Jest to opowiadanie o sanatorium neuropsychiatrycznym, wiec jeśli tego typu nie lubisz to z góry proszę o wyjście.
Pewnie zapomniałam o mnóstwie wiadomości, więc dopytujcie, a będzie Wam dane, a ja odpowiedzi będę tu z pewnością również umieszczać.

Link do zewnętrznego obrazka
<Szkic nie został wykonany dokładnie, a podczas tworzenia zdecydowanie byłam skupiona na czym innym. >,<
A że lubię pisać w około obrazków to wyszło, co wyszło.>

Link do zewnętrznego obrazka

Oddział
Gdzieś, jeden kot wie gdzie, a że nie mamy zdrowych umysłów, to pewnie w innym wymiarze(odzywa się mój chory humor), w środku lasu znajduje się ten przewspaniały kurort dla naszych umysłów. Pomyślcie sobie: jesteście w zamku, cisza, spokój, obok macie boisko do gier, palarnie, ludzi, którzy Was rozumieją i miliony zmutowanych genetycznie komarów (wiecie, ta odmiana uodporniona na spraye, czy kremy), czego więcej chcieć? Oczywiście możemy używać telefonów, a laptopów w wyznaczonym czasie. Dodatkowo pomyślcie, że spędzicie tu najpewniej parę miesięcy, chyba że się wypiszecie. Do Waszych usług jest wykwalifikowany personel, w tym kilkanaście pielęgniarek, pielęgniarz, wychowawcy odpowiedzialni za nasze zajęcia i wyjazdy (a w roku szkolnym i szkołę) oraz lekarze. No naprawdę, powiedziałabym, że to raj. A i raz na jakiś czas można sobie opuścić jakąś terapie...
W każdym razie najważniejsze, że jesteśmy tu po to, by się leczyć.
Co tydzień wybierany jest nowy samorząd, zawsze pilnujący sprawiedliwości. To znaczy, że sprawdza porządki w naszych pokojach, na dyżurach (nie ważne, że są sprzątaczki, musimy mieć obowiązki...), ciszę nocną oraz jest odpowiedzialny za inne obowiązki, które im wyznaczy personel, jak gonganie na zajęcia i posiłki, czy oprowadzanie nowych osób. W każdym razie ich dyżurem jest bycie samorządem, a pozostałych takie miejsca jak korytarze, jadalnia, salon, palarnia... No, co się da.

Regulamin
Żeby Was nie zanudzać - znacie regulamin forum, więc się stosujcie, a poza tym:
~ KP w ciągu 24h.
~ Wszelkie wyjazdy zgłaszamy.
~ Jak chcecie odejść to po prostu wypiszcie z oddziału swoją postać i niech wróci do domu.
~ Tak, Wasze postacie mogą się ciąć.
~ Byłoby miło widzieć jeden post dziennie od każdego z Was.

Nerwice

Nie przesadzajmy zbytnio z nimi. Chodzi głównie o fobie, stany lękowe, nerwice społeczną, nerwice natręctw, schizofrenie, zaburzenia emocji, PTSD, zaburzenia dysocjacyjne, konwersyjne, osobowość mnogą, zaburzenia somatyzacyjne, amnezje, itp.

Terapie
Terapia indywidualna odbywa się dwa razy w tygodniu, po 50 minut. Odbywamy ją z naszym terapeutą. W pierwszym tygodniu pobytu nie ma terapii.
Terapia Grupowa odbywa się również dwa razy w tygodniu po półtorej godziny. Oddział jest do tego podzielony na dwie grupy. Jeden ma terapie w świetlicy, a drugi w PT na wieży.
Terapia rodzinna. Raz na miesiąc, z innym terapeutą niż mamy indywidualne, nie jest ona obowiązkowa i nie wszyscy ją mają.
Na oddziale znajduję się sześciu terapeutów, w tym jeden z nich jest tylko do najcięższych przypadków.
Każdy na PW zostanie poinformowany o godzinach terapii, jak i o tym kim jest terapeuta. W razie zagubienia takowych informacji można się zgłosić znów do mnie.

