ALEXANDRE DUVILLE

Bez słowa wziął plecak od dziewczyny nie zamierzając drążyć tematu, w końcu to nie była jego sprawa. Szedł obok niej zamyślony w ogóle nie zwracając uwagi na otoczenie do czasu aż głos ich "Przywódczyni" dotarł do jego uszu. Jakby to, że musieliby iść sami było takie straszne. W pewnym momencie usłyszeli krzyk, a chłopak uniósł brwi, gdyż był pewien, że w okolicy raczej nikogo poza nimi nie ma. Oczywiście Rima musiała pognać w stronę z której dotarły do nich dźwięki, co dziwne nikt nie ruszył za nią, a wręcz przeciwnie panna Mimi "Mam was wszystkich gdzieś" Książka postanowiła iść nie czekając na nikogo. Alexa powoli zaczynało zastanawiać czy ona ma jakichkolwiek przyjaciół przez to zachowanie jest sama jak palec. Nie zamierzał zwracać jej uwagi, zwłaszcza, że Persil już się tym zając, szkoda tylko że został zignorowany. Kilka minut później wróciła brązowowłosa z jakąś nową osóbką. Uniósł brwi ciekaw kogóż to licho znowu przywiało, ale czekał aż albo dziewczyna się przedstawi albo to Rima zdradzi im jej imię. Podszedł bliżej tej dwójki napędzany czystą ciekawością.

  Link do zewnętrznego obrazka

Poczułam ulgę na plecach i już wiedziałam że Alex mi pomógł. Moja twarz chcąc nie chcąc poczerwieniała, ukryłam twarz w szaliku.
-Dziękuje-burknęłam cicho nie patrząc na niego. Jego obecność nie pomagała mi, i to głównie przez niego dostawałam nerwicy. Persil posłał w naszą stronę małą lawinkę kamyków ale nie przejęłam się tym, toć żadnym nie dostałam. Z zamyślenia wyrwał mnie krzyk, zaczęłam się rozglądać ale Rima dość szybko znalazła źródło dźwięku. Pobiegła w tamto miejsce, a Mimi natomiast ruszyła dalej. Nie wiedziałam co robić, więc zrobiłam jeszcze kilka kroków chcąc złączyć się z resztą, ale los postanowił mnie po raz kolejny upokorzyć w życiu. Zaliczyłam śliczną glebę dzięki jakiemuś kamieniowi. Nie przejęłam się tym że mogłam rozedrzeć kurtkę czy spodnie. Bardziej zaniepokoiło mnie to że znienawidzone urządzenie nie było na moim nosie. Szybko się podniosłam i na czworaka zaczęłam spanikowana szukać przeklętych okularów. Spanikowałam, nigdzie ich nie mogłam znaleźć.
-Muszą gdzieś tu być, muszą-mamrotałam pod nosem. W śniegu i w kamieniach, przy tej pogodzie nie mogłam ich znaleźć. A do tego olałam resztę towarzyszy, ważniejszy jest ten metal z szkłem. Wszystko jest nie tak, boje sie hotelu, i tego że reszta mnie odkryje, oraz że nie zdążymy przed nocą. Przecież ja się boje ciemności!!

Ellaine

Rozczarowałam się po raz kolejny, ale to nic, zrobiłam za to niezłe odkrycie. Otóż analizując aparycję i głos dziewczyny doszłam do wniosku, że niewykluczone iż jest Japonką. Japonką! Wiecie, ile oni tam mają klątw i demonów?! O rany... Może jednak mi się poszczęści! Postanowiłam więc jej zaufać i dałam się zaprowadzić... Do jakichś innych ludzi. Ach tak, jednego z tych chłopaków widziałam wtedy, na postoju.
Była ich czwórka, znaczy tej reszty. Chłopak o nietypowym koloru włosów, który patrzył się na mnie tak, jakby w życiu człowieka nie widział, poza tym zielonowłose coś na śniegu, o płci bliżej nieokreślonej, jakiś brunet i znikająca w oddali sylwetka.
Dziewczyna chciała mnie przedstawić, ale nie miała jaj, w końcu jej swego imienia nie zdradziłam.
- Ellaine - powiedziałam szybko, napotykając jej wzrok, po czym bezceremonialnie ruszyłam do przodu, w stronę znikającej powoli z pola widzenia postaci. No bo przecież przed chwilą wspomniane było, że idziemy dalej.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (23-03-2014 o 18h53)

