Link do zewnętrznego obrazka
Wzięłam muffiny i szłam za nim. Na jego słowa o tym co mogę myśleć o nas inni parsknęłam śmiechem. Niedorzeczne, chodź niektórzy ludzie mają sporą wyobraźnię.
-W życiu nie słyszałam śmieszniejszej rzeczy. I wiesz co zmieniłam się. Urosłam o 2 cm.
Przecież to gigantyczna zmiana, którą widać już na pierwszy rzut oka. Jak można było tego nie zauważyć. Taka wielka zmiana a on nie zauważył tego.
Nadal wpatrywałam się w niego, muszę się napatrzeć. Już od dłuższego czasu wyczekiwałam naszego spotkania. Jestem taka szczęśliwa, że wreszcie nadszedł ten dzień. W dodatku w dniu ukończenia liceum. Czyż nie może być lepiej?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Uśmiechnął się na słowa Mio i wziął w dłonie obie kawy. Ruszył w kierunku stolika, przy którym siedzieli jeszcze kilka minut temu. Usiadł wygodnie i napił się łyka mrożonego napoju, który okazał się bardzo dobrym wyborem biorąc pod uwagę obecną pogodę.
-Skoro nie słyszałaś niczego śmieszniejszego, to znaczy, że za mało czasu spędziłaś ze mną.-Powiedział siląc się na uśmiech.-Dwa centymetry... No tak, diametralna zmiana.-Powiedział a jego oczy błysnęły wesoło.-Ty urosłaś, a ja wciąż jestem takiego samego wzrostu.-Dodał jeszcze i sięgnął po swoją babeczkę.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Jeśli masz niższy poziom MN bardzo proszę rzuć mi dwa wyzwania bez zakładu

Link do zewnętrznego obrazka
Uśmiechnęłam się, wreszcie zauważył tą DUŻĄ zmianę. Dziwę się, że nie zauważył tego wcześniej.
Gdy tak na niego patrzyłam uczucie, które czułam i za czasów liceum powracało-to nienośne łaskotanie w brzuchu. Dziwne. Nie powinnam się tak czuć. Może jestem głodna? Wzięłam gryza babeczki ale uczucie nadal było we mnie. W sumie to zaczęłam je czuć jak tylko go zobaczyłam. Czy to TO? Nie, raczej nie. Za długo się nie widzieliśmy. Chociaż istnieje coś takiego jak miłość na odległość. Jezu, ale mi myśli do głowy przychodzą. To niedorzeczne!
-Czyli nie masz ŻADNEJ kobiety?
Słowo ''żadnej' specjalnie zaakcentowałam. Jeśli jest wolny to może? NIE! Muszę jak najszybciej odgonić te myśli! To mój przyjaciel, nie mogę tak o nim myśleć!
Napiłam się kawy. Od razu lepiej.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Jayce wgryzł się w jagodową babeczkę. Wspomnienia sprzed wielu miesięcy uderzyły w niego z jeszcze większą siłą. Wpatrywał się w dziewczynę, której mimika zdradzała niepewność. Czy mógł jej się dziwić? Choć tym razem nie planował wyjazdu dłuższego niż na weekend. Słysząc pytanie zadane przez Mio omal nie wypluł mocno już przeżutej babeczki. Zakrztusił się tylko i wybuchł gromkim śmiechem chwilę później.
-Piszesz książkę, Mio?-Zapytał udając zdziwienie i napił się mrożonej kawy. Trzymał kubek w dłoniach, które momentalnie stały się zimne.
-Moja matka się liczy?-Dodał jeszcze.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Jeśli masz niższy poziom MN bardzo proszę rzuć mi dwa wyzwania bez zakładu

Link do zewnętrznego obrazka
Napiłam się ponownie kawy i kątem oka obserwowałam to jak się krztusi. Już miałam coś zrobić kiedy zaczął się śmiać. Pierwsze słowa nie wywarły na mnie żadnego wrażenia, jednak te drugie kazały się zastanowić. Matka? Nigdy nic mi o niej nie mówił. Chwila, z tego co powiedział to wyszło na to, że jest w własną matką! Nie Mio na pewno nie miał tego na myśli. A jeśli? To co zrobię? Nie, to mi chyba nie da spokoju, muszę zapytać.
-Sypiasz z własną matką?
Spytałam niepewnie i cicho zasłaniając oczy dłonią i patrząc na niego przez palce. Chyba nie zacznie na mnie krzyczeć. W końcu mógłby uważać na słowa jeżeli nie miał tego na myśli. To brzmi dwuznacznie i dziwnie. Chociaż sama już nie wiem czego mogę się spodziewać. No ale chyba nie takich rzeczy? Jezu niech odpowie bo nie wytrzymam w tej niepewności!

