Pomysłodawcą jest Maruki.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Grupa ludzi wyjechała w Alpy Bawarskie, by podziwiać krajobrazy, jeździć na nartach i mieszkać w pięknych drewnianych domkach.
Jednak śnieżyca pokrzyżowała im plany, a oni zziębnięci nie mają gdzie się podziać. Wychodzą na poszukiwanie jakiegoś schronienia i zauważają to... Stary pensjonat w stylu wiktoriańskim. Brama przed nim zardzewiała, a sam budynek - podupadający.
Mimo to wchodzą do środka. Słyszą tylko trzask drzwi, a w ciemności nic nie dostrzegają.
Skrzypienie schodów, światło się zapala, a ich oczy są skierowane na staruszkę, która nie wygląda na gościnną, a tym bardziej miłą. Lecz ona pozwala im przenocować.

~~~

Nagle w środku nocy, budzisz się, a pot z ciebie spływa. Słyszysz trzaski, śmiechy, krzyki. Patrzysz na resztę. Oni są i tak samo przerażeni, decydują się spać dalej.
Kolejnego dnia, wyglądają za okno. Śnieżyca jest ciągle, a oni są zmuszeni pozostać tu na dłużej.



1.1 - Mała bojaźliwa dziewuszka.~Oliwkaa
1.2 - Pani odważna, która chce się od razu wszystkiego dowiedzieć. ~Ikuna
1.3 - Nie obchodzi ją nic co się dzieje i na nic nie zwraca uwagi. ~Maruki
1.4 Pasjonatka horrorów, creepypast itp. Niektórzy mówią, że jest nawiedzona. ~Lynn
2.1 - Pan pocieszyciel. Przytula każdziutką dziewczynkę i mówi, że wszystko będzie dobrze. ~ErinBlack
2.2 - Wredny i opryskliwy. Udaje, że się nie boi. ~Ikan
3.1 - Duch zmarłej dziewczyny/ zmarłego chłopaka sadysty, który próbuje zabić wszystkich - Sszyszka
3.2 - Staruszka skrywająca upiorną tajemnicę - Maruki

Regulamin
1.Jestem mistrzem gry (i Maruki też), kontroluję pogodę, pory dnia itp.
2.Nie twórzmy postaci idealnych, każdy ma wady o, których należy napisać.
3.Starajcie się aby posty zawierały więcej niż pięć linijek tekstu.
5.Znikasz na dłużej niż trzy dni- koniecznie mnie powiadom. Dobrze by też było gdybyś miała/miał zastępstwo.
6.Proszę o robienie KP zgodnie ze poniżej podanym wzorem. To co tam jest zamieszczone jest konieczne, możecie dodać coś od siebie.
7.W ramach ramach akceptacji regulaminu proszę na końcu zgłoszenia napisać zdanie nie związane z RPG.

KP

[center]
[b][color=]Imię[ /color][/b]
[b][color=]Nazwisko[/color][/b]
[b][color=]Płeć[/color][/b]
[b][color=]Wiek[/color][/b] 
[b][color=]Wzrost[/color][/b]
[b][color=]Kraj pochodzenia[/color][/b]
[b][color=]Orientacja [/color][/b]
[b][color=]Rola[/color][/b]
[b][color=]Wygląd [/color][/b] M&A
[b][color=]Charakter[/color][/b]
[b][color=]Historia[/color][/b]
[b][color=]+Lubi/Nie lubi-[/color][/b]
[b][color=]Ciekawostki[/color][/b]
[/center]

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (16-03-2014 o 20h03)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Imię
Hotaru
Nazwisko
Scarlett
Płeć
Kobieta
Wiek
17 lat
Wzrost
około 170cm
Kraj pochodzenia
Japonia
Link do zewnętrznego obrazka
Orientacja
Hetero
Rola
1.1-Bojaźliwa dziewuszka
Wygląd
Hotaru ma zielone oczy i tego samego koloru włosy. Przefarbowała się bo stwierdziła że będzie się mniej bać. Włosy ma do połowy szyi, z przody grzywka i dwa dłuższe, bo za ramiona pasemka. Jedno po każdej stronie. Jest raczej osóbką średniego wzrostu, a jej budowa ciała jest raczej nijaka. Kształtów kobiecych ma raczej mało co ją dołuje. A do tego jak to twierdzi "chłopięca twarz", co raczej podkreśla ubieraniem się podobnie do chłopaka. Nie nosi sukienek czy spódnic, zawsze luźniejsze spodnie, jakaś luźniejsza koszulka, czapka po bracie, okularu i kurtka czy bluza po bracie.