Plan Zajęć

Do Terapii Grupowej podzielę Was później!
Cisza nocna o dwudziestej trzeciej, nie uwzględniam (z lenistwa) jej na planie.

Poniedziałek:
8.00 - Pobudka
8.05 - Gimnastyka
8.20 - Poranna społeczność (odczytanie ocen itd.)
8.30 - Śniadanie
9.30 - Sprawdzanie porządków
11.30-13.00 - Terapia Grupowa
13.10 - Obiad
19.00 - Kolacja

Wtorek:
8.00 - Pobudka
8.05 - Gimnastyka
8.20 - Poranna społeczność (odczytanie ocen itd.)
8.30 - Śniadanie
9.30 - Sprawdzanie porządków
13.10 - Obiad
14.00-15.00 - Duża społeczność
16.00-17.30 - Zajęcia integracyjna/wychowawcze
19.00 - Kolacja

Środa:
8.00 - Pobudka
8.05 - Gimnastyka
8.20 - Poranna społeczność (odczytanie ocen itd.)
8.30 - Śniadanie
9.30 - Sprawdzanie porządków
11.00-12.30 - Terapia grupowa
13.00 - Przygotowania do dnia samorządu
13.10 - Obiad
14.00 - Dzień samorządu
19.00 - Kolacja

Czwartek:
8.00 - Pobudka
8.05 - Gimnastyka
8.20 - Poranna społeczność (odczytanie ocen itd.)
8.30 - Śniadanie
9.30 - Sprawdzanie porządków
13.10 - Obiad
14.00-15.00 - Duża społeczność (przekazanie samorządu)
16.00-17.30 - Zajęcia integracyjna/wychowawcze
19.00 - Kolacja

Piątek:
8.00 - Pobudka
8.05 - Gimnastyka
8.20 - Poranna społeczność (odczytanie ocen itd.)
8.30 - Śniadanie
9.30 - Sprawdzanie porządków
13.10 - Obiad
14.00 - Zajęcia/Wycieczka
19.00 - Kolacja


Zameczek

Link do zewnętrznego obrazka

Tak wygląda rozmieszczenie pomieszczeń w budynku (piwnica-parter-piętro-wieże).
A i metraż 30m x 18m (540 m2)
Na szaro - schody
Przerywana linia - oddzielne pomieszczenie, ale nie ma drzwi
A - Kuchnia, z której możemy korzystać do woli i kiedy chcemy. Mamy mikrofalówkę, piekarnik, pieczywo i przyprawy do naszej dyspozycji. Nawet gdzieś chyba stoją gofrownice... A o resztę rzeczy dbamy sami, bo poza głównymi posiłkami personel nie jest zobowiązywany do dokarmiania nas.
B - Szatnia personelu, gdzie trzymane są ich rzeczy, oraz jest tam przejście do składziku. Pomieszczenie jest zamknięte na klucz.
C - Przejście z jadalni na zewnątrz.
D - Prysznic.
E - Dyżurka pielęgniarek, gdzie możemy zgłosić się po leki, czy jak chcemy pogadać, albo po tym, jak się potniemy.
F - Pokój wychowawców, do którego dostęp mamy tylko podczas rozmów z nimi i gdy chcemy pożyczyć jakąś książkę.
G - Pomieszczenie na rzeczy pacjentów, m.in. znajduje się tam lodówka.
I i H - Gabinet Lekarski, gdzie zgłaszamy się zwarci i gotowi na terapię, czy rozmowę z lekarzem. Przejcie przez J.
J - Szatnia. Zastosowanie chyba oczywiste?
K - Przedsionki do pokoi, można tam trzymać też część rzeczy.
PT - Pokoje Terapeutyczne, gdzie odbywają się terapie indywidualne i rodzinne, trzy są na piętrze, a jeden na mniejszej wieżyczce.
NARNIA - Wieża, do której wejście prowadzi przez zamkniętą szafę w pokoju Szóstym.
Numerki - Of course, pokoje.
Ps. Wejście główne jest w holu, zapomniałam o nim na planie... No i niezbyt dobry ze mnie architekt.

