FABUŁA :

Dla wielu osób podróż do Paryża jest jedynie nieuchwytnym marzeniem...

Link do zewnętrznego obrazka

Jednak nie dla tych kilku szczęśliwców...

W 12 europejskich krajach odbyły się wystawy rasowych kotów. Laureaci głównej nagrody wraz ze swoimi pupilami zostali zaproszeni na międzynarodowy finał konkursu w Paryżu.

Link do zewnętrznego obrazka

Akcja toczy się w ekskluzywnym hotelu, dla laureatów konkursu zarezerwowane zostało całe 5 piętro. Pokoje są dwuosobowe i obowiązuję tutaj zasada, kto pierwszy ten lepszy...

Numery pokoi to :
71 : ... & ...
72 : Lillchen (Petra Iwanowa Penczewa) & ...
73 : ErinBlack (William Gabriel Knight) & Yuya (Erik Larsen)
74 : Jessica23 (Nicol Baumann) & Zorma (Aleks Ramzes)
75 : Arwen (Eva Vittoria) & (Majkel325) Elizabteh Monure
76 : ... & ...

Termin zaproszenia to tydzień przed konkursem, każdy może jednak przyjechać wtedy, kiedy będzie mu najwygodniej. Wystawa odbędzie się 1 sierpnia w tym samym hotelu, w sali tanecznej...

Zapraszamy do udziału w naszym RPG - Jessica23 & Zorma 

Oto informację jakie powinna zabierać WASZA KARTA

1) Imię i Nazwisko
2) Płeć
3) Kraj pochodzenia
4) Wiek
5) Aktualne zajęcia (Praca, nauka itd.)
6) Stan cywilny
7) Zainteresowania
8) Numer pokoju
+ zdjęcie

1) Nazwa pupila
2) Rasa
3) Cechy charakterystyczne
+ zdjęcie (opcjonalnie opis wyglądu postaci)

Ilość mężczyzn biorących udział w wystawie musi wynosić co najmniej 5.

MOJA KARTA

Imię i Nazwisko : Nicol Baumann
Płeć : K
Kraj pochodzenia : Niemcy
Wiek : 18
Aktualne zajęcia : Nicol właśnie skończyła z pozytywnym wynikiem szkołę i po wakacjach udaję się na studia weterynaryjne
Stan cywilny : Wolna, niedawno rozstała się z długoletnim chłopakiem
Zainteresowania : To chyba oczywiste, że Nikol ponad wszystko kocha koty, oprócz tego ćwiczyła kiedyś gimnastykę artystyczną, zdobyła mistrzostwo swojego kraju, miała nawet jechać na mistrzostwa świata, jednak poważna kontuzja je to uniemożliwiła
Numer pokoju : 74

Wygląd
Link do zewnętrznego obrazka

Nazwa pupila : Kotka Kaja
Rasa : Maine Coon
Cechy charakterystyczne : Kaja jest bardzo spokojną kotką, zazwyczaj nie stwarza problemów swojej właścicielce, uwielbia wygrzewać się na słońcu, jej ulubioną przekąską są lody, kaja jest także dość zarozumiała jeśli chodzi o inne zwierzęta niezbyt chętnie nawiązuje znajomości

Wygląd

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Jessica23 (14-10-2013 o 23h39)

---

Paryż? Koty? Wchodzę w to!

I przedstawiam wam... Petrę

1) Imię i Nazwisko: Petra Iwanowa Penczewa
2) Płeć: kobieta
3) Kraj pochodzenia: Bułgaria
4) Wiek: 36
5) Aktualne zajęcia (Praca, nauka itd.): Petra niedawno otrzymała spory spadek po bogatej ciotce, którą opiekowała się w ostatnich latach życia staruszki, więc nie musi pracować. Hobbystycznie tłumaczy na bułgarski rosyjskie kryminały.
6) Stan cywilny: Od trzech lat rozwiedziona, ma nastoletniego syna, który podczas jej pobytu w Paryżu mieszka z ojcem.
7) Zainteresowania: literatura (z wykształcenia Petra jest literaturoznawcą), koty (to oczywiste), siatkówka, wszystko, co rosyjskiej, sztuka okresu secesji.