Charakter
Hotaru jest bojaźliwą dziewczyną, boi się własnego cienia. Lecz i tak jest optymistką. Zawsze stara się uśmiechać i śmiać, chociażby po to by innym było łatwiej. Nie jest typową dziewczyną która piszczy i krzyczy widząc chłopaka, ona ich wręcz nie dostrzega, albo raczej to jej nie dostrzegają.
Historia
+Lubi/Nie lubi-
+Kotki/ -Pająków
+Ciepło/ -Zimna
+Czytać/ -osób olewających naukę
Ciekawostki
Link do zewnętrznego obrazka


>.< KP dokończę jutro! Nie mam do końca weny ;-; Ugh, wyczerpuje się kochani!

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (02-03-2014 o 12h08)

Imię Jej prawdziwe imię brzmi Yukko jednak staruszka nazywa ją Akuma co oznacza po japońsku demon.
Nazwisko Dawno zostało ono oddane w niepamięć.
Płeć Jest ona kobietą.



Wiek Na świecie jest już 88 lat. Jej zegar biologiczny zatrzymał się jednak na 16. W tym wieku została zamordowana.
Wzrost Jest to bardzo ciężko określić. Bowiem Yukko ma bardzo wiele form. W tej orginalnej wynosi on 163 cm.
Kraj pochodzenia Urodziła się w Kraju Kwitnącej Wiśni.


~Tak widzi ją większość osób.~

Orientacja To duchy jakąś posiadają? Jeżeli tak to jest ona całkowicie hetero.
Rola Duch zmarłej dziewczyny sadysty, który próbuje zabić wszystkich.
Wygląd
Jest go bardzo trudno opisać. Albowiem Yukko przyjmuje wygląd ludzkiego strachu. Każdy może widzieć ją inaczej. Zazwyczaj jest jednak postrzegana jako czarna postać, która wygląda jak cień. Nie widać jej oczu, na twarzy maluje jej się przerażający uśmiech. Każdy widzi ją w takiej postaci na początku. Później może ona się zmienić w uosobienie strachu tej osoby.
W swojej normalnej postaci, którą widzi tylko staruszka wygląda jak normalna dziewczyna. Ma długie czarne włosy oraz śliczne czerwone oczy. Ma również duży biust. Zawsze ubrana w swój mundurek szkolny zza czasów życia.



Charakter oraz historia
Co można powiedzieć o duchu, który pragnie zemsty? Chyba tylko same niemiłe przymiotniki. Mimo wszystko wysilę się i napiszę więcej.
Zacznijmy może od czasów kiedy żyła i jak to się wszystko zdarzyło.
Yukko od zawsze marzyła o wyjeździe w góry, za granicę. Gdy jej życzenie spełniło się zadowolona dziewczyna wraz z ojcem wyjechali do Bawarii. Mieli spędzić tam cudowny tydzień a później wrócić do Japonii. Szkoda, że ich plany zostały zepsute przez zamieć. Postanowili przenocować w pensjonacie prowadzonym przez staruszkę. Mimo miłego wyglądu tej kobiety ojciec jej nie przekonał się do niej. Tak więc ojciec jej postanowił pójść poszukać jakiegokolwiek człowieka, któremu podczas zamieci mogło się coś stać. Staruszka skorzystała z okazji i zrobiła swoje. Ojciec jej już nie wrócił do pensjonatu.
