Eduardo Cortez

Gdy Miriam spytała się o pozwolenie, on tylko pokazał jej język, marszcząc brwi. Nie będzie mu przecież mówiła gdzie ON może wchodzić, a gdzie nie.
Gdy pochylał się nad Yuri, ta nagle się obudziła. Aż się przestraszył i odskoczył, jakby cały czas siedział jakiś metr od niej. Dopiero gdy zaczęła mówić takim dziwnym, nieprzytomnym głosem, to zajął miejsce na ziemi i pozwolił, by gładziła go po twarzy, a nawet ciągnęła za policzki.
- Yuri, powinnaś być taka cały dzień - uśmiechnął się i odłożył nożyczki ściskane w ręce na szafkę. - Jesteś teraz taka...
Miriam, ze szklanką wody mu przerwała, więc śledził ją z niesmaczną miną aż nie zniknęła. Zawsze wydawała mu się osobą, która nie wie gdzie jego miejsce i robi wszystko by pokazać to innym.
- ...kusząca - spojrzał na nią ponownie i sam pociągnął jej polik. Drugą rękę wsadził w jej włosy i znalazł to krótsze pasemko, którego część miał w dzienniku. Uśmiechnął się złośliwie. - Cokolwiek Ci się śniło... Na razie podobasz mi się tylko ty - przysunął się tak, że stykali się nosami. - Ale powinnaś się zatroszczyć, by nie zmieniło się to w przyszłości - spojrzał na jej usta. Chciał ich w końcu posmakować, więc miał nadzieje, że chora dziewczyn zrozumie o co mu chodzi. Miał też nadzieje, że nie jest chora zakaźnie i, że w pokoju nie ma czegoś na co ma uczulenie. Nie chciał kichać w takim momencie, w którym ktoś nareszcie zaczął widzieć w nim coś poza "śmiercionośnymi" nożyczkami.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (10-08-2013 o 20h18)

Luna Freed

Już miałam znowu polewać łzy gdy weszła Miri. Dzięki bogu. Otarłam kropelki łez i podbiegłam do niej przytulając ją. Była taką mięciutka. Wspomnienia? Tak.. przez nie prawie, że mogłam umrzeć ale co tam to tylko wspomnienia? Tak naprawdę nikt nie zna prawdy o mnie o moim dzieciństwie. Byłam sama zupełnie z tymi problemami i nikt w życiu nawet nie osądzał, że można to było zrobić tak małemu dziecku jak ja. Ale ludzi to nie obchodziło. Jeszcze raz wtuliłam się w Miriam owijając swoje długie włosy dookoła jej ciała. Stałyśmy tak w drzwiach.
- Przepraszam poplamiłam twój uniform- mój głos nie był taki jak zawsze. Czuć było w nim zimno. Serio akurat teraz? Zachichotałam.. ale to nie było moje. Nikt nigdy nie wiedział o moim rozdwojeniu jaźni. Nie przejmowałam się tym ale to moje "drugie ja" było jeszcze sprzed wypadku.

Luna Freed

- Może być- odpowiedziałam swojej koleżance. Parę razy znów zachichotałam. Usiadłam koło ściany i zaczęłam obmacywać swoje ciało. W pewnym sensie to nie byłam ja a 4 letnia pamięć oraz osobowość Luny.
- Jesteś pewna znać moją przeszłość?- zapytałam się jej. Jest to bardzo trudna sytuacja.
- Tak więc proszę zacznij nie chcę cię zbyt bardzo pogłębiać na samym początku- wskazałam jej miejsce obok mnie.

