Link do zewnętrznego obrazka
Uśmiechnęłam się. Claudia była bardzo nieśmiała, o ile to znaczy to co myślę. Fajnie, że będę miała taką koleżankę. W końcu poznany jeden hologram.
- Cześć Claudia. Jestem Bonnie. - starałam się być uprzejma i wypowiedzieć to w języku Claudii. Podałam rękę i czekałam na uścisk.
Zauważyłam również inny hologram. I nagle coś mnie olśniło. To był ten słynny śpiewający hologram. Miku.
Ostatnio zmieniony przez JuriNeko0 (10-12-2013 o 21h30)
Link do zewnętrznego obrazka
- Więc chodźmy! Im szybciej tym lepiej, nie? - powiedziałam i złapałam ją za rękę. Na szczęście ją już mogłam, akurat to była jedna z tych lalkowych rewolucji, jaką prezentowała na przykład Toki... Popatrzyłam na nią. Wydawała się trochę zła. Lalki miały to w sobie, że łatwo było odczytywać ich emocje. - Hej, nie denerwuj się! Może ta druga okaże się fajna, hm? - spytałam krzepiąco, po czym zapukałam do drzwi numer 6.
C4a99dj1
Patrzyłam się na nich, po chwili odezwał się chłopak. Czyli to mój opiekun, będzie z niego miły przyjaciel. Spojrzałam się na lalkę, a ona na mnie. Potem się przywitała, ona też będzie miłą przyjaciółką. Czekała aż podam jej rękę, spojrzałam się na Miku która była wciąż zachwycona. Potem skierowałam wzrok na lalkę która się przedstawiła jako Bonnie.
- Miło mi was poznać... - Powiedziałam z lekkim uśmiechem. I podałam rękę Bonnie.
Czy ja się uśmiechnęłam? Spytałam się w myślach. Nie wierzyłam że mi się ta funkcja odblokowała. W końcu! Cieszyłam się w sobie, jak małe dziecko ale byłam zachwycona że się uśmiecham. Że pokazuję nowe uczucie, zwane radością.
- Proszę, wejdźcie. - Bez namysłu zaprosiłam ich do pokoju.
Spojrzałam się na nich oczekująco, mój nowy opiekun.. Raphael. Moja nowa przyjaciółka Bonnie. Dla mnie Miku, była przecudownie miła że się zaprzyjaźniłyśmy. Jak weszli usłyszałam kolejne pukanie do drzwi. Spojrzałam na Miku.
- Idź otwórz, może to do Ciebie, Miku.. - Powiedziałam do mojej przyjaciółki z lekkim uśmieszkiem.
Swój uśmieszek skierowałam do swojego opiekuna i nowej przyjaciółki. Nie wiedziałam co z nimi porobić więc wpadł mi tylko jeden pomysł.
- Raphael, może opowiesz coś o sobie? - Spytałam się z lekką ciekawością.
Co ciekawość? Kolejna funkcja odblokowana! Może że jestem opóźniona z uczuciami.. Ale bardzo chce je pokazać innym..
-Jaki Ty masz ładny uśmiech! Nie sądziłem że moje podopieczne będą tak ładne! Może później wybierzemy się na spacer?
Byłem zachwycony, naprawdę ładne towarzyszki, do tego jedna mieszkała w pokoju z Miku, z którą też bardzo chętnie się zaprzyjaźnię, z reszta ja uwielbiam towarzystwo im większe tym lepiej. Już w ogóle jeśli to towarzystwo pięknych przedstawicielek płci żeńskiej! Jestem po prostu zachwycony, Weszliśmy do pokoju, przyglądałem się z ciekawością lalkom.
-Och pewnie że Wam o sobie opowiem, jestem Francuzem, uwielbiam gry, tworzę programy dla hologramów, och a to Rin. Moja mała towarzyszka.Może mi coś o sobie opowiecie? Wyczytałem kilka waszych danych, ale nie interesują mnie te papiery, interesujecie mnie Wy
Rin patrzyła teraz lekko przerażona na dziewczyny, w życiu nie widziała tylu hologramów, pisnęła cichutko na powitanie, i znów chciała się schować.
