Reaktywacja :3

Chodzimy do szkoły mieszkamy w akademiku i jak zwykle nic nie zmienia się od wieków ale kto to to nie możliwe a jednak to wampiry przybyły z innego wymiaru by zaznać życia jako ludzie ale nie wszyscy mają dobre zamiary a może jednak się zmienią wiemy że nie jedno będzie dla wszystkich wyzwaniem ale najgorsze będzie dzielenie pokojów ze zwykłymi ludźmi przeciwnej płci jak poradzą sobie z tym wyzwaniem może jednak uda im się nawiązać nowe znajomości.

                                         pokoje ludzie i wampiry
pokoje dzielimy chłopak dziewczyna wampir człowiek w jednym pokoju musi mieszkać np  jeden wampir chłopak i jedna dziewczyna człowiek lub na odwrót.
                                                         pokoje   
pokój nr 1 - wampir Melody i człowiek Dortnana
pokój nr 2  - wampir Ewangelin  i człowiek
pokój nr 3 - wampir Lynn dziewczyna i człowiek Ikuna
pokój nr 4 - wampir Oliwkaa i człowiek

karta
imię :
nazwisko :
wiek: ( wszyscy 16 lat wampiry najwyżej 1600 )
hobby :
rodzaj :
pokój :
wygląd :


moja karta
imię : Melody albo Mel
nazwisko :Carter
wiek: 1600 lat
hobby : Kocham grać na wszystkich instrumentach i śpiewać znam też obce języki lubię sztuki walki malowanie i gotowanie.
rodzaj :wampir
pokój :1


Ps muszą być pokoje wampir człowiek ( dziewczyna dziewczyna chłopak chłopak dziewczyna chłopak to obojętne ważne żeby był wampir człowiek )

Ostatnio zmieniony przez Rosemary5 (19-12-2013 o 17h45)

KARTA POSTACI

Link do zewnętrznego obrazka

|Godność|

Lilith Soulseeker

|Pseudonim(y)|

Lily - a trzeba przyznać, że to bardziej pasuje do jej "ludzkiej", jeśli tak można ją nazwać, strony.

|Wiek|

Całe 250 lat

|Hobby|

~ Wizaż i charakteryzacja ~
~ Wszelkiego rodzaju projekty i szkice ~
~ (zupełnie niepowiązana z powyższymi) Historia, szczególnie Wojna o Niepodległość Stanów Zjednoczonych w której brała udział ~

|Rodzaj|

Wampirzyca (od 1779)

|Pokój|

3



|Charakter|

Jako, że była kiedyś człowiekiem, a obecnie go udaje, wie co to empatia. Zamiast gardzić ludźmi, współczuje im. Nie znosi tych, którzy krzywdzą innych, a gdy ktoś w jej pobliżu płacze, sama czuje się przez to źle. Lubi rozmawiać, ale nie chce nikomu narzucać swego towarzystwa, przez co większość osób unika jej sądząc, że jest po prostu zamknięta w sobie. Kiedy ktoś potrzebuje pomocy, zrobi co tylko będzie mogła. Wstydliwa i strasznie nerwowa, ale niezwykle lojalna; jeśli uzna kogoś za swojego przyjaciela, będzie za wszelką cenę go chronić. Dość łatwo ją zirytować, jednak nie żywi długo urazy, co jest jednym z dowodów jej jakże ludzkiej naiwności. Nienawidzi tego, że stała się wampirem, bowiem gdy nadchodzi pora na łowy zmienia się nie do poznania. Staje się wówczas krwiożerczą sadystką, czerpiącą przyjemność z ludzkiego cierpienia.



|Aparycja|

Czarne włosy, sięgające niemal do łopatek. Oczy granatowe, koloru wieczornego nieba, jednak podczas pełni (choć także i zmiany osobowości) zmieniają one swą barwę na krwistą czerwień. Przy metr sześćdziesiąt pięć jej waga wynosi czterdzieści osiem kilo. Uwielbia makijaż, więc często się maluje (zdjęcie na górze), co nieco postarza jej naturalny wygląd:

