Link do zewnętrznego obrazka

Położyła się koło mnie zauważyłem, że jej zimno kiedy usiadła zdjąłem z siebie marynarkę i ją nią okryłem zostałem w samym bezrękawniku.
- Po przez pytania poznam twoją opinie wolę z tobą przebywać w tedy zobaczę jak reagujesz na nie które rzeczy na ile mogę sobie pozwolić, a kiedy już przekraczam twoje granica. Chodzi wracajmy do Akademika bo jeszcze się przeziębisz - powiedziałem do niej stając a później podając dłoń.

Matsuri Shihou

Siedziałam, i poczułam na sobie rzecz. Musiałam najpierw spojrzeć, żeby zobaczyć co to. Marynarka, spojrzałam na niego. A mu nie jest zimno, a no tak.. Przypomniało mi się nagle, że wampirom w ogóle nie jest zimno. Spojrzałam się w marynarkę, a potem się w nią wtuliłam, od razu było cieplej. Usłyszałam bardzo długą wypowiedź od Marka (powiedzmy że tak jego imię określę ;3). Wstał i podał mi rękę. Czas wracać do domu, tak wiem. Podałam mu swoją rękę, byłam zdecydowanie pewna że nic głupiego nie wymiga. Chyba że chce zrobić, uśmiechnęłam się łobuzersko w myślach. Czekałam aż zacznie iść, czasami tracę głowę do powrotnych dróg... Spojrzałam się na niego oczekująco, pociągający wygląd często nie mogę oderwać oczu..

---

Yanni Yuki

Pielęgniarka... No cóż, w końcu trzeba było się tam wybrać.
- Dobrze, już... - mruknęłam - Ajjj...! - jęknęłam, gdy spróbowałam się wyprostować.
- Bweh, chyba do końca życia będę garbusem - mruknęłam. To się nazywa wisielczy humor, no ja nie mogę.

Link do zewnętrznego obrazka

Odprowadziłem Suri do pokoju. Nawet do twarzy była jej moja marynarka. Szliśmy krótko.... Krócej niż tamtą stronę. Kiedy byliśmy już pokoju puściłem dziewczynę. Usiadłem na swoje łóżko i wziąłem książkę.
- Lubię czytać wieczorem - powiedziałem do niej otwierając książkę.

Matsuri Shihou

Wróciliśmy, puścił mnie a ja rzuciłam się na łóżko. Że byłam jeszcze głodna, to spojrzałam się na niego i podeszłam do drzwi.
- Idę do stołówki, nie zrywaj się. Wiem gdzie się znajduję. - Uśmiechając się mówiłam i znikłam.
Szłam bardzo szybko, byłam strasznie zmęczona. Nawet pobiegłam, wzięłam kanapkę. Nie wiedziałam że robią tu wyśmienite kanapki. Wzięłam ją i poszłam wrócić się do pokoju. Weszłam, nie wiem ile potrwało, ale Marko czytał książkę. Usiadłam na łóżku, zjadłam kanapkę, wyjęłam książkę którą przywiozłam. Przypomniałam sobie co powiedział..
- Lubisz? - Spytałam się, ale znałam odpowiedź. - Też Lubię.. - Powiedziałam z nutką radości.
Zabrałam się do czytania, wcześniej zapomniałam się przebrać. I tak mijało chyba, parę minut, czy nawet parę godzin. I zasnęłam, z książką w rękach. Nie wiem czy zauważył, ale często mi się tak zdarzało że zasypiałam z książką. To już mój taki zwyczaj...