-nie przejmuj się jest trochę nieśmiała
Ostatnio zmieniony przez Ikuna (10-12-2013 o 21h59)
C4a99dj1
Siedziałam i się patrzyłam. Aż usłyszałam jaki był zachwycony Raphael, moim uśmieszkiem. Spojrzałam się na niego kocimi oczkami, takimi niewinnymi, a potem skierowałam je na Bonnie. Zaczęłam się teraz śmiać z samej siebie. Spojrzałam się na Raphaela, który chciał żebyśmy o sobie coś opowiedziały. Spojrzałam się na Bonnie, a potem na Raphaela.
- Co by tu o mnie opowiadać.. - Westchnęłam smutno. - Jeśli chcesz.. Ale żebym Cię nie przy nudziła.. - Powiedziałam ostrzegawczo.
Nowe uczucie Smutek, zostało odblokowane. Powiedziałam sobie w myślach. Podeszłam do parapetu i wzięłam roślinkę. Podeszłam do miejsca tam gdzie siedzieli i usiadłam z roślinką w dłoniach. Spojrzałam się na niego znacząco.
- Zostałam wyspecjalizowana w przyrodzie, fotografii i plastyce. - Z jednym tchem wypowiedziałam. - Moje życie było oparte na tym. Dalej się w tym specjalizować, dalej pogłębiać swą sztuczną inteligencję w tych rzeczach. A potem wygrywać w konkursach. - Powiedziałam jakbym opowiadała jakąś historię.
Spojrzałam się na Bonnie i zachęciłam ją wzrokiem żeby teraz coś o sobie opowiedziała. Mój wzrok został oświecony słońcem, i zaczął jak blask świecić szczęściem. Opowiedział, hmm Francuzem. Rin? Spojrzałam się na nią, uśmiechnęłam się do niej.
- Słodziutka jest.. - Oceniłam ją swoim wzrokiem.
Nie chciałam jej urazić, ale na prawdę podobała mi się ta mała laleczka. Uśmiechnęłam się szerzej, a potem jeszcze raz skierowałam swój wzrok na Bonnie..
Ostatnio zmieniony przez Eminaria (10-12-2013 o 22h11)
M0iku-Miku
Okazało się że to opiekun lalki z mojego pokoju. Spuściłam głowę po przez.... zawstydzenie? Chyba tak to się nazywało. Kiedy weszli do pokoju i zaczęli rozmawiać słuchałam tego wszystkiego. Ten człowiek był interesujący. W ten usłyszałam pukanie do drzwi i głos C4a99dj1, stwierdziła ona że to może być mój opiekun. Z nie mniejszym zapałem otworzyłam drzwi. Stała za nimi dziewczyna w czerwonych włosach, skądś ją kojarzyłam. I lalka którą trudniej było mi opisać. Ponieważ nie wiedziałam w jakim języku mówi powiedziałam po mojemu.
-Jīntiān hǎo. Nǐ shì wǒ de jiānhùrén?*-przekrzywiłam delikatnie głowę w lewo. Teraz wolałam jej nie dotykać. Jeszcze by na mnie nakrzyczeli.
_____
Jīntiān hǎo. Nǐ shì wǒ de jiānhùrén?-Dzień dobry. Czy jesteś moim opiekunem? :3
Aniela Carter
Spojrzałam na Tośka i się uśmiechnęłam. Był taki słodki! O czym ja myślę?!
- Oczywiście że nie zapomnę - powiedziałam i wzięłam od niego jego dysk jakbym mogła go zniszczyć samym dotykiem. Wyłączyłam lalkę aby odzyskał energię. Dysk włożyłam do specjalnego pokrowca który dostałam od mamy. Wzięłam słuchawki i wyszłam zamykając drzwi. Przynajmniej nikt nie wejdzie. Gdy spojrzałam w prawo zauważyłam kogoś. Tylko po jakim języku się odezwać... Pal to licho obowiązuje nas angielski więc powinni zrozumieć. Podeszłam i z wielkim uśmiechem powiedziałam:
- Hej jestem Aniela a czy ty jesteś Miku a ty Shadya? - coś ta czerwonowłosa mi przypominała. Jednak może się nie pomyliłam.
M01iku-Miku
Podeszła do nas kolejna dziewczyna. Mówiła po angielsku, chyba ja też powinnam. Zapytała się czy aby to nie ja jestem Miku. Nie sądziłam że mnie tu znają.
