Akim Weber
Link do zewnętrznego obrazka
– Czy ciebie coś boli? – Pytanie było zupełnie poważne.
Akim milczał przez chwilę, próbując rozłożyć w czasie swoją wypowiedź.
– Oboje wiemy, że twoja widownia to dwunastoletnie dziewczynki, które czytają zbyt dużo yaoi i chciałyby być trans, bo bycie gejem jest super. I chcą mnie tylko dlatego, bo zakładają, że nie masz innych przyjaciół. – Znów zamilkł i wziął łyk napoju. – Tak. Zdecydowanie demoralizujesz młodzież. Szczególnie, że jest od ciebie młodsza trzy do dwóch lat.
Zupełnie nie skomentował tych kilku zdań na temat jego żałosnego contentu, a wciąż tylko kontynuował swój festiwal ironii.
– Słuchanie moich odpowiedzi na pytania pewnie niezwykle zaspokoiłoby twoją potrzebę samorealizacji, ale niestety nie mam przy sobie arafatki, która mogłaby ukryć moją tożsamość, gdyby ten film miał zszargać moją reputację. Teraz nie wiem, co zrobić, ponieważ naprawdę zależy mi na twojej potrzebie samorealizacji, ale słuchaj, jestem przecież aroganckim frajerem.

Kirkon Euzebiusz Karol Harpagon Mickiewicz III
Mruknąlem pod nosem słowa nawiązujące do samobójstwa ale nie będę ich wypowiadał przy Akimie bo jeszcze je zrealizuje.
-Powiedział bym coś ale znów uznają że demoralizuje osoby młodsze-powiedziałem zirytowany-I MOJE FANKI NIE CZYTAJĄ YAOI I NIE CHCĄ BYĆ TRANS I NIE MAJĄ TYLKO 12 LAT MAJĄ OD 12 DO 15 LAT! PRZYNANAJMNIEJ SĄ MILSI I WESELSI OD TWOJEJ WIDOWNI KTÓRA BY TYLKO HEJTOWAŁA. A I JAKBYŚ NOE ZAUWAŻYŁ TO JESTEŚ NA MOICH FILMACH CAŁY CZAS! BEZ TEJ GŁUPIEJ ARAFATKI!ź
Żadko krzycze. Nie lubie krzyczec zawsze probuje opabowywac swoj glos ale teraz cos nie poszlo.
Akim jednak miał racje co do mojej samorealizacji. Żadko dopuszczałem do siebie grupę większą niż 6 osób. W sumie to wolałem zawsze przebywać z kimś we dwójke. W sumie to najczesciej przebywałem z Akimem bo większość osób nie lubiło patrzeć jak rysuje lub jak dostaje słowotoku i przez 10 minut mowie bez przerwy. Akim jednie to czasem kazal mi sie zamknąć lub wyzywał moją widownie. W sumie tyle wystarczyło. Niestety moja niesmiałość i mój introwertyzm kazał mi wybrać pary dla nas wszytkich. Po co  chodzic całą grupą? Lepiej chodźmy dwojkami!
Wziąlem łyk napoju. Zacząlem sie zastanawiac po co my wogóle siedzimy w Ikei. Mogłem teraz spać lub rysować lub robic cos inneg. Nawet nie wiem czemu nadal istnieje. A juz wiem. Zeby robic takie glupie pomysly. Eh.
Nierozumiem czemu Akim wyzywa moją widownie. Wiem że jest dosyc młoda i przewaznie to są dziewczyny ale jednak nie powinien jej wyzywać...

