Link do zewnętrznego obrazka

Fabuła.

Wyobraź sobie, że podczas oglądania anime twoi ulubieni bohaterowie po prostu wyskakują z monitora. Panikujesz? A może skaczesz ze szczęście?
Pewnego dnia taka sytuacja spotyka szesnastoletnią otaku, Megan Silver, uczennicą liceum.

O co chodzi?

Akcja dzieje się w Anglii. Do wyboru mamy postać realną jak i nie. Postacie nieprawdziwe nie umieją odnaleźć się w prawdziwym świecie. RPG nastawione na romanse i komedie. Liczę, że będziemy się dobrze bawić.
Jeśli nie masz pomysłu na postać napisz do mnie na PW, pomogę z doborem

Regulamin.

1. Przestrzegamy regulaminu
2. Ja jestem Mistrzem Gry. Ja ją rozpoczynam i rządzę czasem.
3. Czekam na KP 48h od zaklepania postaci. Jeśli do tego czasu jej nie oddasz, nie masz swojej postaci.
4. Wygląd A&M.
5. Proszę o dodawanie przynajmniej 2 postów na dzień.
6. Jeśli już się zgłaszasz to proszę, pisz do końca albo wymyśl powód zniknięcia postaci.
7. Sceny 18+ przenosimy na PW
8. Nieobecności usprawiedliwiamy.

Postacie.

Megan Silver - Alexanda
Starszy brat - Olga31082000
Najlepsza przyjaciółka Megan - Satsuoki

Chłopak z anime 1 - tsunshun
Chłopak z anime 2 - Yoshiko
Dziewczyna z anime - Asuu

KP

Imię*:
Nazwisko*:
Wiek*:
Orientacja:
Z jakiego anime pochodzi: (tylko dla postaci z anime, Megan, brat i przyjaciółka nie wypełniają)
Charakter*:
Wygląd*: (opis, zdjęcia lub to i to)
Zainteresowania*:
(Można dodać jeszcze coś od siebie)

*w przypadku postaci z anime muszą być zgodne z wyglądem, np. jeśli wybierzesz sobie Sasuke z Naruto to nie możesz przedstawić go jako Ikuto z Schugo Chara!


Moja KP.

Link do zewnętrznego obrazka
Imię:
Rodzice nazwali ją Megan. Nigdy nie narzekała z tego powodu. Lubi swoje imię i nie zmieniła by go.
Nazwisko:
Silver. Takie zwykłe, ale nie pospolite.

Wiek:
Megan żyje na tym świecie już szesnaście lat. Według jej brata zdecydowanie za długo.
Orientacja:
To i tu jest mały problem, ponieważ dziewczyna sama nie wie. Nigdy się jeszcze w nikim nie zakochała. Nie licząc oczywiście ogromnej liczby bohaterów z anime…

Wzrost:
165 cm
Waga:
50 kg

Link do zewnętrznego obrazka
Charakter:
Megan jest dla wielu ludzi zagadką. Nawet brat do końca jej jeszcze nie rozgryzł.. Dziwną osobą. Jej prawdziwe ‘ja’ zna tylko najlepsza przyjaciółka dziewczyny. Panna Silver jest uparta i lubi stawiać na swoim. Realistka jak ich mało. Czasem sceptycznie nastawiona do pomysłów Alexandra. Chodzący wulkan energii. Często się uśmiecha, jest zawsze pewna siebie i swoich przekonań. Wierna przyjaciółka. Dla bliski zrobi wszystko. Nawet dla denerwującego brata.

Wygląd:
Mijając ją na ulicy możesz nawet nie zwrócić na nią uwagi. Ot, zwykła rudowłosa dziewczyna, o szczupłej, wysportowanej sylwetce. Nie jest wysoka, ale też nie jest krasnalem.
Spotykasz ją drugi raz i zauważasz, ze cos się zmieniło. Włosy? Nie, takie same. Może urosła? Nie, to też nie to. Zaraz zaraz… przecież jej oczy maja inny kolor! Tak, Megan nosi soczewki zmieniające kolor tęczówki. Zaskoczony?
Link do zewnętrznego obrazka
Zainteresowania:
- manga i anime
- Japonia
- gimnastyka artystyczna

Ciekawostki:
- ma lęk wysokości, odkąd brat zepchnął ja z balkonu
- świetnie gra na flecie poprzecznym, ale ukrywa swój talent
- jest uczulona na cynamon
- uczy się języka japońskiego przez kursy internetowe

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (16-08-2013 o 12h39)

---

Link do zewnętrznego obrazka

~Imię~
Ciel

~Nazwisko~
Phantomhive

~Wiek~
15 lat

~Anime~
Kuroshitsuji

~Data urodzenia~
14 grudzień, 1875

~Orientacja~
Biseksualny. Chociaż ma narzeczoną, to na razie łączyły go bliższe stosunki tylko z mężczyznami.

Link do zewnętrznego obrazka

~Wzrost~
162 centymetry

~Oczy~
lazurowe

~Włosy~
ciemne, o granatowym połysku

~Znaki szczególne~
opaska na prawym oku,
na którym ma znak kontraktu

Link do zewnętrznego obrazka

~Charakter~
Pewny siebie, arogancki chłopiec, który nie interesuje się rzeczami jak każdy inny dzieciak w jego wieku. Obraca się wśród dorosłych, jest głową wielkiej firmy z zabawkami. Poważny, inteligentny. I choć oczytany to dość nieporadny w wielu sprawach. Nawet butów nie zawiąże bez swojego lokaja, który nie odstępuje go na krok. Wstydzi się obcych. Nie lubi gdy coś nie idzie po jego myśli. Nazywany jest Psem Królowej, bo zawsze stawia się, gdy trzeba zrobić jakąś brudną robotę, której nie da się powierzyć nikomu innemu. Wbrew pozorom jest dość wierny przyjaciołom i gubi go jego miękkie serce. Jako mały chłopiec stracił rodzinę w pożarze, a potem był bity i torturowany. Od tamtego czasu jego najważniejszym w życiu zadaniem jest zemsta.