Link do zewnętrznego obrazka

|Inne|

~ Kiedy chce jej się płakać czeka, aż zostanie sama ~
~ Prowadzi pamiętnik, jednak pisze w nim tylko pod wpływem silnych emocji ~
~ Lubi przytulać i być przytulana ~
~ Przepada za ludzkim jedzeniem, ale nie zaspokaja nim głodu ~
~ Nazywa swą drugą osobowość prawdziwą Lilith, ponieważ jej własne imię kojarzy jej się z demonami ~
~ Ma lewy dowód tożsamości, według którego ma 23 lata ~

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Dwie osobowości Lilith.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (14-12-2013 o 21h27)

---

Link do zewnętrznego obrazka
imię :
Nana
nazwisko :
Osaki
wiek:
565
hobby :
Granie na gitarze, flirtowanie, śpiewanie.
rodzaj :
Wampirka
pokój :
4
Ciekawostki:
-Lubi się malować.
-Ma tatuaż na lewym ramieniu Lilię
-Jest to niegrzeczna "dziewczynka" mogąca zniszczyć wszystkich.
-Nie cierpi słabości.
-Miała tylko jedną miłość w swym życiu.
-Uwielbia kolor czarny.
-Nie za bardzo lubi warzywa.
-Uwielbia jeść słodycze
-Ma pełno kolczyków ale lubi to.
-Nie lubi jak mówi się na nią zdrobniale.
wygląd:
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (16-12-2013 o 16h44)

imię :
Emili

nazwisko :
Rivera

wiek:
16 lat

hobby :
Rysowanie, granie na flecie poprzecznym, taniec

rodzaj :
człowiek

pokój :
2

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (15-12-2013 o 11h51)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka
Imię i Nazwisko;
Satoshi Tsukamoto
Wiek;
16
Rodzaj;
Człowiek
Orientacja;
Hetero
Hobby;
Gra na perkusji, sztuki walki( zwłaszcza te uliczne), zbiera nieśmiertelniki, pasjonuje się siłami nadprzyrodzonymi, ale się do tego nie przyznaje
Charakter;
Buntownik, chamski, wyszczekany. Wywalono go z 3 szkół przez jego nieugięty charakter i ciągłe problemy wychowawcze. Gdzie się nie pojawi zwraca na siebie uwagę, nie potrafi zamknąć jadaczki kiedy powinien, uwielbia poniżać ludzi i podrywać dziewczyny. Prawda jest taka że swoimi wybrykami próbuje zwrócić na siebie uwagę ojca.
Pokój;
?
Historia;
Syn bogatego wpływowego polityka, który ma herszty z Yakuzą. Satoshi praktycznie nie widuje ojca, matka zabiła się kilka lat temu, teraz chłopak mieszka  w akademiku, wywalili go z kilku szkół. W obecnej szkole krążą pogłoski że swoje sprawy załatwia dzięki mafii której jest członkiem, może to i prawda. 
Ciekawostki
- uwielbia lizaki, gumy do żucia i fast foody
- po za widocznymi tatuażami ma jeszcze jeden, ale gdzie to tajemnica
- bardzo często wdaje się w bójki
- często dokucza innym
- jego matka była japonką stąd imię i nazwisko, jednak ojciec pochodzi z Anglii
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (14-12-2013 o 22h49)

Link do zewnętrznego obrazka

Imię Nazwidko:
Shun Ihara

Wiek:
16 lat

rodzaj:
człowiek

charakterystyka:
Jest małomównym dzieckiem. Nie iteresują go dziewczyny w 3D. Jest nieśmiały wśród dzieczyn, boi się ich. Kocha mangi i wszystko z nimi powiązane. Jest niezdarny, często pakuje się kłopoty, które tylko narastają. Jest wielkim pechem.

wygląd:
Naturalne krótkie fioletowe włosy i granatowe oczy. Zawsze elegancko ubrany. Jest niski tylko 150 cm wzrostu.

ciekawostki:
- lubi słodycze
- potrafi przesiedzieć całą noc czytając mangi
- ma młodsza siostrzyczkę, którą ceni nad życie
- czekokolwiek się dotknie to się rozpada
- nie nawidzi ostrych potraw

Ostatnio zmieniony przez dortnana (15-12-2013 o 23h40)

poproszę dziewczynę normalną jeżeli można to tak ująć.