Pokoje/Postacie

Pokoje nie są koedukacyjne! Prosiłabym, żeby chociaż dwa pokoje zajęli chłopcy.

Pokój Pierwszy:
~majkel325 - Elizabeth Sheel~
~Syndariela - Crystal Charms~
~@ - ~

Pokój Drugi:
~@ - ~
~@ - ~
~@ - ~

Pokój Trzeci:
~Olga31082000 - ~
~@ - ~

Pokój Czwarty:
~@ - ~
~@ - ~
~@ - ~
~@ - ~

Pokój Szósty:
~@ - ~
~@ - ~
~@ - ~

Pokój Siódmy:
~Nieve - Effie Rivera~
~@Zorma - Haruka Morishima~
~Dream - Rena Hyodo~
~Eminaria - Meridith Sulez~

Pokój Ósmy:
~@Tsunshun - Gin Souji~
~Kisshu - Kisa Ichikawa~
~@ - ~


Karty Postaci
Imię, Nazwisko, Wiek (15-19, bo to ośrodek młodzieżowy, o czym pewnie klasycznie zapomniałam wspomnieć), Zaburzenia, Pokój, Zalety/Wady, Leki i co tam się Wam tak właściwie chce...

Dziękuję~!

Pytania i odpowiedzi

Brak...

Ostatnio zmieniony przez Nieve (25-08-2013 o 21h51)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Zamawiam pana =3

zamawiam panią c:

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

Zamawiam pana :3

A tak wgl to świetnie opracowane szczegóły ^.^ podoba mi się :D

________

KARTA POSTACI

Link do zewnętrznego obrazka

Imię: Kisa
Nazwisko: Ichikawa
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 15
Zaburzenia: Antropofobia (lęk przed ludźmi), rozdwojenie jaźni oraz problemy w odżywianiu
Grupa krwi: 0Rh+
Wzrost: 160 cm
Waga: 47 kg
Data narodzin: 15 październik
Miejsce narodzin: Yokohama, Japonia
Orientacja: Nieznana
Status Społeczny: Wolny
Pokój: 8
Zalety/Wady:

ZALETY
-spokojny;
-uprzejmy;
-cichy;

WADY
-często się rumieni;
-strachliwy;
-łatwowierny;
-pesymista;
-brak wiary w siebie (nieśmiały);

Link do zewnętrznego obrazka

Inne:
-Jego druga "strona" (w końcu rozdwojenie jaźni, nie?) pojawia się tylko przy bezpośrednim kontakcie ze zwierzęciem (dostaje wtedy atak paniki oraz ma myśli samobójcze);
-Jego fobia narodziła się przez prześladowanie w gimnazjum;
-Twierdzi, że jest aseksualny (co przeczą jego rumieńce na twarzy, gdy spotyka różne osoby);
-Najlepiej sie czuje w ciasnych pomieszczeniach;
-Nie lubi słońca;
-Należał do rodziny patologicznej;
-Uważa, że jeżeli będzie się uśmiechał spadnie ryzyko bycia zabitym przez innego człowieka (wyczytał to kiedyś w książce);
-Jego hobby to szkicowanie (terapełci zauważyli, że najczęściej rysuje wysokiego bruneta, jednak niedowiedzieli się od Kisy kim on jest);
-Jest uczulony na kiwi;
-Nie lubi słodkiego;
-Jest uzależniony od środków uspokajającyh;
-Przez sen często powtarza "Kenta";
-Sąd zdecydował, by Kisa odbył terapie w zamku, po tym jak został brutalnie pobity przez kolegów z klasy. Gdy przebudził się w szpitalu nie pamiętał wielu informacji  m.in. "Ile ma lat", "Gdzie mieszka", "Jak nazywał się pierwszy człowiek na księżycu" itp. oraz miał problemy z mową;
-Blisko mu do anorekcji;
-Boi się krwi;

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Kisshu (22-08-2013 o 13h21)

Imię: Elizabteh

Ksywki: Lisa. Liz

Nazwisko: Sheel

Wiek:17

Zaburzenia: Stany lękowe, depresja

Leki: na uspokojenie.