~Ciekawostki~
- Choruje na astmę.
- Nie lubi ostrych potraw.
- Prawie nigdy się nie uśmiecha.
- Ma uczulenie na koty.
- Nienawidzi, gdy traktuje się go jak dziecko.
- Boi się ognia.
- Nie da się go ograć w szachy.

Link do zewnętrznego obrazka
Gwoli ścisłości, będzie to Ciel zgodnie z mangą, a nie anime. Tak jakby akcja z drugiego sezonu nigdy nie miała miejsca, chociaż Alois jest mu znany, jako inny bogacz z wyższych sfer.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (22-08-2013 o 15h37)

klep dziewczynę z anime P:

Link do zewnętrznego obrazka
IImię|
Chihaya

INazwisko|
Kisaragi

IWiek|
17 lat

IOrientacja|
Biseksualna
Link do zewnętrznego obrazka

IZ jakiego anime pochodzi|


ICharakter|
Jest to bardzo przyjazna dziewczyna, która jest trochę zamknięta w sobie. Z powodu traumatycznego przeżycia w dzieciństwie, mieszka sama. Bardzo ceni sobie przyjaźń i jest gotowa zrobić wszystko by pomóc przyjaciółce. Kiedy nastawi się na jakiś cel to do niego dąży, aktualnie jest to bycie sławną idolką. Niektórzy uważają ją za dość cichą osobę, ale kiedy zaczęła się śmiać podczas jednego z programów to szybko przestali tak myśleć. Należy do osób bardzo wrażliwych i wczuwających się w piosenki. Jest wyczulona na punkcie małego biustu, ale jej przyjaciółki z projektu są  w większość dość hojnie obdarzone przez matkę naturę.

Link do zewnętrznego obrazka

IWygląd|

Link do zewnętrznego obrazka

IZainteresowania|
- Muzyka klasyczna;
- Literatura;
- Śpiew i w mniejszym stopniu taniec;

Link do zewnętrznego obrazka
(Można dodać jeszcze coś od siebie)

Ostatnio zmieniony przez Asuu (16-08-2013 o 14h46)

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

klep przyjaciółkę


 

Imię
Alice
Nazwisko
Blackwolf



Wiek
17
Wzrost
160



Wygląd zewnętrzny
Długie brązowe włosy zawsze związane na boku, brązowe błyszczące oczy, mały nosek i delikatne usta często wygięte w uśmiech. Jej cera jest blada a skóra miękka i gładka. Posiada zgrabną sylwetkę ciała.



Pochodzenie
Anglia, Londyn
Orientacja
Hetero



Przeszłość
Dziewczyna urodziła się w skromnej wielodzietnej rodzinie, była 2 w kolejności wiec zawsze musiała pomagać mamie. Ciężko pracowała by utrzymać dom w porządku kiedy jej rodzice procowali.



Charakter
Alice jest miłą i skromną dziewczyną, nie zdejmuje z twarzy uśmiechu. Nie lubi kiedy ktoś użala się nad nią kiedy coś się jej stanie. Kocha sowią przyjaciółkę , a jeszcze bardziej kocha z nią oglądać anime. Zawsze stara się nieść pomoc innym mimo iz może nawet to sprawić uszczerbek na jej zdrowiu.
 

Zainteresowania
- Czytanie książek
- Karaoke
- Słuchanie muzyki
- Manga i anime
- Sztuki walk



Ciekawostki
- Jest po uszy zakochana w Saitou Hajime, bohaterze anime Hakuouki
- Uwielbia torcik truskowkowy
- Marzy jej się pies
- Ma 6 rodzeństwa
- Trenuje Taekwondo

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (17-08-2013 o 19h02)

Imię
Znasz to uczucie, kiedy ktoś woła twoje imię? Odwracasz się z zaciekawieniem, a tu się okazuje, że to jednak nie było do ciebie, ponieważ ktoś inny nosi taką samą nazwę jak ty. Co wtedy czujesz? Żal, że to nie ciebie wołali? Zazdrość? Jeśli tak, to powinieneś dobrze zrozumieć Alexandra, bo takie też jest jego imię. Spotykane i zwyczajne, prawda? No ale cóż, on się z tego cieszy. W szkole może wrobić jakiegoś innego Alex'a w coś, co on zrobił. Czasami ta pospolita nazwa się jednak przydaje!
Nazwisko
Może nie tak spotykane jak jego imię, ale również nawet typowe. Silver, co z angielskiego znaczy ,,Srebrny". Chociaż... Alexander nie przejmuje się tym, co oznacza nazwa po ojcach. Cieszy się, ponieważ Silver brzmi bardzo ładnie i oficjalnie, nie to co inne kolory typu Brown czy Black
Wiek
Pełne 19 lat na karku, z czego Alexander się strasznie cieszy. Pełnoletność nie jest mu obca, ma własne prawo jazdy, chodzi sobie po ulicach po północy i nikt go nie gania, ponieważ jest niepełnoletni, może kupować samodzielnie alkohol i upijać się pod monopolowym, a na dodatek skończył już szkołę! No niby są jeszcze jakieś tam studia, ale póki co Alex się ani trochę do nich nie pali. Woli jeszcze koczować na budżecie rodziców, samodzielne życie zbytnio go przeraża.



