Link do zewnętrznego obrazka

Imię Blanche
Nazwisko Lacroix
Wiek 17 lat
Rasa Wampir (Dhampir)
Orientacja Hetero
Kolor Oczu Kasztanowe
Kolor Włosów Brąz
Wzrost 165 cm
Waga 46 kg
Moc Lód

O Blanche Lacroix
Młoda Wampirzyca, zrodzona ze związku wampira z ludzką kobietą, nienawidząca siebie za bycie mieszańcem. Wychowywała się z matką, choć wiedziała kim jest i ciągle się bała, że zrobi komuś krzywdę. Zawsze trzymała się z dala od innych, spędzając najwięcej czasu w lesie, w którym znajdował się jej dom. Trudno jej było panować nad swoją rządzą i nadal nie do końca jej to wychodzi. Nienawidzi ludzkiej krwi, mimo iż sądzi, że jest ona najsmaczniejsza. Tylko raz jej spróbowała i omal nie zabiła tej osoby.
Jest dość szybka, choć nie tak bardzo, jak inne wampiry. Nigdy nie przykładała wagi do swoich ponad przeciętnych umiejętności. Zawsze wolała czytać, podziwiać naturę, niż choćby ćwiczyć, stąd jej ciągłe przebywanie gdzieś w lesie, miast wśród ludzi. Nie zwracała uwagi nigdy na to, co mówiła jej matka. W pewnym sensie chciała jej robić na złość, jak i bronić ją przed sobą. Uwielbia gdy strategiczne, jak szachy, w których może wysiliś swoją inteligencję. Mimo to jest miła, gdy przestaje robić się nerwowa i nie musi już się martwić, że kogoś skrzywdzi. Tego właśnie boi się najbardziej.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Nieve (11-10-2013 o 11h40)

---

Link do zewnętrznego obrazka

||Imię||
Yin

||Nazwisko||
Mori

||Wiek||
Wypchaj się, powiem tylko tyle że dużo

||Data urodzenia||
23 stycznia

||Znak zodiaku||
Wodnik



||Orientacja||
Jestem biseksualistką i się tego nie wstydzę, czasami dziewczyna jest o wiele lepsza od faceta.

||Rasa||
Taa... wampir czystej krwi i wcale nie jestem z tego dumna

||Charakter||
Jestem dziwna tak to ujmę. Nie mieszczę się w normach a gdybym miała opisywać swój charakter to wyszedłby z tego niezły esej. Taa... około tysiąca stron może więcej by starczyło.



||Historia||
Pochodzę od jednego z najstarszych wampirów. On nawet wtedy setki nie skończył gdy ja się narodziłam. Chyba za dużo o sobie mówię ale ma to być moja historia. No więc przez moje pierwsze lata nie mogłam powstrzymać pragnienia krwi jednak w końcu nad tym zapanowałam.



||Moc||
Władam nad ciemnością. Gdyby chciała się z tobą zabawić już byś się zeszczał w majtki. *śmiech*

||Ciekawostki||
- Mam uczulenie na majonez
- Kocham kotki
- Niezbyt często się uśmiecham
- Ubieram się raczej w fiolet i czerń z lekką domieszką białego
- Mam słabość do przystojnych mężczyzn i słodkich dziewczątek

Ostatnio zmieniony przez Miju-chan (11-10-2013 o 19h32)

---

   

Zamawiam wilkołaka czystej krwi + czytanie w myślach!

Toki Yagarano

Link do zewnętrznego obrazka

Godność: Toki Yagarano
Wiek: 16 lat
Rasa: wilkołak czystej krwi
Historia: nic do opowiedzenia nie mam. Wywodzę się z rodu najszlachetniejszego z wilkołaków.
Orientacja: Bi nie ukrywam.
Moc: Czytanie w myślach.

Ostatnio zmieniony przez MissJuliaDorosz (12-10-2013 o 12h51)

---

Godność:
Mary Sheel

Wiek:
Dosyć dużo



Rasa:
Wampir będący kiedyś człowiekiem.

