Link do zewnętrznego obrazka


Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Dawno, dawno temu przed wiekami mieszkańcy pewnej małej wyspy zawarli pakt z yōkai.  W zamian za ochronę i dostatek co kilka pokoleń najstarsza córka rządzącego rodu przeznaczona była na żonę dla demona.W razie zerwania paktu przez którąś ze stron spaść miała straszna kara, jednak nigdy tak się nie stało. Małżeństwa te były wielkim radosnym wydarzeniem dla obu stron. Rodzina demona do której wstępowała ludzka dziewczyna zdobywała pomyślność i szczęście. Wyspa dzięki temu nadal była chroniona a handel kwitł. Jednak wraz z rozwojem cywilizacyjnym coraz więcej osób opuszczało wyspę i rozprzestrzeniało się po świecie. Obecnie mało które rodziny pamiętają o przysiędze złożonej przed przodków. Demony jednak nie mają tak słabej pamięci, a teraz nastąpiła kolej potężnej demonicznej rodziny.

Nowa narzeczona została wybrana, oczywiście żeby było zabawniej nie ma ona pojęcia o swoim pochodzeniu i historii rodziny. Jak zareaguje panna wkraczając do demonicznego świata? Jak poradzi sobie z narzeczonym który okazuje się nie być taki jak na początku. Nie traktuje jej jak żony, a raczej przekąskę? Czy pomoże jej starszy brat narzeczonego, a może uda się jej zmienić poglądy "przyszłego męża"? Ostatecznie też może skończyć jako przystawka. 
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