Orientacja
To chyba jego prywatna sprawa, za kim wodzi wzrokiem, prawda? No ale cóż, skoro tak bardzo chcecie wiedzieć... Z racji tego, że Megan swoją obecnością idealnie obrzydziła mu płeć piękną, chłopak zaczął regularnie sypiać z facetami, ale dalej czuje pociąg do kobiet. Można więc powiedzieć, że jest bardzo, ale to bardzo niestabilnym hetero podchodzącym pod bi. A to wszystko zasługa jednej, małej dziewczynki lubującej się w anime...
Charakter
Oj, wszystko wyjdzie w praniu! Opowiadanie o sobie jest takie męczące i strasznie... próżne. Mogę tylko powiedzieć, że Alexander należy do twardo stąpających po ziemi, wyluzowanych egoistów, którzy nie wierzą w byle bajeczki i zawsze, ale to zawsze dążą do całkowitej dominacji otoczenia. Potrafi być również złośliwy i sympatyczny, jakby miał w sobie dwa oblicza.
Wygląd
Alexander jest dosyć osobliwym chłopakiem o wyjątkowym wyglądzie. Posiada długie, niebieskie włosy, które zawsze wiąże w bardzo finezyjny sposób. Oczywiście, czuprynę ma farbowaną, aby wyróżniać się z tłumu. Wiąże się to z jego chęcią do bycia w centrum uwagi i niechęcią do zwyczajności. Jego morskie oczy przykryte są wachlarzem ciemnych, gęstych, aczkolwiek krótkich rzęs. Całkiem wysoki, mierzy 178 cm, a przy tym waży pełne 74 kg, przez co posiada ciągłą mantrę na odchudzanie się. Całkiem smukła sylwetka ciała komponuje się z rockowym wyglądem, kilku kolczykom w uszach i buntowniczym sposobem bycia.



Zainteresowania
Alexander interesuje się przede wszystkim śpiewem, który ćwiczy od dziecka. Uwielbia dawać swoje własne solowe występy w pokoju, przed całkiem pokaźną kolekcją figurek największych gwiazd showbiznesu. Pociąga go również taniec, do którego ma spory talent. Przepada również za grami komputerowymi i różnorodnymi serialami.
Ciekawostki
~ Jest okropnym realistą, który nie da się ponieść wyobraźni.
~ Mimo osobliwego sposobu bycia myśli nad wszystkimi swoimi decyzjami. Można powiedzieć, że należy do osób rozsądnych, ale rzadko się do tego przyznających.
~ Nienawidzi anime. Dla niego to są chińskie bajeczki, które nie mają żadnego głębszego przekazu i sensu.
~ Uczulony na paprykę i cytrusy.
~ Ma tendencję do tycia i niczym kobieta cały czas jest na różnorodnych dietach.
~ Kocha słodycze i ostre potrawy.
~ W przyszłości chce zostać gwiazdą popu.
~ Ma z chłopakami własny zespół robiący różne covery znanych piosenek.
~ Całkiem popularny w internecie

Łał. Widzę, ze mam przyjemność pisać z zajefajnymi ludźmi. Chyba z każdym z Was pisałam w jakimś RPG. Dobrze, skoro wszyscy uzupełnili swoje KP chyba możemy zacząć (a ja muszę się trochę dowiedzieć o naszych kochanych 'postaciach z anime', gdyż nie znam żadnego z trzech tytułów, które wybraliście x'd). Co powiecie na jutrzejsze popołudnie? Dzisiaj za bardzo nie mam czasu. A teraz kilka wskazówek:

*Rodzice Megan i Alexandra wyjechali na 'drugi miesiąc miodowy', rodzeństwo jest same w domu
*Mamy połowę czerwca, zbliżają się wakacje, jest ciepło, itd.
*Niedługo urodziny Alex'a ; )
* Postacie z anime będą się pojawiać w kolejności:  Tetsuya Kuroko, Chichaya Kisaragi i Ciel Phantomhive

To na razie tyle. Do jutra!

Myślę, że możemy zacząć.


Megan Silver

Dochodziła godzina 15. Po przyjściu ze szkoły włączyłam komputer i poszłam do kuchni po sok. Otworzyłam lodówkę i zabrałam szklaną butelkę Nektaru z pomarańczy. Wróciłam do pokoju.
Usiadłam przy biurku i włączyłam internet. Co by tu oglądnąć? Na Bleach nie mam nastroju, Another skończyłam wczoraj... Black Rock Shooter? Też nie.
Chwyciłam za telefon i napisałam do Alice.
"Co powiesz na maraton z Kuroko no Basket? Zostało nam kilka odcinków :3"
Teraz tylko czekać na odpowiedź. Zastanawiało mnie jedno. Czy Alex jest w domu. Jeśli tak znowu będę słuchać a tym, jakie to anime jest bezwartościowe i głupie. Westchnęłam. On faktycznie bywał denerwujący.
Spojrzałam na telefon wyczekująco.

---

Alice Blackwolf

Dochodziła godzina 15 kiedy moja mama wróciła z pracy.
- Dziękuje Alice teraz masz wolne- odebrała ode mnie 2 letniego brata
- W porządku - uśmiechnęłam się i weszłam do pokoju akurat usłyszałam mój telefon wydał dźwięk przychodzącej wiadomości. Szybko go złapałam i odczytałam.
Pewnie, że mam ochotę! Zaraz u Ciebie będę. Skręcę jeszcze tylko do sklepu po przekąski ;D. Odpisałam zadowolona i zbiegłam po schodach.
- Mamo wychodzę!- krzyknęłam i od razu skierowałam się do sklepu. Wędrowałam między półkami niczym zagubiona sarna. Co by tu wziąć, pomyślałam. Dla mnie i Megan może chipsy, złapałam dwie paczki, paluszki o i maślane ciastka muśnięte czekoladą do tego cola i sok wiśniowy, chodziło po mojej głowie.
- Hymmm...A dla Alexa?- zastanawiałam się - Jemu jest tak trudno coś kupić- rozglądałam się - O mam kupię mu jerzyki - złapałam zadowolona za ciastka czekoladowe i szybko ruszyłam do kasy. Po kilku minutach byłam juz pod drzwiami Megan. Zapukałam i weszłam do środka
- Jestem już!- krzyknęłam zadowolona - Megan, Alex mam coś dla Was - zdjęłam buty i weszłam na górę do pokoju koleżanki