---

  Link do zewnętrznego obrazka

Usłyszałam trochę ciche chrupnięcie od strony Persila. Podniosłam na niego wzrok, a raczej na okolice niższe niż jego kolana. Mina mi bardziej zrzedła, podniosłam się i już po chwili popchnęłam go i schyliłam się po moje okulary. A raczej to co po nich zostało, wykrzywiona oprawka, szkiełka całkiem popękane. Tylko w kilku miejscach pozostało jakiekolwiek szkło, bo reszta się wytłukła. Spojrzałam na niego wkurzona.
-Dzięki-warknęłam i rzuciłam mu resztki okularów w klatke piersiową. Teraz musze nosić te wielie bryle! Gruba oprawka i wielkie szkła! To jest wieksze niż w tych całych kujonkach! Byłam na niego zła, przecież nie jest aż tak ciemno, mimo wszystko dopiero zaczęło się ściemniać... może lepiej się pośpieszmy. Boje się ciemności i dużych psów, alkoholików, ludzi z narzędziami, ciszy, hałasu.... wielu rzeczy. Zacisnęłam usta i znowu spojrzałam na Persila. Wydawał się oschły i wredny, ale co sie dziwić z takim imieniem. Mimo to rozwalił mi okulary! To już było prostackie. Luknęłam jeszcze na Alexa, mam nadzieje że niesienie  2plecaków nie jest dla niego trudne. W razie czego wezmę swój, mimo to nie będę go obciążać. W końcu to pierwszy osobnik płci męskiej który zwrócił na mnie uwagę! I kiedy dowiedział się że jestem dziewczyną nie wziął mnie za dziwaczkę! Ani nic głupszego!

  Link do zewnętrznego obrazka

Mój wzrok przeniósł się na brązowowłosego. Żartuje sobie czy co? Nie chce od niego nowych okularów, mam na tyle godności.
-A ja nie specjalnie sie wywróciłem-burknęłam-A daruj to sobie, ale jak chociaż wydobędziesz z siebie chichot że ciche parsknięcie na moje drugie okulary to nie ręczę za siebie-dodałam sucho. Nie żebym była groźna ale nie lubie jak się ze mnie ktoś śmieje czy coś, nie jest to fajne. Kątek oka obserwowałam Alexa i jego zachowanie. Zadziwiający osobnik. Hotaru wróć na ziemię! Zatrzęsłam sie z zimna, zrobiło się jeszcze chłodniej niż przedtem.
-M-może chodźmy? Zimno sie robi-powiedziałam chowając dłonie schowane w rękawy do kieszeni. Zimno! Zimno mi! Podeszłam do Alexa i z małej kieszonki mojego plecaka wyjęłam pokrowiec z okularami. Zamknęłam kieszonkę, otworzyłam pokrowiec i zaczęłam wpatrywać sie w wielkie coś.
-Nie ma mowy, nie włożę tego-wymamrotałam cicho wpatrując się w czarne mega oprawki z gigantycznymi szkłami.

Rima Ishida

Rima obserwowała przez chwilę rozeźlonego Kaito, czemu on co chwila zerka na Alexa?W tej postawie było więcej z dziewczyny niż chłopaka, ale mimo to wyobraźnia Ri zadziałała na pełnych obrotach. Czyżby był jednym z tych chłopców którzy lubią innych przedstawicieli płci męskiej.  Zaczerwieniona, odwróciła się na pięcie i zaczęła maszerować, nie żeby miała coś przeciw takim związkom, sama miała kiedyś dziewczynę. Wypaliła tylko do reszty.
~ Idziemy, ściemnia się.
Znów zaczęła zatapiać się w świat swojego odliczania kroków  który po chwili stał się marzeniami o słodyczach. Zdążyła nawet dogonić Mimi, szła niedaleko dziewczyny i gdy weszły na szczyt wzniesienia zobaczyła cel ich podróży. Budynek nie był tak daleko dziesięć minut drogi pieszo. Odwróciła się do reszty i uradowana wykrzyknęła.
~ Jesteśmy! Już niedaleko, pośpieszmy się! Zaraz się ogrzejemy.
Jej nogi automatycznie powędrowały w stronę pensjonatu, w myślach powtarzała tylko jedno słowo; ciepło.Widząc zewnętrzny stan budynku była lekko podłamana, ale mimo wszystko nie ma na co narzekać prawda?Nie zgubili drogi, a ciężko jest odrestaurować budynek kiedy to większą część roku stanowi zima.Chwilę później stała pod drzwiami czekając na resztę.Przestępowała z nogi na nogę, w brzuchu zaczęło jej burczeć, rozmasowywała część ciała z której co chwila dochodziło wyraźne dopominanie się o posiłek. Nie wiedziała czy najpierw ma coś zjeść czy się ogrzać.

