Nagle ktoś... no kto jak niewolnik... obrócił mnie twarzą do siebie, po czym pocałował. Nie wiem czemu, ale... nie czułem się z tym źle. Wręcz chciałem więcej... bliżej... bardziej. Moje ręce powoli wędrowały za jego plecy, aby go objąć. Ale... czy na pewno tego chcę? A co jeśli to jest złe? Nie... to nie może być złe. I w ostatniej chwili, zanim go przytuliłem, przypomniało mi się co on powiedział. Oderwałem się od niego i patrzyłem na czerwone oko.
- U-urodziłeś się z nim? - odszedłem od niego, aby o tym pomyśleć - Gdzieś to widziałem... gdzieś o tym czytałem! Tylko gdzie? A~mo~... nie pamiętam... No to trzeba będzie przeszukać - podszedłem do najbliższego regału i począłem przeglądać tytuły ksiąg z entuzjazmem - Pomóż mi szukać - powiedziałem do niewolnika z radością w oczach, twarzy i głosie - Tytuł to... em... e to... - przytrzymałem bok czoła wewnętrzną stroną nadgarstka, próbując sobie przypomnieć. Wziąłem głęboki oddech - Mam! Hakuhishō. O ile dobrze pamiętam, była... różowo biała... taka przejściowa - i przeglądałem następne tytuły.



Droga jakoś nam szła, w rozmowie też, gdy doszło się nam do braciszka mego ukochanego.
- On? Do czwartej podstawówki. I nie uwie- - tu przerwałem, bo zauważyłem właśnie mojego brata, jak szedł po drugiej stronie - Rety... kazałem mu czekać... chodź - przeszedłem przez ulice i zaszedłem go od tyłu, na co podskoczył - Nicely so do not listen to his older brother? [Ładnie to tak nie słuchać starszego brata?] - on tylko odwrócił się.
- No really? I'm old enough to go alone to the house. [No naprawdę? Jestem już wystarczająco duży, aby iść samemu do domu.] - co on sobie myśli?!
- As you age, admit you are right, but it is still far too early. Besides just moved in here. Here! For Japan. And you're not even Japanese can not speak. What if someone kidnapped you? Already one wanted! [Gdy będziesz pełnoletni, przyznam Ci rację, ale jeszcze jest stanowczo za wcześnie. Poza tym dopiero co tutaj się wprowadziliśmy. Tutaj! Do japonii. A ty jeszcze nawet po japońsku nie umiesz mówić. A co jakby cię ktoś porwał? Już jeden chciał!] - gdy zobaczyłem jego otwierającą się buzię, natychmiast mu przeszkodziłem - Not a word about it, I do not want to hear about it. [Ani słowa o tym, nie chcę o tym słyszeć.] The rest of reprimand later. Brother, it is our right neighbor. [Reszta reprymendy później. Braciszku, to jest nasz prawy sąsiad. ] Prawy sąsiedzie, to jest mój młodszy braciszek - przekazali sobie kiwnięciem głowy powitanie - Powitani? Met? To idziemy do domu. Come Little brother.

/ Więcej teraz nie zrobię, bo muszę lecieć na dodatkową lekcję, wybacz Rei. /

Ostatnio zmieniony przez Minwet (03-06-2014 o 15h49)

