Dwa dni do świąt, a ja jestem unieruchomiona. Piszę z pozycji horyzontalnej i ledwie widząc przez łzy bólu, a dentystę, który mi to zrobił, pozwałabym, gdybym tylko dysponowała odpowiednimi dowodami. Przebił mi znieczuleniem nerw i od tego czasu okresowo łapie mnie zapalenie nerwu twarzy. Pół twarzy nieczynne, a ból tak potworny, że leżysz i wyjesz...

Biedna... Myślę, że spokojnie mogłabyś go wykończyć w sądzie, gdybyś miała jakieś dowody, ale i tak nie cofnęło by to Twojej krzywdy. Mam nadzieję, że już trochę lepiej się masz?

Już lepiej, dzięki
Dentystę postanowiłam wykończyć inaczej. To prywaciarz, nie ma kasy fiskalnej (ooooj, nieładnie), więc cynk do skarbówki + jako że pan leczy dwa bloki ode mnie, opowiedziałam moją historię wszystkim sąsiadom. Dentysta (znany też jako Paso-Żyto, bo bierze jak za zboże ;P) ostatnio zmienił auto z jakiegoś odjazdowego mercedesa na ewidentnie używaną skodę, kolejek u niego nie widuję... Chyba mu się gorzej wiedzie.
Jestem okropnie mściwa, ale ten facet odpowiada nie tylko za moją krzywdę, ale też za kupę kasy, którą prawdopodobnie bezsensownie utopiłam w ratowaniu zębów. Według niego miałam próchnicę praktycznie wszędzie... Poszłam do innego dentysty i okazało się, że próchnica jest na jednym zębie, dodatkowo rozwalony jest drugi... rzekomo "wyleczony" przez pana Paso-Żyta. Nie wspominając o tym, jak Paso-Żyto chciał mi leczyć porcelanowy ząb, który sam wstawił.

lillchen - to są właśnie specjaliści xd Trzymaj się!

Ostatnio zmieniony przez Metropolice (25-12-2013 o 13h54)

Szokująca historia, jak to dobrze, że mam zdrowe zęby

lillchen,jako osoba po wielu kanałówkach,po koronce, po katorgach na fotelu doskonale Cię rozumiem.
O zęby dbam, myję je,płuczę i do dziś nie wiem dlaczego miałam takie okropne z nimi problemy.
Dobrze,że nie popuściłaś temu dentyście!

Uciekł mój husky... Już 4 raz i wierzę, że się znajdzie, ale dziś jest sylwester, ona się panicznie boi sztucznych ogni, mama i tata jej szukają, ale jak nie wróci dziś do wieczora, to ja będę jej szukać... 

Powód do deprechy?
Przed świętami wydarzyło się coś,co pozwoliło mi odbudować wiarę w siebie, pozwoliło mi się łudzić,że będzie z tego coś fajnego. Niestety, jestem chyba zbyt naiwna

Do 3:00 w nocy rozmawiałam dziś z dawno niewidzianym kolegą i uświadomiłam sobie,że niektórzy mają o wiele ciekawsze życie od mojego:(

Chłopak się do mnie nie odzywa 

Jutro powrót na studia, a ja nie mam najmniejszej ochoty, żeby jechać ;/

Edit: Powód jeszcze większej deprechy akurat dzisiaj musiała mi paść ładowarka do laptopa TT.TT

Ostatnio zmieniony przez Ryuu (05-01-2014 o 07h44)

Jessica23, jak tam z koleżanką? Wyjaśniło się coś? Wiesz, może naprawdę ma trudny czas (czasem tak jest, że jak się wali, to wszystko naraz i permanentnie), a może wystarczy rozmowa przy herbacie i będzie lepiej ;* Trzymam kciuki!


Zlinczujecie mnie. Siedzę i ryczę jak durna, bo jest mi potwornie przykro. A jest mi potwornie przykro, bo za kolokwium, z którego byłam dumna jak nie wiem, dostałam czwórkę. A to dlatego, że pani profesor post factum wymyśliła sobie, że będzie oceniać wg klucza... Nigdy nie umiałam się wpasowywać w klucz.
(Ale dostałam 2 bonusowe punkty za "nieszablonowe podejście do tematu"...)

lillchen, czwórka nie jest zła! To przecież prawie piątka!