---

Wstałam rano wiedziałam że to ten dzień idę do nowej szkoły, zwlekłam się z łóżka a raczej spadłam ał moja głowa potrzebuję nowe łóżko to jest to bani na szczęście mam moją magię.
Poszłam do łazienki i wyszorowałam moje kły umyłam ręce i twarz i splotłam moje włosy w kok założyłam jeszcze różową bluzkę z czarnym krzyżem i podartymi plecami i dżinsowe szorty podarte od dołu i różowe conversy.
Pomalowałam usta błyszczykiem a oczy podmalowałam tuszem wzięłam torbę walizek nie miałam moje rzeczy były od dawna w szkole podwójne pokoje eh poszłam na dół.
Śniadanie nie dzięki mam kasę kupie sobie pogoda słońce dzisiaj nie chce słońca chce deszcz machnęłam palcem i jest mój deszczyk przejdę się lubię być mokra poszłam więc w stronę szkoły.
Jak doszłam miałam całe mokre włosy ale postanowiłam dla innych wzmocnić deszcz teraz nie zostanie z nich nawet sucha nitka, wzięłam kluczyk i poszłam do mojego pokoju.
Dwie szafy jedna moja moje ubrania już są gitarę na bok tableta i telefon i laptop do szafki nocnej łazienki dwie dzięki bogu ciekawe czy będę mieć pokój z dziewczynę czy chłopakiem, usiadłam na łóżku i włączyłam tableta byłam już na szczęście sucha.

"Lily" Soulseeker

- Do widzenia, pani Carter! - pomachałam z uśmiechem w stronę kobiety w sile wieku, po czym zniknęłam w wagonie pociągu.
Była to niezwykle miła osoba, której było mi naprawdę żal. Gdyby tylko wiedziała, co tak naprawdę stało się z jej synem... Ale przynajmniej ona zaspokoiła swój głód na tyle, iż miałam nadzieję, że nie wróci dopóki nie zdążę znaleźć sobie jakiś przyjaciół w akademiku.
Zaraz znalazłam wolne miejsce w jednym z przedziałów, gdzie kiedy tylko się znalazłam, jakiś młody chłopak zaproponował mi pomoc z walizką. Uśmiechnęłam się odpowiadając, że nie trzeba. Czas na show, pomyślałam, podnosząc ogromną walizkę i układając ją z niezwykłą szybkością na półce nad siedzeniami. Był to chyba jeden z niewielu, żeby nie powiedzieć jedyny plus, jaki widziałam w byciu potworem - niesamowita siła. Rozkoszując się miną chłopaka, zdjęłam płaszcz, powiesiłam go na wieszaczku i usiadłam na swoim miejscu. Czekały mnie cztery godziny podróży do nowego życia.
Znalazłam się na dworcu w nowym mieście. Nie znałam go ani trochę, więc wzięłam taksówkę, by nie błądzić w poszukiwaniu akademika. Podałam nazwę ulicy i po paru minutach już tam byłam. Budynek, w porównaniu do okolicy, prezentował się dość skromnie, co mi się podobało. Taki mały stateczek nijakości pośród morza przepychu.

---

Shun Ihara
- wszystko masz? - usłyszałem głos mamy kiedy zakładałem buty.
- Tak wszystko mam - uspokoiłem ją.
Najważniejsze, że mam swoją ulubioną mangę oraz kilka gier. Tyle mi wystarczy bym mógł przeżyć. No coż, jak to matka marwi się. Po raz pierwszy jej jedyny syn wyjeżdża po za dom.
Za dużo tu dziewczyn 3D. Nie przepadam za takimi. Są nie wierne, często się burzą i nie wiadomo o co im chodzi. Nie ma to jak Natski-chan. Jest wspaniałą dziewczyną. Ma styl i nazywa mnie "starszym bratem". Nie ma to jak dziewczyna 2D. Mam nadzieje, że pokój będę dzielić z chlopakiem bo z dziewczyną nie dam rady wytrzymać więcej niż 5 minut.
Szkoła wyglądała imponująco. Już nie mogłem się doczekać przygód jakie mnie tu czekają. Mam nadzieje, że moje paczki doszły. Nie przeżyje bez mojej konsoli. Coż, teraz to nie ważne. Czas zacząć moje nowe życie, ale najpierw... Gdzie jest akedemik?