Za życia Yukko była bardzo żywą i miłą osobą. Wszędzie było jej pełno. Była bardzo życzliwa dla wszystkich.
Po śmierci stała się oziębła. Nawet nie wie jak ale stała się dla wszystkich niemiła o ile w ogóle ktoś do pensjonatu przybywał. Z staruszką nie rozmawia.
Wciąż jednak drzemie w niej ta dobra Yukko.



+Lubi/Nie lubi-
+Straszne historie/-Oklepane romansidła
+Ludzki strach/-Staruszki
+Pojawiać się z nie wiadomo skąd/-Wiecznie panującej w pensjonacie nudy
Ciekawostki

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (28-02-2014 o 23h57)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Wybaczcie że dopiero teraz miałam wczoraj problemy z łączem ;n;

Link do zewnętrznego obrazka
Imię Rima
NazwiskoIshida
PłećKobieta
Wiek 18 lat
Wzrost 160cm
Kraj pochodzeniaJaponia
Orientacja Bi
Rola1.2
Wygląd
Link do zewnętrznego obrazka
Małe, śliczne i z pozoru urocze, jak wiadomo pozory zawsze mylą. Jej matka jest Francuzką a ojciec Japończykiem stad dość ciekawa uroda dziewczyny, jest niska ale na pewno nie można nazwać jej deską. Ma strasznie długie brązowe włosy które często wiążę w koński ogon, albo chowa pod czapką. Dziewczyna ma duże brązowe oczy, mały zadarty nosek i bladą skórę, na policzkach bardzo często widnieją rumieńce gdyż ciągle jest czymś zaciekawiona lub myśli kto jej morderca w jej nowej książce. 
Charakter
W małym ciele wielki duch. Rima jest jak te wszystkie małe i urocze pieski które mimo swojej porcelanowej budowy ciała pierwsze rzucają się w wir walki. U niej jednak objawia się to niespodziewaną ciekawością którą musi natychmiast zaspokoić. Rima nie boi się niczego, pomimo tego że jest Japonką nie wierzy w klątwy i duchy co u większości jej koleżanek z kraju wywołuje gęsią skórkę. Dziewczyna która nie myśli o konsekwencjach swojego działa, często zatraca się w swojej ciekawości i odbiega myślami gdzieś daleko co wywołuje kuchenne rewolucje. Jednak prawdą jest że w mało której sytuacji potrafi stracić zimną krew.
Historia
Ri pochodzi z bogatej rodziny do której należy wielka korporacja farmaceutyczna, wychowana została wraz z kuzynami i ukochaną młodszą kuzynką. Jednak po latach jeden z braci ciotecznych stał się straszną zrzędą, drugi wyemigrował do stanów a jej kuzynka trafiła do szpitala z powodu ciężkiej choroby. Ojciec Rimy chcąc ją odciąć od problemów rodziny wysłał ją do prywatnej francuskiej szkoły ograniczając jej tym samym możliwość spotykania się z kuzynostwem.
Link do zewnętrznego obrazka
+Lubi/Nie lubi-
+ Wszelkie słodycze/Mdłych potraw-
+ Tajemnice/ Sekrety-
+Fantasy, Kryminały i Horrory/ Romanse-
Ciekawostki
~ Bardzo często podróżuje po Europie, szczególnie często do Niemiec
~ Uwielbia jeździć na nartach
~ Jej talent kucharski jest równy zeru, dokładnie tak jak u jej kuzynów. Potrafi spalić nawet czajnik w którym wstawiła wodę na herbatę...chwila chwila ona znów nie wlała do niego wody ;_;
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (19-03-2014 o 00h11)

Link do zewnętrznego obrazka
Imię Alexandre
Nazwisko DuVille
Płeć Przystojna
Wiek 19 lat
Wzrost 189 cm
Kraj pochodzenia Francja
Orientacja Bi
Rola 2.1
Link do zewnętrznego obrazka
Wygląd
Jego wygląd nie zdaje się być zbytnio naturalny, nieprawdaż? To zapewne wina przefarbowanych włosów i soczewek kontaktowych. Chłopak ten jak można się domyślić, uwielbia się wyróżniać, dlatego zmienił kolor swych kruczoczarnych włosów na morski, a błękit swych oczu ukrył za jasnofioletowymi soczewkami. Ubiera się tak jak w danej chwili ma ochotę i ciężko określić jaki preferuje styl. Na plecach ma tatuaż w kształcie wilka wyjącego do księżyca.