1) Nazwa pupila: Hubawec (z bułgarskiego: "Pięknotek")
2) Rasa: norweski kot leśny
3) Cechy charakterystyczne: Hubawec jest pięknym kotem i doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Petra "dostała go w spadku" rok temu, więc jeszcze jej do końca nie zaufał. Lubi wystawy, lubi być podziwiany, ale jednocześnie jest niezwykle niezależnym zwierzakiem. Taki koci indywidualista.

Link do zewnętrznego obrazka

I m i ę   i   N a z w i s k o

Eva Vittoria


P ł e ć

Piękna


K r a j   p o c h o d z e n i a

Włochy


W i e k

21 lat


A k t u a l n e   z a j ę c i a

Studia na kierunkach scenografii i malarstwa


S t a n   c y w i l n y

Wolna


Z a i n t e r e s o w a n i a

» Sztuka, szczególnie malarstwo «

» Zwierzęta, zwłaszcza koty «

» Stare, czarno-białe filmy nieme «


N u m e r   p o k o j u

75




Link do zewnętrznego obrazka

N a z w a   p u p i l a

Anne-Marie


R a s a

Pers


C e c h y   c h a r a k t e r y s t y c z n e

» Niezwykle puszysta sierść «

» Oczy o pięknej lazurowej barwie «

» Tylko Evie pozwala czesać swoje futro «

» Uwielbia słuchać muzykę klasyczną «

Ostatnio zmieniony przez Arwen (15-10-2013 o 13h50)

---

Imię i Nazwisko: Elizabteh Monure
Płeć: Kobieta
Kraj pochodzenia: NY ale aktualnie mieszka w hiszpani
Wiek: 21
Aktualne zajęcia : Praca jako fotgraf studiuje fotografie
Stan cywilny: Wolna
Zainteresowania : Sztuka,muzyka,zwierzęta
Numer pokoju: 75




Nazwa pupila: Sheel
Rasa: American Curl
Cechy charakterystyczne:
-Piękne zielone oczy
-malutkie różowe uszy i różowy nos
-Plamki różnobarwne

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (17-10-2013 o 13h27)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Imiona: William Gabriel
Nazwisko: Knight
Płeć: Przystojna
Kraj pochodzenia: UK
Wiek: 22
Aktualne zajęcia: Student medycyny
Stan cywilny: Kawaler
Zainteresowania:
* Zwierzęta, zwłaszcza kotowate
* Starożytne języki
* Muzyka, do rzeczy, które kocha możnaby zaliczyć rocka
Numer pokoju: 73
Ciekawostki:
* Ma dwa tatuaże: na szyi "Aut vincere, aut mori..." i na wewnętrznej stronie ramienia: "Damnant quod non intellegunt..."
* Jest biseksualny
* Nienawidzi marchewek
Link do zewnętrznego obrazka
Nazwa pupila: Mefistofeles
Rasa: Norweski Leśny
Cechy charakterystyczne:
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez ErinBlack (14-10-2013 o 22h54)

Imię: Erik
Nazwisko: Larsen
Płeć: silniejsza
Pochodzenie: Dania
Wiek: 25
Aktualne zajęcia: Student ASP Grafika
Stan cywilny: wolny
Zainteresowania:
^ grafika komputerowa
^malarstwo
Numer pokoju: 73
Ciekawostki:
*homoseksualny
*jego ulubione żelki to te czarne
*nadal trzyma w domu swoją kolekcję lego
Link do zewnętrznego obrazka

Nazwa pupila: Bella
Rasa: Cymric
Cechy charakterystyczne:
*bardzo dobrze wychowany
*dobre kontakty z innymi zwierzętami
*nieagresywny
*lubi się bawić
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Yuya (14-10-2013 o 23h28)