Luna Freed


Usłyszałam całą wiadomość. Nagle koleżanka się rozpłakała.
- Olya...- jedynie to co przyszło mi na myśl.
Niestety po usłyszeniu jej historii przypomniała mi się najdroższa mi osoba- Olya.
- Tak więc zacznę.. jesteś pierwsza osobą, którą tą historię powiedziałam. Tak więc.. Olya była mi najukochańszą mi osobą na świecie. Byłam z nią codziennie. Zawsze udawała mojego księcia. Ona nie miała zbytnio przyjaciół a była ode mnie o dużo starsza czyli miała 10 lat. Ale kiedyś ich rodzina wpadła w spore długi i nic nie mogli na to poradzić. Wysyłali wtedy raz na parę lat członków ich rodziny na obóz koncentracyjny.. ale po tych latach wybrali Olyę. Nic nikomu nie zawiniła. Byłam przy tym.. Olbrzymi mężczyźni zrobili napad na ich dom a ja skryłam się za kanapą. Byłam przy tym i patrzyłam na całe krzyki, wrzaski pozbijane szklanki wazony oraz wszelkie rzeczy. Ich rodzina się zbuntowała. Ale pech ich wziął.. Jak już ludzi tam brali nie wracali.. zazwyczaj ich zabijano. Ojciec który przy tym był próbował walczyć, ale.. mu się nie udało. Leżał na podłodze a ja widziałam jak już ci faceci chcieli pójść. Chciałam ją ochronić. Wzięłam wtedy kij bejsbolowy i ich zaatakowałam. Nic to nie dało za to wzięli mnie za włosy wyrwali mi z ręki kij i zaczęli mnie bić kijem a potem ręką. Jedynie później zostałam rzucona jak piłka na szklany stół. Olyę zabrano a ja leżałam w szpitalu z paroma złamaniami oraz ranami ciętymi. Już jej więcej nie spotkałam- opowiedziałam jej po czym rozpięłam uniform i pokazałam wielką bliznę na plecach. Była ona lekko zaczerwieniona a czasem bolała.
- Przykro mi- łzy poleciały mi same z siebie.
- A tak w ogóle jestem Luną która ma 4/5 lat. Mam rozdwojenie jaźni. Całe zdarzenie tak na pnie wpłynęło że żaden psycholog mi nie pomógł. Luna, Luna nie wiem jaka ona jest nie mogę wpłynąć na jej wspomnienia, ale ona na moje może. Dziwne nie?

Ostatnio zmieniony przez Ekaterina (10-08-2013 o 15h41)

Luna Freed

Również pokazała mi swe blizny. Cieszę się że Luna ma takich przyjaciół.
- Luna byłaby z ciebie dumna- odparłam po czym ją przytuliłam nie zapinając swojego uniformu.
- Wiesz, ale nic nie poradzę tego iż Luna boi się krzyków oraz traumę do facetów. Wiesz Luna jest nieszczera zapamiętaj to sobie. Jej prawdziwy charakter..? to taki jaki widzisz u mnie.. dodaj jej światu trochę kolorów bo wierzę że kiedyś się zmieni i nie będzie udawać że tak naprawdę jest silna- odpowiedziałam jej. Cała prawda kryje się w jej umyśle, ale to jeszcze się zmieni jak pozna najlepszych przyjaciół. Uśmiechałam się. Musiałam powiedzieć że koleżanka była bardzo podobna do Olyi. Czarne włosy oraz żółtawe oczy. Miała jedynie zawsze niebieską kokardę ale to nie zmienia faktu.

Jego twarz była tak blisko, moje serce zaczęło bić szybciej, policzki jeszcze bardziej się zaczerwieniły a oddech lekko przyspieszył.
- Nie...Yuri żyje tylko po to by służyć mojemu panu, by uszczęśliwiać mojego pana - moje dłonie znów powędrowały na jego policzki.
- Panie Eduardo Twoje oczy są takie piękne. Błyszczą się niczym szczere słoto skąpane w promieniach słońca - na moją twarz wpłynął uśmiech zachwytu - Proszę zdejmij soczewkę chcę zagłębić się w nich bardziej, chcę aby mnie hipnotyzowały każdego wieczora - przeczesałam palcami jego włosy - Yuri chce zawsze być przy Tobie i służyć tylko Tobie mój panie...- tu mój głos zachwiał się - Yuri chce należeć TYLKO do pana Eduardo - mój sposób mówienia doprowadził by to ekstazy nie jednego mężczyznę. Pamiętałam jak kilka lat temu do kawiarni zawitał przejezdny wróżbita, obsłużenie jego padło na mnie. Powiedział mi że w wkrótce moje serce będzie należało do złoci i czerwieni a podczas gorączki ukazywać będę swoje prawdziwe oblicze. Wtedy nie miałam pojęcia o co mu chodziło, ale teraz wszystko zostało rozwiązane. Pamiętam, że odkąd Eduardo pojawił sie w kawiarni zaczęłam dziwnie się przy nim czuć, moje serce było szczęśliwe kiedy go widziało przez co strasznie mnie to irytowało bo w końcu ja nienawidziłam wszytych mężczyzn.