---

Link do zewnętrznego obrazka

Suri poszła na stołówkę ja zacząłem czytać Noc w bibliotece na pisana przez Agatha Christie. Tak się dowiaduję jak ukryć zwłoki, żeby ludzie ich nie znaleźć zresztą jest bardzo ciekawe i wciągające. Również lubię horrory one są dla mnie komedią. Śmieję się jak ludzie oglądają komedię. Wiem mam dziwne poczucie humoru, a może oni mają. Bo jak może być śmieszne, że kogoś na przykład uderzył młotek w głowę? Po jakimś czasie Suri wróciła z kanapką. Zadała pytanie ale chyba sama sobie na nie odpowiedziała w końcu nie dawno mówiłem, że lubię. Ludzie mają nie zwykle krótką pamięć.
- Jest coś co nas łączy - stwierdziłem w końcu już wiele rzeczy nas łączy chodzi należymy do różnych ras. Jednak korzenia mamy podobne, wygląd łatwo nas pomylić z ludźmi oraz teraz czytanie książek. Nie żeby każdy wampir czytał. Może ja jestem jedynym albo nie. Jeszcze nie poznałem takiego wampira.

Matsuri Shihou

Spałam jak zabita. Nic nie słyszałam, co mówił. Nie wiem, która godzina była ale wiedziałam że bardzo późno. Mimowolnie cały czas trzymałam w swych dłoniach książkę. Zaczęły mi grasować w głowie sny, a może to nie były sny? Były straszne, a więc to były koszmary. Nie spałam, spokojnie wręcz miotałam się z jednej strony, na drugą. Często też, mówię przez sen. Mam nadzieję że teraz nic nie mówię, mój koszmar był strasznie realistyczny. Moja książka upadła na ziemię, a ja z wrzaskiem się obudziłam. Ciężko oddychałam, usiadłam i się skuliłam. Spojrzałam na Marka, który najwyraźniej się o mnie martwił.
- Prze-przepraszam... - Wyjąkałam.
Schowałam głowę w swoich rękach i zaczęłam szlochać. Byłam wystraszona, bałam się drugi raz zasnąć. Koszmar, był przewidywalny, nawet go teraz widziałam.

Ostatnio zmieniony przez Eminaria (13-12-2013 o 14h08)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Czytałem książkę kiedy Suri zaczęła mówić przez sen. Na początku w ogóle nie słuchałem nie chciałem to jej sprawa. Jaki czas później zaczęła się wierci i strasznie pociła. Kiedy krzyknęła i się obudziła. Spojrzałem na nią zatroskany.
- Nie przepraszaj, że miałeś zły sen - powiedziałem. Miałem ochotę powiedzieć jej, że może się koło mnie położyć. W końcu jak się leży koło kogoś nie ma złych snów.

Matsuri Shihou

Siedziałam zaciśnięta jak kuleczka. Ale cały czas płakałam, po chwili się rozluźniłam. I moja kuleczka się rozpadła, spojrzałam zapłakanymi oczami na Marka. Który mi powiedział że mam nie przepraszać. Nie wiem, ale panicznie nie chce żeby ktoś się o mnie martwił. Bez słowa, ale z szlochaniem położyłam się na plecy i zaczęłam się wpatrywać w sufit.
- Czy ja coś mówiłam przez sen? Konkretne słowa... - Zadałam pytanie łkającym głosem, i dodałam pospiesznie.
Leżałam, przez rozpacz zacisnęłam swoje ręce w pięści, i zaczęłam czekać na odpowiedź.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Podszedłem do dziewczyny wytarłem dłonią łzę na jej policzku i odpowiedziałem do niej spokojnie jak zawsze.
- Nie płacz to nic takiego. Coś tam mówiłaś ale nie słuchałem. Zresztą to nie ważne. Ważne jest to że się obudziłaś i koszmar się skończył - patrzyłem w jej czerwone oczy od płaczu. Teraz jak wyglądała tak bezbronnie chciałem się nią opiekować. Nie wiedziałem skąd te odczucie.