Takie info, wy Yukko nie widzicie, zobaczycie ją po czasie.
Link do zewnętrznego obrazka
Goście już są coraz bliżej. Wreszcie zabawki nadchodzą. Szkoda tylko, że od razu mnie nie zauważą. Trzeba będzie troszkę się nimi pobawić aby mnie zauważyli. Przynajmniej będzie ciekawie. Jedna osobniczka już stoi przy drzwiach. A gdyby je tak otworzyć? Przewróciłaby się pewnie. Ale będzie ciekawie.
Z rozmachem kopnęłam stare drzwi, które otworzyły się na oścież przewracając dziewczynę. Szkoda, że mnie teraz nie widzi.
-Witamy.
Zauważyłam niebieskowłosego chłopaka, ale ciacho. Już mam swój własny cel. Niesamowite. Gdybym tylko mogła stąd wyjść. Ta dziwna bariera mnie tu trzyma.
Tak czy siak, ta dziewczyna wygląda teraz komicznie. Ciekawe czy bardzo ją zabolał ten upadek. Z mojej twarzy nie schodził uśmiech. Wreszcie mam nowe zabawki.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Rima Ishida

W pewnym momencie poczuła pchnięcie, tak mocne że straciła równowagę i wylądowała na ziemi. Usiadła na ziemi i poczuła ciepło i wilgoć na twarzy, do jej oczu napłynęły łzy, ale zwykłe krwawienie z nosa nie jest powodem do płaczu.Zwłaszcza dla Rimy, dziewczyny która nie płakała od pierwszej klasy podstawówki.  Zamiast tego zaczęła szukać chusteczek po kieszeni, nie było tam ich a krwotok nie ustawał. Schowała więc nos w dłoni i próbowała wstać, ciężki plecak jej to utrudniał. Zdjęła go i znów zasłoniła  twarz, nie chciała żeby ktokolwiek widział ją w tym stanie. Zobaczyła że drzwi są otwarte, pewnie przeciąg je otworzył a ona stała dość nieszczęśliwie by nimi oberwać. Stała tak, dość daleko od drzwi i okien z zasłoniętą twarzą, załzawionymi oczami i plecakiem u stóp, drugą ręką szukała choćby jednej chusteczki którą mogła by zatamować krwawienie.  Modliła się jednocześnie by znalazła ją jak najszybciej, nie chciała żeby reszta przyczepiła jej łatkę niezdary. Jednak na ukrycie krwawienia było już zbyt późno, towarzystwo bowiem było już na tyle blisko by zobaczyć że na jej szaliku widnieją spore plamy krwi.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (23-03-2014 o 21h56)

ALEXANDRE DUVILLE

Po usłyszeniu imienia nowej chwilowo stracił nią zainteresowanie, gdyż Hotaru musiała znowu zrobić z siebie całkowitą gapę. Mimowolnie się uśmiechnął, bo uważał że to nawet słodkie, choć to rzucanie się jak ryba wyjęta z wody mogła sobie darować. Westchnął cicho gdy dziewczyna popchnęła bruneta, miał tylko nadzieję, która się na szczęście spełniła, że chłopak nie zechce się bić. Bądź co bądź skoro tylko on wiedział, że to dziewczyna nie było pewności czy nie skończyłoby się to koniecznością odciągania dość żywiołowego chłopaka od zielonowłosej. Kilka sekund później Hotaru stałą obok niego wyjmując coś z plecaka, jak się domyślał były to dodatkowe okulary.
-Nie marudź tylko je zakładaj Młoda.-powiedział z rozbawieniem, z wielką radością odnotowując w myślach, że w końcu ruszyli w dalszą drogę. Bez większych problemów dotarli w końcu do pensjonatu. Rima oczywiście pognała przodem a on z zielonowłosą wlekli się na samiuteńkim tyle. Jakby chciał mógłby dogonić brązowowłosą, ale nie chciał zostawiać zielonowłosej samej, bo bał się, że ta ciamajda znowu sobie coś zrobi. Gdy w końcu dogonili pozostałych zobaczył poranioną brązowooką. Zmartwiony podszedł bliżej. Wyciągnął z kieszeni paczkę chusteczek, by następnie wyciągnąć jedną i podłożyć pod nos dziewczynie.
-Wzrok w podłogę, głowa ma być opuszczona.-rzucił polecenie nie bawiąc się zbędne czułości i dopiero po tej krótkiej instrukcji pozwolił sobie na delikatne pogłaskanie dziewczyny po głowie.