Historia:
Była zwykłą dziewczyną. Szarą myszką,popychadłem nie potrafiła się postawić. Pewnego dnia wracała lasem. I pamięta tylko tyle. Mrok. Kieł. NO i rano własne łóżko i dwie kropki na szyi. Od tamtej pory jej życie się zmieniło postawiła na swoje własne uczucia. Jest wrażliwa,miła i towarzyska. Każdy jej humor i nastrój zależy od dnia i sytuacji.

Orientacja:
Biseksualna i dobrze mi z tym.

Moc:
Roślin
 

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nazywam się Kuroruro (pisane znakami na "czarny" i "rura"), mam 17 lat. Interesuję się chłopakami i dziewczynami (w sensie bi). Jestem wilkołakiem czystej krwi, mam osiem braci, a ja jestem najmłodszy. Nasza rodzina jest bogata i szanowana (i jestem z tego dumny), mam nawet podwyższane łóżko. Moja moc to zmniejszanie się do rozmiarów lalki (też w swojej wilkołaczej formie - w sensie jako wilk). Jestem niedostępny, ponury i niezależny, ale w głębi serca dobry i miły. Nienawidzę koni, kotów, kaczek i listonoszy. Ach, pewnie chcesz teraz usłyszeć moją historię? No więc urodziłem się i wychowałem w moim domu, na wzgórzu, w sumie nic się nie działo, więc nie ma co opowiadać.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (12-10-2013 o 18h44)

Godność: Susan Black

Wiek: 17

Rasa: Wilkołak będący kiedyś człowiekiem

Wygląd:

taka jak na obrazku tylko białe włosy

Historia: kiedy była mała na jej małą wioske napadły wilki i zabiły jej rodziców tylko ona przeżyła, kiedy zobaczyła martwe ciała rodziców zemdlała kiedy się obudziła odkryła że potrafi sie przemieniac w wilkołaka po kilku tygodniach odnalazł ją pewien mężczyzna i uratował przed śmiercią z głodu od tego czasu traktowała go jak ojca. Teraz trafiła do akademi czy sobie poradzi czy znajdzie przyjaciół

Orientacja: hetero

Moc: telekineza

Ostatnio zmieniony przez Erzsebet (12-10-2013 o 13h02)

---

Blanche Lacroix

Sama do końca nie byłam pewna, czemu zapisałam się do tej dziwnej placówki. Och, może i byłam wampirzycą mało kiedy miałam kontakt z kimkolwiek z mojej rasy. Choć ja ogólnie byłam samotnikiem. I tak to nikogo nie interesuje, a nawet jeśli to mnie zdanie innych znów nie obchodzi. Odgarnęłam te kilka kosmyków, które składały się na moją grzywkę, do tyłu, po czym ruszyłam w stronę mojej nowej szkoły. Jak dobrze pamiętałam to chyba miałam pokój dziewiętnasty. Mam tylko nadzieję, że hałas się zbytnio nie będzie roznosił, nie wytrzymałabym tego chyba. Otworzyłam tomik aktualnie czytanej książki, nie patrząc gdzie dokładnie idę. Cóż, te opowiadanie było ciekawsze od widoków. "Zaufajcie Drakuli" było zdecydowanie wspaniałe. Ten krótki tomik z pożółkłymi już kartkami przysparzał mi wiele radości podczas czytania.
Mamie zostawiłam liścik, choć i tak wiedziała, że tu będę. Co najwyżej będzie podsyłać nowe lektury, gdy ją o to poprosze, nie przyjdzie mnie odwiedzić. Westchnęła, gdy zrozumiałam, gdzie zapędziły się moje myśli. To zdecydowanie nie jest dla mnie zdrowe - martwić się.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Jechałam samochodem do tego dziwnego miejsca. Co podkusiło moich rodziców aby mnie tam wysłać. Byłam grzeczna i nie rzucałam się aż tak bardzo w oczy. Kiedy dojechaliśmy ciocia pomogła mi wyjąć walizki i pożegnała się ze mną. Tylko ona mnie rozumiała. Byłam podobnym przypadkiem. Wzięłam walizki i poszłam w stronę budynku. Doszłam do swojego pokoju. Rzuciłam walizki pod łóżko i usiadłam na parapecie. Spojrzałam za okno. Nikogo nie było ciekawego widać.