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (10-08-2013 o 20h22)

Eduardo Cortez

Nie spodziewał się, że tak zareaguje. Ta gorączka całkiem odebrała jej myśli. Nawet trochę się przestraszył. Poczuł się jakby napoił ją jakimś magicznym napojem, który każe jej go kochać. Czuł, że to sztuczne. Może powinien wyznać uczucia do niej, dopiero, gdy będzie całkiem przytomna. Ale jej słowa... Jej głos... To tak go kusiło. Wredna, tak mocno go uwodziła w tamtym momencie. Jego skóra mimowolnie drżała pod jej dotykiem.
- Chcę by Yuri należała do mnie - odsunął się od niej kawałek. - Ale... Ale ty nie jesteś Yuri... Wyglądasz jak Yuri, pachniesz jak Yuri i jesteś pociągająca jak Yuri - wpił się w jej usta jak pijawka w Jeziorze Łzawym. Rozkoszował się przez chwilę smakiem jej ust, nawet ugryzł je delikatnie. Ale to były tylko ulotne sekundy. Ich pierwszy pocałunek, którego dziewczyna może nawet nie pamiętać. Oby pamiętała. On może nawet się postarać by to zapamiętała.
Sięgnął po nożyczki, nie przerywając pocałunku. Dopiero teraz odsunął się i uśmiechnął słodko.
- Twój pan da Ci teraz prezent.
Przyciskając ją jedną ręką do łóżka, naciął jej skórę, na zewnętrznej części przedramienia, tak, by układała się w literę "E".
- Ach... Jakie cudowne, Wyglądasz tak słodko~ Teraz na pewno nie zapomnisz kto jest twoim prawdziwym panem.
Wstał z łóżka i wyszedł szybko z pokoju. W sumie... Może powinien już ulotnić się z kawiarenki?

