyglądała jakby na prawdę chciała porozmawiać.

Link do zewnętrznego obrazka

            Nie takiej reakcji oczekiwałam po nim. Sądziłam, że od razu ze mną po rozmawia, a on tu wyskakuje z jakimś uczeniem naszej zgody. Też mi coś... Po prostu przeprosiłam ją, bo zbyt gwałtownie zareagowałam. Co do mnie było nie podobne. Byłam tak zaszokowana jego podstawą, że nawet nie zauważyłam kiedy mnie objął i skierował się w stronę miasta. Dopiero słowa dziewczyny przywróciły mi racjonale myślenie i odsunęłam się od nich.
- Masz rację nie pali się... Jednak przyznaj się, że chcesz mieć kolejną okazje do wlania w siebie procentów... A co uczenie to mogę sama z Ron umówić się na jakąś kawę czy po prostu na coś innego. Wracając do palenia się to właśnie powinniśmy chuchać na zimne aby się nie zapaliło, bo później może nie być co ratować... Dzisiaj ja będę patrolować teren, a ty mi w tym pomożesz. Chyba,że znowu masz w planach upijanie naszych ludzi... - powiedziałam do niego. Coraz częściej zastanawiam się, gdzie on podział swoją odpowiedzialność oraz co stało się z jego piramidą wartość. Gdyż według mnie ona u niego jest do góry nogami. Ważniejsze jest uczenie czegoś... Niż obowiązki wobec stada. Pewnie zapomniał, że z władzą wiążą się i obowiązki. Które powinniśmy przestrzegać aby nasze stado miało się dobrze oraz było bezpiecznie.

Link do zewnętrznego obrazka

        Rin uspokoiła się... Więc odsunąłem się od niej. Zauważyłem iż mój brat wrócił tak samo Ronnie.
- Nie masz za co... - powiedziałem do niej. Nie widziałem powodu, za co mi dziękowała. W końcu stado to tak jakby rodzina, a w niej należy wzajemnie się wspierać. Widziałem, że nie zbyt chciała mi powiedzieć co widziała. Jednak rozumiałem to. Jak będzie chciała sama powie. Nie będę na nią w żaden sposób naciskać.
- Czy jutrzejszy wypad nadal aktualny? - spytałem się jej aby trochę zmienić temat i rozluźnić ją. Również dla tego iż wolałem zająć się przyziemnymi sprawami...

Ostatnio zmieniony przez natasza793 (31-07-2014 o 19h20)

Lingqi

Popatrzyła na chłopaka, jej wzrok był badawczy i nieco srogi. Obmyślała wszystkie za i przeciw.
~ Mówiłeś, że twój ojciec nie jest raczej type który przemieni wszystko co spotka na swojej drodze. Nie należy się na razie martwić o tereny. Jeśli do tej pory liczba patroli wystarczała to czemu nagle chcesz to zmienić. Nie zauważyłam, ani nie wyczułam żadnych szpiegów czy zwiadowców. Chyba, że ty zapuściłeś się zbyt blisko ich terenów. - patrzyła na chłopaka dzikim wzrokiem. Odrobinę przepełnionym wściekłością, jeśli naraził stado popamięta ją osobiście. Nagle odwróciła się do niego plecami i ruszyła przed siebie. Widocznie musi sama trochę pozwiedzać i sprawdzić co jest nie tak. Jej zapachu nie znają, jeśli dobrze się zamaskuje będzie mogła podejść dostatecznie blisko i sprawdzić co, aż tak zaniepokoiło chłopaka. Wtedy w jej głowie pojawiła się mała oskarżycielska nuta, czyżby Einar chciał...nie to nie możliwe. Jednak coś wywołało nieprzyjemny ucisk w żołądku jasnowłosej. Odwróciła się i popatrzyła na chłopaka i stwierdziła, że ta myśl była głupia. Nie naraził by stada, aż tak.

