Link do zewnętrznego obrazka
Znalazłem, sok pomarańczowy. Może być. Na pytanie o lodówce uśmiechnąłem się.
-Zaopatrzeniowiec lub jedzeniodawca brzmi lepiej.
Wystawiłem jej język. To było naprawdę dziecinne zachowanie.
Wziąłem łyka soku, nawet smaczny. Zresztą zjem wszystko co ona mi przyniesie. Jakoś tylko jej wierzyłem. Tylko z nią rozmawiałem. Inne osoby mnie nudziły. Taki już byłem.
Kiedy odpowiedział że lepiej będzie zaopatrzeniowiec lub jedzeniodawca, to wyszczerzyłam oczy. Ale po tej wypowiedzi wystawił język, odwzajemniłam jego zachowanie. Położyłam się, i przymknęłam oczy. Otworzyłam usta, ale potem je zamknęłam, miałam zamiar coś powiedzieć, lecz nie wiedziałam co... Wzięłam wdech.
- Co będziemy robić? - Spytałam się od razu otwierając swoje oczy.
Patrzyłam się na niego, który pił jakby był bez picia co najmniej tydzień. Powtarzam to pytanie: Co by on beze mnie zrobił? Zadałam sobie to pytanie po raz drugi.
Doszliśmy do nowego domu. Kiedy weszłam od razu zaczęłam się rozglądać. Nie ma co! Warto być aniołeczkiem, ładnie tu i przyzwoicie. Uśmiechnęłam się. Weszłam po schodach, byłam za Lightning. Lightning, znalazła swój pokój. To ja też znajdę! Zaczęłam patrzeć na drzwi, szukając karteczki z moim imieniem, i znalazłam. Jak stanęłam drzwiach to aż rozdziawiłam swoją buzię. Byłam pod wrażeniem. Taki piękny pokój. A kiedy zauważyłam łóżko, to rzuciłam się na nie. Leżałam tak i rozmyślałam, co teraz zrobić. Ale w pewnym momencie nie zauważyłam że już, zasnęłam..
Link do zewnętrznego obrazka
Odłożyłem pustą już butelkę. Zadała pytanie. Uśmiechnąłem się na nie oczywiście.
-A co liczysz na coś ostrzejszego?
Zapytałem i z góry pochyliłem się nad Sakurą. Położyłem się obok niej i przykryłem kołdrą a jej dałem koc.
Uśmiechnąłem się po czym znów ziewnąłem. Byłem śpiący. No ale skoro mam gościa to chyba spać nie będę. Nie będę spać, nie będę spać. Cały czas powtarzałem w głowie to zdanie.
Nie, nie mogę zasnąć. Mimowolnie ziewnąłem. Odwróciłem się twarzą do Sakury i przymknąłem oczy. Nie zasnę.
Link do zewnętrznego obrazka
Obudziłam się tak, jakby właśnie śnił mi się koszmar - zlana zimnym potem, z szybko bijącym sercem...
Przyszli. Jednak zstąpili, a wyczułam to chyba nie tylko ja... Rany, jacy oni są śmieszni. Przylot tutaj incognito? Mogli wziąć ze sobą jeszcze więcej osób, i niech wszyscy przybędą razem, bo przecież takiego natężenia Aniołów w jednym miejscu nie wyczuje żaden Demon... Ale chyba tylko taki, który cierpi na jakieś poważne upośledzenie na umyśle. Ale przynajmniej od razu widać, za kogo oni nas mają. Żałosne...
Poszłam do kuchni, po drodze zahaczając o pokój Araela. Śpi jeszcze, pewnie ilość Aniołów tutaj nie przeszkadza mu aż tak bardzo, jak mnie, ale w końcu z pewnością się obudzi... Wtedy o wszystkim pogadają. A na razie trzeba iść się przygotować do tej cholernej szkoły, nie przejmując się tym kompletnie, że Bóg zesłał na nas katów... W tym moją siostrę. Nigdy się nie spodziewałam, że aż tak bardzo mnie znienawidziła... To bolało. Ale nic na to nie poradzę, musiałam pójść z Araelem. Bez niego zupełnie nie radziłam sobie w Niebie. Z resztą, nawet, gdybym radziła sobie lepiej niż ktokolwiek inny, nie mogłabym go zostawić... Bo przecież fakt, że jestem teraz Upadłym, nie oznacza, że muszę być zła do szpiku kości. Lojalność pozostała. I pozostanie, bez względu na okoliczności.