Ostatnio zmieniony przez dortnana (19-12-2013 o 17h38)

Siedziałam na łóżku z tym tabletem ale nudyy na szczęście miałam krem i mogłam wychodzić na dwór posmarowałam się i żadne słońce mi nie straszne chociaż jakby słońce wybuchło było by trochę strasznie.
Już miałam iść na dwór gdy nagle mój nos wyczuł dziwny zapach interesujący już chwilę potem wiedziałam co roznosi ten zapach inny wampir bardzo interesującą chwilę potem byłam już koło niej.
Stanęłam przed nią a raczej pojawiłam się znienacka pokazałam kły a moje oczy zmieniły barwę na białe zasyczałam jeszcze by dodać trochę strasznego klimatu oczywiście jak to ja.
- Widać nie jestem tu jedyna jestem Melody.
Powiedziałam to i zniknęłam tak szybko jak się pojawiłam poszłam do pokoju kły znikły a oczy znowu stały się niebieskie jak czyste morze usiadłam na łóżku i zaczęłam czytać mangę.

Osaki Nana

Weszłam z fajką w ustach na dziedziniec. Nie zwracałam uwagi na ludzi, chciałam wejść z moimi rzeczami do siebie. Nie pamiętam w sumie jak wstałam i przyszłam, robiłam to jak w hipnozie. Eh no w każdym razie weszłam do środka i skierowałam się do swojego pokoju. Pokój był dwu osobowy więc swoje rzeczy postawiłam przy łóżku które mi pasowało. Ziewnęłam i usiadłam na parapecie, uprzednio otwierają okno. Patrzyłam na tych zabieganych ludzi i prychnęłam.

Shun Ihara
Kilka razy chodziłem w kółko za nim zorientowałem się, że mój akedemik był naprzeciwko mnie. Wszedłem do środka i aż szczęka opadła. Wielka sala i na środku recepcja. Przynajmniej jej nie muszę szukać. Tu odetchnołem z ulgą, ale to nie trwało długo. Znów sie zgubiłem... Gdzie ten pokój? Nie wierzę, że mam tak słabą orientacje w terenie. Wcześniej nie miałem takich problemów.
Wkońcu znalazłem swój pokój. Głęboki wdech i wydech. Pomodliłem się jeszcze by to był chłopak i nacisnołem za klamkę.
Zamurowało mnie... Torba spadła na podłogę i wydała cichy huk. To...To...To dziewczyna. Z przerażenia aż spadłam na podłogę i zaczołem cofać się do tyłu. Nie wierzę to prawdziwa dziewczyna w 3D. To chyba sen. Muszę się obudzić. Mocno uderzyłem się w policzki, ale to nie zadziałało. Ona nadal tu jest a raczej na demną. To raczej nie będą udane lata w moim życiu.

~Satoshi Tsukamoto~

Ludzie na ulicy odwracali się na widok czarnej, długiej i eleganckiej limuzyny. Nikt nie wiedział kto, ani dokąd zmierza, w środku ktoś opierając głowę o szybę ze znudzeniem obserwował przemijające wystawy sklepowe, domy i parki.Był to chłopak o blond włosach i uszach przebitych chyba w każdym miejscu, choć teraz nie było tego widać,bowiem na jego głowie znajdował się czerwony kaptur jego ulubionej bluzy, miał na sobie zwykłe dżinsy.Jego ciało zdobiły fikuśne tatuaże, jeden na klatce wystawał dumnie spod bluzy,ciągnąc się na samą szyję, na nadgarstkach wymalowane były zielono-pomarańczowe płomienie. Ozdobą całego stroju był pasek z przypiętymi nieśmiertelnikami, niektóre z nich stare i zniszczone inne nowe i błyszczące niczym gwiazdy w nocy. Nic, absolutnie nic w wyglądzie owego człowieka nie wskazywało by był kimś na tyle wyjątkowym by podróżować tak drogim autem. Gdy limuzyna dojechała pod akademik, ludzie oglądali się któż tak ważny przyjechał do ich uczelni.Jakież było ich zdziwienie gdy z auta wysiadł Satoshi Tsukamoto, według najaktualniejszych opowiastek każdej szkolnej plotkary znany jako wysoko postawiony człowiek Yakuzy, a jeśli chcesz informacji oficjalnych i bardziej pewnych syn angielskiego ambasadora. On jednak nie robił sobie nic z tych spojrzeń, szedł dumny, pewny siebie ze złośliwym uśmiechem na ustach w stronę swego pokoju.