Nicol gdy tylko dowiedziała się, że wygrana w krajowym konkursie oznacza zaproszenie na finały do Paryża, była szczęśliwa jak nigdy! Niedawno osiągnęła pełnoletność i to była jej szansa na pierwszą samodzielną podróż w życiu... i to jeszcze do Paryża! Ach... Oczywiste jest chyba, że postanowiła wykorzystać dany jej czas w całości, dlatego w hotelu chciała stawić się już pierwszego dnia. Długo zastanawiała się w domu co spakować do walizki, ostatecznie udało jej się zdecydować, ledwo jednak dopieła bagaż, nie obyło się bez pomocy osób trzecich - mamy. Kotka Nicol - Kaja wydawała się być mało zachwycona, kiedy musiała wejść do swojego transportera. Najbardziej lubiła siedzieć w domu, nie chciała nawet wychodzić na dwór, ewentualnie do ogrodu...

25.07

Uściski i pocałunki z rodzicami na do widzenia trwały w nieskończoność... "Rodzice nadal traktują mnie jak dziecko" - pomyślała dziewczyna. Do Paryża poleciała ona samolotem, w kilka krótkich godzin znalazła się na miejscu. Wsiadła do taksówki, wymówiła nazwę hotelu i już za chwilę stała "jak wryta" przed monumentalnym budynkiem... Cofnęła się nawet w obawie, że coś pokręciła, ale nie... gdy weszła do środka, obsługa już na nią czekała. Nicol wybrała pokój numer 74. Był on piękny, taki romantyczny i luksusowy. Zdziwiła ją tylko jedna rzecz... czemu stało tam jeszcze jedno łóżko? Hmm... Może po prostu nie było innych wolnych pokoi. Dziewczyna chciała tyleee zrobić, ale gdy tylko rozpakowała rzeczy i położyła się na chwile, usnęła... Z tych wszystkich emocji nie mogła spać całą wczorajszą noc.

Ostatnio zmieniony przez Jessica23 (15-10-2013 o 18h17)

---

Eva Vittoria

Dla samej Evy już sama wygrana na krajowej wystawie kotów w jej rodzimym państwie była wielką radością i lekkim zdumieniem, choć ani na chwile nie wątpiła w wdzięk swojego Persa. Jednak wiadomość, że zwycięstwo jest przepustką do międzynarodowego finału ów konkursu, przyprawił ją o leki zawrót głowy. A wieść, gdzie się one odbędą, że niemal ze szczęścia wyrosły jej skrzydła. Paryż..! Od zawsze chciała odwiedzić miasto zakochanych. Luwr, wieża Eiffla, Łuk Triumfalny, Panteon, katedra Notre-Dame, bazylika Sacré Coeur, Opera Garnier, pałac wersalski, bazylika Saint-Denis, Café Procope.. i wiele innych miejsc, o których odwiedzeniu jak dotąd tylko marzyła.. Nic więc dziwnego, że chciała być tam jak najszybciej.
Dziewczyna była niezwykle roztrzepana podczas pakowania. Aż dziw, że wszystko wzięła.. Chyba. Jednak o samej Anne-Marie na szczęście nie zapomniała. Na lotnisku żegnała ją rodzina i przyjaciele ze studiów. Ah.. chętnie zabrałaby ich wszystkich ze sobą! Jednak nasza studentka scenografii i malarstwa sama będzie musiała się zmierzyć ze swoimi "rywalami". W głowie miała różne wizje, jak mogli wyglądać i jacy mogli być.. Czy trafne? Okaże się jak doleci.
Lot upłyną jej wyjątkowo przyjemnie, a rozprawa szybko przebiegła. Nie pozostało jej nic innego jak złapać taksówkę i jechać. Niezwykle zaskoczył ją ów środek transportu. Zupełnie się różnił od włoskich taxi, do których przywykła mieszkając od urodzenia w Italii. Jednak prawdziwe zaskoczenie pojawiło się, gdy wysiadła przed hotelem. Już na zdjęciach wydawał się wielki i piękny, ale na żywo.. Po prostu zapierał dech w piersi. Zaś wnętrze.. Ach.. to dopiero było! Ta elegancja.. i te zdobienia! Aż Evie zakręciło się w głowie na myśl, że na prawdę będzie tu mieszkać. A skoro sam hotelowy hol był tak wspaniały, to co dopiero jej pokój! Czym prędzej odebrała klucz i wsiadła do windy. Już nie mogła się doczekać..