-To ty mnie znasz?-zapytałam w tym języku co i ona. Może inne lalki znały po 3 czy 4 języki ja miałam wgrane wszystkie ponieważ byłam najnowsza wersją. Byłam ciekawa która z nich jest moją opiekunką. Jeśli jest nią która kolwiek.
-Czy któraś z was jest aby czasem moją opiekunką?-zapytałam dalej w jezyku angielskim.
Link do zewnętrznego obrazka
Po chwili drzwi otworzył nikt inny, jak moja druga Lalka, Miku. Widziałam jej koncerty już kilka razy, niestety tylko w Internecie... Teraz, skoro jej specjalizacją była właśnie muzyka, może miałam szansę nawet na wspólny kawałek z nią?
... Chyba, że się nie dogadamy, bo ja chińskiego póki co nie znam.
- Um... Mówisz może po angielsku? - spytałam. Choć chciałam się ich uczyć, nie znałam wielu języków, a chiński był na liście moich planów dość... Nisko. Choć wiedziałam, co znaczy "Ni hao", czy jakkolwiek to się nie pisze! Powitania nie umkną mi w żadnym języku. O.
Nagle podeszła do nas dziewczyna z czerwonymi soczewkami. Bardzo dobra robota, ale przede mną nic takiego się nie ukryje. Przy nagrywaniu "Cruel World Overcoming" też musiałam nosić czerwone soczewki, bo oczy mam przecież brązowe, zdążyłam jednak szybko rozpoznawać szkła.
Zapytała o moje imię, najprawdopodobniej więc wiedziała, kim jestem. Inaczej jakim cudem by to wiedziała? Chyba, że była naprawdę dobrze doinformowana.
- Tak, jestem Shadya. A to... Chwila... - zaczęłam się obracać, a na widok japońskiej Lalki aż podskoczyłam. - Toki! Nie chowaj się tak za mną! - krzyknęłam, łapiąc się ręką za serce... To znaczy miejsce w klatce piersiowej, za którym się prawdopodobnie znajdowało. W każdym razie, wzięłam głęboki wdech i odpowiedziałam na pytanie Miku. - Owszem, ja będę się Tobą opiekować. I Toki też. - powiedziałam z uśmiechem, po czym spojrzałam na nowo przybyłą, zdecydowanie ludzką dziewczynę. - A ty jesteś...? - spytałam niepewnie. W życiu jej nie widziałam, przysięgam.
Link do zewnętrznego obrazka
Spojrzałam na niego lekko zmieszana. Nie wiedziałam co robić, naprawdę... Postanowiłam się odsunąć, więc to zrobiłam - następnie wstałam i podeszłam do okna. Popatrzyłam chwilę na krajobraz a następnie odwróciłam się do niego.
- Masz jakie zainteresowania...? - spytałam po chwili plącząc słowo ''zainteresowania''.
Ostatnio zmieniony przez JasmineRose (11-12-2013 o 17h24)
M01iku-Miku
Moja opiekunka. Rzuciłam się jej na szyję. Byłam taka..... Radosna? W każdym razie nie mogłam pozbyć się tego uczucia.
-Cieszę się że przyszłaś. Mam do ciebie tyle pytań-powiedziałam po angielsku. Złapałam i ją, lalkę za nią oraz jeszcze jakąś dziewczynę i wciągnęłam je do pokoju. A raczej na łóżko. Usiadłam na przeciw nich i zaczęłam gadać jak najęta nie słuchając nikogo.
-Dlaczego tak późno przyszłaś? Masz na coś uczulenie? Czego nie lubisz a co lubisz? Masz rodzeństwo? Lubisz pory? Masz jakieś zainteresowania? Ile znasz języków? Myślisz że się dogadamy? Jak odczuwasz miłość, złość, smutek, żal, radość? Ile masz lat? Ten kolor włosów to naturalny? Nie mówię za szybko? Mogłabyś mnie przebrać?-zalałam ją masą pytań (dalej po angielsku). Chciałam znać na wszystko odpowiedzi, bo nikt nie chciał mi ich udzielić. Patrzyłam na nią czekając na jej odpowiedź.
