ja jezdze w olsztynie u kojrysa moj ulubiony konik to rudy i ikar cudowne konie galopuje skacze przez przeszkody i plawie to super uczucie gdy sama wejdziesz na dosc fuzego konia ktos moze chodzi do kojrysa 
Ostatnio zmieniony przez directionerka (15-06-2013 o 20h32)
To może zabrzmieć głupio, ale boję się koni. Ogólnie nie lubię stać obok dużych zwierząt, a co dopiero na nich jeździć. Faktycznie, są naprawdę ładne i wyjątkowo eleganckie, ale nie. Po prostu nie.
Byakyath napisał
To może zabrzmieć głupio, ale boję się koni. Ogólnie nie lubię stać obok dużych zwierząt, a co dopiero na nich jeździć. Faktycznie, są naprawdę ładne i wyjątkowo eleganckie, ale nie. Po prostu nie.
MilaBee napisał
Hallucinatie napisał
Jeździłam konno, od końcówki lipca 2011 roku, do października ze względów pogodowych (stadnina, w której się uczyłam nie miała/nadal nie ma hali). Przestałam jeździć, bo musiałam płacić z własnej kasy. W czerwcu znów zachciało mi się jeździć, a walkę o pierwszą lekcję w innej stadninie wywalczyłam z rodzicami tydzień, dwa tygodnie przed lekcją. A jako, że nie wiedziałam w ogóle, jak mam się zapisać, chciałam jechać z koleżanką z klasy na pierwszą lekcję, ona jeździ tam od jakiegoś czasu. Ale nieee, ona najpierw się ze mną umówiła na zeszły piątek/sobotę, a później, pytając się o godzinę lekcji się nie dodzwoniłam! :c
A co do moich lekcji, które miałam dwa lata temu...
Zleciałam tylko raz, ale to TYLKO I WYŁĄCZNIE przez to, że moja instruktorka kazała mi galopować na lonży. I wiecie, co? Spodobało mi się to zlatywanie. *nie może z siebie* Od razu po zetknięciu się z piaskiem ujeżdżalni usiadłam i tak głośno 'Ale super!'. Przez kolejny tydzień bolał mnie prawy bok, na który zleciałam.
Zmieniali mi konie tyle razy, że już nie zliczę. Normalnie, jak na złość! Co dwie, trzy lekcje inny koń. -.- Raz wyższy, jak niższy, raz trudniejszy do opanowania, raz łatwiejszy. Jak się nauczyłam do jednego i zrozumiałam jego zwyczaje, dają mi innego.
Pierwszy galop zaliczyłam już na piątej (chyba) lekcji. Niechciany, bo niechciany, ale zaliczyłam. Konik polski mi przez całą ujeżdżalnię przegalopował, a ja myślałam, że jak zlecę i mnie pokopie, to chyba już nie wstanę. Ale, okay, instruktor ją zatrzymał, a mi się spodobało to bardziej od kłusa. XD Pierwszy skok (z kłusa, czyli jakby nie skok, ale okay) miałam na ok. dziesiątej lekcji. Nie wiem, ile to było centymetrów, ale było na tyle wysoko, że konik polski musiał podskoczyć. Niby nic strasznego, ale jak się przechyliłam na jedną stronę... Od razu mówię, że nie gustuję w skokach. Jak mam sobie wyobrazić, ze sobie skaczę, przechylam się na np. prawo i nadziewam się na kołek od przeszkody, to nie, dziękuję bardzo. Kopnięcia jeszcze żaden koń mi nie sprezentował. Raz tylko mnie koń nadepnął i trampka popsuł. ;____;
Poza tym, lubię zapach koni (tak, lubię ten smród. XD Bo co? Problem? :3). Ale teraz, przez konie, od długiego czasu mam złamane i potłuczone serce. :< Tak to jest - najpierw coś komu dać, a potem wziąć, nawet się nie nacieszyłam. A czemu?...