---

Wstałam rano kilkanaście godziń przed odlotem. Sam udział w tym konkursie ybł dla niej wielkim szczęściem a jak się dowiedziała ze jedzie do paryża to nie mogła przestać się cieszyć. Ubrałam się wygodnie ale i ładnie. Byłam bardzo rozkojarzona i podekscytowana przez ten wyjazd. Byłam już spakowana. Walizka byłą śrendiej wielkośći a że nie brałam dużo rzeczy udało mi się ją zapiąć. Zostałam podwieziona na lotnisko przez całą rodzinkę. Każdy przyjechała aby mnie pożegnać przed tak ważnym wyjazdem. W końcu wsiadłam samolotu. Zasnęłam na chwilę. Była to krutka ale bardzo wygodna drzemka.  Kiedy doleciałam wzięłam taksówkę i dojechałąm do hotelu. Był wielki i pięknny. Bałam się ze to piękny sen. Weszłam do pokoju i dostałam kluczyk do pokoju.W windzie jechałam z dziewczynął też miała walizkę chyba przyjechała tu dlatego samego powodu co ja. Wyszłam z windy i poszłam pod pokój Kiedy weszłam do pokoju uśmiech nasunął mi się na twarz. Był wielki i piękny. Rzuciłam walizkę przy łóżku. Zauważyłam że jest drugie łóżko. No cuż przynajmniej będzie wesoło. Zaczełam się rozpakowywać. Kiedy się rozpakowałam  Usiadłam na łóżku i zaczęłam głaskać kotka.

---

WILLIAM GABRIEL KNIGHT

W przeddzień mojego wylotu do Paryża wszystko miałem już przygotowane, cóż nie byłem jakoś szczególnie podekscytowany tym wszystkim, ale to chyba nic dziwnego skoro jako dziecko co roku w święta, fere czy też wakacje parę dni spędzałem u dziadków mieszkających we Francji. Może i Bordeaux nie leży za blisko Paryża, ale i to miasto miałem okazję zwiedzić. Sam finał też niezbyt mnie interesował, gdyż cały mój udział w tym cyrku był efektem nudy, niczym więcej.

~*~*~*~

Uśmiechnąłem się do siebie w lustrze, po czym ziewnąłem lekko zmęczony. Nawet jeśli to nie była specjalnie długa podróż to trochę mnie zmęczyła. Mimo wszystko nie zamierzałem iść spać,szkoda mi było na to czasu. Wyszedłem z łazienki i spojrzałem na rozłożonego na parapecie Mefiego. Zwierzęta chyba jednak na serio upodabniają się do właścicieli, bo ten kocur wręcz niepokojąco mnie przypominał. Podszedłem do niego i podrapałem go pod brodą. Miałem w planach zejść do kawiarni znajdującej się na dole, ale wątpiłem w to, że pozwolą mi tam siedzieć z kotem, a nie chciałem naraża osoby, która miała ze mną dzielić pokój na ataki Mefistofelesa. Może i nie był agresywny, ale bywał złośliwy. Po krótkim namyśle zamknąłem go w transporterze, co on skwitował niezadowolonym pomrukiem, choć dostrzegłem, że jego eminencja futrzak jakby zaczął mniej się gniewać na widok miseczki z mlekiem. Kilka sekund później szedłem już w kierunku windy.