To moja ostatnia szansa, jeśli wywalą mnie z tej szkoły ojciec pośle mnie do poprawczaka, a na to nie pozwolę. Lokaj niósł za mną bagaż, to ostatni dzień gdy widzę go przed wakacjami, w końcu nie będzie tego starego snobistycznego gostka który ciągle dzwonił do ojca kiedy tylko wracałem do domu po jakiejś bójce w klubie czy czymś takim. Odwróciłem się do niego, wyrwałem mu walizkę i torbę z rąk, koniec tego dobrego.
- Zmykaj dziadku, nie potrzeba mi obciachu.
Facetowi zabłysnęła w oczach iskierka złości, pewnie znów zadzwoni do ojca. Skłonił się jednak lekko i odszedł do auta które odjechało po tym jak tylko wsiadł. Skierowałem się do  recepcji po klucz od pokoju, ehh tego brakowało żebym go z kimś dzielił, ojciec chyba chce mieć trupa jakiegoś faceta na sumieniu. Wszedłem do pokoju, który prezentował się nijak w porównaniu z wielkim pokojem w domu ojca.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (19-12-2013 o 22h10)

Grałam na tym głupim tablecie nie miałam co robić więc jakoś to chyba było jedyne rozwiązanie mogłam jeszcze włączyć trudne sprawy ale obraża mnie to jak pokazuję tam wampiry.
Nagle do pokoju wszedł jakiś chłopak nagle torba mu upadła na ziemię a on jak zamurowany stanął w drzwiach zaczął się klepać po buzi i chyba jednak zdziwiłam go swoją osobą.
- Uspokój się nie jestem aż taka brzydka.
Nie wiem czy o to mu chodziło ale widziałam że obok mojego okna jest dach z którego można bez najmniejszych trudności zejść no cóż to lepsze niż granie na tablecie heh.
- Ta zostawię cię lepiej samego.
Po tych słowach otworzyłam okno i wyskoczyłam na dach a z dachu prosto na ziemię pobiegłam do drzewa na które się wdrapałam było to moje ulubione zajęcie a potem patrzyłam na widoki.

Shun Ihara
Tylko zauważyłem jak wyskakuje przez okno. Odrazu pobiegłem by ją zatrzymać, ale nie zdąrzyłem. Już była na dole. Chyba ją wystraszyłem, ale to ona pierwsza mnie wystraszyła.
Mam mieszkać pod jednym dachem z dziewczyną. Na pewno bedzie cieżko szczególności gdy już zrobiłem nie miłe powitanie. I co teraz. Mam ją szukać czy może rozpakować się? A ni jedno a ni drugie mi pasuje. Wiem... Pójdę do recepcji i się zapytam czy mogę zmienić pokój.
Co za szkoła? Tu dziewczyna z mężczyzną mieszkają razem. Nawet gdy zmienie pokój to prędzej czy później będę mieszkać z płcią przeciwną. I jak mam mieszkać razem z dziewczyną. Wdech i wydech... Dobra... Jakoś przeżyję jedną dziewczynę. Natski-chan jest zemną więc dam radę. Wrócę do pokóju i poczekam na nią. Przeproszę i wyjaśnie moje zachowanie. Napewno będę budzić wstręt u niej. Nic na to nie proradzę...

Link do zewnętrznego obrazka
Nagle poczułam przed sobą silną woń wampira, po chwili moim oczom ukazała się jakaś dziewczyna mówiąca o tym z entuzjazmem. Po chwili jednak zniknęła, więc gdy tylko zdążyłam zamrugać zdziwiona, postanowiłam udać, że tylko mi się wydawało. Z resztą, nawet jeśli to myślę, że się z nią zbytnio nie zaprzyjaźnię... Chyba bym nie potrafiła, nawet jeśli nie jest czystokrwista. Ale skoro cieszy się z tej mocy, podczas gdy ja, przemieniona twierdzę, że nie ma w tym żadnej chwały, wygląda na to, że jest nim od urodzenia... Przez co znielubiłam ją od początku jeszcze bardziej.
Wzięłam jeden z kluczy w portierni, jak się okazało drugi był już odebrany, czyli miałam szansę spotkać mojego współlokatora w pokoju. Tak... Współlokatora, nie współlokatorkę. Co właściciel internatu miał na myśli, wciskając do jednego pokoju dziewczynę z chłopakiem?! Z resztą, nieważne, była to uczelnia, która nie zadawała wiele pytań, ja też wolałam się od nich powstrzymać.
Znalazłam się w otwartym już pokoju i spojrzałam przelotnie na współlokatora. Powiem tyle - ile ciekawiej by wyglądał, tym coraz mniej mnie ciekawił. Wyglądał mi on bowiem na nikogo innego, jak zwykłego rozpuszczonego szczeniaka, jakich w Bostonie było pełno, a jacy tylko zaostrzali jej apetyt.
- Cześć - rzuciłam mimo wszystko, bo przecież miłym wypada być dla każdego, poza tym pozory często mylą, czyż nie? Z resztą, przekonać się o tym można na moim przykładzie...
Zaczęłam się rozpakowywać. Ubrania ułożyłam w jednej z szaf, a na półce położyłam kilka moich książek, wsuwając za nie mój pamiętnik. Liczyłam na to, że kryjówka okaże się dobrą, a mój kolega z pokoju niezbyt ciekawskim. Choć w sumie to co on niby miał chcieć od mojego pamiętnika... Co najwyżej dowiedziałby się co nieco o moim drugim ja... Tak, zdecydowanie lepiej dla wszystkich, żeby się nie interesował.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (21-12-2013 o 13h46)