Alexander wolnym krokiem kierował się w stronę swojego domu, lekko rozkojarzony. Jego wygląd nie prezentował się zbyt dobrze. Rozpuszczone, rozczochrane włosy, pomięte ubrania, chód prawdziwego zombie no... i te oczy. Błyszczące, szkliste, jakby dopiero co płakał. Ale nie. Alex nie miał żadnego powodu do łez, nawet nastrój miał całkiem ,,znośny". Nocne przygody były dla niego czymś niezwykłym i pełnym przyjemności. Nie przywiązywał się, codziennie mógł zmieniać partnera i patrzeć się na kogo tylko chciał. Ale... spotkanie byłego kochanka na ulicy zawsze, ale to zawsze było dosyć niezręczne.
Wszedł do domu z szerokim uśmiechem na ustach, co było u niego dosyć niespotykane. Był jeszcze powód do tego, aby chłopak nie chodził z naburmuszonym wyrazem twarzy. Zbliżały się jego urodziny, co oznaczało wspaniałą atmosferę, kilka buziaków no i oczywiście prezenty, które Alexander kochał! Wybrał już sobie z 5, 6 rzeczy które bardzo chciałby dostać i ,,delikatnie" podsuwał te pomysły swoim znajomym. Oczywiście, oni udawali, że nic nie podejrzewają, i z rozbawionymi uśmieszkami dalej rozmyślali nad kupnem mu czegoś fajnego. Oni są tacy kochani!
- Wróciłem Megan! - krzyknął, zdejmując szybko buty. Powiesił kurtkę na wieszaku i od razu skierował się do swojego pokoju, aby doprowadzić się do porządku. Tej nocy planował zostać w domu. Miał lekkie wyrzuty sumienia, że jego młodsza siostra całe dnie musi siedzieć sama, więc wyjątkowo dzisiaj postanowił spędzić trochę czasu w mieszkaniu, relaksując się.
Kiedy przechodził obok pokoju Megan usłyszał ciche chichoty i dźwięk odpakowywania słodyczy. Oblizał lekko wargi i zajrzał do pomieszczenia, z uśmiechem godnym prawdziwego łasucha.
- Cześć Alice - powiedział, rozglądając się po pomieszczeniu. Kiedy na ekranie dostrzegł latające piksele z piłkami do koszykówki, skrzywił się lekko. - Znowu oglądacie te chińskie bajeczki? Czy nie możecie jak normalne nastolatki zacząć patrzeć na prawdziwych facetów, a nie tych stworzonych komputerowo?
Parsknął z rozbawieniem, obserwując koszykarza, który akurat trafił do kosza, przy okazji go łamiąc. Prychnął. On też by tak umiał!

Megan Silver

Alice zgodziła się przyjść.Ja miałam chwilę na ogarniecie pokoju. Nie, nie jestem bałaganiarą, ale w tygodniu nie mam czasu sprzątać pokoju. Do czternastej trzydzieści siedzę w szkole,  potem trzeba odrobić lekcje i się pouczyć, co zajmuje jakieś.... czterdzieści minut, wieczorami oglądam anime albo czytam mangi, a we wtorki i czwartki chodzę na gimnastykę artystyczną.
Po wyzbieraniu wszystkich papierków po cukierkach Halls spod biurka zajęłam się zamiataniem okruszków z dywanu. Jeszcze tylko poprawić łózko...
W tej chwili usłyszałam głos mojej przyjaciółki.
- Co masz dobrego? - od razu zainteresowałam się zawartością reklamówki.
Dwie paczki chipsów, paluszki, maślane ciastka z czekoladą, cola, sok wiśniowy i... ulubione ciastka mojego taty?
- Odcinek już się naładował, zaraz włączam - wcisnęłam magiczny przycisk Play, a po kilku sekundach do pokoju wszedł Alex.
- No proszę, kogo moje piękne oczy widzą. Myślałam, że znowu na noc mam cały dom wolny - powiedziałam uśmiechając się do brata. Oczywiście on nie potrzymał się od złośliwej uwagi na temat anime.
- Oh, mam pójść w twoje ślady? - odpowiedziałam sarkastycznie.

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (18-08-2013 o 16h03)

---

Alice Blackwolf

Natychmiast zabrałam sie do rozpakowywania reklamówki. Uwielbiałam słodycze, zawsze jadłam je kilogramami. Otworzyłam wszystkie paczki i rozsiadłam się przed komputerem i rozkoszowałam się anime przy tym co chwila sięgałam po chrupki i ciastka.
- Alex lubi jeżyki? Nie miałam pojęcia co mu wziąć? - zaczęłam się zastanawiać, a już po chwili usłyszałam jak zagląda do pokoju.
- Hej Alex, jak się masz? - usłyszałam uwagę na temat anime - Mooo Alex czy my się czepiamy jak włóczysz sie po nocy? - Powiedziałam z chytrym uśmieszkiem - I co jaka była, warta Twojej uwagi czy słaba a może tym razem to byl on? - zaśmiałam się cicho pod nosem - Łap mam nadzieje że lubisz, nie miałam pojęcia co Ci kupić, tak trudno jest Ci podpasywać - rzuciłam mu czekoladowe jeżyki - Jakbyś juz nie mógł zawołaj wciągnę resztę jak odkurzacz - puściłam mu oczko. Lubiłam bardzo Alexa był naprawdę do rzeczy, czasami bywa że jestem o niego zazdrosna, tak tak wiem ale zazdrościłam Megan brata. Moich juz nie było, jeden na studiach w Korei drugi założył już własną rodzinę, a ze starszymi siostrami ostatnio coraz gorzej się z nimi dogadać. Zaczęły robić z siebie przysłowiowe dziunie. A Alex...Jeśli był jakiś problem za małe przekupstwo w postaci czegoś słodkiego można było z nim pogadać o wszystkim czy nawet pomógł Ci w czymś.
- A Alex moja koleżanka z klasy prosi o autograf mówi, że cię kocha i nie może przestać na Ciebie patrzeć. Jakbyś był zainteresowany to mam Ci nawet dać jej numer telefonu - uśmiechnęłam sie szeroko z przymkniętymi oczami.