Link do zewnętrznego obrazka
O n-nie! Jak mogłam się spóźnić?! Już wszyscy skoczyli... Lightning! Miała na mnie poczekać, przecież bez niej ja się tam pogubię... Uf, na szczęście wciąż tam była, gdy wylądowałam. Znów chciałam się rozpłakać, przepraszać za to, co zrobiłam i pytać, czy na pewno nie nienawidzi mnie za to co zrobiłam... Bo przecież zrobiłam to samo, co jej ukochani... Choć łzy napłynęły mi do oczu, nie mówiłam nic, po prostu grzecznie poszłam za nią...
Zachwyciłam się naszym ziemskim mieszkaniem. I podobało mi się to, że miałam pokój tak blisko Light... Kiedy jednak weszłam do środka, zaczęłam się niepokoić. Pokój był może i ciemny, jednak bardzo ładny... Ale nie o to mi chodziło. Taki duży, pusty pokój, a w nim ja, sama? Posmutniałam trochę, siadając na łóżku i rozglądając się wokół. Ciekawe, ile nocy będę musiała tu spędzić?
Ostatnio zmieniony przez Lynn (22-01-2014 o 22h21)
Obserwowałam jego każdy ruch. Odłożył butelkę, a potem spytał się. Znów go zmierzwiłam wzrokiem, ale zaśmiałam się z niego. Nachylił się nade mną a potem się koło mnie położył. Przykrył się kołdrą a mi dał koc. Okryłam się nim, Shuu był teraz tak jakby zamyślony. Odkręcił się w moją stronę i przymknął oczy.
- Masz zamiar usnąć? - Uśmiechnęłam się na to pytanie.
Teraz to ja przymknęłam oczy, ale szybko je otworzyłam. Ta energia, nic nie da zrobić. A Shuu, tak jakby miał zamiar spać, ale nie chcę. W tym momencie patrzyłam się w sufit..
Link do zewnętrznego obrazka
Otworzyłem oczy i spojrzałem na dziewczynę. Była wpatrzona w sufit. Uśmiechnąłem się lekko.
-Nie zasnę.
Powiedziałem i wróciłem do pozycji siedzącej. Przeczesałem palcami włosy.
-Masz zamiar iść do szkoły czy zostajemy u mnie?
Spytałem wiedząc, że jeśli ona chce iść to zaraz trzeba będzie wychodzić. Sam niezbyt miałem ochotę się tam pojawiać. Rzadko kiedy się tam pojawiałem, byłem tam chyba z cztery czy pięć razy. Znudziło mnie to i przestałem po prostu chodzić do szkoły. Byłem już wystarczająco wykształcony, coś przecież musiałem robić przez 1000 lat.
Znów ziewnąłem.
Kiedy odpowiedział, to raptownie odkręciłam w jego stronę. Shuu siedział i przeczesywał włosy. Też wróciłam do pozycji siedzącej i zaczęłam mu się przyglądać. A potem zadał pytanie. Ja i szkoła? Kiedy to było...?
- Zostajemy.. - Odpowiedziałam z lekkim uśmiechem.
Znów zakryłam dłońmi twarz, i zamknęłam oczy. Zaczęłam powoli, tak jakby opadać, ale szybko się ocknęłam. Chwyciłam swoją torbę i zaczęłam szukać telefonu. Znalazłam przedmiot więc go wzięłam i sprawdziłam jaka jest godzina. Odłożyłam znów torbę, i spojrzałam się na chłopaka. Uśmiechnęłam się do niego niepewnie. Taka, niezmierna cisza.. Nie lubię ciszy...
Link do zewnętrznego obrazka
Dziewczyna raptownie się zerwała i dorwała do torebki.
