Zoey Redbird

Wiedziałam jak musiała się czuć. I ja kiedyś byłam człowiekiem i miałam na sobie to ciężkie brzemię. Pomogłam jej jak najdelikatniej wstać. Podreptałyśmy powoli do mojego stolika. Posadziłam ją obok Gabriela a sama usiadłam po jej drugiej stronie.
-Zjedz jeszcze trochę a potem zaprowadzę cię do pielęgniarki-powiedziałam uprzejmie. Podałam jej moja sałatkę grecką którą kochałam. A sama zaczęłam jeść owocki.
-Zapomniałabym. Jestem Zoey Rebdird a to jest mój współlokator Gabriel-dodałam z winogronem w ustach. Ta moja kultura.

♱ GABRIEL CARSTAIRS ♱

Patrzyłem zdziwiony na całe zdarzenie. Nie wiem czemu, ale miałem wrażenie, że to wszystko potoczyło się strasznie szybko, a Zoey razem z zielonowłosą zaraz były przy naszym stole. To było naprawdę... Miłe? Nie wiem jak to określić, ale podobało mi się zachowanie Zoey.
- Gabriel Carstairs. - przestawiłem się dziewczynie, uśmiechając lekko. Wziąłem się z powrotem za swoje jedzenie, czasem patrząc po obu dziewczynach. Taak, jak tak dalej pójdzie to będę przebywał w towarzystwie jedynie dziewczyn. Nie powiem, że to jest jakieś bardzo złe, ale... Cóż, trochę to jednak dziwne.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Jasmina Black

Kiedy miała odchodzić Matsuri, to myślałam że zaraz się rozpłaczę. Spojrzałam na nią błagalnym wzrokiem, a moje wargi ruszały się ze smutku. Westchnęła i usiadła koło mnie, uradowana zaczęłam jeść swoją porcję. Zjadłam swoją porcję odniosłam ją i spojrzałam na Amandę, która zaczęła kopać jakiegoś człowieka. Zoey, od razu podbiegła bo usłyszała pisk i zaczęła bronić człowieka. Amanda dostała pięścią w twarz, a potem uciekła bo Zoey jej coś powiedziała. Stałam wryta w ziemię, moja krew odpłynęła od wszelkich komórek. Byłam zdezorientowana nie wiedziałam co robić. Czy pójść do Zoey i dziewczyny, czy pójść do Matsuri z świadomością że nic nie widziałam, czy pobiec za Amandą i skarcić ją. Szczerze jestem od Amandy starsza, ocknęłam się i pobiegłam z prędkością światła. Zawsze w tym momencie ktoś się gapi, kto to tak biegnie. Pobiegłam do uciekającej Amandy, złapałam ją za ramię i ją odwróciłam do siebie, żeby patrzyła się na mnie.
- Co ty najlepszego zrobiłaś?! - Warknęłam na nią. - Mogłaś jej zrobić największą krzywdę! Jesteś mądra czy do reszty zgłupiałaś?! - Wyżywałam się lekkim krzykiem. - Jeśli jeszcze raz zobaczę, że jakiegoś człowieka chcesz odrzucić, z grona "potworów" takich jak my. To pożałujesz! - Tak warknęłam do tego z charkotem.
Amanda mruknęła coś pod nosem i uciekła jeszcze szybciej, niestety zbytnio nie jest bezpiecznie kiedy ja się denerwuje. Poszłam na stołówkę i spojrzałam na stół, tam gdzie siedziała Zoey, dziewczyna i chłopak. Posłałam im miłe spojrzenie, ale szybko pobiegłam do stołu Matsuri. Złapałam ją za rękę i wybiegłam z nią przed stołówkę.
- Słuchaj, wracaj już do swojego pokoju. Jest tutaj Amanda, która mogła skrzywdzić człowieka. Nie chcę żeby stało się coś Tobie, więc wracaj. Ja się z nią jeszcze rozprawie. - Powiedziałam z taką prędkością i z takim gniewem że mogła mnie nie zrozumieć.
Poszłam, nie zwróciłam już uwagę na Matsuri. Poszłam drogą, tam gdzie pobiegła Amanda. Muszę ją znaleźć, zanim zrobi znowu komuś krzywdę.