Matsuri Shihou

Czekałam, i czekałam. Ale Marko, podszedł i wytarł mi łzę. Spojrzałam na niego. Powiedział to co miał do powiedzenia, zastanowiłam się nad jego wypowiedzą. Znowu zajrzałam mu głęboko w oczy, i zaczęłam szukać czegoś. Ruszyłam się do pozycji siedzącej, rozłożyłam ręce i go przytuliłam. Nie przeszkadza mi to że jest wampirem, czułam jakby był moim najlepszym przyjacielem od zawsze.
- Wiesz że jesteś dla mnie, jak najlepszy przyjaciel od zawsze? - Spytałam go, z radością w głosie.
Czekałam na jego odpowiedź, odsunęłam się i spojrzałam się na jego twarz, chciałam zobaczyć jego reakcję.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kiedy Suri się do mnie przytuliła objąłem ją ramieniem. To było trochę nie zręczne, bo czułem jej tętno na całym swoim ciele. Jednak żyję tak długo i umiem się opanować kiedy trzeba. Zaskoczyło mnie to co powiedziała. Ponieważ jeszcze nigdy nikt mi nie powiedział tak miłej rzeczy. Nawet jak byłem człowiekiem. Ojciec kazała mi tylko pracować, a kiedy mógł mnie sprzedać zamiast długo zrobił to bez mrugnięcia. Trafiłem do swojego stwórcy. Reszta historii jest jeszcze gorsza.
- Nie spodziewałem się, że mogę być kogokolwiek przyjacielem, a zwłaszcza twoim - powiedziałem do niej mój głos był spokojny jednak była lekka nuta smutku. Nie wiem czy zauważy, czy nie. Przez te lata nauczyłem być obojętny i ukrywać swoje uczucia jednak przy niej czuję jakby moja skorupa pękała.

Matsuri Shihou

Patrzyłam się na jego bladą twarz, była blada jak papier. Marko, mówił z pełnym spokojem, co czasami mnie dziwiło. Ale teraz jak mówił usłyszałam nutkę smutku, wytrzeszczyłam oczy z niedowierzaniem. Skierowałam wzrok w jego oczy, szukałam w nich przyczynę smutku.
- Czy... czy coś się stało? - Spytałam się z zawahaniem.
Nie wiem, czy Marko mi odpowie. Bałam się że go mogę przez to zdenerwować. Swoje ręce położyłam na jego ramienia, i nadal się patrzyłam na niego.
- Przecież wiesz, że możesz na mnie liczyć... - Powiedziałam z lekkim uśmiechem.
Zawsze jest taki obojętny, ciężko wykryć jego uczucia. Patrzyłam się na niego, ale on tak jakby nie wie co powiedzieć, lecz czekam..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nie wiedziałem co odpowiedzieć Suri na jej pytanie czy coś się stało. W tej chwili nic się nie stało. Jednak wiedziałem, że dziewczyna wyczuła nutę smutku. Patrzyłam mi teraz w oczy jakby coś szukała. Ciekawe co takiego w nich szuka. Skierowałem lekko wzrok na jej dłoń na ramieniu.
- Stare dzieję... Wolę do tego nie wracać - powiedziałem do niej patrząc w jej oczy.  W końcu mówi się, że to co było to minęło i już nie wróci nigdy więcej. Jednak do mnie czasem wraca, a ja nie chce w tym się zagłębiać.