-To co chcesz robić?
Spytałem sam nie mając na nic pomysłu. W sumie to jedynym moim pomysłem było położenie się spać. To lubiłem- spać. Jeść też lubiłem, no i lubiłem Sakurę.
-No to masz jakiś pomysł warty uwagi?
Spytałem ponownie upewniając się czy słyszała.
Nie wiedział co mamy robić, szukałam jakiegoś zajęcia. I nie zapanowałam nad czytaniem myśli, i przeczytałam jego pomysł. Zachichotałam cichutko, uśmiechnęłam się do Shuu.
- Wybacz że Ci czytam w myślach, ale trudno nad tym zapanować. No i znam twój pomysł.. - Odparłam z uśmiechem, wzięłam wdech żeby nie śmiać się. - Możemy się przejść na dworze.. Cokolwiek byle nie spanie.. - Dodałam z mniejszym uśmiechem.
Shuu, zastanawiał się widać, po jego wyrazu twarzy. Za dobrze go znam. Przekrzywiłam głowę i czekałam na jego odpowiedź..
Link do zewnętrznego obrazka
Oburzony spojrzałem na dziewczynę. Miała tego nie robić. Po chwili dodała, że chce się przejść. O nie, byle nie światło.
-Wiesz, że nie lubię słońca.
Po chwili jednak dodałem.
-Zrobię dla ciebie wyjątek. Pójdziemy coś zjeść do Maca. Dobrze?
Powiedziałem i wstałem z łóżka. Otworzyłem biurko i wyjąłem portfel, włożyłem go do kieszeni bluzy.
Podszedłem do dziewczyny łapiąc ją za rękę powiedziałem:
-Idziemy?
Lekko się uśmiechnąłem. Tylko w jej towarzystwie tak się zachowywałem.
Uśmiechnęłam się na jego oburzoną minę. Wiem, że nie powinnam. Odpowiedziałam w myślach, ale to jest jakoś przyjemne. Lecz wolę już nie czytać, dotknęłam dłońmi swoje skronie i spróbowałam, zapanować nad tą umiejętnością. Chyba się udało.. Spojrzałam się na Shuu który powiedział że nie lubi słońca, westchnęłam ciężko i przerzuciłam oczami.
- Przydałoby się, raz wyjść.. - Odpowiedziałam z zrezygnowaniem.
Ale kiedy powiedział że zrobi wyjątek, to uniosłam jedną brew do góry. Jaki wyjątek? Zdecydował że pójdziemy do Maca, i zaczął szukać portfela. Ja w tym momencie wstałam, on podszedł i złapał mnie za rękę. I spytał się czy idziemy..
- Raczej tak.. - Odpowiedziałam z uśmiechem.
Wyszliśmy z domu i ruszyliśmy, w stronę Maca. Uśmiechnęłam się lekko.
- Zastanawia mnie jedno... Czemu się trzymamy za ręce? - Spytałam się z wyrazem miny bardzo ciekawym, nie mogłam tego rozgryźć. - Oczywiście nie przeszkadza mi to.. - Szybko dodałam żeby go nie urazić.
Szkoda że nie mogę się teleportować, razem z nim. Teraz jest w tym miejscu tyle ludzi, lepiej nie zwracać na siebie uwagi..
Może też ktoś inny by tu popisał? Bo jak na razie tylko ja i Sszyszka piszemy xd
Ostatnio zmieniony przez Eminaria (23-01-2014 o 15h52)
Link do zewnętrznego obrazka
Wyszliśmy na dwór. Strasznie dużo ludzi, zbyt dużo. Uśmiechnąłem się na to co powiedziała o trzymaniu za ręce.
-Jak co to przeszkadza to cię puszczę.
Powiedziałem i popatrzyłem na dziewczynę
-Zmuszać nie będę. I trzymam cię aby inni sobie nie pomyśleli, że jesteś wolna.
Dodałem po krótkiej chwili. Uśmiechnąłem się do niej i "zalotnie" puściłem oczko.