~ Roch Mścisław Lachacz-Abbenhuis

Cóż, zdecydowanie, słuchanie mojej siostry gdy tak uroczo kłamała mogłoby być zabawne, tym bardziej że mogłem zarówno podważyć to co niby o mnie sądziła, jak i fakt, że wolałaby spędzić ten czas z kimś innym. Fakt, że ona była mózgiem operacji nie znaczył, że sam nic nie myślałem, tak? Po prostu dawałem jej się wykazywać, żebym miał, tak samo jak i inni, powód do mówienia jej komplementów inny nić tylko te o jej wyglądzie. Nikt nigdy zresztą nie próbował podważyć faktu, że Ann była śliczna.
- Karmisz mnie pomówieniami, Anemone. - rzuciłem do niej rozbawiony, podrzucając ją odrobinę na ramieniu, tak by mi było wygodniej, a i żeby może ją odrobinę zdenerwować. Naprawdę, ona była taka leciutka...
Liczyłem oczywiście na fakt, że niezbyt zwracała ona teraz uwagę na drogę, bo nie chciałem jej zepsuć niespodzianki. Z uwagi też na to odstawienie jej na ziemię nie wchodziło w grę, bo na pewno szybko by się zorientowała co zamiar miałem zrobić. Droga zajęła nam chwilę, jednak w końcu dotarliśmy do cudownego działu dla dzieci, którego nienawidził chyba każdy rodzic, który tu przychodził ze swoją pociechą, bo nie miał jej gdzie zostawić. A jak dzieci widziały cokolwiek co było kolorowe i dla osób poniżej lat siedmiu - musiały to mieć.
Będą już w pobliżu mojego celu, nie mogłem powstrzymać delikatnego uśmiechu, którego na szczęście siostra zobaczyć nie mogła. Zresztą już po chwili znajdowała się w basenie z kulkami, czego raczej się nie spodziewała. Swoją drogą, gdy tylko się wynurzyła, sam również wskoczyłem na, tak zwaną, bombę.
- Mam ochotę zbezcześcić to miejsce. - powiedziałem rozbawiony, całując ją delikatnie w nosek.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Miiko Ashdoll
Miiko lekko podskoczyła, gdy Tagi ją niespodziewanie objęła od tyłu.
- Cóż, raczej nic. Myślałam nad zwiedzeniem tego miejsca. - zaśmiała się lekko i złapała przyjaciółkę za rękę, i pociągnęła za sobą. - W takim razie, gdzie chcesz zacząć zwiedzać? Na górze czy na dole? - Miiko zasypywała biedną Tagi swoimi pytaniami. Była jednak bardzo szczęśliwa z pomysłem na Ikea Challange. Naprawdę świetnie się przy tym bawi. Nagle jej telefon zawibrował w kieszeni, odruchowo go wyjęła z kieszeni i spojrzała na wiadomość, którą otrzymała na owej grupie.
- Słuchaj Tagi, Kirkon nas kulturalnie wzywa, jeśli mogę to tak określić. - uśmiechnęła się dość szeroko i wędrowała z przyjaciółką omijając szafy, łóżka i inne. Nic nadzwyczajnego w Ikei nie było, jedynie to, że zostali tutaj na noc, to już coś!

---

Taga
Taga straciła równowagę, gdy Miiko pociągnęła ją za rękę. Szybko jednak odzyskała panowanie nad sobą i z uśmiechem na ustach podążyła za dziewczyną.
Spokojnie, Ikea nie zając, nie ucieknie ci zaśmiała się serdecznie Możemy zacząć już tutaj, i tak pewnie zaraz się zgubimy...
Rozejrzała się i jej wzrok padł na dział regałów i szaf stojących po prawej stronie. Łobuzerski błysk pojawił się w jej oczach. Natychmiast podbiegła do nich i wspięła się na jeden z wyższych mebli. Następnie wyjęła smartphone, włączyła przednią kamerkę i uśmiechnęła się do aparatu.
Witajcie w sklepie Ikea! wykrzyknęła obracając się, aby pokazać widzom panoramiczny wygląd sklepu z jej perspektywy
Jak widzicie, już nie umieram, poza tym zyskałam nowe towarzystwo: Poznajcie Miiko!
Objęła zasięiem kamerki drobną postać stojącą na korytarzu.
Jeżeli jeszcze jej nie zasubskrybowaliście, po prostu MUSICIE to zrobić, dlatego, że właśnie dla was nagrywamy razem... IKEA CHALLENGE!!!
Ostatnie słowa rozbrzmiały echem w przestrzeni sklepowej, Taga założyłaby się, że słyszeli ją jej wszyscy znajomi rozmieszczeni po całym budynku. Ale dla niej nie był to problem, nie zwykła traktować życia zbyt poważnie.
Z hukiem zeskoczyła z szafy dziękując w duszy że nic sobie przy tym nie złamała. Znając ją, byłoby to możliwe. Następnie podeszła uśmiechnięta do przyjaciółki i odeszły razem powłóczyć się po sklepie.