Charakter
Jakkolwiek egoistyczny i obojętny by nie był, nie potrafi znieść widoku płaczącej kobiety. Gdy widzi smutną dziewczynę zrobi wszystko żeby ją pocieszyć. Można go uznać za gentlemana, a czasami stwarza pozory typowego podrywacza. Kocha kobiety i ma do nich wszystkich niesamowitą słabość, co można uznać za plus, gdyż niezależnie od wyglądu czy charakteru każdą dziewczynę będzie traktować jak ósmy cud świata, przez co takowa niewiasta na pewno poczuje się wyjątkowo.
Historia
Wychowywany w rodzinie z tradycjami, w której nie było czasu na przebywanie ze sobą Alex dość szybko nauczył się samodzielności i radzenia sobie z problemami we własnym zakresie. Jest jedynym synem jednego z najlepszych prawników i poczytnej pisarki, którzy ze względu na swoją pracę rzadko kiedy bywają w domu, przez co DuVille nie za wiele wie o życiu rodzinnym. Wychowywała go ciotka, która wpajała mu zasady dobrego wychowania od dziecka, co chyba miało wpływa na jego obecne zachowanie.
+Lubi/Nie lubi-
+Czekoladę/ -Landrynkowego różu
+Horrory/ -Głupoty
+Mocne brzmienia/ -Marchewek
Ciekawostki
~Studiuje prawo i planuje zostać prokuratorem
~Potrafi grać na perkusji
~Uwielbia jazdę konną
Link do zewnętrznego obrazka

ALEXANDRE DUVILLE


Jazda autokarem w towarzystwie tylu osób zazwyczaj ma to do siebie, że jest piekielnie nudna, a często działa wręcz usypiająco. Jak można się domyślić Alexandre właśnie w takowy sposób spędził większą część podróży, oparty o szybę i niezbyt zainteresowany otoczeniem na przemian spał lub po prostu udawał, że śpi. W momencie w którym autobus się zatrzymał chłopak nie zwrócił na to zbyt wielkiej uwagi, dopiero po dłuższej chwili otworzył oczy i usiadł w prawidłowy sposób w myślach żegnając się z przyjemnym chłodem szyby. Rozejrzał się z zaciekawieniem, jeśli to był dłuższy postój to zamierzał to wykorzystać i iść pooddychać, bo w tym tłoku było straszliwie duszno, aż dziwił fakt, że co poniektórzy wydawali się tacy ożywieni. Dopiero po kilku sekundach zorientował się, że pomimo faktu iż stoją od kilku minut to nikt nie wysiada. Zmarszczył brwi i spojrzał w bok na dziewczynę, która była równie zdziwiona co on sam.

Hotaru Scarett

Siedziałam sama na mniej więcej środku busa. Byłam ciepło ubrana by nie zmarznąć, na nosie ulubione okularu. Kurtka po bracie, spodnie i czapka po nim. Nie patrzyłam za okno, wolałam oglądać wcześniej zgraną bajkę na tableta. Pojazd zatrzymał się, nie zwracałam na to uwagi póki co. Myślałam że postój jest czy coś, ale nikt nie wychodził. Wyciągnęłam słuchawki z uszu, wyłączyłam tableta i schowałam obie rzeczy do plecaka. Patrzyłam na wszystkich trochę przestraszonym wzrokiem. Zamieniłam się miejscem z plecakiem przez co siedziałam po prawej stronie. Spojrzałam na najbliższą osobą, którą była czarnowłosa dziewczyna.