1.1 ~ Dziewczyna~ Ikuna~ Saori Veal
~~~***~~~
2,1 ~ Narzeczony dziewczyny ~ Madelleinee  ~ jako iście nieziemski narzeczony xD Yatsuhiro Al-Thamat ~ Tengu
2.2 ~ Starszy brat 2,1. Obecny władca krainy demonów ~@Ragnarei ~ jako Ares Al-Thamat ~ Daitengu ( jedyny Daitengu w krainie)
~~~***~~~
3.1 ~ Wierna służka 2,1. Popiera pomysł pana~ Futaba ~ jako Youko Kawaguchi ~ Ayakashi
3.2 ~ Przyjaciel 2.2, oraz jego doradca ~ Odella jako Akira ~ Byakko
3.3 ~ Kuzynka 2,1 i 2,2  ~ Misa-chan1906 ~ jako Fumiko d’Eath ~ sukub

~~~~***~~~
4.1~Zashiki-warashi uwielbiający 1.1, jej zmarły brat bliźniak ~ Lynn ~ jako Daisuke Veal
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

1. Przestrzegamy regulaminu forum i tego też
2. Post minimum raz na 2-3 dni, nie możesz pisać, wyjazd czy inne sprawy napisz ja usprawiedliwię
3. Na karty postaci od momentu zaklepania 24. Nie możesz patrz punkt wyżej.
4. Post minimum 5-6 linijek.
5. Przekleństwa cenzurowane
6. Zapoznałeś się z regulaminem pod KP napisz zdanie zawierające słowo "żona"
7. Jak jest Game Masterem gry, mogę zmienić akcję pogodę itp.
8. Dobrze się bawimy ^^

[b][color=#]Imię[/color][/b]
[b][color=#]Nazwisko[/color][/b]
[b][color=#]Rasa[/color][/b] 
[b][color=#]Płeć[/color][/b]
[b][color=#]Wiek[/color][/b]
[b][color=#]Orientacja[/color][/b]
[b][color=#]Rola[/color][/b]
[b][color=#]Wygląd[/color][/b] Manga/ Anime/Art
[b][color=#]Charakter[/color][/b]
[b][color=#]Ciekawostki[/color][/b] - nieobowiązkowe
[/center]

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (16-08-2014 o 17h00)

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

✢Imię✢
Fumiko

✢Nazwisko✢
d’Eath

✢Rasa✢
Spojrzysz na nią z przodu- sukkub.
Spojrzysz na nią z tyłu- sukkub
Spojrzysz na nią z boku- sukkub.
Spojrzysz na nią z góry- sukkub.
Spojrzysz na nią z dołu- sukkub.

✢Płeć✢
Ktoś śmie wątpić, że ta piękna?

✢Wiek✢
Kobiet się o wiek nie pyta. Szczerze, to nawet sama nie wie, i tak od lat się nie starzeje. Jak? To jej sekret…

✢Orientacja✢
Powiedzmy, że bi, niech kobiety również mają szansę.

✢Rola✢
3.3- ktoś śmie wątpić w jej pokrewieństwo z obecnie panującymi?

Link do zewnętrznego obrazka

✢Wygląd✢
Według wielu Fumiko wykracza poza kanony piękna. Jej idealna sylwetka i biust wyeksponowany przez opinającą sukienkę z dużym dekoltem sprawiają, że nie sposób na nią nie spojrzeć.
Włosy koloru rdzawego sięgają do pasa, a na głowie ma parę rogów. Duże oczy w tym samym kolorze, osadzone w szczupłej twarzy spokojnie spoglądają na rozmówcę. Wąskie usta zazwyczaj układają się w drwiący uśmieszek.
Fumiko rzadko nosi yukaty, woli długie, średniowieczne suknie lub kuse stroje z falbankami.

Link do zewnętrznego obrazka

✢Charakter✢
Patrząc na nią mógłbyś powiedzieć, że jest miłą I wesołą osobą. Nic bardziej mylnego. Jeśli byłby konkurs na najbardziej złośliwego i kąśliwego demona, Fumiko zdecydowanie zajęłaby pierwsze miejsce.
Określenia takie jak diablica są dla niej komplementami sprawiającymi, że chce szydzić z innych jeszcze bardziej. Dzięki swojemu zabójczemu ciału owinęła sobie wokół palca dostateczną ilość demonów, by zburzyć niejedną demoniczną twierdzę i podbić całą ziemię.
Demonica nienawidzi ludzi z całego serca i gdyby tylko dostała w swoje ręce króla, który zgodził się na taką umowę, wyrwałaby mu język, połamała ręce, wypaliła oczy i zostawiła cierpiącego zwierzętom na pożarcie. Jest przeciwna ślubom ludzi i demonów, gdyż czysta krew wysoko postawionego demona zostaje skażona ludzką.
Mimo swojego złośliwego charakterku Fumiko jest szanowana i lubiana oraz powszechnie znana. Gdy jej nie ma na przyjęciu, nie ma zabawy, ale gdy się pojawi cały lokal wypełnia gwar, rozmowy oraz mężczyźni, którzy przyszli za nią.

Ciekawostki
Uwielbia podróżować po świecie ludzi i zawsze przywozi jakieś pamiątki dla kuzynów. Takie przyzwyczajenie z dzieciństwa.
Gdy wybywa z domu porusza się w czarnej karocy zaprzężonej w dwa kare konie.
Kocha słodkości wszelakiej maści.

Link do zewnętrznego obrazka

Jeśli ma być jakieś zdanie to niech będzie. Żona Mariana, Kunegunda, została oskarżona o przewożenie niebieskich pistacji do pogrążonego w wojnie mrowiska różowych mrówek.

Ostatnio zmieniony przez Misa-chan1906 (24-07-2014 o 09h54)

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka



Godność    Daisuke (jap. "wielki pomocnik") Veal
Rasa    Zashiki-warashi, dawniej człowiek
Płeć    Męska... Choć czy duchy mają płcie?
Wiek    19 lat, wizualnie około dziesięciu
Orientacja    Nie dotyczy, toć to dziecko!
Rola    4.1 - Zashiki-warashi, zmarły brat bliźniak Saori



Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka



Jak to się stało? W sumie, śmierć nie jest niczym nienaturalnym, jednak czy taki przypadek można uznać za kompletnie losowy? Otóż nie. W rodzinie tej przecież od pokoleń rodzą się dziewczynki przeznaczone do ofiary, chłopców nie brano pod uwagę w pakcie, przez co od jego zawarcia synowie tego rodu umierają, jeśli już w ogóle zdołają przyjść na świat. Temu jednak udało się jeszcze tchnąć swą duszę w drewnianą figurkę, jaką dostać miał przy narodzinach. I żył w niej przez następne dziewiętnaście lat, dopóki siostra nie przemyciła go do krainy demonów, gdzie przybrał postać zbliżoną do ludzkiej, stając się osobistym chochlikiem siostry. Mimo to jak widać chłopiec nie przypomina zwyczajnego zashiki-warashi - jego włosy są krótkie, a twarz odsłonięta, no chyba że schowany jest jak zwykle za plecami siostry. Kto wie, czemu tak jest? Niestety, chyba nie sposób jest to ustalić, więc sprawę tę odłóżmy na bok, zwłaszcza że on sam bardziej niż tym przejmuje się wpływem plam na Księżycu na płodność mrówki uralskiej. W końcu nie po to jest się chochlikiem, by zaprzątać sobie głowę takimi sprawami, czyż nie? W takim razie, co więc Daisuke w tej postaci robi, skoro już nie jest zamknięty w postaci przeuroczej laleczki kokeshi? Otóż obecnie trudni się spełnianiem wszelakich zachcianek swej ukochanej siostrzyczki, dla której by i nieba uchylił... Gdyby tylko potrafił. Jednak to nie jest tak, że działa on TYLKO I WYŁĄCZNIE za jej wolą. Ma on też w końcu, jak z resztą każda żyjąca istota, swoją własną, więc spróbuj choć zrobić jej krzywdę a ostre rzeczy w Twoim domu zaczną lecieć samoistnie w Twoim kierunku niekoniecznie w wyniku jej życzenia. A potem... Potem i tak będzie mu bardzo wstyd swojego zachowania i schowa się za siostrzyczką...



Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Lynn (22-07-2014 o 14h27)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Imię
Saori
Nazwisko
Veal
Rasa
Człowiek
Płeć
Kobieta
Wiek
19 lat
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Orientacja
Przeważnie chłopcy, acz ładną dziewczyną nie pogardzi
Rola
1.1~Kwiat Senka, narzeczona demona
Wygląd
Saori jest średniego wzrostu, ma jasną cerę. Sylwetka typowej klepsydry  wypłynęła na to, że dziewczyna ma tu i ówdzie nieco wypukłości. Sao ma długie włosy  sięgające do bioder  w kolorze karmelowego brązu.  Oczy o szarej barwie otoczone cienkimi czarnymi rzęsami, nos ma prosty i delikatny, a małe kształtne usta małą jasnoróżową barwę, delikatnie odcinającą się od cery dziewczyny.
Charakter
Cóż tu sprawa jest dość rozbudowana. Mimo iż dziewczyna wygląda na grzeczną i ułożoną, jest istnym wulkanem energii i optymizmu. Nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać, jednak jest sprytna i zaradna, w mało której sytuacji traci nad sobą panowanie.  Niby potrafi zachować się elegancko, jednak zdenerwowana potrafi odszczeknąć się, a właściwie zmieść przeciwnika z powierzchni ziemi samym słowem.
Ciekawostki
~ Miała brata bliźniaka, który zmarł
~ Jej ojciec pochodzi z ameryki
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (23-07-2014 o 16h22)

Link do zewnętrznego obrazka

C h a r a c t e r   S o n g

Link do zewnętrznego obrazka

When you feel you’ve   l o s t   it all
When you   d o n ’ t   k n o w   who’s your friend or foe
You wonder why you’re so   a l o n e
Worry   e n d s   when faith begins
D o n ’ t   b e   s a d   by what you see
It’s true life has its   m i s e r i e s
But one thing’s   a l w a y s   worked for me
Worry ends when   f a i t h   begins.

~Sami Yusuf - Worry Ends

Link do zewnętrznego obrazka

I m i ę

Yatsuhiro

N a z w i s k o

Al-Thamat

R a s a

Tengu

P ł e ć

Któż śmie wątpić,
iż jest mężczyzną?

W i e k

Stare demony nie lubią mówić o swym wieku.
Tajemnicza aura sprawia,
że wydają się potężniejsze.

O r i e n t a c j a

Podczas wielu wieków swego życia,
dochodziło do najróżniejszych aktów.
Aktualnie skłania swe zainteresowanie
ku dziewczętom.

R o l a

Iście nieziemski narzeczony
Kwiatu Senka.
Brat władcy owej krainy.
Czyżby czarny charakter tej historii?

Link do zewnętrznego obrazka

P r z e z w i s k a

Yato
Dawno zapomniane przezwisko,
używane tylko za pozwoleniem Yatsuhiro.

W z r o s t

187 centymetrów

W i e r z c h o w i e c

Hachi
Karo klacz o czarnych skrzydłach.
Jeden z najszybszych koni w królestwie.
Imię nadane od japońskiego boga wojny -
- Hachimen'a.
Długowieczna jak Tengu.

T o w a r z y s z

Shiro
Biały samiec dumnie kroczący u boku Yatsuhiro.
Towarzysz od niepamiętnych czasów.
Długowieczny jak Tengu.

O r ę ż

Katana
Długi miecz jednoręczny
Dwa ostrza

Link do zewnętrznego obrazka

W y g l ą d

Kruczowłosy wysoki mężczyzna,
o odpowiedniej budowie.
Posiadacz przecinających ciemność
błękitnych oczu.
Kiedy jest zły, źrenice zwężają się,
tworząc pionowe kreski,
wzrok staje się poważniejszy,
jednak można dojrzeć w nim nienawiść.
Często ubiera atramentowe, proste kimono,
jednak można go zobaczyć również
w bardziej ludzkim ubraniu,
jakim jest czarna kurtka, biała koszula,
ciemne spodnie, długie skórzane buty
i jasnoniebieska, poszarpana na brzegach, chusta.
Włosy sięgają mu połowy szyi.
Zakładając kimono, zawsze wiąże je w kucyk,
czasem dokonuje tego zabiegu w przypadku
nowoczesnego stroju.

Link do zewnętrznego obrazka

C h a r a k t e r

Yatsuhiro dawno podniósł mur wokół siebie.
Świat go znużył.
Uczucia bardzo rzadko uciekają
ze swojej bezpiecznej klatki,
pokazując światu, że jednak nie jest on bezduszny.
Nie przepada za rozmowami
z nieznajomymi.
Unika ich, jest wtenczas małomówny.
Często obojętny.
Okazuje serce swym towarzyszom -
- wilku i klaczy.
Na jego twarz dawno nie wpłynął uśmiech.

Link do zewnętrznego obrazka

L u b i

czytać książki

ogrody i biblioteki

spacery

muzykę

N i e l u b i

hałasów

obcych

być słabym

słodkiej herbaty

C i e k a w o s t k i

Potrafi grać na syou, hichiriki, ryuteki, kagurabue oraz
shakuhachi. Przy sobie nosi ostatni instrument.

Czyta książki wielu rodzai,
jednak ostatnio lubuje się w czymś,
co zapożyczył ze świata ludzi.
Fantastyka.
Jest dla niego śmieszne wyobrażenie
ludzi o niektórych rzeczach,
jednak jednocześnie go to interesuje.

Swoje zwierzęta traktuje niczym członków rodziny.
Czuje się przy nich bezpieczniej,
niźli przy demonach, ludziach, czy innych istotach.

Lubuje kwiaty sakury.

Link do zewnętrznego obrazka

Aktualnie (30.07.14): 42 dodatkowe gify *^*

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka





Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka



Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka



Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Madelleinee (30-07-2014 o 03h28)

Uwaga

Małe ogłoszenia parafialne:

Po pierwsze: Dokończcie KP, jeśli do jutra nie pojawią się gotowe, estetyczne karty postaci, niestety będę musiała poszukać na Wasze miejsca.

Po drugie: Akcja dzieje się w świcie demonów, w czasach obecnych. Jednak nie ma w nim elektroniki, telewizorów, komputerów czy innych wynalazków. Powietrze jest tak przeładowane magią, że każde urządzenie momentalnie przestaje tam działać. Dodatkowo demony twierdzą, że mają one zły wpływ na ich aurę, tak więc zamiast ulic oświetlonych elektrycznymi latarniami mamy lampiony z lisim ogniem w środku. Nie ma kuchenek elektrycznych, lodówek, ani samochodów. Jedzenie trzymane jest w spiżarniach lub chłodzone za pomocą magii. Stroje preferowane to kimona i yukaty, ale nie wiedzę powodu dla którego demony miały by nie lubić nowoczesnej mody.

Po trzecie: Akcję zaczniemy w momencie, kiedy dziewczyna jest już kilka dni w domu demonicznego narzeczonego. Kilka dni temu dowiedziała się o planie swojego narzeczonego, którego podsłuchała gdy rozmawiał ze swoją służką.  Nie może nic zrobić dziewczynie do czasu ich ślubu, inaczej  nie zyska mocy.
~~~***~~~