Ostatnio zmieniony przez Akuku188 (07-12-2013 o 19h27)

Matsuri Shihou

Czekałam na Jasmine. Zauważyłam jakąś bójkę, ale nie chciałam na to patrzeć. Po chwili Jasmina, stanęła nie ruszała się. Przekręciłam głowę i spojrzałam się na nią ze zmartwieniem. A ona się ocknęła i wybiegła jak piorun. Nie wiem nie było jej jakoś minuty. Ale w ułamek sekundy złapała mnie za ramię i wybiegła ze mną przed stołówkę. Słuchałam ją uważnie co mi powiedziała, spojrzałam na nią podejrzliwym wzrokiem. Ona na serio się martwiła, widać było jak miała zalane smutkiem oczy. Zaczęłam wklejać swoje zrobione szczęściem oczy, w jej oczy zalane smutkiem. Ale poddałam się i wzięłam głęboki wdech.
- No dobra... - Szepnęłam.
Ale ona to tylko wysłuchała i poszła. Nawet się nie obejrzała za siebie. Czułam się jakby moja dusza z nią powędrowała. Jest dla mnie bliską przyjaciółką, jest dla mnie jak rodzona siostra. Chroni mnie przed grasującą "Amandą".. Ruszyłam po schodach na górę i weszłam do pokoju. Chłopak nadal patrzył się przez okno, jakby o czymś rozmyślał. Podeszłam do niego bliżej i podałam mu rękę.
- Matsuri, ale mów mi Suri. - Przywitałam się.
Spojrzałam na chłopaka, z ciekawością. Jak na wampira był bardzo ładny. Suri, poczekaj aż Ci odwzajemni imię. A wtedy pozadajesz mu masę pytań.. Czekałam aż się ze mną zapozna.

Ostatnio zmieniony przez Eminaria (07-12-2013 o 19h40)

---

Zoey Redbird

Spojrzałam na Gabriela. I zmarszczyłam brwi.
-Uspokójcie się i pamiętajcie jak wam ktoś podskakuje to zwiewasz i mnie znajdujesz.-powiedziałam wsadzając kolejne winogrona do ust. Kiedy miseczka była pusta spojrzałam na coś co miał Gabriel. Wzięłam jeden z małych cosiów i włożyłam do ust by po chwilo wyplułam.
-Cynamon-jęknęłam. Wzięłam chusteczkę i zaczęłam wycierać język. Po chwili włożyłam tabletkę i włożyłam ją do ust by ją połknąć. To małe coś to kawałek jabłka z cynamonem na który miałam uczulenie. Bleee ohyda cynamon.

Link do zewnętrznego obrazka

Patrzyłem dalej przez okno cisząc się tą piękną nocą. Gdy do pokoju wróciła moja współlokatorka. Spojrzałem na nią delikatnie i się uśmiechnąłem tak, żeby nie było widać kłów.. Nie chciałem jej od razu wystraszyć czy coś w tym stylu.
- Marko. Miło mi cię poznać - powiedziałem do niej kiedy się przestawiła. Odszedłem z okna, bo ile można się przez nie patrzeć.
- Jeśli masz ochotę mi towarzysz to zapraszam na spacer. Muszę się przyznać, że mam dość patrzenia przez okno - powiedziałem do niej odchodząc od okna byłem ciekawy co mi odpowie. To tylko spacer. Przecież nie zamierzam jej atakować. Jeśli bym chciał napić się jej krwi już by miała dwie dziurki.