Moje serce biło jak oszalałe, zrobiło mi się gorąco. Opuszkami palców dotknęłam swoich ust a po chwili Eduardo wyszedł zrobiło mi się ciemno przed oczami i znów zasnęłam. Śniło mi się jak Eduardo jest w moim pokoju i całuje mnie. Nazajutrz obudziłam się w szoku aż siadając. Odetchnęłam z ulgą to tylko SEN, przeszło mi przez myśl i dotknęłam swojego czoła. Zimne, czyli wszystko w porządku, odetchnęłam z ulgą. Wstałam i ruszyłam wziąć prysznic. Weszłam pod kabinę i odkręciłam wodę po moim ciele spływały przyjemne krople  ciepłej wody. Starannie umyłam się z potu i brudu. Wyszłam i opatuliłam się wielkim kremowym ręcznikiem. Spojrzałam w lustro i na swoim przedramieniu zoczyłam strupek w postaci litery "E". Stanęłam jak wryta teraz wszystko mi się przypomniało. Moja Twarz  zrobiła się cała czerwona.
- NIE!!!!- Krzyknęłam przerażona - Jak to się mogło stać, musiałam przestać kontrolować swoje emocje i uczucia - wpadłam w ogromne zakłopotanie po czym dotknęłam swoich ust moje serce zabiło szybciej.
- Co się ze mną dzieje - warknęłam na siebie. Spojrzałam na zegarek. - Co już 9:30?! Niedługo otwieramy lokal- w biegu zabandażowałam rękę i szybko wskoczyłam w świeży strój, wysuszyłam włosy po czym założyłam czepek. Zeszłam na dół i weszłam do kuchni na stole leżało przepranie.
- Co na dokładkę dziś dzień kocich uszek?- byłam już kompletnie zdołowana usiadłam na krześle i podparłam głowę. Wyglądałam jak ostatnia ruina. Jeżeli "on" dziś zawita do kawiarni to ja chyba nawet na niego nie spojrzę, spalę się ze wstydu i jeszcze to...niechętnie spojrzałam na białe uszka i ogon. było już dobrze przed dziesiątą. Włożyłam przebranie i wyszłam ponieważ zaczęli zbierać się pierwsi goście na poranną kawę. Nie mogłam w ogóle skupić się na pracy, ciągle myślałam o Eduardo, wczoraj był taki czuły, może on tak naprawdę nie jest taki zły tylko trochę zagubiony. Wciąż nie rozumiałam czemu wszyscy traktowali go jak gdyby był szefem gangu narkotyków lub był totalnie ześwirowany...może on też potrzebuje miłości i zrozumienia...może nie wszyscy faceci są tacy sami...Z rozmyślań wyrwał mnie dźwięk dzwoneczków świadczący o tym, że zawitał do nas gość.
- Witaj w domu panie...nyaaa- lekko zarumieniłam się gdy musiałam wydać ten dźwięk - Dziś dzień kocich uszek - powiedziałam z uśmiechem - Na dodatek dziś obchodzimy 20 lecie lokalu i dla wszystkich panów mamy niespodziankę - powiedziałam rozradowana pokazując na pięknie udekorowane biurko niedaleko drzwi na którym stały dwie duże urny wypełnione losami oraz laptop. Za każdym przedmiotem stała pokojówka - Z pierwszej urny los może wyciągnąć każdy spośród 2000 losów tylko 5 jest pełnych a nagrodą jest zdjęcie z wybraną pokojówką. Z drugiej urny zaś los mogą ciągnąć tylko klienci z kartą stałego klienta na której jest minimum 20 pieczątek. Czyli innymi słowy posiada konto V.I.P.- wskazałam palcem na gościa po czym lekko sie zakręciłam. Niestety musiałam odstawiać ten teatrzyk - Z pośród 5000 losów z numerkami tylko 5 skrywa swój sekret - przyłożyłam palec do ust - a jest nim darmowy dzień z ulubioną pokojówką, która spełni każde twoje życzenie - puściłam mu oczko. Widać było że klient się podniecił bo natychmiast wsadził rękę do urny i wyciągnął karteczkę po czym podał pokojówce opiekującej się pierwszą urną.
- Bardzo mi przykro panie ale Twój los jest pusty. - powiedziała smutna
- M-Mam też kartę VIP - pokazał drugiej pokojówce ona zaś wskazała ze może losować. Padł numerek 1304, trzecia pokojówka wpisała parametry
- Przykro mi ale też się nie udało, za to jako nagrodę pocieszenia proszę lizaka - podały mu a ja zaprowadziłam zdołowanego klienta do stolika przynosząc mu kawę. Następnie odeszłam kilka kroków i spojrzałam na słoje. Jeżeli "on" wylosował by...Yuri prawdopodobieństwo że ktoś wylosuje właściwą kartkę jest równe 5%...czyli prawie niemożliwe. Spojrzałam z uśmiechem na moje dziewczyny wyglądały tak uroczo jako kotki.