-Um, co się stało?-zapytałam cicho i nieśmiało. Poprawiłam okulary dłonią zawiniętą w rękach kurtki. Skoro obecnie wyglądam jak chłopak, to po co się niepotrzebnie zdradzać? Jak ktoś się skapnie to dobrze, ale nie będę odpowiadać na głupie pytania, albo będę. Sama nie wiem.

Rima Ishida

Siedziała na samym tyle autobusu podkulając kolana do siebie, bacznie obserwowała ludzi którzy mieli jakieś ciekawe zajęcia lub po prostu drzemali. Lubiła zastanawiać się jacy są i co lubią, choć teraz bardziej interesował ją powód postoju. Wstała i zaczęła się rozglądać, przecież miała ich czekać jeszcze długa droga, to nie możliwe żeby dojechali tak szybko. Obserwowała jak rośnie niepokój innych pasażerów, widocznie w nocy napadało za dużo śniegu, wyjęła z kieszeni telefon. Nie było zasięgu, no to pięknie pewnie są uziemieni. Podeszła do kierowcy i cicho zapytała co się stało, lepiej nie wzbudzać paniki jeśli to coś poważnego.

Rima Ishida

Wysłuchała tego co mówił kierowca, właśnie wtedy usłyszała że ktoś również postanowił przyjść i zapytać się o przyczynę postoju. Gdy do jej  uszu dotarło krótkie i nieco nieuprzejme w jej mniemaniu "Co jest" odwróciła się na pięcie i zmierzyła przybysza wzrokiem.Wyskoki chłopak o brązowych włosach i oczach podobnej barwy,  przez chwilę miała zamiar odfuknąć mu coś równie niegrzecznego, ale on szybko zreflektował się i zadał bardziej rzeczowe pytanie.  Zamiast być nieuprzejmą uśmiechnęła się lekko do chłopaka i postanowiła wyjaśnić zaistniałą sytuację nie tylko chłopakowi ale i reszcie pasażerów. Ogarnęła autobus wzrokiem, była niska więc większość mogła jej nie zauważyć, rozejrzała się i szybko znalazła to czego szukała. Mikrofon którego zazwyczaj używają przewodnicy wycieczek.
-Przepraszam proszę o uwagę. Dziś na pewno nie dojedziemy do celu. Wszystkie drogi są zablokowane, w nocy spadło tak wiele śniegu że nie uporali się z odśnieżeniem ich. Możemy poczekać w autobusie na pomoc lub udać się do pensjonatu który znajduje się niedaleko i tam poczekać aż opady ustaną.
Jej samej było obojętne co zrobią, choć wizja gorącej herbaty w przytulnym i ciepłym pensjonacie wydawała się bardziej przyjemna niż czekanie na pomoc w zatłoczonym i dusznym autobusie. Ta myśl spodobała się jej tak bardzo że w jednej chwili zdecydowała się wyruszyć choćby sama i w tej chwili.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (10-03-2014 o 16h22)

Hotaru Scarlett

Zostałam zignorowana przez dziewczynę, albo mój głos utonął w zgiełku. Westchnęłam ciężko, usiadłam i czekałam na rozwój wydarzeń. Jedna z dziewczyn podeszła do kierowcy a po chwili to samo zrobił jakiś chłopak. Dość szybko dowiedzieliśmy się iż to przez pogodę i możemy wybrać zimny  bus lub ciepły pensjonat.
-Chyba każdy wolałby iść do ciepłego pensjonatu i się wyspać w ciepłym łóżko. Ja osobiście wolała..wolałbym iść do pensjonatu.-powiedziałam na tyle głośno by mnie wszyscy usłyszeli. Prawie by mi się wymsknęło, ale w ostatniej chwili się uratowałam. Mam na dzieje że się nikt nie skapnie, albo nie zwróci na to uwagi zbytniej. No w końcu prawie powiedziałam "wolałabym" zamiast "wolałbym"! Musze bardziej uważać na to co mówię!