Link do zewnętrznego obrazka
Zostałam po chwili wciągnięta do szóstki, razem z Toki i nieznajomą. Jak widać Miku nie przeszkadzało to, że z nami było tam już siedem osób... Popatrzyłam na tych, którzy tam już byli przepraszającym wzrokiem, i tylko tyle mogłam zrobić, bo Miku zaraz zasypała mnie pytaniami. Westchnęłam.
- Możesz powtórzyć, tylko wolniej i po kolei? Pamiętaj, nie jestem Lalką, nie mam takiej pamięci, jak wy. - powiedziałam, spoglądając na Toki.
Ona się tak nie zachowywała... A może chciała, ale się wstydziła? Nie wiedziałam, choć może Lalki, tak jak ludzie, też wszystkie się od siebie różnią?
Powtórzyła, tym razem cierpliwie oczekując mej odpowiedzi, której udzielałam cierpliwie na każde jej pytanie. Po to tu jestem.
- Późno? Przecież apel zaczyna się dopiero za parę godzin, mamy mnóstwo czasu. Nie jestem chyba na nic uczulona, ale nie wiem. Co lubię, czego nie lubię, trzeba by długo wymieniać... Ale lubię biżuterię, jak Toki, i tak jak ty lubię śpiewać - tu uśmiechnęłam się do nich. Owszem, starałam się znaleźć między nami podobieństwa, dzięki temu może szybciej mnie polubią... - Nie mam rodzeństwa, ale zawsze bardzo chciałam mieć siostrę! Czy lubię pory... Nigdy nie próbowałam. Na pewno lubię śpiewać i tworzyć, ale lubię też dużo innych rzeczy, potem może opowiem więcej. Na razie? Hindi, angielski, trochę japońskiego i francuskiego. Poza tym z innych języków tylko kilka słówek... Na pewno się dogadamy, na pewno we trzy będzie nam się świetnie pracowało! Na razie nie wiem, jak to powiedzieć... Ale w swoim czasie sama się dowiesz, jak to jest! Mam prawie szesnaście lat, a normalnie mam... Znaczy, miałam... Czarne włosy. - posmutniałam na myśl o powodzie zmiany ich barwy, jednak nie chciałam, by to zauważyły i odpowiadałam dalej. - Nie mówisz za szybko, ale następnym razem, proszę, pamiętaj, żeby nie pytać o wszystko na raz. Oczywiście... Właśnie, gdzie Twój Dysk? Muszę go zabrać... Przepisy - wyjaśniłam, patrząc po innych zebranych w pokoju. Miałam nadzieję, że moje gadulstwo im nie wadzi...
Nie wiem czemu nie podobała mi się za bardzo wizja spotkania z inną lalką, nigdy z nimi nie rozmawiałam, byłam otoczona tylko i wyłącznie ludźmi. Gdy otworzyły się drzwi do pokoju, niebieskowłosa zapytała czy Shadya jest jej opiekunem. Potem wciągnęła mnie, Shadye i jakąś inną dziewczynę do pokoju. Były tam jeszcze dwie lalki i chłopak, o nie chłopak! Siedziałyśmy na łóżku, a ja chowałam się jak mogłam za plecami mojej opiekunki byle tylko na mnie nie patrzył, zaciekawiła mnie za to mała postać na jego ramieniu. Zaczęłam pukać Shadye w ramie.
- Zobacz miniaturowy hologram-szepnęłam jej na ucho. Nigdy takiego nie widziałam.
Ostatnio zmieniony przez Ikuna (11-12-2013 o 19h45)
M01iku-Miku
Spuściłam głowę.
-Przepraszam-powiedziałam cicho. Podniosłam głowę gdy wspomniała o moim dysku. Podniosłam się i podeszłam do szuflady którą otworzyłam. Podniosłam dysk który tam schowałam i podałam dziewczynie.
-Mogłabyś mnie przebrać? Chciałabym zmienić mój ubiór-powiedziałam i delikatnie się uśmiechnęłam. Najbardziej czekałam aż poznam wielu ludzi. I zarazem byłam smutna bo nie próbowała pora.
-Ale pory są takie fascynujące. I na pewno pyszne-powiedziałam podekscytowana. Chyba tak to sie nazywało. E tam w każdym bądź razie chciałam już apel.