Pokój: 1

Wygląd:
Ma długie kręcone włosy jak widac na obrazku. Tylko że są one jasno brązowe. Ma zielone oczy i jasną karnacje.


Zalety:
-spokojna(czasami)
-miła
-Optymistka
Wady:
-Brak wiary w siebię i swoje możliwości.
-Szybkie napady lękowe.

Ciekawostki:
-Uznaje że ma swój własny świat i widzi dziwne stworzenia.
-Jej "choroba" narodziła jej w podstawówce a rozwineła się w gimnazjum.
- Ma 3 braci i 2 siostry
-Interesuję się rysunkiem,fotografią i muzyką.

---

Kisshu dziękuję za uznanie, choć ja i tak uważam, że to jest mocno niedopracowane xD
@ChicaDe w takim razie, czy mogłabyś usunąć tego posta i wrócić, gdy już będziesz miała wene i pomysł? O ile będziesz chciała. Wrota tego Zamku zawsze swoją otworem.

Dopiszę Was do postaci jutro, jak będę miała dostęp do komputera, więc proszę się tym nie przejmować. Tak samo dopiero wtedy będę moga odpisać na wiadomości prywatne, o ile mielibyście do mnie jakieś pytania./Nieve


Link do zewnętrznego obrazka

Witaj, Śmiertelniku, co zechciałeś zajrzeć do mojego pamiętnika. Nazywam się Effie Chippie Rivera, najmłodsze dziecko w swej rodzinie. Mam siedemnaście lat, choć powoli, bardzo powoli, zbliża się moja osiemnastka. Nic wielkiego, naprawdę, nawet pewnie nie będę jej świętować. Aktualnie zresztą jestem w ośrodku neuropsychiatrycznym, więc nawet, gdybym chciała, nie mogłabym ćpać, czy spożywać w ten dzień alkoholu. Czemu tu jestem? Cierpię na kilka ciekawych przypadłości - osobowość asteniczną, osobowość chwiejną emocjonalnie typu borderline, dystymie, nerwice społeczną i skoliofobie. Z góry wyklucza to moje życie seksualne, bo zwyczajnie nie interesuje się nikim. No i dodatkowo mam dość poważną niedowagę, również spowodowaną wyżej wymienionymi przypadłościami.
Nie przeszkadza mi to jednak... O ile to w ogóle może w jakikolwiek sposób człowiekowi nie przeszkadzać. W każdym razie dziennie przyjmuję dość dużo leków.

Rano:
  - Lorazepan - dawka : 1 mg
  - Moklobemid - dawka : 300 mg po jedzeniu
  - Sulpiryd - dawka : 100 mg
 
Wieczorem
  - Diazepan - dawka : 5 mg
  - Sulpiryd - dawka : 100 mg


Podobno jestem naprawdę miłą, pozytywną osóbką... O ile dam radę się przed kimkolwiek otworzyć, nie uciekając do swojego świata. A poza tym jestem makiaweliczką, no prawie, bo nie manipuluję nikim. Ale moje ciało i tak jest jak skorupa bez duszy, wykonuje podstawowe czynności, ale nie czerpie z tego żadnej korzyści.

Mam około metra siedemdziesięciu wzrostu, a ważę nie więcej niż czterdzieści jeden kilo. Wręcz można liczyć moje żebra. Blada cera, podkrążone oczy, co z prawie czerwonymi tęczówkami nadaje mi upiornego wyglądu. A długie, brązowe włosy są zawsze poczochrane, bo nie mam nawet ochoty by je czesać, czy spiąć. Nie mam zaś konkretnego stylu ubierania.... Za duże bluzki i jakieś legginsy, czy rurki zakładam najczęściej.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Nieve (21-08-2013 o 23h21)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Co do już ostatnich spraw organizacyjnych. Jest nas mało, więc będziemy w jednej grupie terapeutycznej, a jeśli w mięzy czasie ktoś dojdzie to będę myśleć o tym. Dalej - terapie indywidualne. Spróbuję znalaźć moje notatki, ale nie wiem, w którym są pudle, a na wieczór Wam to na PW powysyłać. Co do samorządu - skoro nikt się nie zgłosił na razie będzie w nim tylko moja postać, nadal przyjmuję kandydatury do pomocy mi w tym, jak i te do następnych.
I ludzie, kończyć mi karty! Dziękuję i już piszę początek.
A, i jakby co, jest w opowiadaniu niedziela, któregoś tam tygodnia wakacji, co możecie sobie sami ustalić, więc uznajmy, że postacie tych, co powyjeżdżali są na przepustkach.
a teraz, pa, idę dalej spać, bom zmęczona po obiedzie w postaci kebabu.
Effie Rivera