Słysząc, że Kirkon czegoś od nich potrzebuje, zdziwiła się, że jej własny telefon na to nie zareagował. Z przejęciem wyjęła urządzenie z kieszeni i ...
Taa... Ach, ta bateria. westchnęła. Zajrzała do swojego plecaczka do którego wcześniej pakowała ładowarkę. Była tam. Na szczęście.
Ok, możemy do nich podejść. Przy okazji możemy znaleźć gdzieś kontakt uśmiechnęła się i pociągnęła Miiko za rękę.
Szły razem przez korytarz rozmawiając o tym i owym, aż natrafiły na dział dla dzieci. Tam ich uwagę przykuły dwie głowy wystające z basenu z kulkami. Tara uśmiechnęła się podchodząc bliżej, a następnie oparła się o krawędź zbiornika.
Witajcie, moje gołąbeczki zaśmiała się widząc Anemone i Rocha. Zdarzało jej się już nazywać rodzeństwo w ten sposób, zawsze dziwiło ją, jak brat i siostra mogą się tak dogadywać. Czy istnieje szansa, że w ten upojny wieczór nie pogardzicie również naszym towarzystwem?

Ostatnio zmieniony przez Ove1299 (15-12-2016 o 21h09)

Anemone "Ann" Edeltrauda Lachacz- Abbenhuis


Mój brat od razu wiedział, że się z nim droczyłam. Tak, zdecydowanie za dobrze się znamy. W końcu co to byłby za wypad bez lekkiego działania sobie na nerwach, chociaż aby to zrobić, musiałabym się wysilić. Roch stał się całkiem odporny na moje zaczepki, no chyba, że zaczepiam inną osobę, w sposób jaki mojemu bliźniakowi się nie podoba. Gdybyście mogli wtedy zobaczyć jego napiętą żyłę na szyi, kocham ją. Wygląda jakby sama miała pęknąć i zabić osobnika, z którym rozmawiam.
Tak bardzo zagłębiona w swoich myślach, nie zauważyłam w którą stronę idziemy. Rachubę dopiero odzyskałam jak wylądowałam w basenie z kulkami, skubany. Zaśmiałam się i sprawdziłam czy aparatowi się nic nie stało, po czym skierowałam obiektyw na mego brata, który właśnie doskakiwał do mnie. Uśmiechnęłam się szeroko, a następnie przybliżyłam bliżej mężczyzny.
- Brzmi kusząco.- szepnęłam, a następnie wyłączyłam aparat i złączyłam nasze usta w leniwym pocałunku. I wszystko już było tak dobrze, szło w ciekawą stronę kiedy to usłyszałam nad uchem ten kobiecy głos. Z ciężkim westchnieniem odsunęłam się od brata i posłałam Tadze szeroki uśmiech- Gdyby ten basen był wypełniony wodą, w tej oto chwili leżałabyś na jego dnie.- powiedziałam i roześmiałam się, w końcu no noc jeszcze młoda, ale no.. dobra. Na pewno uda mi się jeszcze zostać sam na sam z bratem. Zresztą Taga przyszła z Miiko, a czy to nie o niej przed chwilą mówiłam? Czas trochę podręczyć braciszka. - Ależ oczywiście, że możecie do nas dołączyć... Wskakujcie, poznamy się lepiej.- Chwyciłam Miiko za dłoń i wciągnęłam ją do środka, po czym to samo zrobiłam z Tagą.- Powiedzcie mi moje drogie, jakie jest wasze największe marzenie? Czego najbardziej pożądacie?- W trakcie mówienia tych słów, przeszłam do dziewczyn i usiadłam między nimi, obejmując je ramionami oraz puszczając bratu oczko. Szach.

---

Kirkon Euzebiusz Karol Harpagon Mickiewicz III
Po ciszy ktora zapadla miedzy mną a Akimem postanowiłem przejsc sie do dzialu dla dzieci.
Dopilem napoj energetyczny i wzialem plecak. Akimowi nic nie mowilem. Odszedlem jak najszybciej i schowalem sie za najblizszym rogiem. Zaczalem go nagrywac. Nic nie robil ale wastal po paru minutach. Albo zobaczyl kamere albo mu sie poprostu smutno zrobilo. Taaaa pewnie zobaczyl kamere. Juz niece wolniejszym krokiwm udalem sie do dzialu dla dzieci. Zobaczylem tam swoich kolegów.
-Witam was bardzi serdecznie przylacze sie do wspanialej zabawy.-powiedziałwm wchodząc do basenu z kulkami aby nie zniszczyc aparatu-Aktualnie znajduje sie w super basenie razem z moimi kolegą i koleżankami. Akima jeszcze nie ma pewnie niedlugo dojdzie.
Powoli zaczałarm podchodzic blizej osob.
-Może udamy sie zaraz na góre zobaczyc co tam jest?-zapropronowalem.

