Link do zewnętrznego obrazka


                               
                                                          *Imię* Jasmine
 
                                                           *Nazwisko* Cowel
         
                                                            *Wiek* 17

                                                            *Postać* czarodziejka
                                                             
                                                            *Pochodzenie* USA, Floryda Keyss

                                                            *zwierzę* biały lew, Tajwan
                                                           
                                                             Link do zewnętrznego obrazka

                                      Nigdy nie rozstawaj się ze swoim lwem
                         
                                                           
                                                           
                                                            *Pokój* 3

                                                            *Ciekawostki*


-nie lubi wścibskich osób
-pięknie śpiewa
-nie ufa prawie nikomu
-boi się ciemności
-ma dobre oceny, ale nie cierpi matematyki
-pięknie rysuje ołówkiem (lubi portrety)
-nienawidzi kawy
-kocha lilje
-uwielbia pływać o każdej porze dnia i roku
-może siedzieć w deszczu godzinami
-lubi długie spacery, często idzie gdzieś, by się zgubić
-nie łatwo zdobyć jej serce, ale kiedy już się to uda, to jest wierna do końca
-nigdy nie rozstaje się z Tajwanem

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (19-12-2013 o 16h12)

Jasmine

Kiedy udało mi się wreszcie dotrzeć do akademika było... Cóż... Po prostu ZA późno. Razem z Tajwanem dosłownie przebiegłam sprintem drogę z domu ciotki prosto na uczelnię. Przystanęłam pod jakąś ścianą na korytarzu i zaczęłam szybko oddychać. Lało. Moja torba, lew i wszystko inne było przemoczone do suchej nitki.
Pierwszy dzień i od razu wpadka. Trudno...
Poszłam od razu do gabinetu kobiety, która miała mi dać klucze od pokoju.
- Tajwan, zostań tu. Zaraz wracam - powiedziałam, uchylając drzwi. Przy biurku siedziała wysoka, anorektycznie chuda kobieta z wielkim, jak na jej głowę, kokiem na samym jej czubku. -Ekhm... - odchrząknęłam, by zwróciła na mnie uwagę. -Nazywam się Jasmine Cowel. Rozmawiałam z panią przez telefon w sprawie pokoju w akademiku.
- Ach, panna Cowel! No tak, wybaczy pani moją sklerozę! - kobieta wstała zza biurka i uśmiechnęła się nieodpowiednio do swojego wieku. Czyli jednak nie ja popełniłam błąd... Ona też musiała zapomnieć...
- Mogłabym dostać klucze? Muszę się jeszcze rozpakować...  - spojrzałam na swoją przemoczoną torbę i dotarło do mnie, że wszystkie moje rzeczy muszą być w podobnym stanie. Pozostaje mieć nadzieję, że z iphonem wszystko w porządku...
- Oczywiście, oczywiście... Gdzie ja go mam... Jest! Pokój 3, piętro pierwsze. Korytarzem do samego końca. Miłego dnia! - i kobieta powróciła do swoich papierów. Wyszłam z pokoju.
Cóż za interesująca osoba... - pomyślałam, kiedy zamykałam za sobą drzwi.
- Idziemy, Tajwan - zwierzę podniosło się z pozycji siedzącej i poszliśmy po schodach na górę. Kiedy otwierałam drzwi z klucza zobaczyłam po drugiej stronie korytarza jakiegoś chłopaka. Brunet... W bluzie... Interesujący... Bardziej wyrazisty, niż te wszystkie puste ściany. No nic. Później pozwiedzam - pomyślałam i w końcu otworzyłam drzwi. 
Pokój widocznie nie był jeszcze zamieszkany, bo nie zauważyłam żadnych bagaży. Rzuciłam moją torbę na łóżko, a potem podążyłam w jej ślady. Tajwan położył się obok mnie. Wszyscy zasnęliśmy.