a teraz werbelki i fanfary...... zaczynamy :3

Saori Veal

W sporym eleganckim pokoju oparta o ścianę pod łóżkiem siedziała zamyślona brązowowłosa istota. Trzymała w ręku małą drewnianą laleczkę którą miała od dnia narodzin. Babcia mówiła, że dusza miała należeć do jej brata. Koniec końców zabrała ją z domu by nie czuć się tu samotnie. W tej chwili było to jednak na nic, czuła się jak ptak zamknięty w klatce. Sprowadzili ją tylko po to, żeby zginęła, przecież wspominali coś o tym że według tej chorej umowy ma być żoną nie kolacją. Chyba powinna coś zrobić, ale czuła się tak bezradnie, a musiała udawać, że wszystko jest dobrze i o niczym nie wie. Zagryzła wargę i popatrzyła na laleczkę.
~ No i co ja mam zrobić? - zapytała smutno tłumiąc łzy. Powinna dowiedzieć się więcej o tej umowie, może planując ją zabić Zerwał pakt i może wrócić do domu?Westchnęła ciężko, może znajdzie choć jedną osobę która będzie chciała jej pomóc, bo inaczej jej los będzie przesądzony. Wstała i wyjrzała przez okno, w koło domu był wielki ogród, ale w oddali, w centrum miasta na wzniesieniu stał wielki pałac. Może tam powinna się udać i powiedzieć co planuje jasnowłosy? Tylko jak ona ucieknie, szła o zakład, że zapewne jest pod stałym nadzorem i tylko czekają by ogłosić że próbowała uciec i zerwać pakt.  Nagle upuściła laleczkę, szybko ją podniosła i pogłaskała z wyrazem czułości. Nie wiedziała czemu, ale od zawsze bawiła się tylko nią, mówiła do niej, czesała, przebierała nawet zabierała do szkoły. Tak jakby zastępowała jej brata którego straciła.
~ Ne,  Daisuke spróbujemy? Chyba nic innego nam nie zostało co?

Daisuke Veal

Przez ostatnie dziewiętnaście lat zdążył się przyzwyczaić do postaci maleńkiej laleczki, dlatego też nie przeszkadzał mu fakt, że siostra go trzymała, podczas gdy ten stał sztywno jak słup soli. Choiaż zbliżał się już koniec trwania w tejże formie, on nie zdawał sobie z tego sprawy. Choć wiedział już, że ma moc, przez co już od dawna starał się nią pomagać siostrze. Tak było zawsze, nawet w świecie ludzi - kilkakrotnie już ocalił jej życie, a przynajmniej zapobiegł jej wizytom w szpitalu. Przynosił jej też szczęście w drobnych, codziennych sprawach.
Teraz nie miał pojęcia, jak mógł jej pomóc. Z resztą, od samego niemal początku był tylko lalką.
Aż do teraz. Sześć dni, sześć godzin i sześć minut, odkąd dusza jego, zamknięta w naczyniu z drewna, znajdowała się w świecie demonów.
Nadszedł czas przebudzenia.
Nie wyglądało to jak jakaś łoo, niesamowita transformacja. W końcu dusza sama w sobie jest niełatwa do ujrzenia, dlatego też Saori nie zauważyła nawet, jak ulotne wcielenie chłopca okrążyło ją, by tuż obok niej przybrać ludzką, a przynajmniej zbliżoną do takowej, postać, i oprzeć się na jej ramieniu.
- Nie jestem przekonany, czy to dobry pomysł - wymamrotał, po czym przytulił się do jej ramienia. - Ale cokolwiek się stanie, dalej chcę Cię ochraniać.
Zaraz też zdał sobie sprawę z tego, co się stało. Odsunął się od niej i, wydając z siebie uprzednio zduszony okrzyk, popatrzył pierwej na swoje dłonie, obracając je dość szybko, jakby chciał sprawdzić, czy to faktycznie on nimi porusza, by za moment przenieść wzrok na równie zaskoczoną siostrę.

---

Saori Veal

Poczuła jak by ktoś dotknął jej ramienia, a następnie się przytulił. Pięknie - pomyślała- jestem w takim szoku, że już zaczynam mieć omamy. Odwróciła się jednak gdy usłyszała dziecięcy głosik. Z wrażenia osunęła się na podłogę odsuwając się nieco od chłopca, patrzyła na niego z przerażeniem.
~ Kim....kim ty jesteś ? Skąd się tu wziąłeś? - powiedziała to ledwo słyszalnym głosem mieszającym się z zaskoczeniem i nutą strachu. Następnie usiadła w pozycji klęcznej i uszczypnęła chłopca w policzek jak by chciała przekonać się, że jest prawdziwy. Gdy tylko go dotknęła odskoczyła jak oparzona. Popatrzyła na laleczkę i znów na chłopca stojącego obok niej i tak kilka razy. To wydało się jej od razu oczywiste i jednocześnie tak pokręcone, że sama dobrowolnie założyła by sobie kaftan i oddała się w ręce panów z psychiatryka. Najpierw jej życie zostaje odwrócone do góry nogami bo wpada jakiś facet w dodatku demon i straszy ją konsekwencjami jeśli zerwie pakt o którym w życiu wcześniej nie słyszała. Później okazuje się, że facet ten ma zamiar zrobić sobie z niej obiad, a teraz jeszcze nagle obok pojawia się jakiś chłopczyk. Zastanawiała się czy czasem nie jest na jakimś haju, może babcia dodała do zupy jakieś ziółka i oto efekt. Zwidy jak malowane? Po tym wykonała skłon tak głęboki, że jej głowa dotknęła podłogi.
~Co tu się jedzie. To miejsce jest szalone, chce do domu.