Akim Weber
Link do zewnętrznego obrazka
Słuchał ze spokojem, jak kolega wyrzuca z siebie kolejne agresywne agresywne argumenty, desperacko próbujące odeprzeć jego wypowiedź jakby w zamierzeniu była ofensywna.
– Złość piękności szkodzi.
Już milczał. Może faktycznie jego wypowiedź była ofensywna, a przynajmniej można było odnieść takie wrażenie. Akim zawsze starał się obalić cudzą opinię, zasypując go nieskończoną liczbą argumentów przykrytych wielopoziomową warstwą ironii. To był właściwie najbardziej agresywny aspekt jego osobowości. Poza tym nigdy nie ponosiły go emocje ani nikt go nie denerwował. Było to zabawne, kiedy jednocześnie potrafił odciąć się od kogoś, bo zwrócił mu niezbyt przyjemną uwagę. Windował wtedy swoją samoocenę, pozostając w przekonaniu, że faktycznie jego nieobecność sprawia komuś krzywdę.
Kiedy Kirkon odszedł, przez chwilę jeszcze siedział pod ścianą, popijając gazowany napój. Nie smakował mu. Był gazowany. Bąbelki tlenku węgla parzyły go w język, co było przyjemne, ale zabijało jakikolwiek wyimaginowany smak energetyka. Wstał, szukając wzrokiem kosza na śmieci. Potem tylko rozejrzał się po piętrze. Mnóstwo przerażającej przestrzeni. Całkiem sam.
Szybko uciekł z powrotem na parter.
Zauważywszy basen z piłkami, odsunął się na bezpieczną odległość. Obserwowanie ludzi było znacznie przyjemniejsze od interakcji z nimi. Ale nie krył swojej obecności. Po prostu stał, garbiąc się trochę zbyt mocno, z dłońmi w kieszeniach bluzy. Uśmiechnął się nawet, widząc jak jego koledzy się bawią. To było miłe.

Kirkon Euzebiusz Karol harpagon Mickiewicz III
Przez czas kiedy Akima nie było nie czułem jego wzroku. Czułem sie dziwnie. Moze i nie wzroku ale nie czułem jego obecności. Z ciągiem lat tak sie do niego przyzwyczaiłem. Po chwili poczułem znów jego wzrok na sobie.
-Akim-Pomyślałem.
To niemieckie imię dla mnie było bardzo dobrze znane jak dla wszystkich.  Wziąłem jak największe zbliżenie w aparacie i zacząłem szukać Akima. Nie mógł sie przed mną ukryć heh. Powoli zacząłem sie przybliżać do początku basenu.  AH! Powoli poznaje tą sylwetkę. Młody szczupły chłopak chowający sie w cieniu jak zwykle. Stanąłem na chwile i zacząłem mu machać.
-Mam nadzieje ze przyjdziesz a nie-pomyślałem.
Czekałem aż chłopak podejdzie ale wiem ze jego reakcja moze być wolna. NNie dlatego ze jakoś jest wolny czy cos tylko ze robi to zawsze z własnej woli i zeby mnie zdenerwować.

Ostatnio zmieniony przez jenot12 (16-12-2016 o 21h30)

Akim Weber
Link do zewnętrznego obrazka
Odmachał koledze, po czym na powrót uniósł telefon i zaczął przeglądać nieodpowiednie dla młodej widowni strony internetowe pełne dank memesów. Zamierzał kulturalnie poczekać w swoim bezpiecznym miejscu, kiedy ktoś będzie ewentualnie chciał spędzić z nim czas. Ale świetnie spędzało mu się czas z dank memesami.
Nie wiedział specjalnie co ze sobą zrobić, kiedy uświadomił sobie, że nie nagrał jeszcze praktycznie żadnego materiału. Włączył więc aparat, ustawił się pod korzystnym dla jego contentu kątem i zwrócił telefon w stronę basenu z piłkami. W trakcie edycji mógł potem zwiększyć nasycenie i wyostrzyć kolory piłek, co zwiększyłoby walory artystyczne tego żenującego filmu. Przez myśl przeszło mu, że tak naprawdę mógłby nigdy wstawiać tej produkcji na swój kanał, bo nigdy czegoś takiego nie zadeklarował, ale zdawał się mieć obowiązek zrobienia tego.