Uch, no bo zleciałam któryś raz z rzędu, było bieganie, że wstrząs mózgu (a to nie było to), no i mama zakazała mi się nawet zbliżać do koni. -.-' Dlaczego zawsze to ja mam wszystko zakazywane?... Może z jazdą konną by mi wyszło, a tu NIC, bo się znów jej [mamie] zachciało czegoś mi zakazywać. A potem mi jeszcze narzeka, że nie mam żadnych zainteresowań. Nie pozwala mi na nic, kompletnie na nic i oczekuje, że znajdę sobie hobby?... Ciekawe, jakie. Zbieranie znaczków chyba... Chociaż nie, jeszcze je zjem i się otruję. -.-' A kompromisów to ja już się nawymyślałam, typu "komputer raz w tygodniu za cotygodniową lekcję jazdy", ale nie działało.
Aa, i to była wina konia tylko po malutkiej części, bo nie pozwoliłam mu galopować, ale zagalopował, a ja zleciałam. Jeździłam wcześniej cztery miesiące, potem 11-miesięczna przerwa i kiedy były te dwa razy to miałam dopiero cztery/trzy lekcje... I to było przy tym, jak miałam przeskoczyć w kłusie przez drążek, tak z jednej strony zahaczony o płot, nie kazałam klaczce galopować, ale ona tuż przed skokiem zagalopowała, skoczyła, ja jeszcze trochę wytrzymałam, a potem się ewakuowałam. :c I tyle z jeżdżenia, ale mówię wam - ja jeszcze kiedyś to wywalczę.
Walcz, walcz. Grunt to mieć marzenia i je spełniać. Ja sobie nie wyobrażam, żeby moja mama nagle mi zakazała jeździć konno. Dla mnie konie to całe życie, a jeżeli by ich zabrakło w moim życiu, dla mnie byłoby to skończone życie. Bóg wie, co bym ze sobą zrobiła! A tak w ogóle, to ja też jakoś lubię zapach koni. : 3
louis4 napisał
Byakyath napisał
To może zabrzmieć głupio, ale boję się koni. Ogólnie nie lubię stać obok dużych zwierząt, a co dopiero na nich jeździć. Faktycznie, są naprawdę ładne i wyjątkowo eleganckie, ale nie. Po prostu nie.
jak mozna bac sie koni ....masakra
Ostatnio zmieniony przez Seeryouslee (21-07-2013 o 18h37)
Ja jeździłam konno przez lata, ale ostatnio życie zmusiło mnie do rezygnacji z tego wspaniałego zajęcia. Mam nadzieję, że w przyszłym roku będę mogła do niego wrócić, bo kto by się spodziewał, że może aż tak brakować podskakiwania na grzebiecie? To aż zadziwiające. Jednak jazda konna, zwłaszcza po górach czy lasach, ma w sobie coś niezwykłego i chętnie zmienię z powrotem samochody na taki sposób podróży, a co!
Ja od roku jeżdże konno i uczę się galopować. W tym roku byłam na koloniach jeździeckich i było cudownie. Miałam swojego konia i codziennie musiałam go czesać czyścić kopyta i przygotowywać do jazdy. Nie mam swojego konia i fajnie było by go mieć, ale jak on zachoruje to koszty leczenia będą niesamowite.
Ja ubustwiam konie! Niestety na nich nie jeżdżę... Moim zdaniem to najpiękniejsze zwierzęta na świecie
Kocham konie ♥ Ale nie jeżdże 
Gdy byłam mała bardzo chciałam się nauczyć jeździć. Teraz są mi obojętne
Bardzo lubię konie. Cenie je za ich opanowanie jak i mądrość i umiejętność współpracy. Swego czasu jeździłam konno i bardzo lubiłam ten sport. Bardzo bym chciała wrócić do tego dostojnego sportu, lecz nie wiem czy dam rade znowu osiągnąć takie efekty jak kiedyś. 
*Ja uwielbiam je* 
kocham, kocham !
ale nie mogę ich mieć : c niestety kontakt również z nimi rzadki.