Petra Iwanowa Penczewa

25.07

Na korytarzu Petra zobaczyła dziewczynę zmierzającą do pobliskiego pokoju. Dziewczyna niosła w dłoni transporter, zza kratki którego wyglądała kocia mordka. "Czyżby rywalka?", przemknęło przez glowę Petrze i może przywitałaby się z młodą, ładną dziewczyną gdyby nie to, że tak strasznie chciało jej się spać. Po dwóch dniach spędzonych w autobusie, z miauczącym Hubawcem pod bokiem, miała serdecznie dosyć całego świata, a na pewno nie chciałaby zaczynać znajomości od popisu swojej złośliwości.
Pokój był duży, dwuosobowy. Z okna rozciągał się widok na białe domy ułożone w słynnego paryskiego "ślimaka". Petra przywykła do ścian jasnych, lecz brudnych, takich jak w rodzinnym Płowdiw. Za to dworek ciotki Jany w Sofii... Dworek w Sofii - to samo w sobie brzmiało idiotycznie, ale ciotka Jana nie była idiotką, tylko wdową po dawnym wysoko postawionym partyjniaku, który po upadku komunizmu czym prędzej zmienił barwy i stał się jednym z najgłośniejszych orędowników powrotu monarchii.W każdym razie dworek ciotki Jany miał ściany w kolorze śnieżnej bieli, zupełnie jak te budynki, które widziała z okien autokaru, a potem - idąc ulicami z ciężką walizką w jednej dłoni i transporterem z Hubawcem w drugiej. Kot zmęczył się podróżą jeszcze bardziej niż ona i przestał miauczeć jak oszalały. Chociaż chwila spokoju...
Położyła się na łóżku, nie otwarłszy nawet walizy, ale sen nie nadchodził. W zamyśleniu bawiła się kolczykami w kształcie matrioszek, które w dawnych, dobrych czasach dostała od obecnego wtedy jeszcze męża. Wypuszczony z transportera Hubawec chrapał w kącie, a przed oczami Petry przesuwały się kolejne obrazy. Wystawa, w którą wcale nie wierzyła. Poszła tylko dlatego, że takie było ostatnie życzenie ciotki Jany. Co niby miała zwojować z kotem, który jej nie znosił, z byle powodu wczepiał się ostrymi pazurami w jej wełniane swetry i prychał, ilekroć zbliżała się na odległość mniejszą niż pięć metrów? Obawiała się kompletnej kompromitacja - pocieszała ją jedynie myśl, że to pierwsza i ostatnia wystawa w jej życiu, a Hubawca odda ludziom, którzy lepiej niż ona znają się na kotach.
Tymczasem sprytny kocur zachowywał się na wystawie jak nie on, jakby zapomniał o nienawiści do nowej opiekunki. Nie rozumiała, jak to się stało, że to jego imię odczytali, ogłaszając werdykt sędziów... A kiedy potem dowiedziała się, że czeka ją wycieczka z niepokornym kotem aż do Paryża.
Paryż otwierał przed zmęczoną życiem Petrą zdecydowanie nowe możliwości.

Eva Vittoria

Nim drzwi się zamknęły, do windy zdążyła wsiąść ciemnowłosa dziewczyna. Eva wymieniła się z nią uprzejmymi spojrzeniami, lecz przez całą drogę na piąte piętro panowała cisza, przerywana co jakiś czas przez sygnał oznaczający, że winda zatrzymała się na kolejnych piętrach. Włoszka zauważyła iż ów "towarzyszka" także ma transporter i zapewne był on dla kota. A więc tak prezentowała się jej konkurencja.. A przynajmniej jeden z konkurentów. Gdy winda w końcu zatrzymała się na odpowiednim piętrze, ciemnowłosa wyprzedziła ją, wychodząc pierwsza. Eva zaraz wzięła walizki i wyszła, mijając w drzwiach chłopaka. Delikatnie się uśmiechnęła, widząc także w jego dłoni transporter. Chyba całe piętro zajmowali uczestnicy.. Dziewczyna ruszyła wraz z swym persem do pokoju. Nacisnęła klamkę o dziwo otwartych drzwi.. Widać ma współlokatora.. którym jest ta sama osoba, z którą jechała w windzie. Odłożyła walizki na wolne łóżko i wypuściła Anne-Marie z klatki.
- Jestem Eva Vittoria. -przedstawiła się, odwracając w stronę dziewczyny. Było wyraźnie słychać włoski akcent, choć Eva zbytnio go nie zauważyła. W końcu mówiła tak jak zawsze..