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (19-08-2013 o 15h09)

Oparł się wygodnie o drzwi, wchodząc jednocześnie do pokoju. Wiedział, że rozmowa z dziewczynami napewno się lekko przedłuży, był wręcz tego pewien! Przecież to dwie wiecznie głodne gaduły, które kochały go dręczyć akurat wtedy, kiedy on był czymś zajęty. A teraz tak marzył o długim prysznicu! Chciał z siebie zmyć ten cały pot po tej okrutnie przyjemnej nocy... No i te włosy! Tak go denerwowały, takie rozpuszczone i rozczochrane!
- Gdybyś poszła w moje ślady, Megan, może nareszcie byłbym z ciebie dumny - powiedział, uśmiechając się złośliwie. Po chwili naburmuszył się lekko. - Poza tym, to wszystko twoja wina, że całe noce nie ma mnie w domu. Gdybyś nie obrzydziła mi płci pięknej, to bym teraz umawiał się z Alice, a nie właził do łóżka innym...
Zaczerwienił się, gwałtownie przerywając swoją wypowiedź. Zdawał sobie sprawę, że siostra jednak wie, co wyprawia z innymi facetami, ale nie chciał się do tego przyznawać otwarcie. W końcu sypianie z tą samą płcią nie jest rzeczą, którą można się przechwalać, prawda?
- A wszystko dobrze, a co tam u ciebie, Alice? - zapytał, uśmiechając się do dziewczyny ciepło. Tego potrzebował. Szybkiej zmiany tematu. - Oj, nie czepiacie się, ale jednak włóczenie po nocach nie przestawia mi mózgu na to, aby zakochiwać się w kilku pikselach, prawda? - posłał Angielce znaczące spojrzenie. Pewnego dnia podsłuchał rozmowę dziewczyn i dowiedział się, że Alice kocha się w bohaterze jakiegoś anime. Pomyślał wtedy, że zamiast ślinić się do ekranu telewizora powinna się z nim umówić. Oczywiście, nie powiedział tego na głos. Złapał w locie ciasta, które rzuciła mu brunetka. Uśmiechnął się na widok jeżyków, lecz zaraz spochmurniał. - Dziękuję, ale wybacz, nie jem od kilku dni słodyczy. Uwierzysz, że znowu przytyłem 2 kilo? A tak się pilnowałem... Ech, muszę przejść na kolejną dietę, bo ta kapuściana, którą poleciła mi moja przyjaciółka, ani trochę na mnie nie podziałała. Odstawienie słodyczy i spalanie kalorii jest najlepszym sposobem, aby być lekkim jak piórko i zachować szczupłe ciało.
Uśmiechnął się sam do siebie, ale mimo wszystko schował ciastka do kieszeni swojej ogromnej bluzy. I tak je zje... Przecież odchudzanie się może zacząć od jutra, prawda?
- A co do tego, czy była warta... Mała poprawka, to był on - mruknął, szczerząc się na wspomnienie uśmiechniętej twarzy swojego nocnego kochanka. - I był warty zachodu, na serio. Też powinnaś go wypróbować, mówię ci! Chyba nie był gejem... Chyba...
Potarł lekko podbródek, zastanawiając się nad prawdziwą orientacją mężczyzny, ale, że nie mógł sobie niczego przypomnieć oprócz jego przystojnej mordki i innych... rzeczy, z powrotem spojrzał na dziewczyny z tym swoich charakterystycznym uśmieszkiem na ustach. Na ostatnie słowa Alice otworzył szerzej oczy.
- Podobam się jakiejś dziewczynie? - zapytał z kompletnym szokiem, patrząc na dziewczyny z zaskoczeniem wymalowanym na twarzy. - A-autograf? A-ale czemu?

Ostatnio zmieniony przez Olga31082000 (21-08-2013 o 14h37)

Megan Silver

Wcisnęłam pauzę. Miałam nadzieję, że po mojej uwadze Alex sobie pójdzie, a my będziemy mogły rozpocząć nasz maraton. Ale oczywiście mój brat musiał wyprawić nam kazanie.
- Jeśli chcesz utrzymać wagę możesz zacząć biegać, tak jak ja. Tylko oczywiście nie ze mną. Na Green Street jest fajny park dla biegaczy - znając życie pewnie powie, że bieganie 'nie jest dla niego', albo że 'nie ma odpowiedniego stroju'.
Alice wspomniała o autografie, parsknęłam śmiechem.
- Czekaj, chyba nie mówisz o Kate? W zeszłym tygodniu prosiła mnie o nagranie, jak Alex śpiewa pod prysznicem oraz "pukiel jego cudownych włosów" - to ostatnie powiedziałam naśladując głos koleżanki. - Nie bój się, nie obcięłam ci ich. Dostała za to twoją stara szczoteczkę do zębów, bo inaczej zagroziła, że włamie się do domu. Wolałam nie ryzykować.
Odchyliłam się na krześle. Alex, weź i idź, chcemy oglądać. Przymknęłam oczy. Ach dobrze, że dzisiaj jest piątek!