Nie umiem jeździć, nigdy nie jeździłam ale to moje największe marzenie, które może się spełnić już za tydzień !
Jadę na kolonie konne !!!
yeah !!
Przed wczoraj wróciłam z obozu konnego całe 24 godz. (jazd, byłam tam tyydzień ) jakie jeżdziłam tam na hucułach były cudowne. W sumie jeżdzę już bardzo długo, ale za każdym gdy wsiadam na konia czuje to samo podniecenie jak wtedy gdy byłam malutka pierwszy raz dosiadłam tego cudownego zwierzęcia boooskie uczucie....
Też ubustwiam konie i od jakiegoś czasu na nich jeżdżę. Przeżycia??? To ostatnio jak byłam w terenie widziałam dwie czaple. Innych przeżyć oprócz paru spłoszeń i upadków tak naprawdę nie mam. I zdecydowanie wolę jazdę z siodłem niż bez.
~Viktoria
Kocham konie, zawsze je kochałam 
gdy byłam mała jeździłam na półgodzinne przejażdżki na kucykach (oczywiście mojego wierzchowca prowadziło jedno z rodziców ^^).
Niestety później przez długi czas nie jeździłam i dopiero w 3 klasie, za namową koleżanki zapisałam się na półkolonie w stadninie Wolta.
Tam poznałam konika o imieniu Pierro. Bardzo go polubiłam.
Przez następne dwa lata jeździłam w każde wakacje, a od tego roku mam przynajmniej jedną jazdę na miesiąc.
Robię duże postępy, od niedawna galopuję (oczywiście na Pierotku wcześniej częstotliwość moich jazd była bardzo malutka, więc o czymś szybszym niż kłus nie było mowy ;>)
Nie wyobrażam sobie życia bez koni, to one nadają mojemu życiu sens.
W przyszłości zamierzam mieć własnego rumaka, albo chociaż wydzierżawić jakiegoś konia na jakiś czas ♥
Ja pierwszy raz jeździłam tego lata. Niestety po tygodniu jazdy od kilku miesięcy nie wsiadłam ani razu na konia 
Trochę to moja wina bo nie proszę rodziców a z drugiej strony trudno by było z dojazdem bo nie mamy żadnej bliskiej stadniny
ogółem bardzo kcoham konie
Ja kocham konie. Jeżdżę 5 lat a mam 11. Trenuję skoki, zamierzam wiosną startnąć w zawodach. 
. Kocham zapach konia, ale niestety mam na nie czéściową alergię. Żadnych tabletek nie biorę nigdy! I nie przeszkadza mi to że czasem kicham, katarleci z nosa swędzą oczy. Ja po prostu muszę jeździć!
Ostatnio zmieniony przez Natalii6 (16-12-2013 o 09h24)
Szczerze powiedziawszy, to nigdy nie jeździłam na koniu. Ale na pewno, gdybym teraz zaczęła, bardzo by mi się spodobało, mam nadzieję, że kiedyś uda mi się załatwić jakąś jedną lekcję.