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (10-03-2014 o 16h37)

ALEXANDRE DUVILLE


Nie śpieszyło mu się do poznania powodu postoju, ale jak widać nie każdy potrafi powstrzymać swoją ciekawość lub też po prostu ludzie mieli coś przeciwko siedzeniu na tyłkach... Dziewczyna która siedziała obok zmyła się z prędkością światła, a zielonowłosy chłopaczek nie był zbytnio warty uwagi zwłaszcza, że by go usłyszeć Alex musiałby się nieźle wysilić. No niestety nie każdy ma siłę przebicia, co ukazuje się nawet w tak prostych sytuacjach. Cóż akurat opcja ze spacerkiem w stronę pensjonatu mu się podobała, lepiej trochę zmarznąć, ale móc przy okazji rozprostować nogi i pooddychać świeżym powietrzem, bo w autobusie powoli zaczynało go chyba brakować. Wstał i założył kurtkę stwierdzając, że chyba też się zdecyduję na tę mini wycieczkę. Darował sobie odzywanie się, bo i po co miałby to robić, skoro nie miał do powiedzenie nic, co mogłoby wnieść cokolwiek do rozmowy? Przecież nie zacznie z głupawym uśmiechem przytakiwać, że to świetny pomysł lub coś w tym stylu... To by była zwykła strata energii. Przerzucił torbę przez ramię i ruszył w stronę przodu autobusu, mając zamiar poczekać na resztę na zewnątrz w przyjemnym jak dla niego chłodzie.

Rima Ishida


Nie spodziewała się aż takiego zainteresowania ze strony innych, jednak reakcja była natychmiastowa. Dziewczyna która do tej pory siedziała z nosem w książce ożywiła się nieznacznie i zapytała gdzie jest pensjonat. Większość również wyraziła swoją aprobatę. Przez chwilę uwagę Rimy pochłonął zielonowłosy młodzian o dość drobnej jak na osobnika płci męskiej posturze, do tego to zająkniecie w zdaniu. Przez chwilę musiała opanować swoje myśli które już skrzętnie analizowały wygląd osobnika. Brązowowłosy chłopak który podszedł do niej pierwszy podał kilka dodatkowych argumentów które sprawiły że powróciła myślami na ziemię, wsłuchała się w to co mówił, przytaknęła na znak potwierdzenia że podziela zdanie nieznajomego i znów zaczęła odpowiadać na pytania.
~Masz rację, myślę że to dobry pomysł, kto chce iść niech czeka na mnie przed autobusem. Odpowiadając na twoje pytanie~ tu zwróciła się do czarnowłosej towarzyszki~Dojście do pensjonatu zajmie około godzinę, leży na sporym wzniesieniu więc trzeba się przygotować że podróż może być nieco męcząca. Teraz muszę was przeprosić, ale chciałabym zabrać swoje rzeczy wam radzę to samo, im szybciej wyruszymy tym lepiej.
Po wypowiedzeniu tych słów przecisnęła się przez otaczający ją tłum i powróciła na swoje miejsce. Z plecaka wyjęła ciepły sweter, zdjęła dość drogą narciarską kurtkę po czym wciągnęła białe wełniane odzienie przez głowę. Mimo iż kurtka była ciepła ona wolała być przygotowana, zapowiadał się dość długi marsz a temperatura spadała z godziny na godzinę. Założyła plecak i wyszła z autobusu, przed nim stał już chłopak o fioletowych oczach, pomyślała że zapowiada się jej ciekawe towarzystwo przypominając sobie chłopczynę o zielonych włosach. Posłała uśmiech nieznajomemu i obserwowała kto jeszcze wyjdzie z autobusu, z przedstawieniem się postanowiła poczekać aż zbierze się większa grupka osób.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (12-03-2014 o 10h47)

Link do zewnętrznego obrazka
Kolejny dzień w tym miejscu wręcz przyprawia mnie o mdłości. Spędziłam tu już tyle czasu, że każdy centymetr kwadratowy tego miejsca wręcz znam na pamięć. Jednym słowem- zaczynam się nudzić. W dodatku ta staruszka, aż się płakać chce jak się patrzy na nią. Przydałoby się trochę rozrywki. Nawet po kilkanaście razy przeczytałam wszystkie moje książki.