---

Po pewnym czasie, gdy już chciałem iść do jakiegoś innego pomieszczenia, po prostu następnego i tam przeszukiwać regały, podszedł do mnie niewolnik i podał mi księgę.
Wziąłem ją i zobaczyłem na pierwszą stronę.
- Tak, to ta. Dziękuję - jeszcze raz popatrzyłem na jego oko, po czym ruszyłem na fotel.
Przesunąłem go oczywiście najpierw na swoje pierwotne miejsce. Otworzyłem okno, po czym prawie już zasiadając na fotelu, przypomniałem sobie o księdze, po którą się wspinałem na fotel. Podniosłem więc ją i teraz z dwoma księgami siedziałem na fotelu.
Zaraz potem przez okno wleciała papuga i zasiadła mi na głowie.
- Arararara, ile razy mam ci mówić, że nie na głowie... - czarno-biała papużka nimfa wręcz wymarzyła sobie to miejsce - Rety... chodź - szepnąłem do niej, klepiąc prawy bark.
Ociężale, ale jednak zeskoczyła z głowy na niego.
Otworzyłem najpierw różowo-białą księgę - bądź co bądź teraz bardziej mnie interesuje, czemu on urodził się z czerwonym okiem.
Począłem czytać...

Po jakimś czasie doszedłem do wniosku, że to chyba jednak nie jest odpowiedź. A nawet jeśliby była, to ja nie mam zamiaru wydłubywać mu tego oka, dla talizmanu, jak tu nakazują. Choć przydałby mi się, to jednak raczej nie dałbym rady.
- Co nie Arararara? - zaskrzeczała mi na odpowiedź, po czym przysiadła na drugiej książce - Już, już - odłożyłem książkę o wcieleniach duchów zmarłych, sięgając po skórzaną księgę o niewolniczych tatuażach.
Gdy otworzyłem książkę na interesującym mnie dziale, a papuga ponownie zasiadła mi na barku, przyleciał niebieski kanarek i przysiadł mi na kolanie. Poprzez świergot domagał się czytania, bo on jak jeden z nielicznych, nie potrafi.
- Dobrze, dobrze, Akai.
Niewolniczy tatuaż, jak już wcześniej wspomnieliśmy, zależnie od umiejscowienia posiada różne wpływy. Np. jak już wcześniej wspomnieliśmy, im bliżej oka znajduje się tatuaż, tym jest silniejszy. Jednakże są też i inne narządy, które wpływają na niego. Jednym z nich, jest serce. Im bliżej znajduje się on sercu nosiciela, tym bardziej jego emocje, uczucia, przeżycia i stan, odbiera partner.
Rzadko kiedy, partner zdaje sobie sprawę, iż są to odczucia nosiciela. Zazwyczaj sądzi, że są to jego własne.

Jednakże przestrzegamy nakładanie tatuaży zbyt blisko serca, gdyż nie znamy jeszcze niewolnika, czy pana, który by to przeżył, a jak umiera jeden, poprzez próbę nałożenia tatuażu na serce, umiera i partner, gdyż tatuaże są nakładane jednocześnie.

Tu się zatrzymałem, pomyślałem chwilkę, po czym gwałtownie zamykając księgę stwierdziłem tylko.
- Niczego nie rozumiem - zresztą jak zwykle, gdym zwykł czytać na głos.
Nagle poczułem przypływ cieczy w ustach. Straszna ochota, aby coś zjeść, naszła mój umysł. Z mojego brzucha już wydostała się na to reakcja. Odłożyłem książkę i wstałem, z zamiarem skierowania się do jadalni, a z niej do kuchni, gdzie bym coś sobie zjadł.

Ostatnio zmieniony przez Minwet (03-06-2014 o 23h14)

---

/ Muszę się pochwalić, więc zrobię to tutaj! Jak będę miała już zdjęcia na kompie, to je dodam ^*^ /