/ Trudno <3, tylko... tak późno to zauważyłaś? /



Alfa stał, słuchał dziewczyn i był w coraz to gorszym nastroju. Inna dziewczyna - ta siedząca na ziemi - powoli dochodziła do siebie. Zielone Marimo - chłopak biegnący na zabój w stronę alfy - był coraz to bliżej. I jeszcze to paplanie gwiazd wieczoru - najspokojniejszego człowieka świata, który chce coś ukryć, wyprowadziłoby z równowagi. Dodać do tego jeszcze wilkołacką naturę. A propo wilkołackiej natury - instynkt się laskom zepsuł, czy jak? A o paleniu to akurat on chyba wie najwięcej... wzmianka o tym w takim tonie chyba wręcz jeszcze bardziej pogorszyła mu humor... o ile się dało.
Złapał obydwie dziewczyny za przed ramię, wystarczająco, aby się nie wyszarpały, oraz wystarczająco lekko, aby nie zmiażdżyć im rąk - mimo wszystko pewnie odczuwały ucisk.
- W takim razie opowiesz mi o tym przy kawce, herbatce, soczku, czy jakiej innej pierunie jaką sobie wymyślicie. Może być nawet u ciebie na mleczku. Jednakże, jak mówię, że stąd idziemy, to znaczy że stąd idziemy. A mała idzie z nami, bo mam jeszcze jedno przeczucie, aby i ją zabrać. I nie zawsze chodzi o promile, drogie panie. - i pociągnął je w stronę miasta, zostawiając za sobą zdyszanego Marimo i szczebiocącego brata z dziewczyną na ziemi.

---

Link do zewnętrznego obrazka


         Czyli wypad jest nadal aktualny. To dobrze fajnie będzie postrzelać do siebie z pistoletu na farbę. Zazwyczaj po tym są siniaki ale co tam u nas zagoją góra w minutę, a już nie będzie po nich śladu.
- No co ty... Jesteś dla mnie jak siostra... A jeśli tobie przeszkadza możemy jakieś dziewczyny po za stada zaproponować może Ron ma jakieś fajne koleżanki, które nie są aż tak grzeczne jak ona... - powiedziałem do niej. W tedy ja i Taylor będziemy mogli po szpanować przed dziewczynami. Gdyż nie zawsze nasze wygłupy imponują wilczycą... Co ponad to... Nie to co ludzkie dziewczyny... Już na samą myśl rozmarzyłem. Lepiej o tym nie wspominać Rin. Chociaż ona nie jest głupią dziewczyną i kiedy jej umysł zacznie pracować to mnie rozgryzie.
- Nie licz na to, że ci odpuszczę - powiedziałam do niej. - Masz ochotę coś teraz porobić, bo z tego co widzę to spotkanie zakończone. Chyba, że zamierzasz wziąć je na swoje barki - powiedziałem do niej. Ja na pewno nie zamierzałem wziąć na barki spotkania. Również nie widziałem sensu. Wszytko zostało ustalone. Allison powiedziała, że ona będzie patrolować dzisiejszej nocy. To co więcej ustalać skoro nic się nie zmieniło. Nie wiemy jak duże jest stado wroga oraz kim są jego alfa. Wiemy tylko, że nie zapuszczają do naszego miasteczka, bo by ludzie zaraz gadali o nowych ludziach. Spojrzałem w stronę brata chwili, kiedy mówił coś do dziewczyn, o których wspomniała Rin. Widać było iż jest bardzo wkurzony. Moje domysły potwierdził tym jak złapał obie przedstawicieli płci pięknej. Kierowali się w stronę miasta. Moje spojrzenie powędrowało do innych członków stada, którzy nie wiedzieli co ze sobą zrobić. Część leżeli i próbowali dojść do siebie. Załęże się, że kilka razy powtarzali sobie iż za dwie minuty będą jak zdrów. Muszę kiedyś brata wypytać o jego sekret. Dlaczego alkochol na niego tak nie wpływa jak na innych. Kiedy widzę do czego dochodzi picie z nim zazdroszczę mu. Dobrze, że ja sobie później odpuściłem, bo bym leżał wraz z nimi, a to nie przyjemne uczucie. Kiedy ci głowa pęka, a każdy najmniejszy dźwięk wywołuje spustoszenie twojej głowie. Wróciłem spojrzeniem do dziewczyny.
- Chodzi każemy im spadać do domów, a następnie coś porobimy jeśli chcesz? - zaproponowałem dziewczynie...