Westchnęłam, od dawna nic ciekawego się nie działo. Podeszłam do wielkiego okna z którego było widać wszystko co jest w dole. W oddali widać było kilka mrówek, to znaczy osób.
-Ludzie?
Zdziwiłam się, nas nikt nie odwiedza. I jeszcze podążają w naszym kierunku.
-Goście? 
Ucieszona odeszłam od okna i wyszłam z poddasza. Zeszłam po schodach na dół.
-Staruchu, rusz się. Idą goście. Staruchu masz gości.
Mój głos rozniósł się po pustej posiadłości. Niech wreszcie ruszy swe cztery litery i się czymś zajmie. Ja i tak będę miała zajęcie- sprawić aby ten wyjazd był dla nich niezapomniany i ostatnim w ich życiu, które zakończy się właśnie tutaj.
Teraz to mój śmiech przeszył posiadłość. Niech zacznie się gra.

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (12-03-2014 o 19h22)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Hotaru Scarlett

Kiedy ktoś stwierdził że wychodzimy i idziemy do pensjonatu szybko się ubrałam i zgarnęłam swój plecak. Ubrałam się trochę cieplej niż przedtem. Wyszłam z autobusu i stanęłam obok innych obecnych na dworze. Omiotłam wzrokiem obecnych na dłużej zatrzymując się na raczej niebieskowłosym chłopaku. Jednak szybko odwróciłam wzrok, nie chce się zdradzać. Zagryzłam nerwowo wargę, przecież przy reszcie chłopaków wyglądam jak chłopiec z podstawówki! Teraz byłam nerwowa, musze się postarać by to za szybko nie wyszło na jaw. Spojrzałam na okolicę gdzie się dało i miałam ochotę jęknąć. Ja nie dam rady! Jestem dziewczyna! To dla mnie za wiele! Jeśli tak dalej pójdzie to ujawnię się za szybko. Zatrzęsłam się i spojrzałam ukradkiem na niebiesko czy tam zielono włosego chłopaka. Zarumieniłam się lekko i znowu odwróciłam wzrok. Ścisnęłam mocno oczy i zbeształam się w myślach. Muszę wziąć się w garść. Teraz jestem chłopakiem, z wyglądu i dziewczyną w pozostałej części. Wymamrotałam coś w stylu "Kiedy idziemy?" W końcu nie będziemy tutaj tak stać i marznąć.

ALEXANDRE DUVILLE


Gdy znalazł się już na dworze podobnie jak inni wyjął torbę podróżną z luku bagażowego i czekał na uboczu by nie zawadzać innym. Po chwili dołączyła do niego śliczna dziewczyna, która rozmawiała z kierowcą. Niewiele myśląc na jej uśmiech odpowiedział tą samą ekspresją. Nic nie mógł na to poradzić, uwielbiał kobiece uśmiechy. Dziewczyna, którą  Alex mimowolnie w myślach nazywał molem książkowym, także stała w pobliżu, choć chyba nie cieszyła jej wizja przebywania w towarzystwie, cóż i to miało jakiś urok, temu chłopak nie mógł zaprzeczyć. Powoli grupa osób przebywających na zewnątrz robiła się coraz większa. Fioletowooki z ciekawością przyglądał się osobom, z którymi przyjdzie mu spędzić jakiś czas. Co naprawdę go rozbawiło, to reakcje męskiej części grupy, nie zdziwiło go to, że drobny chłopaczek unikał jego wzroku, ale fakt, że nawet brązowowłosy odwrócił twarz prawie wywołał u niego śmiech. Zastanawiał się co takiego w nim aż tak onieśmielało lub wystraszyło tamtych dwóch. Po krótkiej analizie pozostałych jego wzrok skierował się ku uśmiechniętej dziewczynie, która wydawała się być niczym przywódca ich małej grupy.