  Link do zewnętrznego obrazka

Rima ruszyła przodem z Mimi. A ja stałam trochę z głupią miną nie kumając o co kaman. Dopiero po chwili do mnie dotarło że Alex coś do mnie mówił. Z niemałym oburzeniem ubrałam monstrum na twarz. Ruszyłam z Alexem w stronę pensjonatu. Starałam się sprawić by nikt nie widział tego co mam na twarzy. Mimo to Alex widząc poranioną Rimę dość szybko się nią zajął. Zagryzłam nerwowo wargę, on musi i do niej lecieć. Jednak zaraz zajęłam się pensjonatem, on zajął się nią to ja mogę zabytkiem.
-Za ładne na romanizm. Barok też to nie jest, za mało złota. Gotyk również skreślam, ma inne okna i drzwi. Więc został styl wiktoriański.-mamrotałam lustrując wzrokiem budynek. Jednak sama nie wiem czemu miałam ochotę odciągnąć Alexa od Rimy, zazdrość to może być. Jestem głupia, trudno się mówi. Luknęłam jeszcze na dziewczynę i turkusowo-włosego. Zacisnęłam wargi i odwróciłam się w stronę pensjonatu. Wole patrzeć na zabytek niż na niego i na nią. Mimo wszystko podeszłam do nich i uklękłam.
-Zabierzmy ją do środka, przydało by się to opłukać. Bo tak to nie wiemy w jakim stanie jest jej nos. A w dodatku chusteczka ci przecieka-powiedziałam wyciągając materiałową chusteczkę w kratkę. Odtrąciłam rękę Alexa i przyłożyłam jej materiał. Mruknęłam do niego żeby wziął jej plecak, a ja podniosłam dziewczynę, ale tak by dalej miała głowę pochylona do przodu. Spiorunowałam przez ramię Alexa wzrokiem i weszłam z dziewczyną do środka. Usadziłam ją na jakimś fotelu i podałam jej jeszcze kilka chusteczek a sama poszłam poszukać łazienki. Na moje szczęście szybko ją znalazłam. Zamoczyłam 3chusteczki i wróciłam do niej.
-Krwawi jeszcze? Jeśli nie to pomoge ci to obmyć Rima-powiedziałam z delikatnym uśmiecham klękając przed nią. Mam nadzieję że będzie z nią ok. Nie chce żeby była pokrzywdzona, ja w tych pinglach starczam.

Rima Ishida

Posłuchała rady chłopaka, spojrzała jednak na niego kiedy poczuła rękę na głowie. Gdyby nie ból zapewne uśmiechnęła by się do towarzysza. Później wciął się między nich ktoś jeszcze, a Rima pisnęła tylko kiedy Kaito zbyt mocno przyłożył jej chusteczkę do nosa. Później zielonowłosy zaprowadził ją siłą do pensjonatu,nie podobało się jej to.Nie lubiła gdy ktoś ją zmuszał do czegokolwiek nawet dla jej dobra. Miała chusteczki które wcisnął jej chłopczyna, nos bolał ją od zbyt mocnego ucisku który dzieciak włożył w przykładanie jej materiału do twarzy.
~ Dziękuje za twoją jakże wskazaną pomoc, ale chyba muszę się przewietrzyć.
Szczerze powiedziawszy była trochę rozeźlona tym że chłopaczek tak mocno dotknął jej obolałego nosa, wyglądał  na delikatnego ale widać się pomyliła. Wyszła z budynku, wycierając się zamoczoną chusteczką. Nos krwawił dalej, pewnie przez szarpanie Kaito, zaklęła cicho i oparła się o ścianę postępując według rad Alexa.
Miała nadzieję że jej nos nie jest złamany, ale zielonowłosy sprawił jej większy ból niż na początku. Do jej oczu znów napłynęła fala łez którą i tym razem zdołała powstrzymać.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (23-03-2014 o 22h59)