Matsuri Shihou

Patrzyłam, na niego jakby był cudnym obrazkiem. I kiedy usłyszał, moje pytanie skierował swój wzrok na moją dłoń, leżącą na jego ramieniu. Patrzyłam się zdziwieniem w oczach, szukałam jego historii życia, ale nic nie ma. On to za dobrze ukrywa. Przecież jestem człowiekiem, nic nie zrobię. Wtedy odpowiedział, że nie chcę do tego wracać, spojrzał się w moje oczy. Mrugnęłam, ale szybko spojrzałam na jego oczy. Czerwone niczym aksamitna krew, wzdrygnęłam się na samą tą myśl. Wzięłam wdech i spojrzałam z uśmieszkiem na twarzy.
- Jak nie chcesz wracać, to nie musisz mi mówić... - Wypowiedziałam, to z lekkim uśmiechem.
Zdjęłam swoje dłonie z jego ramion, i położyłam je na swoich kolanach. Swoim wzrokiem zaczęłam szybko, śmigać po pokoju. Ale wtedy stanął na Marka oczach, czerwone.. Zamyśliłam się. Rozmarzyłam się. Ale się ocknęłam i zmarszczyłam jedną brew, ale potem uśmiechnęłam się i zaczęłam się na niego patrzeć..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Obserwowałem ją. Ulżyło mi, że jednak nie naciska na mnie. Ponieważ to zbyt bolesne aby przeżywać to jeszcze raz. Co w niej jest? Dlaczego tak jej krew do mnie przyciąga i jeszcze jej nie spróbowałem. Poczułem jak kły mocniej się wysunęły i zaczęły boleć. Nie nie mogę tego zrobić. W środku walczyłem ze sobą, a na zewnątrz miałem maskę. Kiedy przestałem o nich myśleć spojrzałem na Suri. Ciekawe jak by zareagowała gdybym spytał, czy mogę spróbować jej krwi?

Matsuri Shihou

Patrzyłam się na Marka, który chyba się zgodził z moją wypowiedzią. Podniosłam jedną rękę i położyłam ją na drugą, spojrzałam się głęboko w jego oczy. Czerwono-krwiste, tak jakby żywa czerwień. I ja ją posiadam, spuściłam swoją głowę, i moje włoski opadły mi na twarz. Podniosłam głowę i spojrzałam mu się prosto w oczy, Marko który musi walczyć, żeby mojej krwi nie skosztować. Westchnęłam głośno, i uniosłam swoje ręce żeby się im przyjrzeć. Zerknęłam przez nie na Marka, chciałam zobaczyć jego minę.
- Czy chcesz mnie o coś spytać? - Spytałam go bez ukazywanego uśmiechu.
Opuściłam ręce na kolana i zaczęłam się na niego patrzeć, czekając na odpowiedź. O co chcesz się spytać? Pomyślałam. Czekałam cierpliwie, na odpowiedź.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kiedy usłyszałem jej pytanie. Starałem się zapanować nad własnym ciałem. Przełknąłem silnię aby się jej pozbyć i móc odpowiedz. Spojrzałem na nią aby nasze twarze był naprzeciw siebie z wiem, że w tedy trudniej nawet wysunięte kły zobaczyć.
- Nie powinienem zadawać tego pytania. Więc nie chce o nic. Jak już powiedziałem wcześnie nie lubię pytać - powiedziałem do niej. Wstałem z łóżka. Muszę coś zrobić aby nie rzuć się na nią. Przestać myśleć o niej jak dostawcy pożywienia tylko jak o równej sobie istocie. Teraz wiem jak czuł się ten wampir z filmu. Jak tam mu było...  Edmund... Emil... a już wiem  Edward. Tak chyba tak miał.

