Link do zewnętrznego obrazka

Pizza może być, tylko najgorsze będzie ustalenie z czym ma być. Ktoś może być wegetarianinem ktoś będzie maniakiem mięsa ktoś oliwek i tak nam zejdzie.
-Ok, tylko z czym?- I właśnie teraz zauważyłem że ciągle stałem na samym środku w kąpielówkach... ta nie ma to jak chodzenie w kąpielówkach przy znajomych. Momentalnie zrobiłem się czerwony z zakłopotania i chwyciłem się za głowę jak to zazwyczaj robię. Na mojej twarzy zaistniał dziwny uśmiech.
- Z-zaraz przyjdę-rzekłem po czym po woli się oddaliłem a kiedy już nie było mnie widać pobiegłem niczym na maratonie się przebrać do mojego pokoju dzielonego z Alexem którego już długi czas nie widziałem.

Oliver Silver
Podszedłem do Eli i przyjrzałem się jej.
- Przefarbowałaś się? - zapytałem z uśmiechem. - Do twarzy ci w blondzie - przytuliłem dziewczynę na powitanie, po czym to samo zrobiłem z Rossie.
- Dziewczyny, dobrze wyglądacie! Ale jedno mi nie pasuje. Czemu wszyscy tak wyrośli?! Tylko ja zostałem karłem. Dajcie spokój, jestem najniższy... zacząłem się nad sobą użalać dla żartu.

---

Oliver Silver

- Jeszcze raz powiesz, że jestem słodki, a nie ręczę za siebie! - to juz zaczynało mnie irytować. - Varus wydawał ci się niższy, bo po pierwsze miałem kapelusz na głowie, a po drugie stałem na schodach.
Nagle zaburczało mi w brzuchu.
- A co do pizzy, to ja zjem wszystko, tylko nie oliwki i owoce morza - dodałem, wciąż trochę zdenerwowany.

---

Link do zewnętrznego obrazka
-Ja poproszę taką z kurczakiem! - zezłościła się na słowa Lee o świrowaniu na punkcie sałatek.. Wydęła policzki i tupnęła nogą, jednak nie mogła powstrzymać uśmiechu. Faktycznie, większość dziewczyn w jej wieku lubi się odchudzać. Może ona też powinna? - Znaczy... W sumie... Wolałabym zjeść wegetariańską. Jeśli to nie problem...  - Zdezorientowana spojrzała na resztę. - Ale mogę też zjeść to co wszyscy! - dodała jeszcze szybko. Wątpiła, że ktokolwiek zrozumie co ona w ogóle chciała powiedzieć. Sama już nie rozumiała.
-Właśnie, Oliver! Niscy chłopcy są na swój sposób uroczy! - zachichotała, bo wiedziała, że chłopak nie lubi gdy się go tak nazywa. Ale Orihime nie potrafiła tak kłamać!
Przynajmniej jeśli mają przy sobie drugiego, wysokiego chłopca, który będzie ich seme... O, czy ja zabrałam moje mangi? Tak, chyba tak. Uff.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (24-07-2013 o 17h01)

Link do zewnętrznego obrazka

-Takie piękne przysłowie, kobieta zmienną jest- Teraz zauważyłem że moim nowym hobby jest robienie na złość innym. Tak właściwie słyszałem ich rozmowe tylko to powiedziałem po tym jak wyszedłem przebrany z pokoju. Ciekaw jestem jak na to zareaguje Orihime. Mam nadzieje że sofa jest wolna bo mam plan się na nią rzucić.
  Nie patrząc na nikogo walnąłem się na kanapę plackiem i nie chciało mi się nigdzie iść.
-Zamawiajcie już bo widzicie że nie mam energii chodzić- tak to na pewno była przesada. Ale jeżeli chodzi o głód to zawsze wszystko wyolbrzymiałem.

Oliver Silver
Nie, tego już było za wiele.
- Jesteście oboje wkurzający! - cały czerwony wszedłem do pierwszego lepszego pokoju i trzasnąłem drzwiami. Musiałem się trochę uspokoić. To, że byli tacy wysocy nie znaczyło, że mogą bezkarnie mnie obrażać.