Przez całą drogę połknąłem ogromne ilości tej dodatkowej śliny. Muszę coś szybko przegryźć.
Gdy dotarłem do jadalni, na stole znajdowało się danie, obok którego stał niewolnik. Wziąłem talerz i poszedłem do kuchni. Otworzyłem drzwi do spiżarni, po czym zawołałem:
- Sisi? Fifi - z spiżarni wybiegła pręgowana, bura kotka - Fifi [kotka mej siostry], zaś między moimi nogami przemknęła biała kotka, z paroma rudymi i czarnymi plamkami - Sisi [moja kotka]. Obydwie teraz stały pod otwartymi drzwiami spiżarni. Przykucnąłem przed nimi i podałem im talerz - Fifi, Sisi, ktory gatunek najlepiej będzie do tego pasował? - obwąchały je, po czym energiczna Sisi wbiegła do spiżarni, ja odłożyłem talerz na blat, po czym zostałem pokierowany do środka, przez lekko większą, spokojniejszą Fifi [obie mają coś koło 6 tydni, znaczy... Fifi na pewno, ale Sisi jest z lasu, to nie wiemy].
Jako iż nie może tutaj zbyt być gorąco, to nie ma tu światła, a jako iż ufam Sisi i Fifi, to nigdy nie biorę tu żadnych świec. Z początku co prawda był problem, aby nie zgubić Fifi, ale ona dobrze się mną zajmowała w czasie drogi i teraz wcale nie sprawia mi to kłopotu. Gdy doszliśmy do miejsca, wśród jednych z wyższych półek odezwało się piskliwe miau. Była to Sisi, która stała już obok odpowiedniego rodzaju.
- To? - wziąłem słoik na prawo od miejsca, z którego dobiegało miauczenie, ale zostałem pacnięty łapką. Tak więc wziąłem słoik z drugiej strony i wszystko było już dobrze - Dziękuję, Fifi, Sisi - przy wychodzeniu odpowiedziało mi wspólne miauknięcie.
Zamknąłem drzwi, wziąłem specjalną łyżkę oraz talerz. Wróciłem do jadalni i położyłem wszystko na stole, po czym do niego zasiadłem. Włożyłem łyżkę do gęstej, złocistej cieczy w słoiku i począłem ją nakładać na danie.
- Też chcesz miodu? - zapytałem się niewolnika, po czym zauważyłem jedną sprawę - A gdzie twoje danie? Zresztą odechciało mi się już jeść - jestem syty. Jak chcesz, to możesz wziąć moje... - odsunąłem talerz z pysznym miodem od siebie, w sumie to niezły pożytek z niewolnika, bynajmniej się nie zmarnuje jak zawsze...

Ostatnio zmieniony przez Minwet (07-06-2014 o 18h14)

---

Gdy nagle stanął za mną, uniemożliwiając mi drogę ucieczki i przysuwając talerz... nie miałem pojęcia co jest grane. Potem usłyszałem jego tekst.
- Ha? Czyli groźba?! Wypuść mnie! - wtem wziął trochę jedzenia do buzi i zbliżył swoją twarz do mojej, łapiąc mnie za podbródek - Ha? C- - pocałował mnie a następnie w moich ustach rozpłynął się słodki smak miodu.
Hłoi, chwila! Co jest grane?! To na pewno nie jest dobre! Nie można tak podawać jedzenia! To jest złe! [w między czasie połknął już zawartość oczywiście]
Spróbowałem odepchnąć go ramieniem, ale oczywiście, że nic to nie dało. Jednakże nie zmienia to faktu, że udało mi się w tym samym czasie oderwać od niego głowę.
- Gha! Przestań! To- - chyba - -niedopuszczalne! Chodzi tylko o to, że mam to zjeść, tak? Odejdź! - wyrwałem z jego rąk widelec i nałożyłem na niego następną porcyjkę. Rety... nie chce mi się tego jeść~...

Ostatnio zmieniony przez Minwet (08-06-2014 o 20h34)

---

/ No więc tak... pierwsza scenka, no to trza co nieco wyjaśnić. Każda z nas będzie miała wersję scenki od swojej postaci. Wystarczy jedną stronę przeczytać, aby wiedzieć co się dzieje, gdyż będą w niej całe dialogi i ruchy drugiej postaci również. Po scenkę zgłaszacie się na PW - do każdej osobno, jeśli chce się wam czytać to dwa razy. Każda ma prawo odmówić przekazania komuś/lub jakiejś konkretnej scenki i jeśli tak się stanie, to nie walcie z prośbami i pretensjami do drugiej, bo druga nie ma prawa wpływać na pierwszą, i tego nie zrobi. Ja z zasady, którą sama ustanawiam, a Rei po prostu nie da rady. Dziękuję za uwagę. Jeśli są jakieś pytania - zapraszam na PW. ^*^ /