Jak odpowiedział to tylko pomachałam przecząco głową, że nie przeszkadza mi. Ale się uśmiechnęłam i szybko przygryzłam wargę. Rozejrzałam się, czy nigdzie nie ma aniołów, ale nic nie poczułam. Żadnej pobliskiej energii. Trzyma mnie za rękę żeby inni nie pomyśleli że jestem wolna, uśmiechnęłam się szeroko, a kątem oka spojrzałam się na niego, który puścił mi oczko.
- Urocze... - Odparłam z uśmiechem.
Myślami popłynęłam na niewidzialną (?) wyspę. Zastanawiało mnie to czy anioły, czy raczej my rozpętamy bitwę. Lightning, będzie musiała mnie wtedy zabić. Bo na pewno mnie by wybrała, z własną siostrą walczyć, pokręciłam bezsensownie głową. Po chwili moja wyspa znikła totalnie, że jej nie widziałam i stanął mi Mac przed oczami. Weszłam wraz z Shuu do środka, i zaczęłam się rozglądać za wolnym miejscem..
Link do zewnętrznego obrazka
Nasze nowe lokum znajdowało się blisko miejsca w którym wylądowaliśmy. Byłem za to bardzo wdzięczny. Na Ziemi moja druga strona oddziaływała na mnie dużo silniej. Czułem aż nazbyt wyraźnie obecność moich rodaków. Co chwilę potrząsałem głową pragnąc odrzicić to wszystko od siebie, ale nic to nie zmieniało.
Od dawna nie przebywałem na Ziemi i czułem się bezsilny.
W końcu doszliśmy do sporego, strzelistego budynku. Kiedy tylko przekroczyłem jego próg wszystkie nielrzyjemne wrażenia natychmiast odeszły. Poświęcona ziemia dawała nam schronienie, a mi dodatkowo ukojenie.
Wdrapałem się po schodach i dopadłem do swojego pokoju. Większą jego część zajmowało spore, okrągłe łóżko, całe zarzucone miękkimi poduchami. Pod oknem stała mała sofka, która idealnie nadawała się do przesiadywania i oglądania widoków. Połowę jednej ze ścian zajmowały lustrzane drzwi prowadzące do garderoby.
Szybko przejrzałem jej zawartość i zadowolony z tego co się w niej znajdowało sięgnąłem do szafki nocnej. Tak jak się spodziewałem w jej szufladzie znalazłem telefon.
Szybko wybrałem numer i przyłożyłem urządzonko do ucha.
- No hej- zacząłem rozmowę. - Tak, wróciłem do miasta. Masz dla mnie jakąś zmianę w nabliższym czasie?
Za każdym razem, kiedy przebywałem na Ziemi pracowałem jako barman w pewnej podrzędnej spelunce. Co prawda płacili okropnie, ale nie było lepszego źródła informacji. Zawsze przebywała tam masa dziwnych typów.
Otrzymawszy odpowiedź, że na dziś grafik już ustalony i zmiana dla mnie znajdzie się dopiero jutro rozłączyłem się i opadłem na łóżko.
Znowu tutaj.
Nina Wiliamson
Kiedy wszyscy byli na miejscu ruszyliśmy w stronę naszego mieszkania.Nie zwracałam prawie na nic uwagi, wyczuwałam obecność demonów. Zacisnęłam usta i gdy w końcu doszliśmy poszłam do swojego pokoju gdzie położyłam się na łóżku. Pracę miałam zamiar znaleźć jutro, dzisiaj nie miałam na to najmniejszej ochoty. Podniosłam się z łóżka i podeszłam do okna. Usiadłam na parapecie i zaczęłam wpatrywać się w przestrzeń przede mną.
-Znajdę cię-powiedziałam cicho opierając czoło o zimną szybę.
Zwlokłem się z łózka, dosłownie, nie miałem siły wstać. Wczoraj ostro zabalowałem z pewnymi demonami, nie wiem co oni pili to na pewno nie był ludzki alkohol, nawet mnie zwaliło z nóg. Poczłapałem do kuchni w której siedziała Dora, nachyliłem się nad zlewem i piłem wodę prosto z kranu. Później zahaczyłem o lodówkę i wyjąłem z niej sok pomarańczowy, usiadłem na krześle i tępo patrzyłem w przestrzeń.