---

Z drzewa był fajny widok zaczęłam grzebać w kieszeni i szukać moich słuchawek no nie no moja skleroza zapomniałam słuchawek z pokoju teraz muszę tam wrócić.
Drzewo było dość wysokie no cóż nie przeszkadzało mi to zeszłam bez problemu i pobiegłam w stronę pokoju weszłam tym razem drzwiami i zobaczyłam jak ten chłopak wygląda przez okno.
- Takie ładnie widoki dziś mamy że tak się gapisz w to okno ?
Zapytałam trochę sarkastycznie podeszłam do półki w której były słuchawki no powinny być ale ich tam nie było zaczęłam węszyć po mojej szafie.
- Tu są ta ja lecę.
Wyszłam drzwiami jak normalny człowiek chociaż jak dla mnie to nie za dobre określenie więc cóż ale spoko pobiegłam na ławkę podpięłam słuchawki i zaczęłam słuchać piosenek Bangtan Boys.

                                     NUDYYY                                       

Shun Ihara
Wystraszyła mnie gdy tak weszła. Kiedy? Jak? Nic nie słyszałem. Nie zdążyłem nawet odpowiedzieć  a już wybiegła spowrotem. Ciężko będzie nam nawiązać kontak. Wiedziałem dobrze, że to ja spowodowałem taką sytuację, ale nic nie poradzę, że panicznie boję się kobiet.
Wypakowałem się i wyciągnołem konsolę. Dobrze, że mamy telewizor. Podłączyłem się i zaczołem grę. Nic mnie tak nie relaksuje jak gra z Natski-chan. Zapomniałem o swoich problemach jak i o mojej współlokatorce. Kiedy wróci wtedy spróbuje nawiązać kontakt, ale na pewno to nie będzie należało do najłatwiejszych.

Ostatnio zmieniony przez dortnana (31-12-2013 o 18h54)

Ach widoki z tego drzewa są pierwszorzędne chciałabym móc tu siedzieć do końca życia ale w końcu by mi to się znudziło jak wszystko.
Co już piętnasta przecież jak tu przychodziłam była czternasta siedzę tu dobrą godzinę ja nie wierzę lepiej już wrócę.
Zeszłam z drzewa bez najmniejszego problemu ale zostawiłam na nim telefon weszłam jeszcze raz i zeszłam także bez szwanku.
Pobiegłam do pokoju chłopak nawet nie zauważył że weszłam był zbyt zajęty graniem ale jak tu przejść żeby mu nie przeszkadzać.
schyliłam się pod telewizor żeby nie odwracać jego uwagi chociaż jakbym przeszła normalnie i tak by mnie nie zobaczył usiadłam na łóżku.