---

-Miło Mi Jestem Elizabeth Monure. Widzę ze ty też na konkurs-powiedziałam i uśmiechnęłam się. Wypuściła kota z transportera. Był bardzo ładny. Moja kotka przez ten czas obserwowała wszystko z łóżka leżąc jak królowa. Uśmiechnęłam się pod nosem. Wyjęłam wszystkie aparaty. No dobra było ich dwa jeden cyfrowy drugi Polaroid. Zrobiłam zdjęcie kota z aparatu Polaroid. Cyfrowy schowałam na razie nie był mi potrzebny. Zdjęcie jakie wyskoczyło z aparatu położyłam na stoliku od strony swojego łóżka.
-Z Kąd przyjechałaś?-zapytałam siadając na łóżko.

---

Eva Vittoria

- Przyjemność po mojej stronie. -odparła, siadając na brzegu łóżka i biorąc Anne-Marie na kolana. Kotka słodko zamruczała, czując na grzbiecie dłoń właścicielki. Ah.. nie dość, że miała puszystą sierść, to jeszcze taką miękką.. Eva zerknęła na Elizabeth. Z zainteresowaniem przyglądała się, jak robi zdjęcia. Chyba nie tylko Włoszka ma żyłkę artystyczną..
- Z Italii.. -powiedziała tak, jak swój kraj nazywają Włosi- ..a dokładniej z Werony. -dokończyła z miłym uśmiechem na twarzy. Zapewne usłyszy teraz "Z tej Werony z "Romeo i Julii"?" lub coś w tym stylu. W końcu niezależnie od kraju pochodzenia czyta się dramaty Szekspira..
- A ty? -spytała, to z ciekawości, to z grzeczności. W końcu mimo tego, że są rywalkami, to miło mieć pozytywne znajomości zza granicy. I choć możliwe, że raczej po wystawie, już się nie zobaczą, to i tak milej spędzi się czas, mając dobre relacje z innymi.

---

Nicol drzemała słodko, gdy nagle usłyszała jak na korytarzu tętni życie - winda, trzaskające drzwi, ludzkie kroki. Nagle... Odgłos otwierających się drzwi stał się wyjątkowo głośny, zupełnie jakby... To jej drzwi się otwierały! Nicol ogarneło lekkie przerażenie, zamiast szybko usiąść na łóżku, zacisnęła z całej siły oczy i udawała, że śpi. Gdy tajemniczy ktoś przeszedł przez cały pokój i zatrzymał się przy stojącym w kącie łóżku, dziewczyna lekko uchyliła powiekę... Nie widziała jednak zbyt dobrze, przesunęła się na brzeg łóżka, żeby mieć lepszy widok i naglę... Bęc! Z wielkim hukiem runęła na podłogę. Nieźle wystraszyła Kaję, która przeraźliwe zaczęła miauczeć. "Brawo teraz na pewno uda mi się pozostać niezauważoną" - pomyślała... Ach... Dziewczyna szybko zebrała się z podłogi, otrzepała się (nie wiadomo po co, bo w pokoju panował przecież porządek? ale jej działania były raczej mało racjonalne). Chwyciła za transporter, pobiegła do drzwi, odwróciła się do chłopaka i powiedziała :
- No cześć! Mieszkasz tu? aaa... no oczywiście, że mieszkasz inaczej co byś tu robił hi. Eee... ja muszę iść czekają na nas, no tam... tam gdzie idziemy, pa!
Nicol wybiegła na korytarz, a tam minęła dwie dziewczyny z transporterami. "Jestem wśród swoich" - odetchnęła. Tylko czy chłopak w pokoju też miał kota? W tym stresie nie zdołała nawet zobaczyć. Nicol zeszła na dół do kawiarni i zamówiła sobie kawę, to powinno postawić ją na nogi!