---

Link do zewnętrznego obrazka
- Ja tam zjem to co inni - powiedziałam. Usiadłam na fotelu i słuchałam ich rozmowy - Shoko, czy ty przypadkiem nie przesadzasz? - spytałam śmiejąc się. Po chwili Oliver wszedł do mojego pokoju i trzasnął drzwiami. Wiedziałam, że nie lubi uwag o swoim wzroście.
- Mogę wejść? - spytałam lekko uchylając drzwi. Nie czekając na odpowiedź weszłam do pokoju. Podeszłam do łóżka, po czym wyłączyłam mojego laptopa, który cały ten czas był włączony. Spojrzałam na Olivera, i nie chcąc nic mówić podeszłam i usiadłam obok niego, dając mu czas na uspokojenie się.

Oliver Silver
Usiadłem na łóżku. Byłem zdenerwowany. Po chwili uświadomiłem sobie, że to pokój Tori. Aha, super. Pewnie zaraz tu przyjdzie. Schowałem głowę w dłoniach, a ręce oparłem na kolanach (wiecie o co mi chodzi, c'nie?).
Tak jak przewidywałem, dziewczyna weszła do pokoju i usiadła obok mnie. Po chwili ciszy odezwałem się krótko.
- Nie wiedziałem, że to twój pokój. Zaraz stąd idę - wstałem z zamiarem wyjścia.

---

Link do zewnętrznego obrazka
- Nie, nie musisz. Jeśli chcesz zostać sam to powiedz, ja wyjdę, tylko Ci przeszkadzam - powiedziałam gdy chłopak wstał. Było tu strasznie duszno, dlatego podeszłam do okna i je otworzyłam. Wyjrzałam przez nie, i zobaczyłam, że tu także widać plaże. Podeszłam do komody, wzięłam swoją komórkę i ruszyłam w stronę drzwi.

Link do zewnętrznego obrazka

Co pan ja tu tylko leżę a oni na mnie naskakują. Żeby się tak na bezbronnego rzucać.
- To ty wpadłeś na pomysł z Pizzą, jak nie jesteś głodny to nie jedz! Ja w każdej chwili mogę sobie zrobić Dango, bo kupiłem potrzebne składniki.-  pewnie nawet nie wiedzą co to jest Dango, hahahahaha. Ale jak już tak mówiąc to nie chciało mu się go robić.
- Zrobię dla wszystkich a dla ciebie nie starczy xD- uśmiech nie schodził mi z twarzy, mimo to ciągle leżałem na tej wygodnej kanapie nie dając usiąść nikomu.

Link do zewnętrznego obrazka

Siedziałem na tej ławce dość długo, aby dojść do siebie i wszystko sobie poukładać. To nie było dla mnie takie łatwe jak da inny. Po pierwsze: zepsułem i totalnie dzień, po drugie, kiedyś umiałem z nimi rozmawiać i dobrze się bawiłem a teraz... Ten pierwszy dzień był dal mnie bardzo długi. Poszedłem na plażę. Widok fal nadal przywoływał wspomnienie upadku, ale teraz na tą myśl nie denerwowałem się aż tak bardzo; właściwie to byłem nawet zdeterminowany, by spróbować raz jeszcze. Postanowiłem że od jutra codziennie wieczorem będę na tą plażę przychodził i ćwiczył na piasku. Gdy moja rana się zagoi spróbuję ponownie. Zdmuchnąłem uporczywy czerwony kosmyk z twarzy, ale on znowu opadł mi na oko. Patrzyłem się na piasek i wtedy wpadł mi do głowy świetny pomysł. Teraz już na pewno wybaczą mi tą wpadkę. Zacząłem układać piasek w poszczególne niewyraźne kształty. Stworzyłem dziesięć patyko-ludków. Jedni niżsi inni wyżsi, jedni mieli kobiecą, a inni męską figurę. Te patyko-ludki były na tyle duże, aby wyraźnie było widać każdy szczegół z naszego okna, a przynajmniej tak oceniałem na oko. Chwyciłem pierwszy lepszy patyk i zacząłem rysować szczegóły. Gdy byłem mały bardzo lubiłem rysować i został mi już ten moj 'talent'. Powoli i starannie wyrzeźbiłem każdego z naszej 10. Każdy w innej pozie, każdy w stroju kąpielowym, wszyscy uśmiechnięci.  Pod tym ułożyłem z piachu napis "Nasza paczka znów razem". Gdy skończyłem słońce już powoli zachodziło. Czym prędzej pobiegłem do hotelu. Najszybciej jak potrafiłem wbiegłem do apartamentu, prawie potrącając przy tym przyjaciół. Dobiegłem zdyszany do okna i spojrzałem na swoje dzieło z góry. Było prze piękne. Wyglądało jak my kiedyś. Przedstawiało nas w strojach kąpielowych biegających po plaży a wokół nas latały krople wody. Na moich ustach - już trzeci raz tego samego dnia ??? Co jest ze mną ? - pojawił się uśmiech. Nie uśmiech dumy, chociaż byłem bardzo dumny z tego rysunku. Byłem szczęśliwy że znów jestem ze starmi kumplami. Byłęm najmłodszy i najniższy ze wszystkich, ale teraz, gdy to zobaczą sądzę że dość sporo urosnę w ich oczach. Nagle zaburczało mi w brzuchu. Obróciłem sie twarzą do nich. Kilka osób podeszło do okna i wpatrywało się w moją pracę.
- Jestem głodny, zamówimy coś ? - cały czas się uśmechałem.... to mój rekord długości i ilośći !