Obudzić się w niedziele wcale nie było proste. Ja nawet po tak długim czasie, jaki tu byłam nie przyzwyczaiłam się do krótszych godzi snu w tygodniu i zwykle w weekendy odsypiałam, więc gdy zadzwonił mój telefon wybudzając mnie, miałam ochotę kogś przeklnąć. Tak, czy siak nie odebrałam, a jedynie na oślep albo się rozłączyłam, albo to cholerstwo wyciszyłam. Nie wiem. Zakopałam się jeszcze pod kołdrę, czekając aż najpierw wstanę moje współlokatorki, co mi oznajmi, że mogę już zejść na dół i zacząć ich wszystkich zwoływać na śniadanie. A raczej tych, którzy będą chcieli zjeść coś z naszego wspaniałego jedzenia z kateringu, zamiast uszczuplić własne zapasy.
Spojrzałam przymrużonymi oczami na ekran komórki chcąć sprawdzić, kto o tak barbarzyńskiej porze do mnie dzwonił. Rodzice... Jakby nie wiedzieli, o której ja wstaje. A przecież mieli dużo praktyki w domu z próbami wyciągnięcia mnie do szkoły. Przynajmniej dobrze,  że teraz są wakacje, bo zdecydowanie nie śpieszy mi się, by jeszcze bardziej skrócić godziny mego snu.
Westnęłam, wychylając głowę z pod kołdry i wyciągając rękę, by móc włączyć czajnik. Jak dobrze, że mogliśmy mieć je w pokojach, a nie latać ciągle do kuchni, czy salonu.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Effie Rivera

Podniosłam głowę, słysząc jakieś krzątanie się. Westchnęłam. Mogłam się domyśleć, że nie tylko mnie obudzi ten telefon.
- Wybacz, że cię obudziłam. - mruknęłam do Reny, uśmiechając się nikle.
Wygrzebałam się całkiem spod kołdry i poprawiłam pościel na łóżku. Gdy woda się zagotowała, zalałam herbatę rumiankową, moją ulubioną i szybko się ubrałam. Dobra, czas już oficjalnie ich obudzić. Może ktoś zejdzie do kuchni, by coś zjeść jednak.
Zeszłam do salonu i zaczęłam gongać. W tej ciszy to i tak było to nad wyraz głośne, ale wiedziałam, że w ósemce nie zawsze słyszeli, więc dla pewności jeszcze do nich zaszłam.
Zapukałam do drzwi, czekając na pozwolenie, by wejść.


A! Przypominam, że lodówka na rzeczy pacjentów była w tym pomieszczeniu przy salonie... Nie pamiętam dokładnie :-: i nie mam weny, i piszę lekko na siłę xd

---

Link do zewnętrznego obrazka

Elizabeth wygramoliła powoli się z łóżka. Poszła wziąć prysznic. Po umyciu się i uczesaniu. Postanowiła się ubrać w czarne leginsy i duży T-shirt z znakiem super-mena. Usiadła na łóżku. Rozmyślała o dzisiejszym dniu. Po długim namyślaniu zgłodniała. Poszła do kuchni coś zjeść.  Zrobiła sobię herbate i kanapkę. Usiadła przy stole i powoli jadła swój posiłek.