- Przybyli co? Jak myślisz kogo pierwszego odeślemy do nieba?
Przeciągnąłem się i spojrzałem na zegarek, niedługo musiałem iść do pracy. Zabawne w dzień niepozorny tłumacz, w nocy upadły snujący swoje plany, zupełnie jak w kiepskim filmie. Wziąłem chleb i zajrzałem do lodówki, nie było tam nic prócz słoiczka dżemu i opakowania sera żółtego. Lepsze to niż nic, zjadłem szybko to co przygotowałem i poszedłem wziąć prysznic. Ubrałem się jak zwykle do pracy, koszula i dżinsy, zaczął dzwonić mój telefon, jak zwykle mój szef. Nawrzucałem mu, nie musiałem bać się że mnie zwolni, byłem jego najlepszym pracownikiem, w końcu jaki normalny człowiek zna doskonale tyle języków co ja. Rozsiadłem się wygodnie przy kuchennym stole i raczyłem kawą rozpuszczalną, patrzyłem w okno i myślałem jak by wykurzyć stąd te latające anielskie pijawki.
Link do zewnętrznego obrazka\
Kiedy byliśmy w środku pociągnąłem towarzyszkę do oddalonego od okna pustego stolika. Było to chyba najciemniejsze miejsce w tym lokalu.
-Ten jest dobry. Co bierzesz?
Powiedziałem puszczając rękę dziewczyny i siadając przy dwuosobowym stoliku. Dzisiaj było tu dużo ludzi. Za dużo.
-Idę zamówić coś do jedzenia. Co ci wziąć?
Zapytałem i podniosłem się.
Link do zewnętrznego obrazka
Leżałem na łóżku, ale myśli galopujące mi po głowie nijak nie pozwalały się odprężyć. Zrezygnowany podniosłem się z miejsca i podczłapałem znowu do garderoby. Zacząłem powoli przegrzebywać ciuchy. W końcu wyciągnąłem jakieś wąskie jeansy i czarny T-shirt. Czyste ciuchy przerzuciłem sobie przez ramię i poczłapałem do łazienki.
Gorąca woda rozluźniła moje mięśnie i przyniosła choć kilka minut błogiego ukojenia. W końcu jednak niechętnie zakręciłem wodę i otarłem się ręcznikiem. Ubrałem się i wyszedłem na korytarz.
Zobaczyłem lekko uchylone drzwi od jednego z pokojów. Wsunąłem się do niego bezszelestnie i zobaczyłem siedzącą na oknie Ninę.
- Hej, masz chwilę?- zapytałem.
Nina Wiliamson
Mój błogi spokój zakłócił Dante, przytaknęłam delikatnie i zeskoczyłam z parapetu na biurko by po chwili po nic zejść na podłogę.
-O co chodzi?-zapytałam spokojnie bez żadnych emocji. Nie widziałam zbyt wielkiego powodu by zakłócał mi spokój w moich fioletowym azylu, z obrazkami króliczka i myszki Mini. Przekrzywiłam delikatnie głowę w bok wpatrując się w wysokiego mężczyznę stojącego przede mną.
Link do zewnętrznego obrazka
Przyglądałem się jak dziewczyna z gracją zeskakuje na podłogę. Jej pytanie zbiło mnie trochę z tropu. Zdenerwowany potargałem sobie włosy, jak robiłem zawsze, gdy niezbyt wiedziałem co zrobić czy powiedzieć.
- Ja emmm... No...- próbowałem sklecić jakieś w miarę sensowne zdanie - Pomyślałem, że może chciałabyś pogadać, albo gdzieś wyjść. Niezbyt mam ochotę siedzieć sam- wyznałem szczerze.
- Ale jeśli ci przeszkadzam, to już mnie nie ma- mruknąłem i odróciłem się w stronę wyjścia.