Matsuri Shihou

Spojrzałam się na mojego współlokatora. Mówił spokojnie, bez nerwów. A ja to bym już opadła z sił. Spojrzałam się na niego podejrzanie, bo mi zaproponował spacer. Zamyśliłam się ale szybko powróciłam, do dziwnej szkoły. Spojrzałam się w jego oczy jeszcze głębiej. Da się to wykryć, zastanawiałam się ale w końcu odezwałam się.
- Też mi miło.. - Powiedziałam, szybko zaczęłam się rozluźniać. - A na spacer... To się zgodzę. - Nie wyjąkałam tego. Powiedziałam to z lekkim uśmiechem na twarzy.
Spojrzałam się na drzwi, otworzyłam je i wyszłam. Spojrzałam się na niego. Czekałam przy drzwiach aż Marko się ruszy. Ale nie potrwa to długo, bo jest pewnie bardzo szybki..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Uśmiechnąłem się kiedy się zgodziła. Wyszła pierwsza raz szybko spojrzałem przez okno i wyszedłem za nią. Byłem ciekawy czy wie jakie istoty ją otaczają. W końcu nie wszyscy ludzie nas zauważają. Często bywa, że dostrzegają kim jesteśmy dopiero kiedy ich zaatakujemy. Kiedy byliśmy za drzwiami nie wiedziałem. Czy należy podać jej ramię, czy może nie. W końcu nie wiem jakie zasady panują w obecnych czasach.
- Możesz mi powiedzieć, czy panowie ciągle podają ramie kobietą. Wybacz za to pytanie jednak trochę się odciąłem od społeczeństwa. Więc bym chciał wiedzieć. Czy maniery nadal obowiązują? - spytałem się dziewczyny. Chyba długi czas spędzała koło jakieś wilkołaka, bo pachnie nią.

Matsuri Shihou

Marko wyszedł, ale widać że na jego twarzy też się malować uśmiech. Kiedy wyszedł zadał mi dziwne pytanie. Czy panowie podają ramie kobiecie. Zastanowiłam się, przeważnie maniery istnieją i nadal są. Ale spojrzałam się na niego dziwnym wzrokiem. Ale wywiązał się więc złagodziłam wzrok.
- Hmm, maniery istnieją i nadal są. - Powiedziałam patrząc się przed siebie. - Ale jak chcesz, to nie musisz mi podawać ramienia.. - Dodałam szybko, ale spokojnie.
Zaczęłam powoli iść, Marko też. Nie wiem gdzie się kierować, więc niech on prowadzi. Spojrzałam się raz na niego z uśmiechem, ale mam nadzieję że tego nie widział. Szybko swój wzrok skierowałam przed siebie, i szłam patrząc gdzie Marko idzie. Wygląda na to że jestem jakby, jego cieniem..

---

Link do zewnętrznego obrazka

To dobrze, że maniery istnieją ale nie znałem jej za dobrze. Więc na razie nie podałem jej ramienia. Szliśmy jakiś czas. Spacerując wolnym krokiem. Można nazwać ślimaczym. Co jakiś czas spoglądałem Matsuri tak, żeby nie widziała i nie czuła się skrępowana. Gdy doszliśmy do jakiegoś obalonego drzewa usiadłem na nim.
- Czemu nic nie mówisz? Boisz się? - spytałem się jej. Myślałem, że kobietą nigdy buzia się nie zamyka. Zresztą ja też nie jestem zbytnio rozmowny. Nie wiem czemu jakoś nie umiałem zacząć rozmowę. Czasem zadaję pytania, żeby właśnie taką rozmowę rozpocząć.