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (11-08-2013 o 08h33)

Luna Freed

Już po dłuższej chwili wyszła. Byłam już prawdziwą Luną ale czekałam cały czas na klienta. Nie zjawił się. Byłam już naprawdę beznadziejną pokojówką. Miałam już dość czekania więc poszłam do pokoju. Zasłoniłam okno po czym zdjęłam wszystkie ubrania rzucając w kąt. To było do mnie nie podobne bo zawsze starannie je układałam. Później poszłam do łazienki. Przybliżyłam się do lustra i swoją szczotką związałam włosy w koka. Napuściłam do wanny ciepłej wody i usiadłam. Nigdy nie brałam długich kąpieli a na dodatek takich ciepłych. Dotknęłam swojego serca dłońmi i skuliłam nogi. Być taka jak kiedyś. Nawet w stopniu minimalnym? Nagle wstałam odruchowo z wody i wyszłam. Założyłam majtki oraz luźną koszulę i zagnieździłam się w łóżku. Następnego dnia obudziłam się odruchowo. Było piąta rano. Moje oczy z przerażeniem spojrzały na tą godzinę. Chciałam jeszcze pójść spać, ale ja sama sobie nie pozwalałam na to. Ruszyłam więc po kolejny uniform i do łazienki. I tak w kółko każdego dnia. Znów trzeba było się rozprawić z guzikami oraz zamkami a później z włosami. Dzisiaj uczesałam się w dwa warkocze. Dodałam jeszcze kokardy na ich samym końcu. Założyłam buciki i ruszyłam klapiąc nimi o schody. Na stole znalazłam uszy oraz ogon. Tak to dzisiaj jest ten dzień. Założyłam je i poszłam do lodówki by coś skonsumować. Jak zwykle bułka i szynka tak i szybko zjedzona. Później jedynie iść tylko obsłużyć klientów.

Eduardo Cortez
Wcześniejszego dnia faktycznie uciekł z kawiarenki. Co tam po nim, w sumie? W każdym razie nie był pewny czy przyłazić tam znów. Jeśli Yuri sobie wszystko przypomni, to pewnie go zabije najbliższym przedmiotem.
Przed samymi drzwiami kawiarenki postanowił ją ignorować. A nuż się odkocha? Przecież już podpisał się widocznie na jej ciele. Ciekawe czy ma długi rękaw? Może znajdzie sobie inną pokojówkę, która też nagle zachce "utonąć w jego oczach"?
Wszedł do środka, nie patrząc nawet kto go wita. Powiedziała coś o loterii, ale on tylko machnął ręką i zajął jakiś stolik wciśnięty w kąt. Poprosił też o czarną kawę, którą zaraz dostał i już nawet nie podnosił znad niej głowy, wpatrując się w czarną otchłań, jak w ostatnią rzecz, którą dane mu będzie zobaczyć na tym świecie. Nie zwracał całkiem uwagi na to co się działo w kawiarence.

Luna Freed

Wyszłam z kuchni niby ot co. Widziałam już pracujące koleżanki. Zauważyłam Miriam. Podbiegłam do niej i przytuliłam. Szepnęłam jej do ucha "Dziękuje" i sobie poszłam.
- Witamy panicza, Meow!- chwyciłam delikatnie rękę klienta i zaprowadziłam go do stolika wskazując drugą dłonią miejsce. Klient rozmyślał nad zamówieniem a ja kątem oka zauważyłam Yuri. Niby nic dziwnego ale podbiegłam do niej  ściskając jej jelita. Wyściskałabym wszystkich, ale nie dam rady.
- Pac, pac, pac, pac- klikałam po niej jak na jakieś grze. Zrobiłam szeroki uśmiech i poszłam roznieść zamówienia.

Kiedy obsługiwałam jednego z klientów w drzwiach stanął Eduardo. Czmychnął tak by nikt go nie zauważył. Poczułam ogromną wściekłość a zarazem zirytowanie. Zacisnęłam mocniej pięści, kiedy jego wzrok nawet się na mnie nie zatrzymał. Co on sobie wyobraża! Warknęłam wściekła w sobie i zmierzyłam go mrocznie. Skończyłam obsługiwać jednego z moich "psycho fanów " i ruszyłam w jego kierunku. Gdy tylko zbliżyłam sie do niego na moja twarz wpłynął mocny rumieniec. Stanęłam przed nim i uderzyłam dłońmi o blat stołu że filiżanka z kawą prawie podskoczyła.
- Co Ty sobie wyobrażasz...- mówiłam pól szeptem- Jak śmiesz mnie tak dzisiaj traktować po tym co mi wczoraj zrobiłeś.- warczałam wściekła- Myślisz że jestem jakąś Twoją chwilową przyzwoitką? Żądam wyjaśnień- mówiłam zdesperowana. Po chwili jednak mój głos zelżał i zaczął drgać rumieńce pogłębiły się a wzrok stal się stęskniony. Szybko odwróciłam go od niego - Czy ja naprawdę jestem dla Ciebie tylko zabawką? Bo tylko zabawką która się znudziła tak się właśnie bawi...Dlaczego mi to robisz? - moj wzrok przepełniony smutkiem i rozczarowaniem znowu powędrował w kierunku jego spojrzenia.