Ostatnio zmieniony przez Sidera (24-07-2013 o 18h54)

Oliver Silver
- Szczerze, to mam już dość bycia sam - powiedziałem cicho, ale tak, by dziewczyna dosłyszała.
- Ostatni rok praktycznie byłem sam, pomijając święta. Mieszkałem w wynajętym mieszkaniu blisko szkoły. Bez współlokatorów. W szkole się ze mnie śmiali, przezywali landrynką, mówili, jaki to jestem słodki i mały. Pod koniec przepisałem się do innej klasy i to się uspokoiło, ale jadnak wspomnienia zostają - sam nie wiem, dlaczego jej to powiedziałem. Jakoś z całej grupy to właśnie Tori najbardziej ufafeł. No i była moją pierwszą miłością.
- Eh... nie powinienem ci tego mówić. Masz pwnie własne problemy - stałem tam jak głupi czekając na jej reakcję.

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (24-07-2013 o 19h15)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Gdy Oliver powiedział, że nie chce być sam i zaczął mi o tym opowiadać, usiadłam na łóżku i słuchałam jego każdego słowa. Słychać było, że jest smutny gdy o tym mówi.
- To dlatego, tak się zdenerwowałeś gdy zaczęli mówić, że jesteś słodki.. Właśnie dobrze, że powiedziałeś. Mogłeś to w końcu komuś z siebie wyrzucić. Teraz nie jesteś sam, masz naszą dziewiątkę. - powiedziałam szczerze się do niego uśmiechając - te lata nie dla mnie też nie były kolorowe.. Zrobiłam kilka złych rzeczy.. Ale to inna historia, nie będę Cie męczyć opowiadaniem jej - dodałam. Nie wiedziałam jak przyjaciele przyjmą to co się u mnie działo przez jakiś czas.. Ciężko mi jest o tym mówić, i teraz nie wiem jak mogłam robić takie rzeczy..

Link do zewnętrznego obrazka

Dla niego to akurat miało nie starczyć xD Ale spoko przynajmniej nie będę robić sam. Po chwili do "domu" że tak to nazwę wleciał Varus i przykleił się do szyby. No wiem piękne są widoki, ale najbardziej mnie zaciekawiło to że powiedział że jest głodny.
- Sorry, Lee ale mam tylko składniki na denpun-dango i botchan-dango ale najlepiej mi wychodzą te z mąki, i sos do tego wychodzi mi przepyszny to z sosu sojowego i jeszcze.... dobra zapomniałem- o fajnie ktoś oprócz mnie znał tutaj coś takiego jak dango, tylko ciekawe czy zna tą piosenkę. Może zamiast Pizzy zrobimy Dango...
  A Varus ciągle siedział na szybie, zraz się złamie człowieku, zrozum. Podszedłem żeby go od niej odkleić bo mnie nie stać na odszkodowanie i zobaczyłem rysunek na plaży Kawaii

Oliver Silver
- Heh... raczej nie przed każdym umił by się tak otworzyć - powiedziałem już trochę w lepszym nastroju.
- Hej, mi możesz wszystko powiedzieć, ja zawsze chętnie wysłucham - powiedziałem z uśmiechem i usiadłem obok Tori. Popatrzyłem jej w oczy. Dawne uczucia wróciły. Chyba znówsię w niej zakochałem. Eh... nie minął jeszcze nawet jedeń dzień. Miałem straszną ochotę ją przytulić.
- No, to zamieniam się w ucho.