Matsuri Shihou

Szliśmy powolnym krokiem, aż doszliśmy do obalonego drzewa. On sobie na nim usiadł a ja usiadłam na trawie. Spojrzałam się na niego, a on się spytał dlaczego nic nie mówię, czy ja się boję. Suri, boisz się go? Odezwała się moja podświadomość. Nie, ale ja po prostu nie potrafię zacząć rozmowy.. Odpowiedziałam na pytanie mojej podświadomości. To powiedz mu o tym! Powiedziała ma podświadomość. Wzięłam się na odwagę, i do tego zaczerpnęłam powietrza.
- Ja się nie boję.. Tylko nie potrafię zacząć rozmowy.. - Odpowiedziałam zdezorientowana, no i niestety spuściłam wzrok, jakbym coś nabroiła.
Patrzyłam się na ruszającą się trawę która, była jak piórko dla wiatru. Wyrwałam napotkanego kwiatuszka i zaczęłam się nim bawić..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Westchnąłem mówi co innego, a jej ciało przekazuję zupełnie inną odpowiedzi. Podszedłem do niej powoli uniosłem jej podbródek tak, żeby spojrzała na mnie i powiedziałem do niej.
- Skoro się mnie boisz to patrz i niech twoje ciało mówi to co twoje usta - powiedziałem do niej a mój ton był spokojny i opanowany. Zresztą i tak zawsze jest. Mało kiedy podnoszę głos. Jej usta były piękne ale nie powiem jej twego.

Matsuri Shihou

Bawiłam się kwiatuszkiem ale zaraz go położyłam na trawie. Poczułam zimny dotyk na moim podbródku. I moja głowa została podniesiona, Marko mówił opanowanym głosem, z takim spokojem że moje zdenerwowanie się rozluźniało. Usłyszałam to co powiedział, ale jak tu odpowiedzieć. I tutaj wpadłam na pułapkę, zostałam wyłapana jak ryba. Zaczęłam szybo szukać odpowiedzi. Ale nie wychodziło, musiałam po prostu powiedzieć to wprost..
- No przyznam trochę się boję, bo nigdy nie byłam w towarzystwie wampirów i wilkołaków. I innych takich stworzeń. - Mówiłam z nutką strachu pomieszanym z zawstydzeniem. - Ale nie wiedziałam że można to tak, odczytać.. - Powiedziałam z zdezorientowaniem.
Próbowałam unikać jego wzroku, ale nie udawało mi się. Taki spokój od niego bił że nie mogłam, się oprzeć żeby zerknąć. Miał tak nieziemską urodę. Wtedy nasz oczy się spotkały, ale już ich nie oderwałam. Tylko patrzyłam w jego oczy głębiej i głębiej..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Jednak wiedziała jakie istoty ją otaczają. Nic nie odpowiedziałem patrzyłem w jej oczy jakbym był zahipnotyzowany. Nie mogłem oderwać od jej tęczówek oczów. Pewnym momencie przyszedł mi pomysł. Z szybkością wampira znalazłem się za nią i do jej ucha wyszeptałem.
- Nie dałem powodów do tego byś się mnie bała. Chyba, że jakoś tego nie zauważyłem. Jednak na pewno moje kły nie dotknęły twojej szyj - po tych słowach delikatnie pocałowałem jej szyję. Chcąc zobaczyć jej zachowanie. To mogło ją wystraszyć.

Matsuri Shihou

Marko, tak się dziwnie patrzył. Nie mógł się oderwać od moich oczu, czy źle wyglądam.. Jejku Suri, myślisz tylko o wyglądzie! Powiedziała moja podświadomość. Nic jej nie odpowiedziałam, bo nie była osobą którą mogłam zobaczyć. Ale szybko zauważyłam że nie ma go przede mną. Był za mną mówił mi szeptem do ucha. Zimny chłód, który już dawno zapanował nade mną, był już taki ciepły. Może że się przyzwyczaiłam? Tak, od razu.. Dzięki.. Potem poczułam jego zimne wargi na mojej szyi, nie podskoczyłam ani nic. Tylko po prostu tak mi zmroziło szyję, że nawet nie mogłam się wystraszyć. Dziwne, a powinnam się wystraszyć, to było z zaskoczenia. Po chwili ja się do niego odwróciłam.
- Jesteś niemożliwy... - Szepnęłam do niego.
Może nie jestem na tyle silna, szybka że go jakoś przegonić, wygrać z nim. No ale jest na prawdę szybki, nawet nie zdążyłam zobaczyć kiedy on już nie był przede mną. Westchnęłam, a potem skierowałam swoją głowę na jego twarz. Dlaczego tak ciągnęło mnie jego spojrzenie? Był tak spokojny, że czasami mnie dziwił..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Odsunąłem się lekko od niej. Chwilę później odwróciła się w moją stronę i powiedziała do mnie na co się uśmiechnąłem tym razem to nie był kontrolowany uśmiech. Można dostrzec końcówki kłów. Jednak się nie przejąłem się tym w końcu ona wie kim jestem. Po co mam ukrywać swoją naturę.
- Jakim sensie nie możliwy? - spytałem się jej chciałem wiedzieć co dokładnie przez to chciała powiedzieć. Ona również mnie zaskoczyło. W ogóle się nie wystraszyła. Jakby czekała, żebym ją ugryzł. Nie spotkałem w życiu takiej dziewczyny. Muszę przyznać, że coraz bardzie mnie interesuję.