Jasmine

                                      Obudziłam się i z przerażeniem stwierdziłam, że przespałam ładne trzy godziny... Cóż z zajęć nic już dzisiaj nie będzie... I tak mogłam nie iść pierwszego dnia. Tak mi przynajmniej powiedziała przez telefon ta kobieta od pokoju. Niby chciałam pójść, żeby się trochę oswoić z uczelnią, ale trudno.
-Tajwan, wstawaj - szturchnęłam go. On jedynie warknął. - Tajwan, nie wygłupiaj się! Idziemy się przejść - zepchnęłam go z łóżka i sama wstałam. Za pomocą magii ubrałam się w czarny podkoszulek na ramiączkach i szare jeansy, do tego jasnoszare trampki converse. Do torby (oczywiście nie tej dużej, mokrej, tylko mojego czarnego "worka" ) wsadziłam szkicownik, ipoda i słuchawki. Do tego butelka coli i mogłam wychodzić. Kiedy chciałam to zrobić stwierdziłam, że czegoś mi w tym pokoju brakuje... Szybko przerobiłam go na styl "nowojorskiej kamienicy" (znowu magia) i wtedy już mogłam wychodzić. Tajwan niechętnie stanął na łapy i powlókł się za mną. Wyszliśmy z budynku. Nadal padało, ale tym razem nie zrobiło to na mnie wrażenia. Na Tajwanie widocznie też nie, bo szedł obok mnie dumnie, jak zawsze. Od razu skierowaliśmy się do miejskiego parku. Musiałam pomyśleć.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (20-12-2013 o 17h40)

Jasmine

                                              Razem z Tajwanem usiadłam pod drzewem, a potem wsadziłam do uszu słuchawki, wyjęłam z torby szkicownik z ołówkiem i zaczęłam rysować postać jakiejś wyimaginowanej dziewczyny. Od zawsze kochałam portrety. Osoby, które na nich przedstawiałam często wydawały mi się bardziej żywe i godne zaufania, niż ludzie, których znałam. Dlatego często żałowałam, że nie mogę z nimi porozmawiać i wymyślałam dla nich różne historie. Kim byli, co lubili, gdzie mieszkali...
Tajwan przechylił głowę na bok i zaczął przyglądać się mojej pracy. Oczywiście, że umiałam z nim rozmawiać. Słowa po prostu nie były nam potrzebne, bo zwykle jedno kończyło myśli za drugie. Był moim przyjacielem od... W sumie to od zawsze.
Deszcz płynął mi po całej twarzy ( notes z "nieprzemakalnego" papieru - znowu ta magia, naprawdę się przydaje) i ochładzał moje rozpalone czoło. Wiedziałam, że jestem chora, ale tego nie dało się wyleczyć. Na dobrą sprawę nie wiedziałam ile czasu mi jeszcze zostało, ale raczej nie przejmowałam się tym. Zresztą nikt o tym nie wiedział. No, poza jedną starą przyjaciółką, posiadającą białego tygrysa...

Jasmine

                                     Siedziałam nadal spokojnie w parku i szkicowałam, kiedy nagle zauważyłam na dróżce spacerowej nikogo innego, jak tylko Melody Carter.
Szybko zerwałam się na równe nogi (a Tajwan ze mną) i podbiegłam do niej.
- Melody, cześć! Co ty tutaj robisz? - uściskałam ją ze śmiechem. Mnie w sumie mogła zadać to samo pytanie. Powinnam w końcu siedzieć na Florydzie a już na pewno nie przyjeżdżać tu do akademika.
Tajwan zajął się obwąchiwaniem małej Luny na powitanie. On taki wielki, ona taka mała - wyglądało to co najmniej komicznie. Ja tym czasem nadal uśmiechałam się promiennie do Melody. Nie mogłam uwierzyć, że znowu się spotykamy po takim czasie...

Jasmine

Po przywitaniu się z Melody i krótkiej rozmowie postanowiłam wracać do akademika. Na dobrą sprawę powinnam chyba osuszyć moje rzeczy i przygotować się na jutro do szkoły.
- Bardzo się cieszę, że tu jesteś. Wiesz, ulewa to chyba nie za dobry czas na pogawędkę... Jutro porozmawiamy, dobrze? Na razie! - uśmiechnęłam się do niej i pożegnałyśmy się, a potem razem z Tajwanem, pobiegłam wprost do akademika. Na korytarzu znowu zobaczyłam tego chłopaka. Zdziwiłam się, kiedy stwierdziłam, że jego bluza też jest mokra.
Czyżby był w parku? - pomyślałam szukając klucza.
- Jasna cholera! - wydarłam się. - Klucz mi wypadł w tym cholernym parku! - no tak. Ja i mój geniusz. Musiał wypaść, kiedy biegłam z powrotem do akademika.
Oparłam się o drzwi i wytarłam dłońmi twarz z wody. Miałam ochotę przeklinać na swoją głupotę. Koleś pewnie pomyślał, że mi odbiło. Nie ma to, jak świetne pierwsze wrażenie, co nie?