  Link do zewnętrznego obrazka

J-ja taka silna. Nie sądziłam że użyłam aż tak dużo siły jeśli chodzi o Rimę, sądziłam że byłam delikatna. Najwidoczniej się pomyliłam. Było mi troszkę smutno że się tam zachowałam i przez jej reakcję, ale mówi się trudno. Podniosłam się z klęczek i rozejrzałam się po pomieszczeniu. Tak, to na pewno styl wiktoriański. Zaczęłam łazić po pomieszczeniu dotykając wszystkiego, a raczej wyrytych ozdób. Te wszystkie śliczne płaskorzeźby i nie tylko były zachwycające. I te wszelkie obrazy na ścianach. Zachwycające! Może i dalej było mi głupio przez Rimę, ale nie mogę tylko tamtym się zajmować, musze też być wiarygodnym chłopakiem. A teraz nie jest to łatwe, mam ochotę piszczeć i skakać przez te zdobienia. I przyszedł do tego Persil, lepiej być nie może! A jednak, pokoje. Nie wiadomo jak będziemy mieszkać! Każdy osobno, w parach, czy osobno chłopacy i dziewczyny. Jeśli to ostatnie to mam przerąbane, i to mało powiedziane.

Jak przeczytałam o tym nokaucie to mi się przypomniała pewna rzecz z w-fu. Taka ja wpadłam na koleżankę i rozwaliłam jej nos. Później było tylko ''Rosa z MMA gra, cyckami ją znokautowała XD''

Link do zewnętrznego obrazka
Takie ładne zamieszanie, spora grupka osób do dręczenia. Tylko gdzie podziała się staruszka? Powinna już tu przyjść. Staruchowi się chyba już nie chce podnieść. A może już nie żyje? Ostatnio widziałam ją tydzień temu. Może i mam rację. W takim razie genialnie. Teraz trzeba tylko uświadomić im moją obecność. Jak szybko mnie zauważą?
-Ehem, nazywał mię Yukko i mieszkam tutaj. Zabiję was wszystkich.
Szkoda, że tego nie słyszeli. Chociaż mogliby zwrócić uwagę na mnie. Możliwe jednak, że moje słowa słyszeli jako szum. Tak, to możliwe. Trzeba jak najszybciej sprawić aby mnie widzieli. W sumie to pogadałabym z kimś.
Podeszłam do tego w brązowych włosach, przeciętny no ale zobaczymy później. Zrobić mu coś czy może nie? Pstryknęłam go w czoło. Powinien to poczuć.
-Tej nocy przeżyjecie horror.
Zaśmiałam się, choć oni mogli słyszeć tylko coś w postaci szumu. Tak czy siak jestem szczęśliwa. Wreszcie mam ofiary.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Rima Ishida

Gdy do jej uszu dotarły słowa Persila automatycznie uniosła głowę. Koniuszki ust uniosły się gdy dotarł do niej sens wypowiedzi. Musiała stłumić śmiech który wywołał by jeszcze większy ból. Odstawiła chusteczkę i próbowała ocenić czy krwotok choć trochę ustał. Przyłożyła ją z powrotem do nosa, zerknęła na twarz chłopaka, jego orzechowe oczy były lekko zadziwione i chyba pierwszy raz widziała w nich nutę współczucia.
~ Cóż widać nie jestem dziewczyną stworzoną do walki. Można mnie położyć na łopatki jednym ciosem. Musiał się zrobić przeciąg a drzwi najwyraźniej były niedomknięte.Pech chciał że stałam zbyt blisko.
Po tych słowach poczuła chłodny powiew, ciarki przebiegły jej po całym ciele i do tego uczucie które wręcz krzyczało gdzieś w zakamarku jej głowy "uciekaj" . Wszystko jednak dało się logicznie wyjaśnić, szok, zimny wiatr i utrata krwi mogą wywołać taki efekt. Później szum w uszach, tak jakby gdzieś w jej uchu było źle nastrojone radio.Zamknęła oczy i lekko pokiwała głową w prawo i lewo,jak gdyby chciała odegnać w ten sposób złe przeczucia. Nagle w jej głowie zapaliła się mała lampeczka, oby nie miała wstrząsu mózgu. Oberwała tylko w nos który teraz ukryty pod chusteczką był czerwony od uderzenia. Postanowiła więc nie przejmować się tym faktem, jeśli będzie się źle czuć zaraz o tym komuś powie, a po co martwić się na zapas. To nie w jej stylu, o nie.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (24-03-2014 o 14h04)