Link do zewnętrznego obrazka


   Jak tylko skończyłam mówić Vladislav złapał mnie za przed ramię po czym sam nie zaczął mówić. Musiałam zmusić siebie aby go posłuchać. W końcu to samcy mają przewodzić stadzie, a samice pomagać. Jednak nie podobało mi się jego zaborczość oraz to iż wszyscy mają chodzi jak on chcę. Próbowałam wyswobodzić się z jego ucisku jednak trzymał zbyt mocno.
- Dobra... Ale mnie puści mogę iść sama - powiedziałam do niego. Przecież nie mogę iść sama i nie pozwolę by mnie ciągnął. Mam jeszcze swoją dumę i nie pozwolę by mnie ciągnął jak szmacianą lalkę.

PS: Czytałam kilka razy i nie wiedziałam co napisać Allison...

Ostatnio zmieniony przez natasza793 (04-08-2014 o 20h53)

Link do zewnętrznego obrazka


Samiec alfa złapał nas za przedramienia. Nawet nie próbowałam się uwolnić gdyż wiedziałam, że on ma więcej siły niż ja. W końcu jest alfą jakoś ten status musiał zdobyć, a znając zwyczaje wilków. To alfy są najsilniejsze w stadzie. Z łatwością mógłby mi zmiażdżyć dłoń. Lepiej już będzie jak już nic nie powiem. Zresztą kompletnie nie wiedziałam co miała by powiedzieć. Również nie wiedziała o co chodzi Fedorov, kiedy mówił: ,,A mała idzie z nami, bo mam jeszcze jedno przeczucie, aby i ją zabrać''. O jakim przeczucie mówił. Chociaż zazwyczaj była optymistką to dzisiaj miała już dość tego dnia. I zaczynała myśleć pesymistycznie. Na początku w szkolę zapowiedzieli sprawdzian, później ta sytuacja z samicą alfa, a teraz to. Najchętniej by zamknęła się swoim domu ale Fedorov obiecał jej, że dzisiaj zabierze ją na miejsce gdzie ją znalazł. Powiedziała sobie, że da radę. Wytrzyma aby tylko móc zobaczyć to miejsce, a z tego co wie to nikt prócz niego nie wie gdzie to jest...

By mogła któraś z was już zabrać ich do tego miasta oraz troszeczkę przyspieszyć akcje na polanie Byłabym wdzięczna...

Ostatnio zmieniony przez Niamh (05-08-2014 o 12h04)

/ Nie, dobra, ja muszę zakończyć jego humorek, bo mi się udziela przy tym erpegu... /



Gdy odchodzili od polany Allison zaczęła się wyszarpywać. To gwałtownie rozluźniło uścisk Fedorova jakby przywracając go do rzeczywistości. Jego mina też tak jakby się rozluźniła, a w miejsce gniewu pojawiła się skrucha. Puścił je obie.
- Wybacz, kochanie, to... przepraszam. - Przytulił swoją dziewczynę. - Ciebie też Ronnie. Wybaczcie mi moje zachowanie. - Puszczając Allison ucałował ją krótko - na przeprosiny. - Kochanie, obiecałem Ronnie coś pokazać, jeśli przyjdzie z powrotem. Zaprowadzę ją w pewne miejsce i wrócę do ciebie, pomogę patrolować, dobrze? Chyba że jeszcze masz mi coś do powiedzenia?

---