Powiedzmy, że najpierw odezwała się Miku, a potem Toki, bo tak mi wygodniej ;w;
Link do zewnętrznego obrazka
- Dziękuję... I jasne, już Cię przebieram. Hm... Mogę sama wybrać? - spytałam, a kiedy się na to zgodziła z radością wybrałam szaro-niebieskie ubranie z długimi rękawami, szerszymi u końca, spódniczką i krawatem. - Jak Ci się podoba? - wyszczerzyłam się, a na jej stwierdzenie o porach stwierdziłam, że na zajęciach z gotowania z pewnością poproszę o pora.
Nagle zagadnęła mnie Toki. Wydawała się bardzo cicha w porównaniu do Miku, ale nie przeszkadzało mi to. Nieśmiałość jest taka słodka! Powiedziała, że jest tam miniaturowy hologram. Słyszałam o nich, ale nigdy nie widziałam. Spojrzałam więc przez Miku. Mały, czarnowłosy hologram z kocimi uszkami zarumienił się lekko, ale uśmiechnął w moją stronę.
- Jaka urocza! - skomentowałam, dopiero po chwili orientując się, że na głos. Zatkałam usta dłonią. Nikt nie słyszał, nikt nie słyszał...
Ostatnio zmieniony przez Lynn (11-12-2013 o 20h01)
Do pokoju wpadły jeszcze 3 osoby, ciężko było mi stwierdzić czy to hologramy, zaraz zaraz to ten najnowszy japoński hologram ekstra! Odwróciłem się do moich podopiecznych i kontynuowałem rozmowę, gdy usłyszałem jak jedna z dziewczyn mówi że widzi mini hologram a druga że jest słodkie. Odwróciłem się w tamtą stronę, o kurde czemu ja jej wcześniej nie poznałem to Shadya! Moja siostra uwielbia jej piosenki, zresztą mi też wpadły w ucho! Może i hologramy były ładne, ale bez porównania z tą dziewczyną, chyba pierwszy raz zdarzyło mi się spotkać osobę o tak oryginalnej urodzie.
- Słodka? Mówisz o Rin?
Wskazałem palcem na moje ramię. Rin schowała się za kołnierzem koszuli, który sama postawiła by dawał jej schron i obserwowała dziewczyny wielkimi oczami.
Ostatnio zmieniony przez Ikuna (11-12-2013 o 20h08)
M01iku-Miku
Przebrała mnie. Wyglądałam ślicznie. Stwierdziła że mini hologram Raphaela jest słodki.
-Też tak uważam-powiedziałam i pogłaskałam ją lekko po główce. Podskoczyłam z podekscytowania.
-Może pójdziemy się gdzieś przejść? Z chęcią zobaczę okolicę.-dodałam. Toki tak mało mówiła. Czułam sie przez to dziwnie. Nie wiem co to było tam gdzie u ludzi było serce zakuło delikatnie.
-A widziałaś może taką lalkę o wyglądzie chłopca? Miał blond włosy i był chyba polakiem. Niski i szczupły-powiedziałam w stronę opiekunki. Ciekawe gdzie on jest. Chciałabym go przeprosić że go przestraszyłam.
Link do zewnętrznego obrazka
... Słyszał. Wszyscy słyszeli. A potem wszyscy widzieli. Wszyscy widzieli, jak wspaniała Fallen nieomal nie spaliła buraka, z powodu byle myślenia na głos.
- Ech, tak... O ile Rin to ta na Twoim ramieniu... - stwierdziłam nieco ciszej, niż wtedy się wydarłam, po czym popatrzyłam na chłopaka. Wyglądał, jak Ci ludzie ze Stanów, którzy przychodzili na moje koncerty podczas trasy... Poza tym, nigdy nie widziałam ani Europejczyków, ani Amerykanów, więc wydał mi się interesujący... I chyba miał niebieskie oczy, co w Indiach było naprawdę niezwykłą rzadkością.
Po chwili odezwała się też Miku, przez co musiałam posłać chłopakowi przepraszające spojrzenie. Nie wiedziałam, o którego chłopca jej chodzi, ale zauważyłam, że nieznana mi czarnowłosa zareagowała na jego opis.
- Niestety, ja go nie widziałam. I w sumie możemy iść.. Chcesz, Toki? - zwróciłam się do mojej drugiej podopiecznej, która cały czas chowała się za mymi plecami.
