Hongbin

Westchnąłem cicho przytakując głową. No tak. Jesteśmy ''rodziną'' jeżeli tak można to nazwać. Poza tym nadal nie rozumiałem jak zmienia zwykłych ludzi w kotołaki. Mimo,że ja też byłem kiedyś człowiekiem to nie za bardzo pamiętam tą zmianę. Jedyne co pamiętam to to,że na początku bardzo bałem się Rimy... Potem jakoś się przyzwyczaiłem,a teraz nawet nie pamiętam swojej rodziny.
Przytaknąłem głową na znak,że chętnie wybiorę się z nią do miasta. Lubiłem tam chodzić i patrzeć na ludzi. Zamrugałem niebieskimi oczami i powolnym krokiem ruszyliśmy w stronę rzeki aby przejść na drugą stronę.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Kendra
-No to co chcesz zjeść?- pytam -Może być... Kanapka z marmoladą?- Luka kiwa głową. Robię kanapkę i idę do siebie. Przebieram się w czarne, lniane spodnie i bluzkę na krótki rękaw w kolorze zgniłej trawy. Nakładam płaszcz z kapturem i męsko wyglądające buty za kostkę. Podchodzę do lustra... Koszmar! Ale tak ma być! Jeszcze plecak (Z suszonym mięsem na "czarną godzinę", fuj, ale co tam! Jedzenie to jedzenie! Oraz moim zestawem w, którego skład wchodzi lina, hak, sztylet, strzałki i dmuchawka) i jestem gotowa. Wychodzę z domu najciszej jak umiem  i idę w głąb lasu. Nie do wioski! Nie jestem na tyle głupia, żeby tam iść teraz! Idę w część lasu, w której jeszcze nie byłam. Nazywam je "Dziczą", bo ogólnie, nikt kogo znam, tam nie wszedł. Ciekawe co tam jest... Przy dobrym tempie i sprzyjających warunkach wrócę jeszcze przed nocą.... Boże! zostawiłam Lukę samego! Muszę przełożyć wyprawę! Wracam do domku i przebieram się w normalne ubranie. No cóż... Nie wyszło teraz, wyjdzie kiedy indziej! Chowam plecak do szafy i idę do Luki. Je kanapkę i patrzy na mnie ciekawie.
-Hmmm.... Skoro Rima i Hongbin nie wracają, co pewnie znaczy, że znowu poszli do wioski, może chcesz się w coś pobawić? W berka albo chowanego?- skoro nie ma Rimy muszę się zająć małym, a jeśli zrobię to super dobrze... Rima będzie ze mnie dumna!

Ostatnio zmieniony przez Duda (18-01-2014 o 17h23)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Idąc, prowadzony przez rozmowy, jakie prowadzili między sobą ludzie, dotarłem w końcu do osoby, której szukałem. Trochę mi to zajęło, gdyż niektóre z pogłosek wywiodły mnie w pole - w mniej lub bardziej dosłownym sensie. Szkoda gadać.. W każdym razie miałem na widoku tego samego drwala, który widział porywaczkę zeszłej nocy. Przełknąłem głośno ślinę. Musiałem go o nią spytać.. Nie ważne jak niedorzeczna mogła by być jego odpowiedź.. Po prostu musiałem dowiedzieć się o niej jak najwięcej.
Już miałem się do niego zbliżyć, jednak zrobiłem ledwie krok, a podszedł do niego jakiś mężczyzna. Dosłyszałem jego pytanie. A więc przyszliśmy w spólnej sprawie. Jednakże.. Skupiłem wzrok na kartce, którą trzymał. Stałem za daleko, aby dojrzeć, co się na niej znajdowało. Miałem ochotę przeklnąć pod nosem, jednak musiałem się uspokoić. Podszedłem bliżej i oparłszy się o stragan, przy którym stali, udawałam brak zainteresowania ich rozmową.

---