Wgl co on sobie myślał? Gbur! Ogolić go! [ Kto czytał czarne kamienie, ten... wie... ] Serio nie chce mi się tego jeść, no ale cóż poradzić? Powoli zbliżałem widelec do ust. Będę musiał mu za to coś wymyśleć. Coś mocnego. Tylko co? On już tak szybko zajął się posiadłością i ogrodem. No ale... nie do końca. Każe mu wypolerować wszystkie podłogi, meble, szafy, odnowić ściany, drzwi, ogólnie to wszystko co się da... jak ja nienawidzę takich posiadłości... no ale muszę go przecież jakoś ukarać, a ogolić go to mi się raczej nie uda. Ciekawe jakby czół się bez tego i owego. Dobra, zjem to szybko i sobie od niego pójdę! Proste.

^

C

E

N

Z

U

R

A

v

Ostatnio zmieniony przez Minwet (09-06-2014 o 20h59)

---

Usłyszałem jakiś odległy hałas z tyłu. Jako iż mnie denerwował, to odwróciłem się niemrawo, aby stawić temu czoło.
- Mgmhfr - podniosłem łapkę, ale zaraz mi opadła. Natrafiła na coś miękkiego - E? - otworzyłem lekko oczy, żeby to rozpoznać, ale jak tylko ujrzałem czarny, to mi się odechciało - Wrolf, foć tu pfy fielki psaku i jus nie skamlel~... - objąłem to wielkie cielsko... - Cfo  ty pfak ulosies? - zmarszczyłem nos, gdyż był jakiś dziwny zapach... od niego? - A nfie fazne - spac!

---

Link do zewnętrznego obrazka



Rola w grze | Uke

Imię | Jose Matthew
Nazwisko | Craig
Pseudonim/Najczęstszy nick | Lenta, a gdy zajęte, to Lazda, ale to rzadko się zdarza.

Wek | Ile my tak wgl mamy? O.o
Płeć | Mężczyzna
Orientacja | Heteroseksualny



Pochodzenie | Stany zjednoczone
Data urodzenia |
Grupa krwi | B Rh -

Wygląd |



Charakter |



Historia |



Hobby |

̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Jazda na deskorolce ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Gra w gry wszelkiego rodzaju ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡

Ulubione |

̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ W grach... w sumie w wszystko gra, ale największą radość sprawiają mu bijatyki, wyścigi, ucieczki, strzelanki. Takie zręcznościowe gry, oraz gry akcji. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Nie uwierzycie, ale on najbardziej uwielbia zapach... czystości. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Uwielbia czerwone tulipany z żółtym rdzeniem. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Jego preferowana muzyka, to house i nightcore. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Jeśli chodzi o instrument, to nie jest to tak jak zazwyczaj wśród takich osób perkusja, a puzon. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Hm... co lubi jeść najbardziej... chyba kluski sprawiłyby mu największą radość, ale domowe. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡




Ciekawostki |

̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Jeździ świetnie na deskorolce. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Jest jedynakiem i serdecznie się z tego cieszy. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡
̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡ Wszyscy twierdzą, że Jose tak drze koty z ... po prostu ze zwykłej zazdrości, o wyniki, bogactwo i powodzenie. ̴̡ı̴̴̡ ̡̡͡|̲̲̲͡͡͡ ̲▫̲͡ ̲̲̲͡͡π̲̲͡͡ ̲̲͡▫̲̲͡͡ ̲|̡

Ostatnio zmieniony przez Minwet (12-07-2014 o 20h30)

---