Tryb Game Mastera
Daisuke widoczny jest tylko dla Saori, przynajmniej na razie. Jedyne co świadczyć może o jego obecności to hałasy, tupot stóp, przesuwanie się przedmiotów, które w świecie demonów nie jest niczym nadzwyczajnym. Z czasem o ile sam tego zapragnie może pokazać się innym.
Pogodna nadal przyjemna i słoneczna, zerwał się jednak lekki, acz przyjemny wiatr.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (26-07-2014 o 16h27)

Daisuke Veal

- Jak to "kim jestem"?! To przecież ja, Daisuke!
Nie za bardzo wiedział, co odpowiedzieć siostrze. W końcu sam był zszokowany, spędzał z nią jednak zawsze tyle czasu, że... No, jak to?! Nie poznaje go?! ... Ach, no tak. Ale tak czy inaczej - w jaki niby sposób on miałby to jej wyjaśnić?! I w ogóle, czemu on miałby jej cokolwiek wyjaśniać, jak ona go tak męczy?! Owszem, chodzi o to molestowanie policzków i zachowywanie jak uciekinier z domu o drzwiach bez klamek.
- Auć! Zostaw, to boli! - krzyknął, a chwilę potem złapał się za policzek.
Jego siostra teraz nie wydawała się mu taka, jak wcześniej. Wtedy dbała o niego, bawiła się z nim, choć z czasem już coraz rzadziej, to i tak zabierała go wszędzie, a więc i tu. A tutaj nagle zaczyna traktować go jak kogoś obcego, choć do końca pewien nie był, czy nieznaną osobę wolno tak tykać po twarzy.
Zaraz jednak zrobiło mu się jej trochę żal. A może ona się boi? Stwierdzenie, że chce wrócić do domu, utwierdziło go w tym. Nie wiedząc, jak się do niej zwrócić (w końcu z reguły słyszał tylko ludzi z jej plecaka czy torby, a nie widział), zrobił dokładnie to, co ona, tylko głowę obrócił w jej stronę. I się paczy, o.
- Mogę spróbować nas stąd zabrać, ale nie wiem czy to wypali. Próbowałem już w tamtej formie, ale może ta jest silniejsza i dam radę? - spytał siostry, klęcząc tuż obok niej, no w końcu jak leming się zachowywał.

---

Saori Veal

Odwróciła głowę w stronę chłopca i popatrzyła mu w oczy. Jej rękę wystrzeliła w stronę jego głowy i pogłaskała go. Z początku tak jak by bała się, że jest tylko iluzją która rozpłynie się pod wpływem dotyku. Później pogłaskała go mocniej, ale nie na tyle żeby wyrwać mu włosy czy coś. 
~ Daisuke to ty? Przecież...- nie skończyła zdania ponieważ przytuliła brata. ~ To naprawdę ty?- powiedziała właściwie do czubka jego głowy. Usiadła z nim i osunęła go na długość swoich ramion. Ciepło się uśmiechnęła. Teraz była w stanie uwierzyć we wszystko. Znów go przytuliła i to mocno.
~ Och jak ja się cieszę, ale co ty tu robisz? Przecież ty... - jej wzrok powędrował na laleczkę, potem przymknęła powieki i po prostu się uśmiechnęła.
Jedyna przyjazna jej osoba w tym miejscu, bo własny brat chyba by jej...nie to nie możliwe. Teraz po prostu cieszyła się, że ma kogoś bliskiego obok.
~Tak się ciesze, że jesteś. Co ja mam teraz zrobić? On..on chce mnie...
Zagryzła wargę żeby nie wybuchnąć płaczem.

