Dominik Pawłowski

Uśmiechnąłem się delikatnie, przymykając oczy, gdy mówiła o kotach. Aż mi się przypomniało jak, będąc dzieckiem, ganiałem po podwórku jednego dachowca, chcąc go pogłaskać. Nigdy mi się to nie udało. Jednak zawsze wtedy mama mi mówiła, żebym się nie smucił i że sama niedługo kupi mi kota. W prawdzie nigdy nie doczekałem się obiecanego zwierzaka, ale myśl o nim poprawiała mi humor.
Gdy Julka spytała o rodzeństwo, pokręciłem przecząco głową.
- Nie, jestem jedynakiem. -oparłem krótko, nie widząc powodu, aby się o tym rozgadywać. Bo niby co jeszcze miałbym powiedzieć?
- Wiesz, czy nie ma gdzieś w pobliżu budki z lodami? -spytałem z szerokim uśmiechem. Może zmarnowałem trochę pytanie, a cienie drzew dawały trochę wytchnienia od słońca, to jednak miło by było schłodzić się też wewnętrznie, że tak to ujmę.

---

    Julka Kozłowska

Jedynak? Hah, no to witaj w klubie Dominiku. Zaraz też zadał pytanie, jednak troszkę zdziwiła mnie jego treść. Budka z lodami? Fuck, nie wzięłam kasy, mogłam przecież to przewidzieć! No fajnie, fajnie. Zapraszam chłopaka na spacer i nie biorę kasy w razie czego. Fajnie, fajnie Julka, fajnie fajnie.
~Tak, jest jedna dość blisko. Prowadzi ją taki starszy miły pan.
Dłonią pokazałam ścieżkę przed nami, budka była zaraz koło stawu. Nie powiem: idealne miejsce na budkę z lodami. W dodatku nad tym stawem jest tak ślicznie!
~A tak właściwie to będziesz chodził do jedynki za parkiem czy do szkoły w mieście?
Nie wiem czy wspominałam ale za parkiem jest moja szkoła. Właściwie to jest to kolejna świetna lokacja: blisko i szybko.

Trochu bez sensu ale jest C:

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Dominik Pawłowski

Powiodłem wzrokiem wzdłuż ścieżki, którą wskazała dłonią. Dostrzegając zarysy budki koło stawy, uśmiechnąłem się szerzej. Dobrze, że w tym pośpiechu nie zapomniałem zgarnąć parę drobniaków, bo głupio by wyszło - pytam, czy można w okolicy kupić lody, nie mając kasy na nie. Szedłem więc wraz z Julką wskazaną drogą, słuchając jej pytania.
- Wraz z przeprowadzeniem się, przepisałem się do jedynki. Muszę tylko w tym tygodniu donieść jeszcze parę papierów ze starej szkoły. -powiedziałem, ukosem patrząc na nią.- Zgaduję, że ty się uczysz w jedynce? -spytałem, choć była to dla mnie zwykła formalność, zaś odpowiedź dziewczyny zwyczajnym potwierdzeniem moich słów. Gdy doszliśmy do budki, przywitałem się ze sprzedawcą, aby spojrzeć na smaki, jakie oferował.
- Co bierzesz? -spytałem się Julki, kierując na nią wzrok.

---

    Julka Kozłowska

Na pytanie o jedynkę przytaknęłam głową.
~To chyba oczywiste.
Szkoła w mieście nie byłaby opłacalna, a tak mam dosłownie za płotem szkołę. Zaraz też byliśmy przy budce, jak zawsze stał tam ten starszy pan, który uśmiechał się do nas znacząco.
~Poproszę gałkę truskawkowych.
Powiedziałam i uśmiechnęłam się delikatnie. Gdy sprzedawca nałożył lody dla mnie i dla Dominika chłopak zapłacił za nas dwoje.
~Oddam ci przy następnej okazji...Albo odwdzięczę się tym samym.
Rzekłam do Dominika dopiero gdy odeszliśmy od budki.
Kiwnęłam głową w stronę stawu. Weszliśmy na pomost, który zatrząsnął się pod nami. No ale tyle razy po nim skakałam, że nie ma możliwości aby ta konstrukcja nie wytrzymała naszego ciężaru.
Usiadłam na pomoście i uśmiechnęłam się do chłopka.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Dominik Pawłowski