Matsuri Shihou

Marko się ode mnie odsunął. Widać coś źle zrobiłam, każdy człowiek robi błędy. No może on nie, ale ja tak. Uśmiechnął się do mnie szeroko, że dostrzegłam jego kły. Strasznie lśniły białością. Wtedy mi zadał pytanie, w jakim on sensie jest niemożliwy. Uśmiechnęłam się szeroko. Spojrzałam się na niego, z ciekawością że na prawdę nie rozumie.
- Niemożliwy. W moim wypowiedzeniu osoba niemożliwa jest pomieszana, z osobą nieprzewidywalną. Czyli ja nie wiem co w tym momencie, chcesz zrobić. - Powiedziałam z natchnieniem.
Patrzyłam się na niego jak w obrazek. Chyba że on mnie nie rozumie. Ja siebie oczywiście rozumiem.. Czekałam aż odpowie, ale widziałam jak mu zaczęły w świetle błyszczeć. Miał takie piękne oczy, w ogóle w sobie jest piękny. Ale cii, nie mogę tego powiedzieć.. ; D

---

Link do zewnętrznego obrazka

Wysłuchałem jej zaciekawieniem czyli niemożliwy oznacza zaskakujący. Przyjemnie było słyszeć taką opinie o sobie.  Uśmiechnąłem się do niej i jeden kosmyk jej opadł na twarz chwyciłem go delikatnie i schowałem za uchem. Przy tym patrzyłem w jej głęboko w oczy.
- Można powiedzieć, że żyję chwilą. Rozejrzyj się jesteś sam na sam wampirem. Mówisz, że się go nie boisz, a on traktuję cię delikatnie - powiedziałem do niej spokojnie. Sam nie wiedziałem dlaczego  jeszcze nie spróbowałem jej krew. Przecież pachnie tak apetycznie.

Yanni Yuki

- Nie lubisz cynamonu? - uśmiechnęłam się do Zoey. W sumie mi też nie bardzo podchodził jego smak. Taki dziwny trochę. Spojrzałam na Gabriela i uśmiechnęłam się. Mimo wszystko dobrze jest spotkać kogoś ze ,,swoich" w nowej szkole.
- Ciekawe, z kim mnie przydzielą do pokoju... - pomyślałam głośno.

Zoey Redibird

Spojrzałam na nią i wykrzywiłam twarz w grymasie.
-Mam na nie uczulenie.-powiedziałam smętnie. Następne jej zdanie mnie BARDZO zaciekawiło.
-Pewnie z jakimś wampirem lub wilkołakiem. W razie czego powiedz mi kto to to z nim lub z nią porozmawiam-powiedziałam jak gdyby nigdy nic.

Yanni Yuki

- Problem w tym, że nie wiem! - zaśmiałam się - Zreesztą, kto chciałby taką kalekę do pokoju? - powiedziałam dalej się śmiejąc.

Zoey Redbird

Uśmiechnęłam się.
-Na pewno ktoś by chciał-zażartowałam i wstałam.
-No czas do pielęgniarki-powiedziałam już poważnie mimo to dalej z uśmiechem. Nie chciałam by się bała. A pielęgniarka była spoko. Sama była człowiekiem jak i ja wiec na pewno nie zrobi jej krzywdy.