---

Alice Blackwolf

Jak on wygląda, westchnęłam, jak gdyby wszedł w środek trąby powietrznej. Miałam ochotę doprowadzić go do kultury, ale to chyba nie był dobry pomysł. Po chwili usłyszałam zgryźliwą wymianę zdań po między rodzeństwem. Skrzywiłam usta i przysłuchiwałam się rozmowie, jednak moją uwagę zwróciło jedno zdanie, przez które ma moje policzki wpłynęły rumieńce. [...]to bym teraz umawiał się z Alice...Że co? Na mojej twarzy zapewne malował się ogrom zdziwienia, lekko spuściłam głowę. Alex skierował do mnie zapytanie.
-U mnie  wszystko okej, ostatnio nic ciekawego chyba  się nie przytrafiło- Złapałam brodę w palce zastanawiając się - Oprócz tego, że chłopak z klubu piłkarskiego pytał  się czy zostanę jego dziewczyną - tu już spojrzałam na Megan, dziewczyna wiedziała kogo mam na myśli, szkolne ciacho za którym uganiały się chmary dziewczyn- Bo tego..EJ!!- naburmuszona spojrzałam na Alexa - Saitou-san jest super!- złapałam poduszkę z łóżka Megan i rzuciłam nią z całej siły w chłopaka, która trafiła go prosto w twarz- 100 punktów dla Alice -zaśmiałam się i pstryknęłam palcami, które po chwili zamieniły się w pistolety wymierzone w chłopaka. Po chwili znów zaczął swoją gadkę o dietach. To już było dla mnie za męczące. Podeszłam do niego i poklepałam go po brzuchu
-Serio przytyłeś jakoś tego nie widzę, plaski jak deska - pokazałam mu język ale po chwili odsunęłam się kilka kroków z obawy że mi walnie. Nagle wystrzelił i zaproponował mi nocne spotkanie z jakimś facetem
-Nie, może ja spasuję, to chyba nie w moim stylu. Puki co wolę pozostać dziewicą-zaśmiałam sie i zrobiłam głupawą minę i pomachałam przed sobą dłońmi
-A czemu Cię to dziwi, że podobasz się jakiejś dziewczynie? Jesteś przystojny, utalentowany...czasami nawet miły...Widziała Twoje clipy w necie i zabujała się w tobie, cóż to robi sie męczące kiedy cały czas za mną łazi i pyta się jak tam Alex, kiedy będę miała jego autograf...wzruszyłam ramionami--ehh jeszcze trochę i zrobię się zazdrosna-zażartowałam.

- Pukiel moich włosów? - zapytał z kompletnym szokiem wymalowanym na twarzy, mimowolnie łapiąc się za bujną czuprynę. Jakaś psychofanka chciała jego cudowne kłaczki? Z jednej strony było to cholernie przerażające... A z drugiej zarąbiste! Ktoś miał świra na jego punkcie! Nagle zastygł. - Czekaj, dałaś jej moją starą szczoteczkę do zębów? Ty wiesz, że ja myłem nią kły psa sąsiadki, aby sobie trochę zarobić, prawda? I mama na dodatek kazała mi czyścić nią kibel. Mam nadzieję, że ta cała Kate nie będzie jej używać...
Odsunął się od drzwi, ponownie zbierając się do wyjścia. Megan przypomniała mu o tym, że powinien rozpakować nową odżywkę, którą kupiła sobie mama. Jak sobie jej trochę weźmie, to chyba nic się nie stanie?
- A tak poza tym, mógłbym zacząć biegać, ale osobno. Jednak nie mam ochoty się do ciebie przyznawać - powiedział ze złośliwym uśmieszkiem. Spojrzał z umiarkowanym zainteresowaniem na Alice. - Ooo, chłopak z klubu piłkarskiego. Ale zgodziłaś się? Chociaż, co mnie to obchodzi - machnął ręką, karcąc się w myślach. Zachowywał się niemal jak baba. Diety, przesadne dbanie o siebie, rezygnowanie ze słodyczy i na dodatek lubowanie się w różnorodnych ploteczkach i niemal gadanie na temat facetów! Zaczynał się sam siebie bać. Brakuje tylko tego, żeby zaczął oglądać anime... Brr... - Saitou-san wcale nie jest taki wspaniały! 
Wystawił jej język, po czym na serio zaczął zbierać się do wyjścia. Przeczesał ręką swoje niebieskie włosy i już miał zamiar wyjść, kiedy poduszka rzucona przez Alice wylądowała prosto na jego twarzy. Skrzywił się i odrzucił pocisk w stronę dziewczyn, trafiając koleżankę siostry prosto w urodziwą mordkę.
- 100 punktów dla Alex'a! - krzyknął ze śmiechem, ruszając energicznie rękami. Złapał się za poklepany brzuch. - Przytyłem, na serio! Może po mnie nie widać, ponieważ specjalnie noszę za duże bluzki, ale waga wskazuje 74 kilo! A to jak dla mnie o wiele za dużo! Najlepiej czuję się, kiedy ważę 70, ale w ostateczności 71,72, no ale bez przesady! Powinienem się wziąć za siebie!
Z miną prawdziwego uparciucha skierował się w stronę wyjścia, zakładając ręce na biodra. Na ostatnią wzmiankę przystanął i spojrzał na dziewczyny przez ramię.
- Dziwi, ponieważ większość woli napakowanych, nonszalanckich sportowców a nie pseudo śpiewaków z obwisłymi ramionami - uśmiechną się lekko, specjalnie ruszają rękami, aby skóra w okolicach bicepsów zaczęła się energicznie ruszać. - Ale dziękuję za tyle komplementów. A te clipy to takie głupie covery z kumplami.
Chyba pierwszy raz w życiu był lekko zakłopotany, i to go przerażało. Bardzo.
- Bądź zazdrosna, bo oczaruję tą waszą Kate bez żadnych szmerów! - krzyknął ze swoją dawną energią, tracąc resztki nastoletniego zawstydzenia. Wyszedł z pokoju i kierując się w stronę swojego królestwa krzyknął tylko: - Megan, dzisiaj nie jemy kolacji! Tobie też przyda się mała dieta!