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (21-12-2013 o 16h41)

Jasmine

- Coś się stało? - usłyszałam nad sobą głos. Kiedy podniosłam wzrok o mało nie padłam trupem. To był ten chłopak. Szybko jednak powstrzymałam opadającą szczękę i odezwałam się z półuśmiechem.
- Ja i moja głupota zgubiłyśmy klucze. Chyba będę musiała po nie wrócić do tego parku... - spojrzałam w okno. Deszcz wcale nie miał zamiaru przechodzić, wręcz się nasilał. Westchnęłam. Tajwan ziewnął, ukazując swoje uzębienie w pełnej krasie. - Tajwan, zachowuj się - skarciłam go. Zęby mojego lwa są w stanie naprawdę wystraszyć każdego, zwykłego człowieka na potęgę.
- Bardzo mi przykro, ale jestem zmęczony po tym naszym biegu przełajowym - no pięknie : teraz jeszcze ryczy! Byłam przekonana, że chłopak nie ma pojęcia o mowie zwierząt, więc dla niego ta odpowiedź musiała zabrzmieć, jak ryk.
- Ech, jestem Jasmine, a to jest Tajwan - uśmiechnęłam się, pocierając czoło dłonią. Tajwan wstał i wyciągnął przed siebie jedną łapę. - Wita się z tobą - wyjaśniłam. Moje czoło zdawało się już powoli przyprawiać o wrzenie wodę, która się na nim znajdowała. Moja gorączka musiała się wzmagać, a tu jeszcze szukanie klucza...

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (21-12-2013 o 20h39)

Jasmine

Zapytał, czy wszystko w porządku. Pokiwałam tylko słabo głową.
To tylko atak, mam takie codziennie... Nic mi nie będzie... - próbowałam sama sobie wmówić w myślach.
- Pójdę poszukać tych kluczy. Dzięki - powiedziałam i chwiejnym krokiem, opierając się na karku Tajwana, zeszłam po schodach. Nie chcę od razu, pierwszego dnia pokazywać, że nie radzę sobie przez moją idiotyczną chorobę. Nie chcę niczyjej litości. Wiem, że umrę. To nic takiego - ludzie ciągle przecież umierają. I nie miałam zamiaru wciągać w te "tragedię" Daniela. Z pewnością ma więcej własnych problemów.
Udało mi się jakoś wyjść z budynku.
- Jasmine, błagam wracajmy. On jest w porządku, widziałem po jego oczach. Zrozumie to - mój lew zatrzymał się, bym mogła się na nim oprzeć.
- Tajwan, nie będę go w to wciągać - powiedziałam. Zakręciło mi się w głowie i mocniej oparłam się o ścianę. Lało. Usiadłam pod ścianą, woda mnie oblewała. Miałam wrażenie, że od razu na mnie wyparowuje z gorąca. Musiałam mieć ze czterdzieści stopni.
- Jasmine wstawaj - Tajwan podstawił mi kark pod ramię, żeby mnie podnieść, ale nie miał aż tyle siły.
- Idź do środka, zaraz wrócę. Muszę się ochłodzić.
- Ale...
- Tajwan, idź - otworzyłam na chwilę oczy i wskazałam mu drzwi ,posłuchał.
- Idę. Po niego - powiedział na odchodnym, ale nie zrozumiałam co mówi.
Myślałam, że woda mi pomoże, ale to się nie stało. Po chwili zamknęłam oczy, nie mając już siły ich otworzyć.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (21-12-2013 o 21h12)

Jasmine

Kiedy się obudziłam, nie miałam tyle sił, by otworzyć oczy. Tajwan próbował mnie do tego zmusić na wszelkie sposoby, dźgał mnie łapą, szarpał mnął i lizał po twarzy.
- Tajwan, to nie ma sensu. I tak umrę - powiedziałam głośno, zapominając, że ktoś jeszcze może się znajdować w tym pokoju. Nie miałam pojęcia o tym, że chłopak to usłyszał, choć było tak z pewnością. Pogłaskałam Tajwana po karku, a potem znów odpłynęłam....
Tajwan
Majaczyła, było niedobrze. Musiałem coś zrobić. Wiedziałem, że inaczej ją stracę. Obok był tylko Daniel. Dobrze patrzyło mu z oczu. Wiedziałem, że zrozumie, jeśli mu powiem. Pytanie tylko : jak? Musiałby mnie zrozumieć... Chociaż... Może wystarczy, jeśli mnie usłyszy...? Zaryczałem tak głośno, że mój głos spokojnie mógłby rozerwać powietrze. Musiał mnie usłyszeć  Wiedziałem, że to zabronione, ale... Cel uświęca środki...
- Chodź, porozmawiamy - spojrzałem na chłopaka wyczekująco i otworzyłem drzwi pokoju. - Musi teraz spać - spojrzałem w stronę leżącej na łóżku Jasmine.