Luna Freed

Widziałam tylko Miriam łażącą w kółko do kuchni i z powrotem. Trochę wydawało mi się to dziwne ale kiedy weszłam do kawiarni ujrzałam Yuri która ma na sobie ciastko. Czułam się jak w jakimś serialu czy programie rozrywkowym gdzie człowiek podejmuję się różnych wyzwań za pieniądze. Podeszłam  do niej i paluchem wskazującym skosztowałam ciacha.
- Mhmm pyszne!- sama kiedyś chciałam zjeść takiego wielkiego torta!
Wyjęłam z uniformu a tak konkretnie z biustu bo nie miałam gdzie wsadzić chusteczki i przetarłam wielką smaczną plamę z koleżanki. Wiedziałam, że ta chusteczka jeszcze kiedykolwiek się przyda. Ktoś mógł się skaleczyć czy coś zrobić a nawet poplamić.
- Nic ci nie jest? - zapytałam po czym wzięłam resztki z podłogi.
- Idę posprzątać- ruszyłam powolnym ruchem do zlewu. Tak naprawdę czekałam aż coś ciekawego się wydarzy, ale jak zawsze nudno.

Eduardo Cortez

Gdy Yuri do niego podeszła, to długo jeszcze nie podnosił się z krzesła, nadal obserwując jakże ciekawą taflę czarnej kawy. Nie wiedział, co powinien jej powiedzieć. Zachować się jak dupek, przeprosić, zapomnieć? Każda inna kobieta może mu rysować nożyczki ketchupem na omlecie.
- Ładny bandaż, kotku - wstał powoli i uśmiechnął się złośliwie. Jej smutny głos pełen wyrzutów oczywiście nie robił na nim wrażenia. Pacnął nożyczkami jej kocie uszka i ruszył do miejsca gdzie była rozstawiona loteria. Wyjął pierwszy z brzegu los z pojemnika dla V.I.Pów i rzucił go Yuri. - Czytaj. I lepiej mnie nie zawiedź.
Stał daleko i wręcz krzyczał przez kawiarenkę, a inni odwracali ciekawi głowy. Nie ważne, nie będzie jakaś tam pokojówka podnosiła na niego głos. Nawet jeżeli w jakiś powikłany sposób był w niej zadurzony.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (11-08-2013 o 22h53)

Moja irytacja wynosiła już 100%. Patrzyłam ze skrzyżowanymi rękoma jak podchodzi do słoja. Zrobiłam kilka kroków w przód i nagle wylądowała na mnie kawa wraz z kremowym ciastkiem. Miriam przeprosiła i ruszyła natychmiast po nowe a lina odrobinę mnie szczyciła. Miałam ochotę tylko iść i wziąć prysznic jednak musiałam poczekać na wynik losowania jak poprosił klient. Podeszłam do koleżanki po fachu i pokazałam jej numerek, ona zaś szybko sprawdziło to w komputerze. Po chwili druga wypuściła konfetti.
-Gratulacje panie wygrał pan złoty bilet na dzień z wybraną pokojówką- powiedziała zadowolona. Moja mina nie mówiła niczego innego jak tylko ogromne zdziwienie. Jak można mieć takie szczęście, zastanawiałam się. Wzięłam tacę z biletem i podeszłam do niego
-Proszę panie oto wygrana. A teraz może pan wybrać pokojówkę z którą spędzi pan resztę dnia- podałam mu. Nie miałam pojęcia co kłębi sie pod tą czupryną, miałam wrażenie że coraz trudniej jest mi go rozgryźć. Podniosłam wzrok a nasze spojrzenia się zetknęły. Na moją twarz płynęły rumieńce, dlaczego on misi mieć aż tak piękne oczy. Byłam zła na siebie za to w jaki sposób myślę o nim przez ostatnie dni.