Sam poprosiłem sprzedawcę o gałkę pistacjowych lodów, a widząc, że dziewczyna nie ma najwyraźniej przy sobie kasy, zapłaciłem za nas oboje.
- Nie trzeba.. -powiedziałem na jej słowa, gdy ruszyliśmy dalej- Powiedzmy, że to moje podziękowanie za pokazanie okolicy. -dodałem z uśmiechem. Gdy weszliśmy na pomost, powiodłem wzrokiem po linii brzegu stawu. Uśmiechnąłem się pod nosem, kierując spojrzenie ku Julce i usiadłem obok niej, na rozgrzanych deskach, wywieszając nogi. Było tu na prawdę przyjemnie - w mojej starej okolicy nie było takich miejsc, a szkoda.
- Chyba twoja kolej na pytanie. -odparłem z uśmiechem, liżąc loda i patrząc na taflę wody przed sobą.

---

    Julka Kozłowska

Ah no tak moja kolej. Hmmm co by tutaj zapytać.
~A tak właściwie to podoba ci się tutaj?
No właśnie. Bo nawet jakbym w opisała to miejsce jak najlepiej to wcale nie musi się mu podobać. W końcu kto lubi przeprowadzki? Z tego co wiem chyba nie wiele osób. No bo nikt cie nie zna, ty nikogo, nowe miejsce, nowa szkoła. Ugh, wszystko nowe. Ja bym raczej nie chciała się stąd przeprowadzić. W końcu nawet najgorsza dziura ma swoje zalety. Chociaż to miejsce samo w sobie nie było taką dziurą. W końcu przedmieścia Warszawy, a ona wcale malutka nie jest.
Ciekawiło mnie też dlaczego się tutaj wprowadził, no ale to będzie już następne pytanie.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Dominik Pawłowski

Uśmiechnąłem się sam do siebie, słysząc jej pytanie. Czy mi się tu podoba? Mógłbym wymienić wiele powodów, dlaczego tu jest lepiej niż w mojej wcześniejszej okolicy, jednak wątpię, aby chciała słuchać mojego wywodu. Poza tym wolałbym niektórych z nich nie zdradzać niedawno poznanej osobie..
- Bardzo. -odpowiedziałam zatem krótko, posyłając jej uśmiech.- Naprawdę się cieszę z przeprowadzki tutaj. -dopełniłem jeszcze swoją wypowiedź o to jedno zdanie, bo czułem, że Julkę mogła zawieść tak krótka odpowiedź. W każdym razie teraz moja kolej na zadanie pytania..
- Masz jakieś plany na przyszłość? To znaczy, czy wiesz co chcesz robić po ukończeniu liceum.. -sypałem, od razu doprecyzowując swoją myśl.

---

Wybacz, że tak długo nie odpisywałam ;__; Następnym razem goń mnie na priv

    Julka Kozłowska

To dobrze, że mu się tu podoba. Dostałam następne pytanie. Tyle, że ja tak naprawdę nigdy nie zastanawiałam się nad przyszłością. Wiem, że to śmieszne bo już trochę późno i trzeba by było coś myśleć, ale ja nie. Niektórzy już w gimnazjum mieli plany, ale nie ja. Nie wiem dlaczego.
~Właściwie to sama nie wiem. A ty masz już jakieś plany?
Zawsze mogę awaryjnie próbować dalej z aktorstwem. Lubię to, ale nie wiem czy to dobry sposób na przyszłość.