Ostatnio zmieniony przez Shillo (23-01-2014 o 17h36)
Nina Wiliamson
Dante był trochę zmieszany, czułam to wyraźnie. Uśmiechnęłam się delikatnie i podeszłam do niego kładąc dłoń na jego ramieniu.
-No dobrze, ale nie za długo-powiedziałam dalej delikatnie się uśmiechając. Minęłam go i zeszłam po schodach czekając aż i on zejdzie i razem pójdziemy w ciemność. Między ludzi myślących że jesteśmy jak oni, w chłodne podmuchy wiatru, młode zakochane pary, i stare kochające się małżeństwa. To co lubię.
Link do zewnętrznego obrazka
Dziewczyna wydawała mi się trochę dziwna. Taka jakby oderwana od rzeczywistości. Była zupełnym przeciwieństwem twardo stąpającego po ziemi mnie.
Kiedy podeszła do mnie poczułem się dość niezręcznie, ale szybko odepchnąłem to wrażenie. Zbiegłem za nią po schodach, po drodze łapiąc jeszcze z wieszaka skórzaną kurtkę. Za to kochałem to miejsce. Choćby nie wracało się do niego przez lata, ono ciągle wyglądało tak, jakby wyszło się z niego przed chwilą.
Wyszliśmy na zewnątrz, a ja rozejrzałem się dokładnie. Tak z nawyku.
- Wolisz jakiś park, kawiarnię, klub?- zapytałem dziewczynę.
Link do zewnętrznego obrazka
W końcu nie kogłam wytrzymać od myślenia że jestem sama jak palec w pokoju z łóżkiem dla dwóch osób. Wyszłam z pokoju gdzie ujrzałam Dante'go i Ninę. Mimowolnie się uśmiechnęłam. Podeszłam do tej dwójki.
- Hejo! Gdzie idziecie? - powiedziałam z uśmiechem na twarzy. Przydałoby się pozwiedzać miasto chociaż ja tutaj byłam z dziesiątki razy. Kocham podróżować po ziemi po prostu kocham. To mnie tak odpręża w dodatku to tutaj zapałałam miłością do tańca. Znam dużo tancerzy ulicznych a także profesjonalnych. Najbardziej mi się marzy pójście do jakiegoś klubu na imprezę. Mogę sobie pomarzyć...
Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (23-01-2014 o 18h09)
Nina Wiliamson
Kiedy wyszliśmy na dwór przywitało mnie chłodne powietrze okalające ma twarz i rozwiewające moje włosy. Spojrzałam na mężczyznę i złapałam go za rękę chcąc pociągnąć w stronę parku. Ale przyszła Lighting którą złapałam również za rękę i pociągnęłam ich oboje w stronę parku. To tam miałam ochotę spędzić trochę czasu. Mijaliśmy ludzi czasami jakiś lekko popychając, ale czując wiatr we włosach i tyle szczerej miłości na około nie mogło być inaczej. W końcu się udało, wbiegliśmy do parku przekraczając bramę wschodnią. Puściłam ich ręce i powoli podbiegłam do jednej z huśtawek. Szybko na niej stanęłam i zaczęłam się dość mocno huśtać a moje włosy rozwiewał wiatr, który również szamotał moim ubraniem.
Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (23-01-2014 o 18h11)
Link do zewnętrznego obrazka
Przy wyjściu zaczepiła nas Lightning.
- Do kawiarni, klubu, parku... Nie wiem - odpowiedziałem dziewczynie.
Za to Nina doskonale wiedziała. Jedną ręką złapała mnie, drugą Lightning i ruszyła biegiem w stronę parku. Proponowałem spacer, a w zamian dostałem bieg i to w całkiem niezłym tępie.
"Zapamiętać na przyszłość: nigdy nie dawać dziewczynom wyboru" powiedziałem do siebie w myślach i opadłem na ławkę. Nina za to od razu wskoczyła na huśtawkę i zaczęła bujać się na niej jak mała dziewczynka.
Patrzyłem na nią z niekłamanym zdziwieniem. Ciężko mi było zrozumieć jej radość i zapał. Uśmiechnąłem się pod nosem.