Matsuri Shihou

Marko, kiedy usłyszał moje pytanie, to strasznie się przeraził. Miał taką minę, że się sama przeraziłam. Wtedy spojrzał się na mnie, byliśmy naprzeciwko siebie. Kiedy odpowiedział zdawało mi się, że nie był wtedy zbytnio miły. Kiedy odszedł od mojego łóżka, a ja położyłam się. Przez dwie i pół minuty gapiłam się w sufit. A potem zasnęłam, koszmar się już nie przyśnił. Ale miałam dziwny sen, a że mogłam mówić przez sen. Nie chciałam mówić! I mam nadzieję że nie będzie tego słuchać, jak wcześniej. A w moim śnie ukazywały się różne osoby, typu Jasmina, Marko, moja matka lub ojciec (którzy są po rozwodzie). A że ja biegłam za nimi, to mogłam mówić zaczekajcie na mnie! Ale wtedy był huk, no i się przeraziłam, wilkołak który chciał się rzucić na moich rodziców. Nie była to Jasmina (chociażby nie wiem jak wygląda, w ciele wilkołaka), ale bałam się. O mało co się na mnie nie rzucił, i wtedy ktoś go odepchnął z siłą ze stali. No i niestety nie wiedziałam kto to jest, bo się obudziłam z jękiem. Szybko skierowałam wzrok, to on był.. Szybki, silny, zimna skóra i nadzwyczajnie uzdolniony.
- Raczej dziś nie zasnę.. - Oznajmiłam mu.
Ułożyłam poduszkę i się o nią oparłam.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Usiadłem na swoim łóżku, kiedy ona się położyła. Nie wiedziałem o czym myśleć. Marko opanuj się. Jak ty się zachowujesz. Muszę się dowiedzieć o niej jak najwięcej. Jednak wątpię aby prowadziła pamiętnik nawet ja tego nie robię. Kiedy znowu zaczęła coś mówić przez sen. Nie chciałem tego znowu słuchać. Lecz jak zaczęła krzyczeć do swoich rodziców. Nie wiedziałem o co jej chodzi.
- Suri muszę się o coś ciebie spytać... Czuję, że jesteś inna niż dziewczyny poznałem. Nie obraź się ani nie wystrasz. Twoja krew mnie do siebie przyciąga. Czy mógłbym ją spróbować? - powiedziałem do niej z każdym słowem było mi trudniej.

Matsuri Shihou

Szukałam książki i znalazłam ją na ziemi. Podniosłam ją i położyłam na komódce. Wtedy podszedł Marko, z pytaniem. Kiedy je usłyszałam wytrzeszczyłam oczy z niedowierzania. Nie wiem, jak smakuje moja krew, nie jestem wampirem. Pozbierałam wszystkie myśli, i wtedy wyciągnęłam z pod kołdry rękę. Nie wiem, gdzie chce mnie ugryźć. Wzięłam cichy wdech i wydech, i podałam mu swą rękę.
- Proszę... - Powiedziałam z obojętnością, co się stanie.
Może nie powinnam? Ale moje marzenie... Może... Suri opanuj się! Może się coś stać, ale ręki już nic nie zatrzyma. Każdą przeszkodę, przeskoczy. Spojrzałam na Marka, który siedział jak posąg.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nie wierzyłam to co widzę i słyszę. Czy ona właśnie się zgodziła? Nie to nie możliwe. Ja chyba śnię... Jednak opanowałem się i podszedłem do niej. Delikatnie wbiłem swoje kły w jej skórę. Tak aby poczuła jak najmniej bólu. Nie chciałem jej skrzywdzić ani nic w tym stylu. Jej krew był jak jej zapach niesamowity. Kiedy piję się krew kogoś widzi się jego pragnienia. Ona chciała być taka jak ja. Nawet ja bym chciał była ze mną do końca życia. Nie chce jej strać...
- Masz pyszną krew... Czemu chcesz być wampirem? - spytałem się jej. Nie rozumiałem jak można chcieć być takim potworem jak ja.