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Mio z minuty na minutę zdawała się stawać coraz bardziej nerwowa. Dlaczego zawsze brała wszystko tak dosłownie? Doskonale znała sarkastyczne poczucie Jayce'a i wydawać by się mogło, że do niego przywykła.
-Co w tym dziwnego?-Zapytał starając się brzmieć poważnie.-Z ojcem też mi się zdarzało.-Dodał jeszcze wyczekując reakcji Mio.
-Lepiej powiedz mi co Ty planujesz? Studia? Lepsza praca?-Spytał z zainteresowaniem. Dopiero teraz uświadomił sobie, że siedząca przed nim dziewczyna wkroczyła w dorosłe życie i że teraz może sama o nim decydować. Jej przemyślenia mogą mieć wpływ na obecność (lub nieobecność) Jayce'a w jej życiu. Mężczyzna złapał się na nerwowym drżeniu nogi, które wprawiło w ruch cały stolik. Uspokoił się i posłał Mio przepraszające spojrzenie.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Jeśli masz niższy poziom MN bardzo proszę rzuć mi dwa wyzwania bez zakładu

Link do zewnętrznego obrazka
Zaśmiałam się gdy zdałam sobie sprawę, że żartował. Uśmiechu pozbawiło mnie słowo 'praca''. Gdyby dowiedział się o kawiarence byłabym skończona.
-Mam zamiar iść na marketing.
Oświadczyłam dumnie. Mam w planach pracować w reklamie. To coś kreatywnego, coś dla mnie. Jednak o pracy nic nie wspomnę. Obejdzie się bez tego.
Posłałam mu łagodny uśmiech. Zaraz pewnie usłyszę, że Mio nie da rady w wielkim świecie. Tak samo jak rodzice gdy dowiedzieli się o moich planach.
Westchnęłam i wyprostowałam nogi przy okazji kopiąc przez przypadek chłopaka.
-Przepraszam.
Zmieszałam się trochę. A jak pomyśli, że to było specjalnie? Eh, beznadziejnie. Jeszcze raz się uśmiechnęłam próbując osłodzić sytuację.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Mio starała się wywrzeć na nim pozytywne i dorosłe wrażenie, lecz Jayce nie był do końca przekonany jej argumentami. W dalszym ciągu nie mógł uwierzyć w to, że miała pomysł na życie bo w jej wieku do samego końca zwlekał z podjęciem decyzji. Pociągnął ostatni łyk mrożonego napoju i skinął głową w stronę dziewczyny, której wysłuchiwał z zainteresowaniem. Nie była zbyt rozmowna, ale to chyba normalne po upływie takiego czasu. Muffinka znikła z talerzyka w niezwykłym tempie a on bawił się okularami w dłoniach, otwierając i zamykając je co jakiś czas. W tym momencie dostał kopniaka pod stołem i spojrzał na dziewczynę.
-To była zemsta za to, że się nie odzywałem?-Zapytał ze śmiechem.-Tak jak mówiłem, wszystko w moim mieszkaniu jest w kartonach... Ale jakbyś kiedyś chciała pogadać, albo wpaść na kawę...-Wbił w nią niepewne spojrzenie.-Po prostu napisz i na pewno Cię odbiorę.-Zaoferował i spojrzał w blat stolika.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Jeśli masz niższy poziom MN bardzo proszę rzuć mi dwa wyzwania bez zakładu

Link do zewnętrznego obrazka
Uśmiechnęłam się, to akurat było przez przypadek ale można przyjąć taką wersję. Skończyłam jeść i pić. Pora się zbierać, w końcu jeszcze mamy odwiedzić TAMTO miejsce.
-Idziemy?
Spytałam i odgarnęłam grzywkę, muszę iść wreszcie do fryzjera. Albo nie sama sobie ją obetnę. Albo jednak nie, raz to zrobiłam i żałowałam. Jednak pójdę do fryzjera, tylko, że ja praktycznie nie mam czasu. No ale muszę iść. W ogóle nie powinnam teraz o tym myśleć.
-To jak chyba teraz już nie uciekniesz za granicę? Zawsze mogę wszczepić ci jakiś czip i cię znaleźć z pomocą GPS-a.
Zaśmiałam się. Jestem ciekawa kiedy bym to zrobiła. W sensie wszczepiła ten czip. Ja to mam pomysły. Uśmiechnęłam się jeszcze raz i sama tak jak on wbiłam wzrok w blat. Mimo wszystko czuję się niezręcznie.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~