Kirkon Euzebiusz Karol Harpagon Mickiewicz III
Pokazałem koledze środkowego palca i wyłączyłem kamerę. Wyszedłem z piłek i sprawdziłem godzinę.
-3;25 jakim cudem tak szybko to minęło?-pomysłaem
Udałem sie do Akima i miło pomachałem do filmu. Jego widownia zapewne mnie nie lubi. Powinienem się odezwać ale wiedziałem ze i tak nic nie mówi na swoi filmie. Wysłałem mu kilka naklejek podrząd aby mu zawibrował telefon. "doda mu to trochę artystyczności". Akim i tak nie starał sie jakoś do swoich filmów.
-Przyszedłeś. Ech nagrywasz cos wreszcie. Jakbyś chciał to mam troche materiału na kamerze-Powiedziałem wzruszając ramionami.
Akima pewnie to nie obchodzi a nawet jeżeli by coś go to obchodziło to by odrazu powiedział. 
Nagle zrobiło mi sie zimno. Eh czemu? to jakieś dziwne jest. Wyciągnąłem z plecaka bluze i chusteczki. zawsze kiedy potrafi mi sie zrobić momentalnie zimno mam zaraz katar.Nie lubioe tego

Misie pośpieszajcie mnie, jak nie ma odpisu, bo sama nie zawsze pamiętam - moje procesy myślowe znacznie zwolnił przez 5 sezon TW.

~ Roch Mścisław Lachacz-Abbenhuis

Żaden przyjemny moment nie mógł trwać wieczność oczywiście, a ten wręcz był zaledwie urywkiem, patrząc na to, jak szybko w naszym zasięgu wzroku pojawiły się dziewczyny. Niekoniecznie oczywiście byłem z tego zadowolony, ale cóż poradzić. Nie, żebym narzekał, więcej pięknych istot mnie otaczających - zdecydowanie nie było na co. Co prawda wolałbym spędzić więcej czasu tylko z Ann, ale... Nie zmienię tego w tym momencie. Tak więc posłałem naszym towarzyszkom promienny uśmiech, gdy moja siostrzyczka wciągnęła je do basenu. Brutalnie, ale skutecznie.
I czy wy widzieliście tą próbę wzbudzenia we mnie zazdrości? Jasne, miałem ochotę zdecydowanie im pokazać, że to mój teren i nie powinny się nawet zbliżać do niej, jednak tak... Umiałem to choć trochę pohamować. Poza tym, skoro grała nieczysto to czemu ja miałbym nie zrobić tego samego?
Kolejna osoba wskoczyła do basenu, więc sam z niego wyszedłem. Włączyłem dzieciakom muzykę z telefonu, wybierając playlistę do tańca. Mieliśmy w końcu z Anemone nadzieję na nagranie tutaj czegoś dla naszych fanów, ale skoro była ona zajęta to miałem zamiar poprosić kogoś innego. I tu magicznie w zasięgu mojego wzroku (okej, nie zauważyłbym go pewno gdyby Kirkon się do Akima nie odezwał, ale szczegół) pojawił się przeuroczy przedstawiciel płci-tylko-odrobinę-mniej-pięknej-ale-to-zależne-w-sumie-od-gustów.
- Akimie, czy uczynisz mnie najszczęśliwszym człowiekiem na tym świecie i zechcesz poświęcić mi jeden taniec? - spytałem, podchodząc do chłopaka, i kłaniając się delikatnie z wyciągniętą w jego stronę ręką. Miałem nadzieję, że się zgodzi. I może trochę, że jego fani mnie za to nie znienawidzą... Nie, wait, co mnie obchodzą jego fani, jeśli mnie nie pokochają to pewno zombie wyżarły im mózgi.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Akim Weber
Link do zewnętrznego obrazka
Strefa komfortu Akima została naruszona. Zrobił krok w tył, starając się odzyskać bezpieczeństwo. Po prostu czuł się niezręcznie sam na sam z kimś, kto nie był Kirkonem. Na widok wyciągniętej dłoni jeszcze bardziej.
– Znaczy jeśli uczyni cię to najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi, to naprawdę zależy mi na twojej potrzebie samorealizacji. – Odwrócił wzrok. – Bo samorealizacja jest bardzo ważna w życiu człowieka, rozumiesz, to jest szczyt piramidy, prawda? No a trochę frajerska jest piramida, która nie jest trójkątem… to znaczy ostrosłupem. Piramidy to ostrosłupy – powoli zaczął gubić się w swoich własnych słowach. Faktycznie czuł się niezręcznie, ale nie usprawiedliwiało to tego, że nie potrafił prawidłowo złożyć zdania, zwłaszcza że niezręcznie czuł się w większości interakcji z ludźmi. – I w sumie trzeba być frajerem, żeby odmówić, bo masz wtedy nad sobą wiecznie odczuwany zawód tej osoby i ogólnie nie wiem, czujesz, że wpędzasz kogoś w friendzone, chociaż nic nie zrobiłeś, tylko po prostu nie chciałeś tańczyć. …Ale z drugiej strony to nie tak, że ja nie chcę tańczyć.
Czasami za bardzo przejmował się uczuciami innych ludzi. Właściwie nic dla niego nie znaczyły, ale i tak nie potrafił ich zdeptać ani odmówić.
– Bo wiesz, j-ja, ja chyba nie bardzo powinienem tańczyć… Ale zależy mi na tej potrzebie samorealizacji! – Począł chodzić w tę i nazad. – Jeżeli serio jest to niezbędne dla twojej samorealizacji, no to dobrze. Wydaje mi się, że zbyt wiele razy użyłem w tej wypowiedzi słowa "samorealizacja".
Znów odwrócił wzrok, starając się nie okazywać żadnych emocji. Lubił udawać, że nic zupełnie go nie rusza. I tak wszyscy wiedzieli, że tak nie jest, ale wciąż mógł to robić, prawda?