---

Kisa Ichikawa

Przez całą noc nie mogłem zasnąć. Męczyła mnie świadomość, że w tym pokoju jest ktoś oprócz mnie. Bałem się zamknąć oczy. Jednak, gdy teraz promienie słońca świecą mi w twarz uświadomiłem sobie, że zasnąłem.
Spojrzałem na Gina, który sporzywał jakieś jedzenie. W duchu dziękowałem sobie, że nie zauważył że się obudziłem. Bałem się go. W sumie boję się każdego człowieka.
Zamknąłem oczy i udawałem że śpię.
Nagle ktoś zapukał do rzwi.
Wzdrygnąłem się. Błagam, żeby tylko mi się to zdawało! Przyzwyczaiłem się trochę do ludzi, jednak i tak nie chciałem z nimi przebywać. Było to zbyt stresujące i... straszne.
Schowałem się pod kołdrę i powiedziałem cicho:
- Pro-proszę wejść...

Effie Rivera

Miałam już pukać po raz drugi, ale jednak doczekałam się w końcu cichego "proszę". Weszłam do środka, jednak nie zamykałam za sobą drzwi. Przecież i tak tylko na chwilę przyszłam. Gin coś jadł, co dla mnie nie wyglądało smacznie, a Kisa schował się pod kołdrą. W sumie na początku też się tak zachowywałam, a teraz, po piątym miesiącu było ze mną lepiej. Uśmiechnęłam się do nich łagodnie.
- Nie byłam pewna, czy słyszeliście gong, więc przyszłam powiedzieć, że śniadanie już jest. - powiedziałam spokojnie. Obowiązki samorządu... Tylko dlaczego teraz jestem z tym sama? Dobra, nie jest źle na razie. To środa będzie najgorsza. Wzdrygnęłam się na samą myśl o tym. Tak, zorganizować będzie trzeba jakieś rozrywkę i jedzenie... A i tak wcześniej się przejdę pytając każdego, co by chciał. -k Zejdziecie? - zapytałam niepewnie. Naprawdę mało osób schodzi na śniadanie, a w weekendy to, to już całkiem pustki są.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kisa Ichikawa

Do pokoju weszła Effie. Ścisnąłem mocniej kołdrę.
Uch... Naprawdę nie chcę iść do jadalni. Napewno jest tam mnóstwo ludzi.
Ale przecież jestem tu by przezwyciężyć swój strach!
Biłem się z myślami przez chwilę, po czym zrzuciłem z siebie koc i wstałem z łóżka.
-No to m-może ja pójdę... -powiedziałem cicho rumieniąc się.
Na pewno będę tego żałować, ale nie chcę żyć ciągle w strachu.
Pozatym będzie dobrze póki będę się trzymać z dala od ludzi.
Usiądę sobie gdzieś z boku i spokojnie zjem śniadanie.

Effie Rivera

Zaklasłam w ręce zadowolona, słysząc jego odpowiedź. Świetnie! Przynajmniej nie będzie, że znów prawie nikt nie zszedł. A ja muszę, bo pilnują mojej diety. W sumie to miałam problemy z tym na początku, ale i tak nadal dają mi tylko niskokaloryczną. Najgorsza z najgorszych, nie ma co. Ale przynajmniej mam więcej warzyw, które tak lubię.
- Wolisz iść sam, czy mam cię przypilnować? - zapytałam zadowolona. Wiedziałam, że się boi i pewnie będzie sam chciał, ale i tak musiałam zapytać dla pewności. Cóż, niektórzy potrzebują pomocy innych by przełamać strach. Ja dopiero po póltorej miesiąca zaczęłam wymieniać z ludźmi powitania, a potem to było już praktycznie z górki. Choć są załamanie, gdy cofasz się w postępach i to jest najgorsze.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Kisa Ichikawa

-Em... Sam zejdę... Dziękuję za propozycję. -powiedziałem zawstydzony. "Pamiętaj o uśmiechu" przypomniało mi się.
Zakrzywiłem lekko usta po czym zabrałem ciuchy, które sobie przygotowałem i wszedłem do łazienki by się przebrać.
Był to zwykły czarny t-shirt i dżinsy. Gdy wyszedłem z toalety ruszyłem w kierunku jadalni.
W duchu modliłem się by nie było tłumu.