---

Yin Mori

Jechałam w długiej, pięknej no i oczywiście drogiej limuzynie. Rozłożyłam się na poduszkach i patrzyłam na krajobraz za oknem. Nuda. Westchnęłam i wzięłam do ręki moją mp4. Wybrałam utwór 4 pory roku vivaldiego. Nigdy mi się to nie znudzi. Był to taki piękny utwór a no cóż zima była specjalnie zadedykowana dla mnie. Jak dobrze jest tak długo żyć. Poznaje się cesarzy, królów i najsławniejszych ludzi danej epoki. Wzdrygnęłam się. Chociaż niektórych nie chciałabym poznać. Zapisałam się do szkoły z ciekawości. Chcę zobaczyć jak to jest. Spojrzałam znowu za okno. No proszę już jesteśmy. Szofer otworzył drzwi poprawiłam sukienkę i rękawiczki spojrzałam w dół na buty.Wszystko w porządku. Szczerze? Polubiłam styl gotycki. Bardzo mi odpowiada kolorystycznie i ogólnie do mnie pasuję. Przełożyłam torbę przez ramię i pociągnęłam zwykłą walizkę. Pokój numer 18. Weszłam do szkoły i od razu udałam się do pokoju. Słyszałam wilkołaki. Zachichotałam. Będzie zabawnie. Nie mam nic do nich, no cóż nie jestem rasistką nawet byłam z kilkoma wilkołakami i wilkołaczkami. Weszłam do pokoju i rzuciłam torbę na łóżko a walizkę przy szafie. Zaczęłam się rozpakowywać. Oczywiście na moje życzenie umeblowano pokój po mojemu. Duża szafa z wieszakami na moje sukienki, półki na szpilki, szkatułki na biżuterie i akcesoria do włosów. Wyszłam z pokoju i usiadłam na parapecie. Teraz w mp4 leciał Bach. Jak miło.

Ostatnio zmieniony przez Miju-chan (12-10-2013 o 16h43)

---

   

Kuroruro

Lokaj obudził mnie, że muszę iść do szkoły. Ubrał mnie więc w paniczowy strój, potem założyłem sobie jeszcze buty i wyszedłem z domu, podpierając się na mojej drogiej, przeszywanej złotem i diamentami lasce. W szkole oczywiście wszystkie dziewczyny się za mną oglądały, jedna nawet zemdlała. Oczywiście nie dziwie się, to nie moja wina, że jestem taki przystojny, mądry, bogaty, utalentowany i wgl.
Przystanąłem przed budynkiem szkoły i przybrałem maskę obojętności. Nie chciało mi się nic robić, więc zapatrzyłem się w koty biegające po drzewach. Wampiry cuchnęły mi tu na kilometr i chciało mi się wymiotować.

Susan Black

obudziłam sie o piątej rano nie mogłam zasnąć denerwowałam sie, a co jeśli nikt mnie nie polubi w nowej szkole co jeśli nie znajde przyjaciół westchnęłam i przytuliłam Nianka moją śnieżnobiałą kotke którą dostałam od taty to znaczy od mojego przybranego taty bo mój prawdziwy tata nie żyje. Podeszłam na palcach do szafy i otworzyłam ją. Ubrałam się w moją bluze z uszkami i moje spodnie z spódniczkom a na stopy założyłam moje ulubione buty. postanowiłam założyć jeszcze mój dusik- pamiątke po mamie. Dotknełam małego medalika na jego środku, podobizna mojej mamy. Dostała go od taty na pierwszą rocznice ślubu. Poczułam że do oczu napływają mi łzy nie nie moge płakać otarłam szybko łzy i wyszłam z pokoju. W kuchni był juz mój przybrany ojciec. Był zaskoczony że tak wcześnie wstałam zrobił mi pyszną jajecznice. Była dobra ale chętniej zjadłabym coś mięsnego od ataku na moją wioske uwielbiam jeść mięso szczególnie takie krwawe ale tata starał sie karmic mnie jak zwykłego człowieka. Wyszłam z domu i pobiegłam w stronę szkoły. znajdowała się ona dość dalego bo pół godziny drogi z tond ale nie przeszkadzało mi to bo często biegałam na o wiele większe dystansy. Po chwili byłam już pod szkołą. Zobaczyłam kilku chłopaków poczułam że to moja szansa dotknęłam medaliku na szyi aby dodać sobie odwagi i podeszłam do chłopakow.
-Hej jestem Susan Black jestem wilkołakiem wy tez prawda? Miło mi was poznać.