---

-Ja z nowego Yorku-powiedziałam. Widać po dziewczynie ze ma żyłkę artystyczna. To widać po twarzy. Uśmiechnęłam się do niej. Kiedy Sheel zobaczyła innego kota zainteresowała się lekko ruszyła głową i mruczała. Zaśmiałam się z niej.
-Studiujesz?

---

Eva Vittoria

A jednak nie usłyszała ów pytania.. Jednak nie to ją zdziwiło. Zaskoczyło ją to, skąd przyjechała współlokatorka.
- Nowy York? -spytała, jakby chciała się upewnić, że dobrze usłyszała- Wydawało mi się, że to osoby z europejskich wystawach zostały zaproszone.. -powiedziała, lekko zamyślona, spoglądając na swoją kotkę- Nie żeby coś.. -dodała pośpiesznie. Nie chciała jej tym urazić. Po prostu takie miała informacje. Eva lekko się zarumieniła. Dopiero teraz pomyślała co będzie, jeśli się ośmieszy przy którymś uczestniku. Eh.. wolała się nad tym nie zastanawiać.. Od tych myśli odciągnęło ją kolejne pytanie dziewczyny. W duchu była wdzięczna, że zostało zadane.
- Tak, studiuje. -odparła, przeczesując palcami sierść Anne-Marie- Scenografię i malarstwo. -odparła, zapewne uprzedzając jej następne pytanie- A ty? Studiujesz, czy jesteś już po studiach? -spytała, opierając głowę na prawej dłoni.

---

-Wybacz pomyliłam sie. Urodziłam się NY ale mieszkam w Hiszpanii. Tak studiuje fotografie. -powiedziałam i pogłaskałam kotkę. Uśmiechnęłam się do dziewczyny. Była miła. No chyba że to pozory i chce wydobyć ze mnie słabość. tak czy siak mamy razem pokój.

---

Petra obudziła się późno. Słońce stało wysoko na niebie, skwer przed hotelem zielenił się kusząco, a Hubawec miauczał przeraźliwie, domagając się jedzenia. Na korytarzu coś szurało.
- Zaraz, głupi kocie! - syknęła Petra przez zaciśnięte zęby, upewniwszy się, że w nocy nikogo jej nie dokwaterowali. Kot narzucił jej zasady gry polegającej na nieokazywaniu sobie wzajemnie niechęci przy obcych. Niech myślą, że Petra ma takiego samego bzika na punkcie kotów jak reszta towarzystwa. Nawet w rubryczce "zainteresowania" na portalach, na których się rejestrowała, zaczęła wpisywać "koty". Kłamstwo miało być perfekcyjne.
Zainteresowana hałasem na korytarzu, kobieta wyjrzała z pokoju. Zobaczyła dwie dziewczyny z transporterami znikające za drzwiami oznaczonymi numerem 75. Poza nimi na korytarzu nie było nikogo, więc Petra w piżamie i rozczochranych włosach stanęła przy oknie, podziwiając piękno Paryża. Stąd, z wysokiego piętra, widać było nie tylko budynki, które ujrzała już poprzedniego dnia, ale także odległy zarys wieży Eiffela i nierówną sylwetkę spoglądającego ze wzgórza kościoła Sacre-Coeur. W myślach zaczęła planować, co zwiedzi, kiedy uda jej się wcisnąć Hubawca komuś pod opiekę. Na liście było jeszcze jedno miejsce, jej osobista fanaberia, ale tam na pewno nie wpuszczą jej z kotem...
Urwała, czując na plecach czyjś oddech. Odwróciła się powoli i zobaczyła wpatrujące się w nią z uwagą oczy, należące do...

