WILLIAM GABRIEL KNIGHT
Przy windzie minąłem dwie kobiety, zapewne także uczestniczki, co wnioskowałem po transporterach. Zjechałem na dół do hotelowej kawiarni. Po krótkim odpoczynku w tamtym miejscu wróciłem do pokoju. Nie chciało mi się nic robić, więc wypuściłem kota z transportera i udałem się do łazienki wziąć szybki prysznic. Miałem zamiar po prostu iść spać i mieć świat gdzieś aż do jutra rana. Oczywiście musiałem w łazience strącić wodę kolońską z półki. Opakowanie roztłukło się na kilka kawałków. A ja sprzątając ten bałagan musiałem sobie rozciąć rękę bo jakżeby inaczej być mogło. Zakląłem pod nosem i po wyrzuceniu szkła i wytarciu podłogi zacząłem szperać w szafce w poszukiwaniu czegoś do przemycia rozcięcia.

Ostatnio zmieniony przez ErinBlack (19-10-2013 o 18h42)

Erik Larsen:

Cieszyłem się z wygranej. W końcu moja Bella była cudowna, dla mnie najcudowniejsza. To miło, że sędziowie to docenili. Ale z podróżą do Paryża nie byłem pewien. Nie chciałem narażać moje kocicy na męczarnie. Co prawd, dość dobre znosiła podróże, ale tak daleko lecieliśmy po raz pierwszy. W końcu jednak się zgodziłem i polecieliśmy. W hotelu we Francji trochę się pogubiłem... To pewnie dlatego, że w samolocie przysnąłem i byłem zamulony. Do pokoju zaprowadził mnie jakiś mężczyzna pracujący tu. Wszedłem i zacząłem się rozpakowywać. Mój współlokator już był, widziałem jego rzeczy i słyszałem odgłosy z łazienki. Wypuściłem Belle, by mogła się rozruszać i zacząłem się rozpakowywać. Nagle usłyszałem odgłos tłuczenia. Nie bardzo myśląc nad tym co robię, wszedłem do łazienki.
-Wszystko ok?! - zapytałem się. Widząc ranę na ręce chłopaka, wróciłem się do swoich rzeczy, by po chwili znowu w łazience znaleźć się z podręczną apteczką. Zawsze ją brałem ze sobą. - Proszę, pokaż rękę - powiedziałem do niego spokojnie przygotowując bandaże.

Eva Vittoria

- Jasne, rozumiem.. -odpowiedziała lekko zmieszana. Zdjęła swoją kotkę z kolan i podeszła do okna. Otworzyła je, po czym wzięła głęboki oddech i rozejrzała się po okolicy.
- Nie wiem jak ty, ale ja w tak piękną pogodę nie zamierzam siedzieć w pokoju. -odparła, odwracając się do niej, oparłszy się o parapet- Namówisz się na zwiedzanie miasta miłości? -spytała, uśmiechając się zachęcająco. W sumie sama też mogłaby pospacerować po Paryżu, jednak we dwójkę będzie zabawniej.. Szczególnie, że chyba obie są tu pierwszy raz.

---

Nicol zgodnie ze swoim postanowieniem udała się w kierunku swojego pokoju. Po drodze minęła kolejnego właściciela kota - tym razem chłopaka. Był on chyba dość zamulony, ponieważ kompletnie nie zwrócił na nią uwagi, mimo że próbowała nawiązać kontakt wzrokowy i tym samym zmusić go do przywitania się z nią. No trudno... Przecież nie ze wszystkimi trzeba się zaprzyjaźnić. Nicol stała pod drzwiami i szukała kluczy, gdy nagle usłyszała odgłos tłuczonego szkła z pokoju do którego właśnie wszedł chłopak. Przez chwilę zastanawiała się czy nie pójść tam i nie spytać chłopaka czy wszystko jest dobrze, ale doszła do wniosku, że panikuję i nie ma co robić z siebie wariata. W końcu udało jej się wydobyć klucz, otworzyła drzwi i weszła do pokoju.

---

WILLIAM GABRIEL KNIGHT
W pewnym momencie do łazienki wtargnął na bezczela jakiś bliżej mi nieznany facet, w sumie cieszyłem się, że wcześniej ubrałem chociaż bokserki, bo wolałbym nie świecić golizną. Chęć przywalenia mu zastąpiło rozbawienie, gdyż blondyn najwyraźniej uznał mój stan za krytyczny, przynajmniej tak to odebrałem. No bo kto normalny do zwykłego, niezbyt dużego rozcięcia używa bandaży. Przecież ta ranka tylko wygląda groźnie, a wcale taka nie jest. Choć w sumie nie każdy musi o tym wiedzieć.
-Tak jeszcze żyję, a bandaże na pewno nie będą potrzebne.-zaśmiałem się z rozbawieniem, to całe przejęcie się zaistniała sytuacją mojego współlokatora, bo tylko to tłumaczyło obecność tego gościa, było przezabawne.
-William Knight.-powiedziałem wyciągając do niego prawą, nieporanioną rękę. Chciałem żeby się jak najszybciej ulotnił, bo stanie w samej bieliźnie zbytnio komfortowe nie było.

Gdy dziewczyna wróciła do pokoju błyskawicznie dostrzegł ją jej współlokator. Chłopak przywitał się, Nicol była już spokojna w końcu nie był on pierwszą osobą, z którą się dziś poznała.
- Cześć, ja jestem Nicol Baumann z Niemiec, a moja kotka to Kaja. A jak wabi się Twój kotek? Skąd przyjechaliście?
Dziewczyna usiadła na brzegu łóżka, oparła łokcie na kolanach i czekała na odpowiedź.
Dzień zbliżał się już ku końcowi, więc za wiele nie mogło się już chyba wydarzyć.

---

Zażenowałem się, kiedy tak się ze mnie śmiał. Może i przesadziłem? Ale to naprawdę poważnie wyglądało! Chwyciłem delikatnie jego rękę, uśmiechając się. Pierwsze wrażenie chyba jest dobre, co nie? Mniejsza, że się ze mnie nabijał.
-Eric Larsen. - dopiero zauważyłem niekorzystność tej sytuacji. W sumie wbiłem mu się do łazienki bez pozwolenia, albo chociażby pukania... Odwróciłem wzrok zakłopotany.- Wybacz, już wychodzę -uśmiechnąłem się przyjaźnie i wyszedłem z łazienki. Odetchnąłem z ulgą. Pierwsza styczność zakończona, teraz to już samo pójdzie. Zacząłem się dalej rozpakowywać. Bella podeszła do mnie i łasiła się do nogi. Była taka urocza, że nie sposób było jej odmówić. Wziąłem ją na ręce i pogłaskałem czule.

- Pochodzę z Niemiec. Wiesz bardzo miło się rozmawia, ale jestem już dość zmęczona, pójdę się wykąpać i idziemy spać. Co Ty na to? Może jutro porobimy coś ciekawego.
Dziewczyna wzięła szybką kąpiel po czym założyła na siebie najbardziej zakrywającą wszystkie wdzięki piżamę i wróciła do łóżka.
- Możesz już iść do łazienki. Ja się kładę, dobranoc.

---