Ostatnio zmieniony przez Lynn (11-12-2013 o 20h29)
C4a99dj1
Patrzyłam się na roślinkę, którą trzymałam w dłoniach. Westchnęłam. Potem usłyszałam że ktoś powiedział, jaka ona jest słodka. Odwróciłam głowę, patrząc się na dziewczynę z ręką na buzi. Obejrzałam ją od dołu do góry, od góry do dołu. Uśmiechnęłam się do niej promiennym uśmiechem. Skierowałam wzrok na Bonnie, która się nie odzywała bardzo długo. Wstałam i podeszłam do parapetu, odłożyłam mą roślinkę. Niektóre się śmiesznie poruszały, podeszłam do swojej szufladki i wzięłam Dysk. Usiadłam przy Bonnie i Raphaelu. Dałam Raphaelowi swój Dysk. Zaczęłam majstrować w swoich paluszkach, a potem wzięłam się za kosmyk włosów. Nudziło mi się, nie miałam co robić. Przymknęłam na 3 minuty oczy, a potem je otworzyłam. Nudno... Co porobić? Zalała mnie pustka..
Aniela Carter
Nie zdążyłam nic powiedzieć ponieważ Miku wciągnęła nas do pokoju. Zaczęła zadawać pytania swojej opiekunce. Chyba jej współczuję. Rozejrzałam się po pokoju. 2 hologramy i chłopak... Chyba że ten chłopak jest hologramem. Nie wątpie. Miał w dodatku taki słodki hologram na ramieniu. Chciałabym tą małą przytulić ale uznaliby mnie za wariatkę. Nagle była wzmianka o Tośku. Eh.... Czy on musiał? Chciały wyjść na dwór ok. Teraz mam szansę.
- Przepraszam ale nie zdążyłam odpowiedzieć na pytania po pierwsze jestem Aniela po drugie to ja opiekuję się polskim hologramem i chyba o niego ci chodziło droga Miku. Nazywa się on TOs!ek'34 ale woli Tosiek albo Antoni. Um.. i na razie śpi. Mogę się z wami przespacerować jeśli już bo nie mam co robić. - no i wszystko na jedym wdechu. To chyba mój nowy rekord. Ciekawe czy uznają mnie za wariatkę. Mam nadzieję że nie.
Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (12-12-2013 o 06h28)
- Może wyjdziemy na dwór, pogoda jest taka ładna, mamy czas do rozpoczęcia apelu, po za tym trochę tu ciasno.
Uśmiechnąłem się do moich towarzyszek, zwłaszcza do Shadyi, jakie ona ma ładne oczy. Francuz przestań bo się zauroczysz, a to raczej nie Twoja liga! Rin schowała się za moją szyją gdy Miku ją pogłaskała, wyglądała stamtąd tylko po to by popatrzeć na Shadyę. Widocznie ją poznała, razem z moją siostrą oglądały jej teledyski, szarpnęła mnie za kosmyk włosów.
-Co jest maleńka?
Nachyliłem się do mojej małej przyjaciółki, szepnęła mi że chce poznać Shadi, jak od dawna ją nazywała. Popatrzyłem na piosenkarkę przepraszająco, Rin powoli zeszła na moją dłoń. Siedziała i patrzyła wielkimi zachwyconymi oczami na dziewczynę.
- Rin chce Cię poznać osobiście.
Byłam już zmęczona chowaniem się za moją opiekunką, oglądałam ubrania Miku. Chciałam iść do pokoju zaprojektować sobie nowy strój na urządzeniu które niedawno stworzyłam. To zaskakujące że ja maszyna mogę tworzyć inne maszyny, bo chyba tym właśnie jestem maszyną. Ciekawe co porabia ten Japończyk którego widziałam dziś rano, pamiętam że na targach tak mi się przyglądał. Gdybym miała program "rumieńce" pewnie natychmiast by się odpalił, ale moi twórcy uznali że to nie należy do kanonu japońskiego piękna.
M01iku-Miku
Rin była słodka. Uśmiechnęłam się do niej. Ponieważ zgodzili się wyjść uśmiechnęłam się i zaczęłam ich podnosić by wstali.