---

Kuroruro

Patrzałem na koty biegające po niebie i zastanawiałem sie jak one sie tam znalazły sie. Wszystkie dziewczyny wkoło wzdychały na mój widok, wiec westchłem nad ich glupotą. A do tego jakiś nieokszesany wilkołak zaczął mnie obwąchiwać.
-co ty robisz? powiedziałem.
jakiś plebejski, nieszlachestnokrwisty wilk śmiał robić coś takiego?
-przestań sieroto.
do tego podeszła do nas jakaś dziewczyna z białymi włosami. od razu wiedziałem że to wilkołaczka bo tak sie przedstawiła.
-jestem kuroruro, ale nie odzywaj się do mnie jakbyś mnie znała, kobieto nie-czystej krwi.
znudziłem się nimi bo to byli jacyś niskourodzeni ludzie a ja sie z takimi nie zadaje. w ogóle z nikim sie nie zadaje, bo nie nawidze świata. lubie tylko swoje towarzystwo. a już napewno nie lubie wampirów.
-coś jeszcze? spieszy mi się powiedziałem choć nie spieszyło mi sie nigdzie. ale co ona sie bedzie do mnie przystawiać. jakbym chciał rozmawiać z dziewczyną to wybrałbym jakąś z tych wszystkich co sie cieszą na mój widok tam z boku. mam w czym wybierać.

Blanche Lacroix

Doszłam do pokoju, który istotnie miał numer dziewiętnasty. Weszłam do niego, nadal zaczytana, po czym rzuciłam swój bagaż na łóżko, zamykając za sobą jeszcze drzwi. Zdecydowanie nie chciałabym, by ktokolwiek mi tu zaglądał. Już zresztą wiem, że zapanuje tu niedługo jeden wielki bałagan. Na moją organizacje nic nie poradzę. Gdy jest pożądek i tak nie mogę nic znaleźć, więc jest on mi potrzebny. Bez tego nawet nie ma szans, że się obejd.
Usiadłam na parapecie, wyglądając za okno. Cóż nawet ładne widoki, a i jest kilka ciekawie wyglądających osób, jednak to drugie już mniej mnie obchodziło. Szybko powróciłam do czytanie, nie mogąc się doczekać zakończenia.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Mary Sheel

Znudziło mi się siedzenie na parapecie. Weszłam do pokoju i wzięłam telefon po czym wyszłam. Szłam w stronę wyjścia.  Kiedy  udało mi się wyjść zauważyłam kilka ciekawych osób byli chyba wilkołakami. Bardzo interesowało  nie kiedy ktoś im podpadnie albo oni nam i zacznie się jedna wielka wojna. Obym to nie była ja. Kiedy byłam przy nich dosyć blisko by mnie usłyszeli poczułam ich zapach. Zemdliło mnie.  Spojrzałam się na nich i uśmiechnęłam pod nosem. Postanowiłam iść dalej. Doszłam na skraj  ziemi należącej do tej szkoły. Przy ogrodzeniu stało wielkie rozłożyste drzewo. Z powodu że mam moc roślin umiałam się że tak to nazwę dogadać z drzewem. Pogłaskałam je i usiadłam pod nim. Wyjęłam telefon i zaczęłam przeglądać historię tego miejsca a bardziej drzewa , które tu rosło gdyż wszystko co istnieje ma swoją historię.

---

-Nie nic-powiedziałam i wstałam. Pogłaskałam drzewo jakby coś je skrzywdziło. Usiadłam znowu pod nim nie odwracając oczu od trawy i innych roślin. Chwila chwila on jest wilkołakiem. Zobaczymy czy on mnie rozgryzie.
-Jesteś wilkołakiem?

---

-Jak chcesz to usiadz-powiedziałam- nie zostań lepszy ty niż towarzystwo drzew ktore narzekają na bóle.-powiedziałam z lekkim uśmiechem. Dotknęłam drzewa aby się nie obraziło.

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (13-10-2013 o 21h13)

---