~Satoshi Tsukamoto~

Do pokoju weszła śliczna dziewczyna , trochę mnie zatkało. Spodziewałem się pryszczatego okularnika nad którym mógłbym się poznęcać, a tu dziewczyna i to tego niezła laska. Nie wiem co myślał sobie dyrektor tego akademika, ale już faceta polubiłem.Odwróciłem się do niej i patrzyłem jak wypakowuje rzeczy z torby.
- Cześć, nie spodziewałem się takiej ładnej współlokatorki, Satoshi Tsukamoto, a ty ślicznotko jak masz na imię?
Wyglądała na trochę nadętą, ale takie zawsze mają ciekawe historie do opowiadania, nie to co delikatne panienki ze szkoły. Wyjąłem paczkę fajek z kieszeni, otworzyłem okno i przysiadłem na parapecie.Wyjąłem jednego i wsadziłem do ust.
- Palisz?
Wyciągnąłem paczkę  w stronę dziewczyny, sam zapalając peta którego miałem w ustach. Oby nie była z tych co czepiają się za dym tytoniu, choć sam jeszcze dwa lata temu bym się o niego przyczepił.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (31-12-2013 o 19h33)

Shun Ihara
Gra pochłoneła mnie na dobre kiedy po raz setny przeszłem ją wyłączyłem i miałem już ją schować gdy nagle... Podskoczyłem rónocześnie wydając z siebie pisk jak u dziewczyny. Ja przez nią o zawał padnę.
Gdy tylko się uspokoiłem przedstawiłem się jej trzymając od niej dystans:
- Witam... Wcześniej się nie przedstawiłem - głowe miałem pochyloną w dół. Wzrok wbiłem podłogę i trochę się jąkałem - Nazywam się Shun Ihara i będę mieszkał z tobą.
Nieśmiało spojrzałem na nią, ale zaraz znowu spuściłem wzrok. Nie wiedzieć co mam ze sobą spocząć zaczołem wygniatać swoją bluzę. Nie nawidzę nawiązywać kontaktu z innymi ludźmi szczególności z dziewczynami.

"Lily" Soulseeker

O. Nie. Tylko. Nie. To.
Ja rozumiem, że facet i że na widok panienki w pokoju przestaje myśleć za pomocą głowy, ale jeśli na "ślicznotce" nie poprzestanie, ta prawdziwa Lilith z pewnością pocieszona nie będzie... W sumie za to byłam jej czasem nawet i wdzięczna za to, że pozbywa się tych wszystkich natrętów, nawet jeśli później karciłam samą siebie za takie myślenie. Ale cóż, dajmy chłopakowi jeszcze jakąś szansę, może po prostu chce być miły... Tak, może nie będzie chciała się przebudzać za szybko.
- Lilith Soulseeker - przestawiłam się pewnie i z uśmiechem, nie zwracając uwagi nawet na to, że poczułam, jak moje oczy poczerwieniały na ułamek sekundy. Była to jednak próba na tyle słaba, że zdolna byłam ją stłumić, nie budząc podejrzeń współlokatora. Tak... Nadawałam się doskonale do teatru, jednak wolałam pracę jako wizażystka, za kulisami. Właśnie, przypomniało mi to, że przecież będę musiała się wybrać do tego teatru, zobaczyć gdzie on jest... Jakoś przecież na tę szkołę zarobić muszę.
I jeszcze fajki wyciągnął. Cudnie. Mam nadzieję, że nie będzie tego na często w pokoju robił, przynajmniej tyle, by było przez ten dym jeszcze cokolwiek widać... Tak, zdecydowanie trzeba będzie wietrzyć.
- Nie, nie, dzięki - powiedziałam zaraz. Przynajmniej okno otworzył...

Ostatnio zmieniony przez Lynn (31-12-2013 o 21h13)

---

~Satoshi Tsukamoto~

Widziałem że zakręciła nosem kiedy zobaczyła papierosa, natychmiast zgasiłem go o parapet.
- Sorry jak Ci przeszkadza dym to nie będę palił w pokoju \
Nadal siedziałem na parapecie, atmosfera była trochę sztywna, dawno nie musiałem zagadywać do kogoś nowego więc byłem trochę zmieszany. Ludzie których poznawałem byli inni, bardziej otwarci i nie mieli tajemnic, a ona wyglądała jak by ukrywała ich z tysiąc. Zadzwonił mój telefon, wyjąłem go z kieszeni, cholera ojciec, tego mi brakowało. Nie odebrałem, odłożyłem telefon na biurko.
- Skąd jesteś? Co cię tu sprowadza? Nie nie jestem ciekawski po prostu próbuje pozbyć się tej sztywnej atmosfery
Lekko się uśmiechnęła, jej oczy były strasznie dziwne, ona sama taka była. Co ukrywa ta dziewczyna? Coraz bardziej zaczynało mi się tu podobać