U mnie dziś tragicznie. Pewna osoba,udaje,że mnie nie zna,pomimo,że całkiem nieźle się dogadywaliśmy,były plany. I co,tak nagle wszystko prysło

Moti, tulę mocno! Albo osobie przejdzie, albo pies ją trącał, bo jak nie przejdzie, to znaczy, że osoba niegodna. A takie sytuacje lubią się rozwiązywać w najmniej oczekiwanym momencie ;**

Obiektywnie czwórka nie jest zła. Ale nie z kolokwium, które napisałam na 5 (rany, jakie to nieskromne). I to literatura, moja ukochana literatura, z której na drugim roku zdawałam egzamin z marszu (byłam na jednym wykładzie i poszłam na termin zerowy nieprzygotowana, bo przypadkiem byłam w Toruniu, chociaż miałam być na drugim końcu Polski...) i na pięć, z której udzielam korków połowie roku. Mam czasem kolokwia, o których wiem, że napisałam je na cztery. Dostaję cztery - i jest okej. Ale to było na pięć

Motionell napisał

U mnie dziś tragicznie. Pewna osoba,udaje,że mnie nie zna,pomimo,że całkiem nieźle się dogadywaliśmy,były plany. I co,tak nagle wszystko prysło

Witam w klubie. Od miesiąca próbuję sobie z tym poradzić i co? Nic. Pierwszy raz jestem tak totalnie ignorowana, że aż mnie to boli i jeszcze nie mogę nawet nigdzie wpaść na tę osobę, bo zmyła mi się z powierzchni ziemi. Ryczałam z tego powodu już tyle razy, że nie zliczę, a ostatnio takie doły łapią mnie nawet na wykładach.

Nie wiem w jaki sposób mam wyciągnąć 4,5 z grafiki inżynierskiej. Babka kazała mi poprawić jednego kolosa na 5, ok, to się da zrobić (cudem, bo cudem, ale da). Ale dochodzi do tego teczka z projektami, a tu leżę i kwiczę, bo o ile rysunki odręczne mam, to AutoCad u mnie płacze... A muszę mieć to 4,5 z laborek, nie zaliczę egzaminu z wykładu na 4, a muszę mieć piękną średnią na erasmusa... Jeszcze jutro egzamin z "Podstaw metrologii", do którego uczę się już 4 dzień non stop (nawet książkę do tego shitu przeczytałam), a dalej czuję się tak, jakbym NIC nie potrafiła. A potrzebuję dobrej oceny. Jak i nie bardzo dobrej...

W tym przypadku nawet na imprezy nie chodzę - ja, człowiek imprezowicz </3

Georgina, walcz, dasz radę! I nie przejmuj się, że masz wrażenie, że nic nie umiesz. Wiedza się poukłada

A u mnie znowu poszedł nerw twarzy i zwijam się z bólu... Mam ochotę zdechnąć. Ból jak ból, ale na zajęcia nie poszłam, bo od tego draństwa jestem niemobilna, a wyjście na zewnątrz to bardzo głupi pomysł. Siedzenie  na wydziale - jeszcze głupszy (stare budownictwo, przeciągi, zero ogrzewania, nieszczelne okna)

@Nikola3681, brzmi jak z jakiegoś filmu,tak...nieprawdopodobnie:)

U mnie dylematów ciąg dalszy. Czekać i się nie doczekać, czy nie być taką dumną i się sama odezwać. Płakać mi się chce,że to wszystko może się tak nagle zakończyć

Motionell, odezwij się! Najgorsze jest nic nie robienie. Bądź szczera i powiedz tej osobie, co Ci leży na sercu. Jeśli jest już "inną osobą", to będziesz miała jasność. Może sobie nie zdaje sprawy z tego, co robi? Jeśli jej też zależy, to się ogarnie, tylko zrób pierwszy krok!

Nikola3681 - ja jestem w stanie to uwierzyć, bo mam koleżankę, której facet sfingował własną śmierć ._. Nic mnie nie zaskoczy i współczuję D:

Hildee napisał

mam koleżankę, której facet sfingował własną śmierć ._.

Ja bym się bała takich rzeczy robić. Przesądna nie jestem ale nigdy nie udaję nawet choroby - wszystko może się obrócić przeciwko mnie.
No i jak można udawać własną śmierć,jak?!

Na temat fingowania śmierci to ja sobie pomilczę... Tak wymownie...

Mi wczoraj pan w poczekalni u lekarza zarzucał, że symuluję. Uhm. Wykręcone pół twarzy zasymulować - co to jest!

Uwierzę we wszystko. Ludzie są dziwni!

Mój powód. Jestem chora i nie mogę wyjść z domu. A to naprawdę uciążliwe, dzisiaj nie byłam ani w szkole ani w pracy. Tak dziwnie. I nawet obiadu nie gotowałam bo się bali, że zarażę. Nie dla mnie takie życie w chorobie.

Ech, a mój powód do deprechy jest taki, że wczoraj było ostatnie spotkanie naszej paczki z wyjazdu, a co za tym idzie ostatnia okazja do spotkania pewnego Pana. ;<

Ostatnio zmieniony przez Setarah (19-01-2014 o 20h42)