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy czarny jak smoła powóz zaprzężony w kare konie zatrzymał się przed bramą pałacu, dwóch pachołków ubranych w czerwone fraki otworzyło rzeźbione drzwiczki. Jeden z nich nadstawił dłonie, by zaraz mógła pojawić się na nich stópka w buciakach, a drugi wyciągnął ramię, by dać oparcie właścicielce czerwonych szpilek. Kobieta wysiadła z powozu, wyszeptała coś do sługi w niezrozumiałym języku, po czym odebrała od niego paczuszkę opakowaną we wzorzysty papier. Gdy odziani w turkusowe stroje strażnicy otworzyli płacowe drzwi i usunęli się na bok, by mogła przejść Fumiko powoli przekroczyła próg.
Czuło się pewien rodzaj napięcia wiszący gdzieś w powietrzu, jakby cały pałac koncentrował się na jednej ważnej rzeczy i nie pozwalał o niej zapomnieć. Gdy tak szła mijając kolejne drzwi do komnat i różnorakich pomieszczeń stukot jej obcasów o marmur niósł się echem po korytarzu zakłócając duszącą ciszę. Gdy zza następnego zakrętu dobiegł do jej uszu dźwięk sprzątania bezwiednie przyspieszyła kroku. Grupa pokojówek, zajęta ścieleniem wielkiego łoża, radośnie plotkowała na wszelkie możliwe tematy. Umilkły, gdy kobieta podeszła do nich i z naklejonym, sztucznym i nieco szyderczym uśmiechem spytała, czy może wiedzą gdzie znajduje się władca demonów. Służki zlęknione tylko pokręciły głowami i wróciły do swojego zajęcia z nieco mniejszym zapałem.
Fumiko stała jeszcze przez chwilę przypatrując się pracy pokojówek, po czym odwróciła się i wyszła na naelektryzowany korytarz. Postanowiła sprawdzić, czy może jej kuzyna nie ma w sali tronowej, miejscu którego z tylko sobie wiadomych przyczyn nienawidziła. Wiaterek wpadający przez uchylone okno rozwiewał jej rdzawe włosy niszcząc efekt jej czasochłonnej porannej czynności.
Pulchny strażnik, którego jeszcze niedawno widziała wieczorem w barze, z pewnością ją zauważył i cały trząsł się ze strachu.
Wprawiła biodra w jeszcze płynniejszy ruch i podeszła do niego łapiąc jego speszone spojrzenie.
-Przepraszam, wiesz może gdzie jest władca?- spojrzała na niego zalotnie, zamrugała długimi rzęsami, lekko się pochyliła i przyłożyła drobny palec do truskawkowych ust. Widziała gdzie strażnik się patrzy i mimowolnie na jej usta wkradł się złośliwy uśmieszek.
-Niegrzeczny chłopiec-wyszeptała kręcąc głową.
W tym momencie twarz strażnika zrobiła się czerwona, a jego ręce jeszcze mocniej zaczęły miętosić koniec płaszcza. Po usłyszeniu z trudem  wyjąkanej odpowiedzi wyprostowała się dumnie, uśmiechnęła sztucznie i odeszła we wskazanym kierunku. Bez wahania poruszała się w labiryncie korytarzy, aż w pewnym momencie usłyszała odgłos kroków zakłócający martwą ciszę. Pierwszy niezaprzeczalnie należał do władcy, a drugi do jego doradcy. Po paru krokach zobaczyła obydwu mężczyzn- dumnego pana i wiernego pieska. Promienie światła wpadające przez ozdobne okno tańczyły we włosach Aresa nadając im wręcz nieziemskiego koloru.
-Witaj Ares-sama-dygnęła lekko by okazać mu należyty szacunek-Witaj Etsuya.
Zerknęła na małą paczuszkę, którą do tej pory trzymała za plecami. Słyszała od pokojówki, która dowiedziała się o tym od kucharza, którego syn pracuje jako ogrodnik, że władca lubi przypatrywać się kwitnącym wiśniom. Dlatego też wybranie odpowiedniego upominku tym razem nie stanowiło dla niej wyzwania. W środku pudełka znajdowała się mała pozytywka z obracającą się porcelanową figurką gejszy pod porcelanową sakurą. Wyciągnęła dłoń z upominkiem w stronę kuzyna.
-Prezent z ostatniej podróży, jedyny w swoim rodzaju-powiedziała z lekkim uśmiechem.
Czy wolno mi spytać jak stoją sprawy państwowe?

Ostatnio zmieniony przez Misa-chan1906 (27-07-2014 o 00h21)

Link do zewnętrznego obrazka

Naprawdę, była pełna podziwu dla krewnego. Uśmiechnęła się do niego ciepło, ale ten zdążył już odwrócić głowę.
-Widzę że w każdej sprawie trzymasz rękę na pulsie. Imponujące. Ten kraj chyba pod niczyim panowaniem tak bardzo nie rozkwitł.
Słysząc zadane pytanie kobieta wyprostowała się gwałtownie i zacisnęła usta. Jej twarz na ułamek sekundy straciła swój blask, by za chwilę wrócić do dawnego stanu.
- Odwiedziny w ich aktualnym stanie byłyby wielką trudnością nie tylko dla nich, ale również dla całego pałacu i personelu. -wycedziła te zdanie przez zęby z niemałą trudnością.
Nie mogła winić kuzyna za takie a nie inne pytanie, w końcu do jego uszu jeszcze nie dotarły niewesołe wieści. Najchętniej nie mówiłaby mu o tym, i tak jako król ma zbyt dużo na głowie, ale jak sam spytał to niegrzecznie byłoby nie odpowiadać.
-Matka od paru tygodni praktycznie w ogóle nie wstaje z łóżka, w dodatku narzeka na ciągłe zawroty głowy, a gorączki nie potrafią zbić nawet najsilniejsze leki- odwróciła wzrok by nikt nie mógł dostrzec błąkającego się w jej oczach smutku.
-Ojczulek też już ledwo dycha. Ostatnio stwierdził, że widział kostuchę jak zaglądała przez okno. Doprawdy, nawet na starość się go żarty trzymają.- zaśmiała się nerwowo próbując ukryć drżenie głosu. Mówienie o problemach zdrowotnych rodziny przychodziło jej z trudem, i gdyby to był ktoś inny niż władca, zamknęła by mu usta siłą dając tym do zrozumienia, że nie jest to właściwy temat do rozmowy.
-W każdym razie niedługo do mnie będzie należało dbanie o majątek, a szczerze mówiąc to zupełnie nie moja bajka.- zaśmiała się gorzko, jakby chciała obrócić przyznanie się do wady w żart.
Żeby odwrócić jego uwagę od siebie zadała inne pytanie
-Mimo że sprawy państwowe idą gładko, coś Cię niepokoi, prawda? Nawet ja mogę to dostrzec.
Ruszyła za mężczyzną zmierzającym znów w stronę ogrodów. Powiodła wzrokiem po przedmiotach ustawionych pod ścianą. Zazwyczaj nie przykładała zbytniej uwagi do wystroju, więc nie była w stanie stwierdzić czy któraś z waz nie jest nowym nabytkiem. Postanowiła ściągnąć uwagę kuzyna na średnich rozmiarów naczynie przedstawiające pnące się kwiaty.
-Nie uważasz, że sposób w jaki zostały przedstawione rośliny upewnia odbiorcę w przekonaniu, że wazę wykonywał sam mistrz tego fachu?

