Wzruszam się przeważnie na filmach, przy piosenkach, przy książkach i jestem wrażliwa na krzywdę biednych/chorych ludzi i zwierząt.
Z filmów to m. in:
3 metry nad niebem ( po skończeniu pierwszej części ryczałam jeszcze dobre 30 min.)
Zielona Mila ( no tu sporo chusteczek poszło)
no i Tytanic
Piosenki:
Evanescency - My immortal, hello
Muse - Hyper Chondriac Music ( wersja wolniejsza)
Within Temptation - Pale, Somewhere

Nic mnie nie rusza, naprawdę. W momentach, gdzie każdy normalny człowiek z uczuciami zalewałby się łzami, ja nie potrafię wycisnąć ani jednej. Mogę być smutna, ale nigdy nie zapłaczę. Nie umiem płakać i już.

Rzadko, ale jednak- płaczę przy smutnych scenach miłosnych. Jakie to typowe

W moim przypadku łatwiej chyba byłoby napisać, co mnie nie wzrusza. Płaczę na filmach. (chociażby ostatnia część HP) Płaczę czytając. (mogą być to nawet opowiadania w Internecie) Wzruszam się, gdy jestem szczęśliwa. Wzruszam się, gdy spełniają się moje marzenia. Potrafię się popłakać dostając prezent od serca. Przykładem może tutaj być sytuacja z moich imienin, kiedy prawie się popłakałam dostając taki prezent od chłopaka:
Link do zewnętrznego obrazka
Płyną mi łzy, gdy mój facet ma napad czułości i bombarduje mnie wyznaniami. Wzruszam się słuchając muzyki. (na przykład długo wzruszała mnie piosenka "Mirrors" Justina Timberlaka i teledysk do niej)
Ogólnie straszna ze mnie płaczka. Łatwo mnie do łez doprowadzić. Płaczę, gdy uświadamiam sobie, co dzieje się dookoła mnie. Gdy myślę o tym całym złu... Gdy coś mi nie pójdzie. Gdy się z kimś pokłócę. Gdy rzeczywistość mnie przerasta.
Mój tata twierdzi, że za łatwo jest mnie doprowadzić do łez i robi, co może by mnie zahartować, bo jak twierdzi, życie jest brutalne, a ja nie mogę ciągle płakać.

Hmm...ogólnie nie wiele trzeba zrobić abym się wzruszyła.
Taak, tak jestem jedną z tych nadzwyczajnie wrażliwych osóbek :3
Ryczę na filmach (przykładowo Marley i ja)
I...ryczę też podczas grania w niektóre gry (To the moon, The walking Dead)
Ojj...gdybym miała wymieniać wszystko zajęłoby mi to naprawdę sporo czasu (i miejsca), dlatego pozostańmy przy tym co napisałam na początku: generalnie, łatwo się wzruszam

Pamiętam jak ryczałam przy filmie Hachiko... Ryczałam jak bóbr. W Brothers Conflict na początku zawsze padało słowo "kioday". Oznacza one rodzeństwo. Gdy oglądałam po raz drugi serię Vampire Knight Guilty w 7 i 8 odcinku padło to słowo. Poryczałam się... Od tej chwili zawsze ryczę jak usłyszę słowo kioday bądź ( nie za często) słowo rodzeństwo. To jest dziwne...

Oj, ja bardzo szybko i z błahych powodów potrafię się rozkleić. Często mnie to denerwuje, bo np. nie potrafię spokojnie oglądać jakiegoś filmu ze znajomymi, bo ja w przeciwieństwie do innych, zaraz jestem cała zapłakana. Poważnie, chyba nawet w "Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną" się poryczę. A tak na poważnie, to wzruszają mnie takie filmy jak "Pamiętnik" (książka również), "Chłopiec w pasiastej piżamie" i wiele innych, które rzecz jasna umknęły mi z głowy. Bajki Disneya też mnie wzruszają, a najbardziej "Zaplątani". Boże. Oglądałam to po raz pierwszy z młodszą siostrą i jakie to wrażenie, kiedy ona siedzi zapatrzona, ale to ja ryczę jak bóbr?    Nie płakałam za to nigdy na "Królu Lwie". Nigdy.  I podobnie, jak Joanna, bardzo boli mnie, gdy moja ukochana para nie kończy ze sobą razem. To chyba nienormalne. 

Ostatnio zmieniony przez Pixies (29-09-2013 o 14h24)

kiedyś czytałam pewne opowiadanie w necie, i ono było tak piękne że się popłakałam.
Opowiadało o na prawdę wielkiej nie granicznej miłości, która wiele razy była wystawiana na próby, a na końcu jeden z bohaterów stracił wzrok przez ukochaną osobę,
to było takie smutne 

zgadzam się z Rooksioo88 te bolliwoody są straszenie wzruszające , tak zwane wyciskacze łez ,no i brazylijskie telenowele są też w tym typie 

Żeby mnie wzruszyć, trzeba być wybitnym. Nie płakałam przy "Tytanicu" (choć uwielbiam Jamesa Camerona), nie płakałam przy "Zielonej Mili" (aż sama się sobie dziwię), ani przy żadnym innym filmie z jednym wyjątkiem pt. "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona" (samiuśki koniec w scenie, kiedy Benjamin, a potem Daise umierają. Jeden jedyny film, na którym się popłakałam. I zdarzyło mi się raz jedyny popłakać na pogrzebie (był to pogrzeb bardzo młodej osoby i nikt nie spodziewał się tej śmierci). Pogorszyło mi się zwłaszcza, kiedy zobaczyłam mojego płaczącego wujka (lat 25). Po prostu jakby mnie coś rozwaliło od środka. Wzruszają mnie też przypadki, kiedy umiera ktoś bardzo młody, dodatkowo nie ze swojej winy. Mam wtedy poczucie, że to totalnie niesprawiedliwe. I jeszcze opowiadania, w których ktoś popełnia samobójstwo.

Ja rozklejam się dość często. Głupio się przyznać, ale taka jest prawda ;p
Płakałam na różnych filmach : "Titanic", "Zielona mila"
Ostatnio oglądałam taki filmik na YT poświęcony pomocy biednym Koreańczykom, no i też płakałam.
Ryczałam jakiś tydzień temu na wieczorku dla III gim, bo dostaliśmy karteczki od każdego co o nas myślom, no i nie mogłam wytrzymać (ze wzruszenia, nie że coś złego xd)
No i będę płakać jak bóbr, bo za parę dni koniec roku szkolnego i rozstanie się z grupką wspaniałych ludzi, z którymi łączy mnie milion wspomnień. W tym moje 2 najlepsze przyjaciółki i każda z nas idzie do innej szkoły, a co więcej każda do innego miasta ;<  Taaak, będę ryczeć ;p

Dużo tego ryczenia