Megan Silver

Popatrzyłam na brata z uśmiechem.
- Oczywiście że wiem, do czego używałeś tej szczoteczki. Kate pochwaliła mi się, że szczotkuje nią zęby dwa razy dziennie.
Kate była natrętna, groźną dziewczyną, której wszyscy się bali. Przypuszczam, że gdyby dowiedziała się o moim kawale zrzuciła by mnie z dachu szkoły prosto na gwoździe. W najlepszym wypadku złamałaby mi kręgosłup na kolanie.
Jeśli chodzi o chłopaka z klubu piłkarskiego, to mój były chłopka. Alex nawet nie wie, że z nim chodziłam. Co jest dość dziwne, bo ten osioł ogłaszał to całemu miastu. Dla tego z nim zerwałam.
Nim się zorientowałam Alice porwała poduszkę z moje łóżka i rzuciła w mojego brata, który nie pozostał jej dłużny. Zapisałam im po 100 punktów na małej karteczce, którą używałam jako "Tablicę wyników".
- Jak na razie jest 600 do 560 dla Alice - powiedziałam trochę do siebie, trochę do nich.
Alexander znów zaczął gadać o swojej wadze. Wyłączyłam się i zaczęłam myśleć o ostatnim układzie, który pokazał instruktor na zajęciach z gimnastyki. Będę musiała trochę poćwiczyć, bo salta w tył są moją piętą achillesową.
Ocknęłam się na słowa Alexa o nie jedzeniu kolacji.
- Higienistka mówi, ze mam lekką niedowagę i powinnam przytyć co najmniej dwa kilo! - krzyknęłam za nim. Potem popatrzyłam na stertę słodyczy przyniesionych przez przyjaciółkę.
- Dobra, jakoś przeżyję - powiedziałam otwierając paczkę chipsów. Podeszłam do drzwi i zamknęłam je od wewnatrz na klucz.
Wcisnęłam magiczny przycisk PLAY i wróciłyśmy do oglądania.
W pewnym momencie Kuroko biegł prosto na kamerę. był coraz bliżej i bliżej...
Oślepiło mnie bardzo jasne światło i w następnej chwili zobaczyłam niebiesko-włosego koszykarza przewracającego się twarzą na moje łóżko. Pisnęłam.


______________________
Zapraszam naszego Tetsuya, tsunshun

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (22-08-2013 o 17h55)

---

Mała wskazówka ode mła: Alex na razie nie zauważa Kuroko c:.

Megan Silver

Chłopak wstał, popatrzył na nas i jakby nigdy nic wyszedł z pokoju. Ja w tym czasie siedziałam i gapiłam się na to wszystko ja sparaliżowana. Dopiero gdy usłyszałam, jak koszykarz schodzi po schodach w mojej głowie zapaliła się czerwona lampka i alarm. ALEX!
Zbiegłam z prędkością światła na dół, przeskakując po trzy schody. Złapałam niebiesko-włosego za nadgarstek i zaciągnęłam z powrotem do mojego pokoju, zamykając ponownie drzwi na klucz i chowając go do kieszeni. Zgasiłam światło, zasłoniłam rolety i przyświeciłam chłopakowi w twarz latarką.
- T-tetsuja Kuroko? Jak znalazłeś się w moim domu? - zapytałam go trochę drżącym głosem co chwila spoglądając na Alice. Tylko żeby Alex nie chciał teraz wejść do pokoju....

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (22-08-2013 o 17h55)

---

Po długim, ciepłym prysznicu i zastosowaniu odżywki, Alexander czuł się jak nowo narodzony. Powoli wycierał ręcznikiem każdą część swojego ciała, rozkoszując się tą krótką chwilą przyjemności. No cóż, ta chwila trwałaby o wiele dłużej, gdyby nie jakieś hałasy z korytarza. No i jakieś krzyki. I szybkie kroki... Alex na chwilę wstrzymał się z dalszym rozczesywanie swoich włosów i narzucając na biodra ręcznik wyszedł z łazienki, rozglądając się na boki. Nikogo nie było. Pochodził trochę po domu, w dłoniach trzymając jakiś tłuczek do mięsa. Ale nie. Ani żywej duszy. Wzruszył ramionami i już miał wkraczać w otchłanie pomieszczenia, gdzie mógł się spokojnie zrelaksować i doprowadzić do dalszego porządku, lecz usłyszał jakieś hałasy z pokoju Megan. Podszedł do drzwi od królestwa nastolatki i pociągnął za klamkę.
- Zamknięte - powiedział sam do siebie, marszcząc brwi. Pociągnął jeszcze kilka razy, ale kiedy kawał drewna nie chciał ustąpić, zaczął w niej walić. I nogami, i rękami. - Megan! Co się tam u was dziej?! Otwieraj natychmiast!