Gomen, że dość krótko, ale telefon w niektórych momentach nie zasługuje nawet by nazwać go choć trochę posłusznym.
Tia, złośliwość rzeczy martwych

Ostatnio zmieniony przez Misa-chan1906 (28-07-2014 o 22h28)

Link do zewnętrznego obrazka

        Cień pewnej postaci przemykał się między mrokami pałacu, pokonując kolejne jego korytarze. Zaraz za nim podążał niższy, śledząc każdy krok swego pana. Kamienne ściany dawały przyjemny chłód. Ciemności umykały jednakże z każdym kolejnym oknem, rozświetlającym te mniejsze jak i większe pomieszczenia. Słońce wlewało się do bardziej lub mniej zamieszkanych pokoi.
        Yatsuhiro miał niezwykłe jak dla siebie szczęście. Dotychczas spotkał tylko kilku służących, z czego z żadnym nie rozpoczął jakiejkolwiek rozmowy. Bo i po co? Nie przepadał za tym, a nie miał aktualnie nawet o czym rozmawiać z tymi ludźmi. Udało mu się jednak ominąć pewne sale, w których mogliby znajdować się ludzie, pragnący zająć jego - jakże cenny przecie - czas.
        Ubrany w proste, czarne kimono, ze związanymi włosami oraz książką, włożoną za pas, podążał do przodu. Dokładnie w stronę ogrodów. Już ze swojego okna mógł dojrzeć to, jak pięknie dzisiaj wyglądała ziemia. Zdawała się być jeszcze bardziej urodzajna, niż zazwyczaj. Wręcz promieniała świetnością. Barwy roślinności okazały się być jednakże dużo bardziej wspaniałe na zewnątrz, a przekonał się on o tym już po chwili, kiedy pokonał ostatnie drzwi, jakie stanęły mu na drodze.
        W powietrzu można było wyczuć młodość, świeżość. odbijała się ona w pałacowych oknach, widać ją było na liściach i kropelkach wody, znajdującej się choćby w fontannach.
        Młody chłopak... czy może raczej mężczyzna wyglądający na młodego chłopaka, odetchnął głęboko, napawając się magią ogrodów. W chwilach takich jak ta, cieszył się, że poprzez pewne warunki, jakie panowały w tej krainie, nie mogły tu istnieć przedmioty często używane w świecie ludzi. Bywając tam, zawsze miał wrażenie, że ziemia płacze, skażona i zaniedbana.
        Schodząc w dół po schodach, obserwował jak słońce rozmawia z naturą, jak wiatr tańczy powoli wokół drzew. Zagłębiając się dalej, przysiadł pod jednym z wielu drzew, które rozkwitało kwiatami Sakury. Szczerze lubował się w tym kwieciu. Delikatne, przynoszące wspomnienia. Oparł się o pień drzewa, wyjmując niemal jednocześnie średniego rozmiaru książkę, idealną na taki dzień, jak ten.
        Jego towarzysz - Shiro - biały, potężny wilk, położył się obok niego, dotrzymując Yatsuhiro towarzystwa.
        Słysząc spokojny oddech przyjaciela, współgrający z dźwiękami natury, rozpoczął czytać powieść.

Link do zewnętrznego obrazka
▪ Staring up to the clouds above | Children - so little and sad.
Hoping the saints could help one day | Lead us together again. ▪
•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •
Link do zewnętrznego obrazka
•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •

i m i ę → Akira
z d r o b n i e n i e → Aki
r ó d → Nie pochodzi z żadnego
t y t u ł → Królewski Doradca; Strażnik Nieba

w . c i e l e s n y → Około 19-20 lat
w . r z e c z y w i s t y → Tajemnica, jedna z wielu
p ł e ć → Niepodważalnie mężczyzna
r a s a → Byakko; Bai Hu; Biały Tygrys (Wiki)
o r i e n t a c j a → Dość dobra
s . c y w i l n y → Wieczny singiel

k . w ł o s ó w → Jasny błękit nieba
k . o c z u → Jasny błękit nieba
w z r o s t → 178 centymetrów
w a g a → Kolejna tajemnica

•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •
Link do zewnętrznego obrazka
•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •

u s p o s o b i e n i e
Ktoś powiedziałby - spokojny, cichy, uprzejmy.
Być może ma rację, być może nie.
Bo nie wie nikt, nie wie nikt.
Co za Akiry maską kryje się.
Nie umie powiedzieć nawet sam król
O czym myśli jego wierny druh.
I historia taka trwa od lat już wielu.
Nikt nie zna prawdziwej jego twarzy, mój przyjacielu.
Dostojny Byakku tajemnicy mgłą się otacza.
Choć aurę delikatności wokół siebie roztacza.