Matsuri Shihou

Wziął moją rękę, chłód zaczął mnie wtedy przechodzić. Przybliżył moją rękę do swoich ust, a potem wyłonił swoje kły. Wbił je w moją skórę, i poczułam lekki ból, ale widać było że próbuję nie stanowić mi bólu. Kiedy się odsunął, powiedział że mam pyszną krew. Uśmiechnęłam się lekko, może i dobrze. Kiedy mogłam już wziąć rękę, to ją położyłam na kolanach, a drugą złapałam Marka za dłoń, i zaczęłam ją trzymać. Uśmiechnęłam się. Często się uśmiecham, no i wtedy dostałam pytanie. Trochę mnie zamurowało, mój uśmiech malał. Zacisnęłam jego dłoń jeszcze mocniej, ale on mógł tego nie wyczuć.
- Często się nad tym zastanawiałam, ale już wiem dlaczego. Wampiry są nadzwyczajne, lepsze od człowieka który jest kruchy, i nic nie zrobi. - Wypowiedziałam swą definicje, a przy ostatnim zdaniu posmutniałam. - A że spotkałam Ciebie, to teraz bardziej chce zostać wampirem. Bo widzisz ty żyjesz wiecznie, a ja kiedyś umrę. Po prostu chce być przy Tobie.. - Dodałam z dezorientacją, nie wiedziałam czy w ogóle to już posłucha.
Bałam się jego odpowiedzi, nie chce jak kiedyś zostać odrzucona. To nie jest za miłe uczucie..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kiedy złapała mnie za dłoń pozwoliłem jej trzymać dłoń. Jak usłyszałem jej wypowiedzi drugą dłonią chwyciłem ją z brodę tak aby patrzyła na mnie zdjąłem siebie swoją maskę. Po raz pierwszy w życiu. Spojrzałem na nią smutno i powiedziałem do niego.
- Przemienię cię, bo również chce abyś była przy mnie jednak pozwól, że ci odpowiem na twoje wcześniejsze pytanie- powiedziałem do niej puszczając dłoni. Uważałem, że to powinno ją zaciekawić.
- Urodziłem się w średniowieczu mój ojciec był zamożnym chłopem. Do pewnego czasu. Powodziło się nam coraz gorzej, a on nie chciał się przyznać przed ludźmi o tym. Więc wziął dużą pożyczkę. Ja byłem jej zapłatą. Można powiedzieć, że mnie sprzedał. Człowiek który mnie kupił bogatym szlachcicem do tego wampirem. Codziennie pił moją krew. Zadając mi jak najwięcej bólu przy tym kochał widzieć cierpienie w moich oczach. Pewnego dnia wypiłem truciznę. Chciałem ze sobą skończyć. Ponieważ jego lokal, który również był wampirem. Powiedział mi, że on chce mnie przemienić w moje urodziny. Kiedy przyszedł po mnie byłem umierający. Wypił ze mnie truciznę i mnie przemienił. Na koniec na moich oczach zabił moje siostry i ich dzieci. Byłem najmłodszy z rodziny. Wiedziałem jak umierają i krzyczą do mnie o pomoc- powiedziałem do niej. Chciałem, żeby to wiedziała dla czego tak nienawidzę tym kim jestem. Dlaczego mnie boli jak widzę rodziny uśmiechnięte?

Matsuri Shihou

Patrzyłam się na niego, ale na chwilę spuściłam głowę żeby, zobaczyć moją rękę zaplecioną z jego ręką. Wtedy złapał mnie za brodę, i zdjął maskę. Posmutniał? Dla mnie to była szybka reakcja. Co jest? Powiedział że też chcę mnie przemienić, ale powiedział że odpowie na pierwsze pytanie. Ale jakie? No i wtedy zaczął, wsłuchałam się w jego historię życia. Kiedy skończył, miałam zdziwienie na twarzy, pomieszanym z rozpaczą. Po co ja mu to przypomniałam? Zaczęłam się na siebie gniewać, ale w myślach.
- Strasznie postąpił, sprzedając Ciebie.. - Szepnęłam, i na pewno usłyszał, przecież ma wyostrzony słuch.
Patrzyłam mu się w głęboko w oczy, na prawdę było mu smutno. I wtedy mi się zrobiło smutno, przyciągnęłam jego dłoń i złapałam ją dwiema dłoniami. I spojrzałam mu głęboko w oczy.
- Proszę Cię, nie zamartwiaj się. To moja wina że poruszyłam ten temat, zapomnij po prostu o tej historii. Wiem że Ci będzie trudno, ale spróbuj. Pamiętaj masz mnie.. - Powiedziałam wszystko na jednym tchu.
Zamknęłam oczy, ale potem je otworzyłam i zaczęłam mu się przyglądać.

---