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (24-07-2013 o 19h28)

---

Link do zewnętrznego obrazka

- I co ty na to ? - Zapytałęm podekscytowany gdy Shoko podszedł do okna i spojrzał na rysunek. Pewnie rano już będzie zniszczony przez jakiś wrednych palżowiczów, ale teraz zależało mi na tym, aby wszyscy to obejrzeli. Byłęm na prawdę zadowolony z mojej pracy.
- Nie Lee, czułości na razie mam dość, po tym jak dzisiaj zostałem prawie uduszony podczas uścisku Orihime. Choć, zobacz - zachęciłem go gestem ręki. Byłem ciekawy jak zareaguje.

Ostatnio zmieniony przez Sidera (24-07-2013 o 19h37)

Link do zewnętrznego obrazka
Oliver był taki chętny do wysłuchania tego co się działo u mnie, jednak ja nie miałam ochoty dzisiaj o tym rozmawiać.
- Wiesz co? Dziś już nie będę Cie tym męczyć, ani nie będę psuła sobie takiego dnia wspominaniem tej historii.. Kiedy indziej.. – powiedziałam – przepraszam.. Obiecuję, że Ci o tym opowiem, ale dziś jest za wesoły dzień żeby psuć go tą historią.. – dodałam. Popatrzałam chwilę na chłopaka i nagle go przytuliłam. To było całkiem coś innego niż na przywitanie, po prostu tego potrzebowałam – pamiętaj, nie jesteś sam – powiedziałam odsuwając się od niego i szczerze się do niego uśmiechnęłam – może chodźmy do reszty? Słyszę, że coś się zaczęło dziać – zaśmiałam się i wstałam czekając na reakcje chłopaka.

Ostatnio zmieniony przez victoriaxbell (24-07-2013 o 20h03)

Link do zewnętrznego obrazka
Śledziła wzrokiem jak Varus wszedł do apartamentu i wyjątkowo wesoły wyjrzał przez okno. Poszła od razu za nim, nie czekając nawet na to wołanie. W ostatnim momencie uderzyła głową o szybę, ale to było oczywiste.
-Łaa! Sam to zrobiłeś? Jesteś niesamowity! - popatrzała jeszcze chwilę na rysunek i podeszła do niego, tuląc go delikatnie. Tym razem już zrobiła to tak, by nie uszkodzić jego głowy. - Nie mogę uwierzyć! To takie urocze!
To było dziwne, zaskakujące i w jakiś sposób przyjemne, że Varus zdecydował się jednak nie chodzić cały dzień własnymi ścieżkami i zrobił coś dla wszystkich. A teraz przyszedł zjeść z całą paczką. On też trochę się zmienił. Albo po prostu dzisiaj miał dobry dzień. Nawet jeśli udało mu się rozwalić głowę. - Lee, chodź zobacz!

Rossie Mook

Nie miałam siły na razie szukać wolnego pokoju więc moje walizki pozostały w holu, a ja ruszyłam do salonu, przynajmniej tak mi się wydawało. W salonie zastałam Shoko i Varus stojących koło szyby? Dobraaa:
-Ej Lee a tym co?-zapytałam chłopaka podchodząc do niego

Oliver Silver
- Nie ma sprawy, nie masz ochoty, to nie będę cie zmuszał. Jak będzesz potrzebawała wygadania się, służę uważnym uchem- powiedziałem z uśmiechem. Kiedy Tori mnie przytuliła, zrobiłem się czerwony. Eh... szkoda, że ona nie czuje tego co ja. Jest miła, pogodna, troskliwa... w wyglądzie też jej niczego nie brakowło. Jak dla mnie ideał kobiety. Ale pewnie woli wyższyh i bardzej męskich. Wtałem.
- Tak, chyba faktycznie się tam coś dzieje - próbowałem jakoś ukryć rumieniec, więc skierowałem się w stronę drzwi.
W salonie(?) zastałem przyklejonego do szyby Vrusa.
- Varus, ja rozumiem, że potrzebujesz czułości, ale całować się z własnym odbiciem? - zażartowałem i podszedłem do okna. Zagwizdałem na widok dzieła chłopaka.
- Hej, który to ja? Nie zabrałem okularów...   

---

Ja wracam za godzinkę :3 dacie sobie rade sami