-Chodźmy chce szybko zobaczyć okolice i bliżej was poznać oraz tylu rzeczy sie dowiedzieć-powiedziałam podnosząc ostatnią osobę jaka mi została a dokładniej mówiąc chłopaka. Kiedy wypychałam ich z pokoju zwróciłam sie do Anieli.
-Chciałabym prze... prze-przeprosić Tośka. Bo był tu przedtem i uciekł.-powiedziałam ciutek.... smutna? Chyba tak. No w każdym razie pchałam ich w stronę wyjścia. Tak bardzo chciałam ich bliżej poznać oraz bardziej być człowiekiem.
P4S1S
Uśmiechnęłam się i skinęłam głową. Spacer się przyda. Wyszłam z pokoju i zauważyłam coś ciekawego. Jeden hologram wypychał wszystkich z pokoju. Um... Co to ma znaczyć? Stanęłam i patrzyłam oniemiała. Jeśli coś takiego jest pierwszego dnia to co będzie potem Zachichotałam. Co? Ja się zaśmiałam. Nie wiedziałam że tak umiem.
- Hej wszystkim jestem P4R1S ale wolę Paris. A wy jak się nazywacie? - zarumieniłam się i schowałam kosmyk włosów za ucho. Spuściłam wzrok. Dlaczego by mieli zwrócić na mnie uwagę? Może mnie nie słyszeli... Eh jestem przecież zwykłym hologramem. Maszyną która jest królikiem doświadczalnym. To takie smutne. Stałam tak i bawiłam się szalikiem.
Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (12-12-2013 o 19h41)
Kuroko Tetsuya
Wyszedłem powoli za nią i uśmiechnąłem się delikatnie.
Jeden hologram wypychał wszystkich z pokoju. Um... Co to ma być? Stanęłem obok niej i patrzyłem. Jeśli coś takiego jest pierwszego dnia to co będzie potem.
Zaśmiała się.
-Ślicznie się śmiejesz. - szepnąłem cicho z lekkim uśmiechem.
Co ja człowiek mogę zrobić...? I tak nie będę na mnie zwracać uwagi. Oni są idealni...
Link do zewnętrznego obrazka
Uśmiechnęłam się do czarnowłosej. Aniela, nawet ładne imię, ale troszkę śmiesznie się je wymawia, tak jak Tosiek... Jednak na razie nie będę próbować.
- Na pewno spotkasz go na apelu - pocieszyłam Miku, jednak coś nagle przyszło mi do głowy. - A właśnie, Toki, ile średnio ładują się Lalki? - spytałam zamyślonej Japonki. - Mnie też się to przyda, skoro mam się Wami zajmować, a ty chyba znasz się na tym, czyż nie?
Chyba każdy, kto uczestniczył w jej prezentacji wiedział, że Lalka ta doskonała jest nie tylko z wyglądu. Umiejętności też miała perfekcyjne, zwłaszcza jeśli chodzi o sprawy techniczne. A skoro miała swój własny wynalazek liczyłam na to, że co nieco wie nie tylko o sobie, ale też innych Lalkach.
Kiwnęłam głową na propozycję... W sumie to jedynego chłopaka w pokoju.
- Ja chętnie wyjdę! ...Ale najpierw muszę iść na chwilę do pokoju, więc bardzo przepraszam... - powiedziałam i zawstydziłam się nieco. Od czasu wypadku przy każdym wyjściu na słońce musiałam smarować ramiona kremem z filtrem, ponieważ zaraz całe zaczynały się czerwienić i piec. Nagle poczułam na swoich plecach czyjeś dłonie, acz dotyk sugerował, że to chyba Lalka... Ludzie tak nie robią. - H-hej, Miku! Przepraszam... - szepnęłam do małej Rin, od której odsunęłam się pod wpływem popchnięcia. Wysypaliśmy się wszyscy na korytarz, gdzie moim oczom ukazała się Lalka w towarzystwie jakiegoś niebieskowłosego chłopaka. Oczy też miał takie... Heh, a ja wszystko czerwone, trochę jak przeciwieństwo. Przedstawiła się, a ja zaraz po niej.
- Shadya - odpowiedziałam i uśmiechnęłam się... Po czym wymknęłam do siebie, gdy przestali zwracać na mnie uwagę.
Ostatnio zmieniony przez Lynn (12-12-2013 o 20h02)