Nicol dopiła filiżankę kawy, pogłaskała przez kratkę w transporterze Kaję i postanowiła wracać do pokoju. Musiała zatrzeć negatywne wrażenie jakie zrobiła z pewnością na swoim współlokatorze. Miała tylko nadzieję, że chłopak nie spyta jej o zainteresowania. Po tym upadku z łóżka, chyba nikt nie uwierzył by, że jest byłą gimnastyczką. Dziewczyna wjechała windą na górę, zrobiła krok w przód i jej oczom ukazał się dość niecodzienny widok. Na korytarzu stała jakaś dziewczyna o wschodnich rysach, ale nie o to chodziło, powiedzmy że była dość nietypowo ubrana, o ile można było w ogóle mówić tu o jakimś stroju. Nicol wpatrywała się w dziewczynę chyba zbyt długo bo ta zdążyła się zorientować. "Raz kozie śmierć" - pomyślała Niemka i podeszła do dziewczyny o pięknych włosach.
- Cześć jestem Nicol z Niemiec. Widzę, że też zatrzymałaś się w tym hotelu.  Przyjechałaś na wystawę kotów jak ja?
Takie zachowana nie były w stylu Nicol, ale jakoś nie śpieszyło się jej do pokoju. Chciała jeszcze spytać dziewczynę o jej nietypowy strój w końcu było popołudnie... ale pomyślała, że to niezbyt grzeczne.

---

Niemcy mówią po angielsku z bardzo specyficznym akcentem. Dla nieosłuchanego człowieka byłby on ledwie słyszalny, ale Petra była w końcu filologiem i co nieco wiedziała po licznych zagranicznych stypendiach. Dziewczyna, która przed nią stała, z pewnością pochodziła z Niemiec. Była ładna, zgrabna, a gdy szła, wydawała się zrobiona z gumy.
Gdy się przedstawiła, Petra mogła tylko potwierdzić swoje domysły co do narodowości dziewczyny.
- Tak, przyjechałam na wystawę kotów - odparła, choć umysł podpowiadał, że to wcale nie jest cel podróży, a jedynie środek do osiągnięcia prawdziwego celu. - Mam na imię Petra. Jestem z Bułgarii.
Była ciekawa, jak młoda, śliczna dziewczyna z bogatych Niemiec zareaguje na Bułgarkę. Podczas podróży po Europie Petra spotykała się z całym wachlarzem reakcji na swoje pochodzenie: od współczucia po szczery zachwyt. To, jak odpowie Niemka, mogłoby dać kobiecie lepsze pojęcie o młodej rywalce.
- Wybacz ten strój - dodała jeszcze, uświadamiając sobie, że nic się nie zmieniło i nadal ma na sobie piżamę. - Dopiero wstałam. W ogóle wiesz może, jak dużo nas jest? Znaczy, nas z wystawy?
Słowo "wystawa" przypomniało jej o marudnym Hubawcu zamkniętym w pokoju. Poczuła złośliwą satysfakcję, że kot jak zwykle marudzi, a ona jak nigdy nie musi się nim przejmować.

- Nie miałam dotąd kontaktu z nikim z Bułgarii, może dzięki Tobie dowiem się czegoś ciekawego o tym kraju. Wiesz to mój pierwszy samodzielny wyjazd jestem taka podekscytowana! Jeśli chodzi o resztę finalistów... Widziałam dwie dziewczyny z transporterami, więc pewnie przyjechały tu w tym samym celu co my. A i jeszcze... no mój współlokator, ale nie znam go jeszcze zbyt dobrze...
Po tych słowach dziewczyna uświadomiła sobie, że musi w końcu wrócić do pokoju i porozmawiać ze swoim współlokatorem, przecież będą mieszkać razem co najmniej tydzień. Z resztą dziewczyna, którą dopiero co poznała, na pewno chciałaby wrócić do pokoju, przebrać się i kontynuować rozmowę w innych okolicznościach.
- Ja uciekam na razie do siebie, pogadamy później. Fajnie było Cię poznać. W którym mieszkasz pokoju?

Ostatnio zmieniony przez Jessica23 (18-10-2013 o 13h05)

---