Ostatnio zmieniony przez Mauryca (18-12-2016 o 21h53)

ZAPRASZAM

ZAKŁADAM BLOGA PROSZĘ CZYTAĆ MÓJ OPIS!!

ORAZ

ODDAM UBRANIA WIĘCEJ NA PRIV


       

Droga Polynesia123 to jest wątek OPOWIADAŃ GRUPOWYCH A NIE WĄTEK POCHWALMY SIE SWOIMI BLOGAMI więc usuń post bo tylko zasmieca tego rpg a nie jest nawet na temat

------
Kirkon Euzebiusz Karol Harpagon Mickiewicz III
Żóciłem pogardliwe spojrzenie na Roch'a. Onie nie kochany nikt nie będzie zbliżał się do Akima. Boże zachowuje sie jak moi fani na grupie jak raz zrobiłem sobie zdjęcie z moją kuzynką i nie powiedziałem że to kuzynka. Może Akim ma racje że moja widownia nie kest zbyt em dojżała czy coś DOBRA nie ważne.
Aha Akim sobie poszedł tańczyć. Zawsze mówi że nie umie tańczyć. Aha.
Sam zacząlem czuć sie nie swojo. BARDZO CZĘSTO przebywałem z Akimem. Mieszkaliśmy dosyć blisko siebie to razem nawet spędzalismy popoludnia po szkole.
Kirkon pisze do Twoja Stara ❤
Eee aha. Chcesz te materiały????
Kirkon panikujesz. Cztery znaki zapytania to przesada. Dajesz zawsze maksymalnie dwa. Kirkon co ty robisz. Ogarnij sie. Tqoja przesada bliskość z nim sie nie zniszczy. Kirkon skończ z tym panicznym myśleniem.
Poszedłem do basenu z piłkami i sie zanurzylem tak aby było mnie nie widać. Najwyzej sie o mnoe potkną. Najwarzniejsze abym nie dwał upust emocją. Zawsze musiałem gdzieś zniknąć aby sie zacząć trzeźwo myśleć. Jak zaczynałem sie stresować i jeszcze patrzyli na mnie ludzie to miałem ochote zacząć płakać. Jeszcze zawsze brakowało aby ktos na mnie zaczął krzyczeć. Czemu ja jetem taki głupi. Eh może powinienem wreszcie trzeźwo myśleć...

Ostatnio zmieniony przez jenot12 (18-12-2016 o 22h29)