Ponoć od małego zawsze ciągnęłam do koni 
. No ale wiecie, jak to dzieci, zaczynałam od zdjęć na kucykach, później poszłam o krok do przodu, bo zaliczyłam swoją pierwszą oprowadzankę (również na kucyku) . Jak miałam około 8 lat, to rodzice pierwszy raz zabrali mnie do stajni, a po jakimś czasie zaczęłam się uczyć jeździć. Po jakimś czasie mojego zachwytu końmi okazało się, że zaczął pojawiać się strach. Mimo wszystko dalej jeździłam, bo nigdy nie przestałam ani na chwilę podziwiać tych zwierząt. Podkreślam, że to był mój wybór, rodzice nigdy do niczego mnie nie zmuszali . I tym sposobem przejeździłam jakieś 3 lata w około 5 stajniach, u jeszcze większej liczby instruktorów. Jedno wydarzenie pamiętam, jakby było wczoraj. Pojechałyśmy z instruktorką w teren zimą. W pewnym momencie "mój" koń się wystraszył i zaczął lecieć bardzo szybkim galopem (możliwe, że to był cwał, bo koń sam nie wiedział, gdzie leci). No i w końcu doszło do tego, że się wywrócił. Zostawił mnie na śniegu, i, jak to wystraszony koń, wstał i pobiegł dalej . Koń instruktorki pobiegł za tamtym, bo instruktorka również nie mogła go zatrzymać. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze pod względem fizycznym - nikomu się nic nie stało (włączając w to konie). Mój strach jednak wtedy się mocno pogłębił. Zrobiłam więc sobie przerwę od jazdy konnej. Wtedy nie wiedziałam na jak długo. W tym czasie moje zainteresowanie końmi jednak nie znikło, a wręcz przeciwnie - cały czas czytałam jakieś książki o koniach itp. Okazało się, że moja przerwa trwała 2 lata. Prawie, że od razu znalazłam stajnię, w której jeżdżę do dzisiaj (czyli już dwa lata ). Co prawda, musiałam zaczynać wszystko prawie od początku, bo przez mój poprzedni strach za dużo to się nie nauczyłam. Oczywiście teraz nie ma ani śladu strachu, a jest tylko duża pasja . Bardzo się cieszę, że mogłam trafić na tak wspaniałą stajnię z bardzo dobrym instruktorem, dzięki czemu mogłam i mogę dalej bardzo dużo się nauczyć . A po dwóch latach treningów, na których nie zawsze wszystko wychodziło, usłyszeć od instruktora słowa (mówione do kogoś innego, ale przy mnie ) :"pod nią to koń chodzi jak w zegarku" . Uwierzcie, że opłacało się . Oczywiście nie mam na myśli tu żadnego chwalenia się czymkolwiek (!) tylko podkreślenia, że wato ćwiczyć i ćwiczyć, aż będzie można usłyszeć takie słowa . Interesuję się również jazdą naturalną, która pozwala wiele rzeczy zrozumieć w innym świetle - jak dla mnie, w lepszym świetle. Niestety nie mam możliwości na co dzień jeździć i pracować z końmi naturalnie, ale "nigdy nie mów nigdy!" . Życzę Wam wielu sukcesów w naszej cudownej pasji i tego, żebyście sami z siebie byli zadowoleni, jeśli chodzi o jazdę konną . Pozdrawiam!
Ostatnio zmieniony przez animalsik4 (22-04-2014 o 18h49)
Wspaniałe historie... Ja obecnie mam już 14 lat, dalej jeżdżę, jednak miałam długą przerwę. Galopuję i skaczę.
MilaBee napisał
Wspaniałe historie...
Peppers napisał
MilaBee napisał
Wspaniałe historie...
zazdroszczę! chciałabym umieć galopować
Teraz myślisz o tym, że chciałabyś umieć galopować, a za niedługo na pewno sama będziesz mogła to przeżyć
Jeździłam konno przez długi czas, z przerwami, potem zamknęli "moją" stajnię, staciłam motywację. Dodtakowo kilka miesięcy później zleciałam (głupio, koń napalił się na przeszkodę, próbowałam wykręcić i udało mi się w ostatniej chwili, kosztem utraty równowagi) i miałam problemy z wysiedzeniem w siodle, bo plecy bolały mnie niemiłosiernie, ot, urok siodeł wojskowych. Dodatkowo zmarło moje ukochane konisko, więc już kompletnie straciłam serce do tego sportu. Z perspektywy czasu - jakbym miała okazję, to nie zastanawiałabym się, tylko wróciłabym do jazdy.
Ostatnio zmieniony przez HouseOfWolves (30-04-2014 o 18h48)
współczuje
animalsik4 napisał
Peppers napisał
MilaBee napisał
Wspaniałe historie...
zazdroszczę! chciałabym umieć galopować
Wszystko jest do nauczenia!
Owszem mogę jeździć w jakiś pobliskich stadninach ale nie mam żadnej blisko a nikt mnie zawozić nie będzie...