•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •
Link do zewnętrznego obrazka
•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •

❋ Kąpiele w gorących źródłach bardzo prędko go
męczą i doprowadzają do utraty przytomności

❋ Bardzo podobają mu się drzewa wiśni,
w szczególności w okresie wiosennym,
które uważa za najlepsze do relaksu.
Tak więc kiedy pragniesz go spotkać 'po służbie',
polecam zajrzeć do królewskich ogrodów,
gdzie pod sakurą będzie siedział on,
zapewne zaczytany bądź też grający na flecie lub harfie

❋ W przypadku Bai Hu, jedynie powłoka cielesna jest śmiertelna.
Jego dusza jest niezniszczalna, gdyż jej część zaklęta
pozostała w gwiazdach, z których się urodził.
Można więc powiedzieć, że gwiazdozbiór jednego ze
Strażników Nieba stanowi dla Akiry pewnego rodzaju "horkruks"

❋ Jest ulubieńcem dzieciaków i wie o tym każdy
mieszkaniec wymiaru demonicznego.
Od kilkudziesięciu lat prowadzi specjalną szkołę,
w której najmłodsi uczeni są drogi samuraja.
Osobno mogą także poznać sztuki walki wręcz
pod okiem najbardziej utalentowanych demonów.
Rzadko pojawia się jako nauczyciel,
częściej jako jej dyrektor na wyjątkowych wydarzeniach,
gdyż nie posiada on wystarczająco dużo czasu,
aby rozdzielić go pomiędzy nauczanie, a papierkową robotę.

❋ Przeszłość nauczyła go nie ufać kobietom,
nie pozwalać im przejąć kontroli nad jego kruchym,
kryształowym sercem. Raz tego pożałował, drugi raz nie zamierza.
Nade wszystko nie cierpi kobiet będących sukubami,
także nie jest zaskoczeniem, iż unika panienki Fumiko niczym ognia,
wymieniając z nią tylko najbardziej wymagane uprzejmości.

•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •
Link do zewnętrznego obrazka
•   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •   •

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Zwierzęca forma
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Odella (03-08-2014 o 16h00)

Daisuke Veal

Nagle, pod wpływem zachowania niemniej od niego zaskoczonej, ale mimo to chyba całkiem szczęśliwej (co i jego satysfakcjonowało) siostry, zapomniał, co to miał do powiedzenia. No, bo w sumie... W końcu zrozumiała. Co prawda wolniej od osóbki w  niematerialnym ciele dziewięcio- może dziesięciolatka, ale no, w końcu mimo tego na czym zatrzymał się jego zegar biologiczny, i tak byli w tym samym wieku, toteż nie godzi się chyba tak porównywać zapłonu dziewczęcia do jej rodzeństwa. Oj, a z resztą! Zebrało się na ckliwości, nie? Nie godzi się więc, by przerywać to wykładami o wątpliwościach co do poziomu intelektualnego.
Jego nieistniejące już serce, ale jednak o istniejących wciąż uczuciach, nagle przeszyła niewidzialna igła, gdy ten widział, w jakim stanie emocjonalnym jest obecnie Saori. Choć wiedział już o tym wcześniej, i jak to u bliźniaków, jej humor udzielał się i jemu, teraz było jeszcze gorzej. Nie mógł jednak odchodzić od zmysłów, zwłaszcza, że ona potrzebowała wówczas wsparcia, czyż nie? A od kogo miała je dostać? Od tego podłego gościa, co w zamiarze miał zjeść jej egzystencję z musztardą? Czy tępych służących, robiących wszystko na jego skinienie? A może jego rodzinę, traktującą ją niemal na równi z ozdobami pałacowymi?!
Każde, powiadam, każde zachowanie w tym pałacu względem jego siostry budziło w nim gniew tak ogromny, że miał ochotę zniszczyć ich, rozgnieść jak małe, nędzne robaki* i jedynie słuchać, jak błagają o wybaczenie za każdym razem, gdy ukazywali się mu przed jego uprzednim, drewnianym obliczem. Jako, że jednak jest on tylko dzieckiem, a wiadomo w jaki sposób umysł dziecięcy działa, nie mógł im zrobić w rzeczywistości aż takiej krzywdy. Jeszcze siostrzyczce by się dostało... - tak, tak mniej więcej wyglądały jego zmartwienia odnośnie tego. Nie oznaczało to jednak, że zamierzał bezczynnie siedzieć i pierdzieć w stołek, patrząc sobie tylko jak mu siostrę nękają! Swoimi zamiarami zaraz postanowił się z nią podzielić.
- Nie martw się, Onee-chan - powiedział, gdy już udało mu się sięgnąć do jej głowy, by zaraz potem przejechać dłonią po jasnobrązowych, nieskazitelnie gładkich włosach. No, w końcu głasku-głasku ma to do siebie, że działa zazwyczaj kojąco, nie? - Nie pozwolę im zrobić Ci krzywdy. Wiesz, że już nie raz Ci pomagałem? Na przykład, hm... - tu zamyślił się na chwilę, chcąc przywołać jakieś wydarzenie z przeszłości. Nie minęła chwila, a już odnalazł świetny przykład. - Nie pozwolę im zrobić Ci krzywdy. Wiesz, że już nie raz Ci pomagałem? Spróbuj sobie przypomnieć jakąś sytuację, kiedy strasznie się bałaś. I wtedy ciężko Ci było uwierzyć, że wyszłaś z tego cało. Teraz też tak będzie. Obiecuję! - tu zrobił minę tak śmiertelnie poważną, że aż absurdalną. No, może dla kogoś spoza ich dwuosobowego kręgu, bo Sao powinna wiedzieć, o co mu chodziło. Wykorzystał fakt, że siostra powinna przyswoić sobie informację, jaką się z nią właśnie podzielił, i przytulił się do niej czekając, aż ona sobie to wszystko spokojnie przeanalizuje.


*Czyli Dziwadełku udziela się wena do Avalon przy Daisuke. Heheszki.

---