Link do zewnętrznego obrazka
A więc jednak żyje, szkoda. Już myślałam, że się przekręciła. Podeszłam do niej i palnęłam delikatnie w głowę.
-Głupia, zabierasz mi zabawki. Tak się bawimy? Zresztą czemu ich nie zabijesz tak jak mnie? Co?
Ta kobieta bardzo mnie denerwuje. Dlaczego wreszcie się nie przekręci? Zresztą moi goście czekają. Podeszłam do nich bliżej.
-Zostaniecie tutaj czy ona chce czy nie.
Pewnie słyszeli tylko ten szum, okropny szum, szum nie do zniesienia. Biedni. Zostaną tutaj. Ta kobieta nie przegoni mi zabawek.
Warknęłam do niej cicho i wróciłam do obserwowania gości.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Rima Ishida

Miała już odpowiedzieć Persilowi kiedy usłyszała krzyk, stanęła w drzwiach i zobaczyła starszą kobietę. Na początku wystraszyła się pomarszczonej staruszki, ale mimo wszystko wypadało być kulturalnym. Wytarła nos, który przestawał już krwawic, otarła go tak żeby nie było widać śladów krwi. Zobaczyła że kobieta ubrana jest w kimono pomimo urody odbiegającej od standardów tego kraju. Dawniej w jej stronach dużo bogatych biznesmenów i rzemieślników brało sobie żony z zagranicy lub aranżowało małżeństwa córek, tak jak w przypadku jej prababki. Widząc to skłoniła się jak nakazywała kultura.
~Nazywam się Ishida Rima . Przepraszam w imieniu swoim i towarzyszy za najście i nieuprzejmość. Nie powinniśmy wchodzić bez pozwolenia, ale chcieliśmy zatrzymać się na dzień lub dwa.Oczywiście zapłacimy.Jeszcze raz przepraszam jeśli czymś panią uraziliśmy.
Wyprostowała się, stała dumna i patrzyła prosto na kobietę. Struchlenie nic nie da, teraz ukazywała się inna strona brązowowłosej, nie była roześmianą dziewczyną, a raczej tygrysem walczącym o swoje. Z oczu nie dało wyczytać się cierpienia i bólu, tak jakby dobijała targu biznesowego.
~ Jeśli pani zechce jestem w stanie zapłacić podwójnie za wszystkich.
Nie dało się poznać po niej czy to prawda czy nie, ale jeśli kto zna się na marce kurtek stwierdzi bez problemu że ten skrawek materiału kosztował kilka razy więcej niż tygodniowy pobyt tu za podwójną cenę. Litość w mniemaniu dziewczyny nie była potrzebna, kobieta wyglądała na twardą, a takich się proszeniem nie ubłaga.Tak jak mówił jej kuzyn, nie ukazywać strachu, pewność siebie. Brązowowłosa odpięła kurtkę i z wewnętrznej kieszeni wyjęła wypchany portfel.
~ Ile?

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (24-03-2014 o 20h29)

ALEXANDRE DUVILLE

Zachowanie Hotaru wprawiło go w lekki szok, no dobra dość spory, bo dziewczyna wydawała się być choć trochę spokojniejsza, gdy chodziło o innych a nie o nią.  Słysząc słowa Persila mimowolnie się uśmiechnął.
-Nie tylko Ciebie i coś mi się wydaje, że nieraz jeszcze wprowadzi nas w stan szoku.-odparł z rozbawieniem i pokręcił głową z politowaniem, jak na osobę, która nie chciała na siebie zwracać uwagi zielonowłosa zbytnio impulsywnie na wszystko reagowała. Westchnął cicho i wrócił się po plecaki, które położył na murku, zanim poszedł do dziewczyny. Przerzucił je przez ramię, a gdy wrócił obok Persila stałą już Rima,na dodatek niezbyt zadowolona. Wygląda na to, że nie przypadło jej do gustu zachowanie drugiej dziewczyny. W międzyczasie pojawiła się właścicielka pensjonatu, a przynajmniej tak myślał. Na dodatek nie należała do nazbyt miłych.
-Osobiście mogę zapłacić nawet potrójnie za każdego.-dołączył się do negocjacji widząc minę starszej kobiety. Cóż stać go było, a nie zamierzał dłużej marznąć bez celu. Poza tym nie mógł pozwolić by kobieta płaciła za niego, a to właśnie oferowała Rima.