Eduardo Cortez

Jasne, że wygrał. To chyba oczywiste. Nie spodziewał się niczego innego. Jeśli on czegoś chce, to zawsze to dostaje i już.
Tylko minął się z Yuri spojrzeniem. Spoglądał gdzieś nad nią, zamyślony.
- Jakby tak... wziąć sobie Lunę...
Wspominał ktoś, że jest sadystą? Zaiste. Ale nie tylko taki fizycznym, co dźga nożyczkami. Jest też taki sadystą, co ma przyjemność, gdy czuje, że "czyjaś irytacja sięgła 100%".
Zerknął na twarz Yuri. Była całkiem zarumieniona. To słodkie, jak taka dziewczyna może się zmienić, gdy nagle nie jest w stanie zrozumieć swoich uczuć.
- Miriam też jest niczego sobie. Lubię długie włosy... - droczył się dalej. A szczerze mówiąc ledwo odróżniał inne pokojówki. Wszystkie były śliczne, słodkie i pozornie grzeczne, ale jakoś nie docierały do Edurado. Na pewno każda z nich myślała o nim tylko "najchętniej zadźgałabym go tymi jego nożyczkami".
- Chyba jednak poproszę tego koteczka~ - pacnął jej uszy i uśmiechnął się szeroko. - Tylko co w ogóle oznacza ten dzień z pokojówką?

Przymknęłam lekko oko gdy poczułam jego rękę na głowie. Nienawidziłam kiedy ktoś się ze mną droczył. Najchętniej wybuchnęłabym złością i udusiła go  ale powstrzymałam się zbrodnia przy światkach to nic dobrego.
-Co to znaczy dzień z pokojówką?! - usłyszałam głos koleżanki -To dzień w którym pokojówka spełni każde pana życzenie- powiedziała zadowolona-Może pan poprosić dziewczynę o wszystko- zastanowiła się chwilę- Na przykład może udawać pana żonę, siostrę, zwierzę, może dla pana gotować, masować...w skrócie mówiąc wszystko zależy od gościa nie ma tu ograniczeń, dziewczyna musi wykonać każde polecenie bez sprzeciwu- dziewczyna w skrócie mu wyjaśniła. Spojrzałam na nią morderczo, miałam ochotę ją zabić za te słowa. Przecież komuś takiemu nie mówi się takich rzeczy.
-Yuri na co czekasz zabierz swojego pana na górę- spojrzała na mnie przebiegle. Niestety z tą dziewczyną sie nienawidziłam. Była jedną z najlepszych pokojówek i nosiła zbyt wysoko głowę, dla niej inne pokojówki były tylko jak robaki.- I umyj się wyglądasz jakbyś grzebała po śmietniku- uśmiechnęła się sztucznie i cicho zaśmiała. Zacisnęłam wściekła pięść.
-Proszę tędy panie-Zaprowadziłam Eduardo na górę i wpuściłam do pięknie wyszykowanego pokoju -Proszę mi wybaczyć pójdę wziąć prysznic- Zniknęłam w łazience, zrzuciłam brudne ubranie i natychmiast wskoczyłam do kabiny. Kiedy skończyłam opatuliłam się ręcznikiem i zajrzałam do szafki by założyć jakiś uniform. Nie suszyłam już włosów, klient nie mógł czekać. Gdy wyszłam z łazienki ukłoniłam się.
-W czym mogę panu służyć - pierwszy raz w życiu czułam stres.

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (12-08-2013 o 21h12)