Matsuri Shihou

Siedziałam patrzyłam się na niego, wzięłam kawałek trawy i zaczęłam się nim bawić. Wtedy mój kosmyk włosów spadł mi na twarz, miałam już sięgnąć i go wziąć schować za ucho. Ale Marko to zrobił, spojrzałam się na niego zdezorientowanym wzrokiem. Czułam się jak by mnie tymi swoimi oczami hipnotyzował. Potem odezwał się, mówił jakby to była zagadka. Spojrzałam się na niego z ciekawością. Usłyszałam koniec zdania. A on Cię traktuje delikatnie. Te słowa odbiły mi się w myślach, parę razy. Spojrzałam się na niego znów, zrobiło mi się gorąco. Proszę tylko nie rumieńce... Jęknęłam w myślach. Proszę... Znów jęknęłam. Niestety ale teraz nie panuję nad swoimi emocjami, i zalałam się rumieńcem. Mam nadzieję że tego nie zauważył, odruchowo spuściłam głowę. Nie mogę się opanować, cały czas mnie rumieńce zalewają. A co jeśli zobaczył i się spyta?
- Ale zawsze nie musisz być dla mnie delikatny.. - Odpowiedziałam, z nutką obojętności. Ale nadal miałam rumieńce.
Przebierałam kawałek trawy w rękach, bając się że odkryję to co mam na twarzy.. Czerwony rumieniec, który wręcz zawsze oznaczał jedno.. Mam nadzieję że na prawdę nie zmotywuję mnie, do podniesienia głowy..

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kiedy na jej policzkach pojawił się słodki rumieniec nie zareagowałem w żaden sposób. Niech chciałem jej krępować. Ona natomiast spuściła głowę. Odchyliłem się do tyłu i położyłem się na ziemi patrząc na nocne niebo przez drzewa.

Link do zewnętrznego obrazka

Wyglądało ono mrocznię i tajemnicze takie klimaty najbardziej lubiłem. Zastanawiałem się co znaczą Matsuri ,, nie musisz być dla mnie delikatny''. Czy ona chce, żeby zachowywał się jak burak i szarpał dziewczynę? A może była tu jakaś insynuacja, że mogę się napić jej krwi? Na samą myśl przełknąłem ślinę. Miałem nadzieję, że tego nie usłyszała.
- Co jeśli ja nie chce cie skrzywdzi jakikolwiek sposób? Chociaż mógłbym cię zabić na tysiące sposobów. Jednak tego nie chce. Jedyne co chce na razie to cię poznać - powiedziałem do niej patrząc na niebo. Nie wiedziałem... Co ona robi? Jednak postanowiłem na razie nie patrzeć w jej stronę.

Ostatnio zmieniony przez natasza793 (10-12-2013 o 10h02)

Matsuri Shihou

Byłam do niczego! Poddaję się! Westchnęłam i podniosłam głowę, całą w rumieńcach. Spojrzałam się na niego, który leżał sobie. A potem skierowałam wzrok w las, taki był piękny w nocy. Położyłam się koło niego, nie dojść że od niego bił chłód to było w ogóle zimno. Przygryzłam wargę, z zimna. Marko zaczął mówić, słuchałam go. Ale nie odpowiedziałam, bo nie miałam żadnej podpowiedzi. Minęło jakieś 2 minuty, a już mi wpadła myśl.
- Skoro chcesz mnie poznać.. To jakie masz pytania, do mnie? - Spytałam się z pełną ciekawością.
Uśmiechnęłam się do nieba, a potem znów spojrzałam się w las. Usiadłam, bo zaczęły latać, jakieś piękne owady. Żółte kropeczki. A jak się je złapie, zgasną. Patrzyłam się na nie i czekałam na pudło pytań od wampira, leżące go w zaciszu nocnym...

---