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (19-04-2015 o 17h12)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Wiesz dobrze Szyszunio, że ja nie lubię poganiać ludzi .-. || Podbijam, Szyszunio :3


Dominik Pawłowski

Uśmiechnąłem się szerzej, słysząc jej słowa. Zatem nie tylko ja nie miałem pojęcia co dalej robić w życiu.. Zawsze imponowali mi ludzie, dla którym przyszłość malowała się tak wyraźnie jak teraźniejszość. Wiedzieli dokładnie, gdzie dalej ich poniesie, będąc tak pewni spełnienia swoich planów, że i inni pokładali w nich wiarę. Też tak bym chciał, jednak dla mnie przyszłość zawsze będzie zamglonym, niepewnym obrazem.
- Nie zastanawiałem się nad tym. -przyznałem szczerze, patrząc gdzieś w dal przed siebie.- Ludzie mówią, że wystarczy pomyśleć, co chciałoby się w życiu robić, ale to trudniejsze niż się wydaje. -dodałem ze śmiechem. Naprawdę ciężko tak usiąść i zastanowić się, czego tak właściwie się pragnie w życiu, co chce się osiągnąć. Przynajmniej dla mnie.. Chyba łatwiej jest żyć teraźniejszością, nie martwiąc się o przyszłość.
- Hmm.. Jakie ci pytanie teraz zadać..? -zastanawiałem się na głos, pocierając się po brodzie.- Jakiej muzyki słuchasz? -spytałem w końcu, przechodząc na lżejszy temat.

---

    Julka Kozłowska

Jak dobrze, że nie jestem sama w swojej niewiedzy co do przyszłości. Widać nie tylko ja mam z tym problemy.
Skończyłam jeść loda gdy usłyszałam następne pytanie. Znałam już odpowiedź więc od razu zaczęłam:
~Wszystko co wpadnie w ucho. Byle dobrze brzmiało.
Powiedziałam zgodnie z prawdą. No bo przecież nie słucha się tego co się nie podoba.
Sama jednak nie miałam dalszych pomysłów na pytania. Naprawdę. Po prostu pustka w głowie i nic więcej.
~Nie mam już pomysłów szczerze mówiąc.
Powiedziałam i potarłam się po karku.
Chociaż nie. Nagle przyszła mi do głowy jedna myśl.
~A mogę wiedzieć dlaczego się tutaj przeprowadziłeś?
Moje oczy od zaciekawienia wręcz błysły. Tak, wreszcie jakieś ciekawsze pytanie zadane z mojej strony.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Dominik Pawłowski

I znów coś nas łączyło. Chyba po raz pierwszy spotkałem osobę, z którą mam aż tyle wspólnego. Jak się jeszcze okaże, że mamy podobny gust co do jedzenia i filmów, to dopiero będzie dziwnie.. Ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Uśmiechnąłem się szerzej słysząc, że nie ma już pomysłów, choć ja mógłbym ją zapytać jeszcze o wiele rzeczy. Jednak gdy dostała olśnienia i zadała pytanie, wyraz radości od razu zniknął z mojej twarzy. Zerknąłem w jej stronę, starając się aby nie dostrzegła mojego nagłego spochmurnienia. Nie chciałem gadać na ten temat, ale te jej błyszczące z zaciekawienia oczy.. Czuje się jak między młotem a kowadłem.
- Ja.. To dość.. To osobista sprawa. -nie wiedziałem w jakie słowa ubrać zdanie, w zakłopotaniu pocierając dłonią kark.- Może kiedy indziej ci o tym opowiem.. -dodałem ściszonym głosem, nawet nie patrząc na Julkę. Naprawdę miło mi się z nią gada, jednak znam ją ledwie dzień - nie chciałem się zwierzać z takich rzeczy przy tak krótkiej znajomości. Choć wydaje mi się, że mógłbym jej zaufać..
- Może pokarzesz mi gdzie jest jedynka? Znając moją orientację w terenie, pewnie sam tam nie trafię. -powiedziałem ze śmiechem, próbując naprawić atmosferę, którą zepsułem. Podniosłem się z pomostu i z uśmiechem podałem Julce rękę, aby pomóc jej wstać.

---