Alice Blackwolf

Moje zdumienie było niesamowicie wielkie kiedy w pokoju przyjaciółki zobaczyłam niebiesko-włosego. Szczęka opadła mi do samych kostek, co u diabła on tu robił, czy to magia? Zastanawiałam się a po chwili chłopak zaczął coś mamrotać. Przeraziłam się i miałam ochotę sprzedać mu kopniaka ale on zdążył przemieścić się do drzwi a już po chwili opuścił pokój
- Megan czy mnie oczy nie mylą?- spojrzałam na nią ale po chwili szybko dodałam - A jeśli ktoś go zobaczy? - przyjaciółka wstrzeliła za nim jak guma z majtek i ściągnęła go do pokoju. Zamknęłyśmy drzwi, zasłoniłyśmy okna i zgasiłyśmy światło.
- To chyba jakiś kiepski żart co robisz w naszym pokoju - stanęłam w gardzie, kto wie co by mu strzeliło do głowy. Nagle usłyszałam jak Alex dobija się do drzwi. Przez moje ciało przeszedł dreszcz.
- Megan przecież jak on go zobaczy to będzie koniec...Pilnuj go a ja pozbędę się Alexa- powiedziałam i skierowałam się do drzwi, przekręciłam klucz i już po chwili stanęłam przed chłopakiem opierając się o drzwi.
- A-Alex kochany o co chodzi - zapytałam lekko nerwowo - Czy coś się stało?- widziałam, że podejrzewa coś bo nadal ma ochotę wejść do pokoju - Wróciłeś bo się za mną stęskniłeś?- wyszeptałam słodko oparłam mu dłonie na torsie. Po czym uniosłam lekko wzrok w górę. Czego nie robi sie aby kryć przyjaciółkę.

Megan Silver

Alice poszła zatrzymać mojego brata. Ja w tym czasie szybko wepchnęłam Kuroko do szafy.
- Spróbuj się tylko odezwać - powiedziałam groźnym głosem i zamknęłam drzwi.
Pogłośniłam głośniki, by było słychać głosy bohaterów przez drzwi, dając tym samym znak przyjaciółce, że sytuacja opanowana. Usiadłam na krześle przed komputerem. Chwila! Okna były nadal pozasłaniane...
Odsłoniłam jedno, po czym wracając do biurka przewróciłam się o puszkę, którą rzucali się Alex i Alice. Upadłam na twarz na łóżko.



_________________
Ja przepraszam tsunshun, że tak przestawiam jej postać, już nie będę  

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (23-08-2013 o 16h17)

---

Alexander Silver

Przygotowywał się w myślach do wyważenia drzwi. To przecież wcale nie musiało być trudne... Wystarczy tylko trochę siły, optymizmu no i dobrych chęci. Westchnął i z całej siły zamachnął się ręką, przy okazji podnosząc głowę. Lecz nagle drzwi się otworzyły, a zdziwiony Alex natychmiast opuścił kończyny, podtrzymując się Alice za jej ramiona. Natychmiast się wyprostował i spojrzał na nią podejrzliwie. Jej zachowanie bardzo go dziwiło. I ta jej paplanina. To nie było w stylu przyjaciółki Megan.
- Tęsknota to inna sprawa - powiedział twardo, odsuwając jej dłonie ze swojego torsu. Nie twierdził, że mu to nie pasowało... Ale czuł, że dziewczyna chce go po prostu zatrzymać. Czyli coś się dzieje! - Co to za hałasy? Słyszałem was nawet w łazience. Ktoś chodził po domu?
Był tak podejrzyliwy niczym ojciec, który próbuje wyciągnąć wszystkie informacje od swojej córki, która przyszła późno z imprezy. Cóż, można było to tak nazwać, lecz Alexander był tylko bratem najlepszej przyjaciółki Alice, a nie rodzicielem. I pytał się, co zrobiło takie zamieszanie na korytarzu, kiedy on zajmował się sobą w łazience.
A propo zamieszania. Znowu usłyszał jakieś szepty dochodzące z pomieszczenia, aż w końcu w pokoju słychać było tylko głosy bohaterów jakiegoś anime. Zajrzał Alice przez ramię. Megan leżała twarzą na łóżku, nie ruszając sie. Spojrzał na nią ze zdziwieniem.
- Megan? - zapytał, próbując zwrócić na siebie uwagę dziewczyny. - Coś się stało?

Megan Silver

Alex wszedł do pokoju. Podniosłam powoli głowę.
- Upadłam... - odpowiedziałam na jego pytanie. - Potknęłam się o poduszkę, która się rzucaliście. Zasłoniłam okno, żeby nam się lepiej oglądało a jak wracałam to bam i leżę - zabrzmiało to dość logicznie, ponieważ ekran monitora był ustawiony pod takim kątem, że podało na niego światło słoneczne i utrudniało oglądanie czegokolwiek.
Alex też czasami wykonywał takie zabiegi w salonie, gdy oglądał jakieś filmy.

---

Alexander Silver

Spojrzał z powątpieniem na obie dziewczyny i wzruszył ramionami, powoli kierując się do wyjścia. Dalej zastanawiał go fakt, że po korytarzu napewno ktoś chodził. I hałasy z holu i pokoju Megan były tak wyraźne, że twierdzenie o przesłyszeniu się nie wchodziła w grę.
- Ooo! Megan - zaczął, wpakowując się do pokoju, przy okazji delikatnie odtrącając Alice ramieniem. - Zostawiłem u ciebie w szafie swoją bluzę. Wiesz, wtedy kiedy wróciłem zbyt późno z imprezy i nie chciałem się przyznawać rodzicom to tak okrutnego wyglądu, a oni jeszcze nie spali. Pamiętasz, prawda?
Nie czekając na odpowiedź ruszył w stronę szafy dziewczyny. Otworzył ją szeroko i spokojnie wziął swoją własność z wieszaka, rozglądając się przy okazji po małej przestrzeni. Już miał zamykać, kiedy jeszcze raz rzucił okiem na mebel. I nagle dostrzegł... niebieskowłosego chłopaka. Wrzasnął z przerażeniem, zamykajac gwałtownie szafę.
- Kto to jest?! - krzyknął, patrząc na obie dziewczyny z kompletnym szokiem wymalowanym na twarzy. No i wściekłością. - Kim jest ten facet! Dopiero go nie było, a teraz jest! Co to ma wszystko znaczyć?!