- Tadaa~! - wyrzeźbiłem właśnie twarz mojej najnowszej lalki.
No to teraz ręce, dłonie, nogi, stopy, wszystkie palce, miednica, brzuch i tors... czyli wszystko... No ale jednak mam już całą głowę! Twarz i całą tę okrągłość głowy, oraz już gotowe miejsca na cebulki włosów. Teraz tylko musi zostać wypalona.
Spakowałem ją i wyszedłem na zewnątrz, zamykając bezpiecznie moje bogactwa.

Ruszyłem drogą, dobrze już mi znaną, bo przechadzaną wiele przeze mnie razy. Wreszcie doszedłem do domku na skraju miasta i zapukałem w drzwi. Usłyszawszy zaproszenie wszedłem do środka.
Za rogu wyszedł poczciwy, siwy staruszek, a widząc mnie uśmiech zagościł na jego twarzy.
- S̄eǹee! Jak miło Cię znowu widzieć! Rozumiem, że masz coś dla mnie do roboty? - kochany pracoholik.
- Oczywiście - położyłem ostrożnie tę specjalną torbę i wyciągnąłem z niej głowę - Proszę - podałem ją mu.
- Oh... będzie to piękna kobieta - staruszek przeglądał w dłoniach twarz dziewczyny - Piękna... godzinę dla niej - nie więcej. I będziesz mógł ją cudownie pomalować - i zniknął w sąsiednim pomieszczeniu.
- Wystarczy godzina? - rzekłem z niedowierzaniem - Oczywiście Jak uważasz, byleby była trwała - W sumie to jemu mogę w tym jak najbardziej zaufać.
Nie ważne, czy jestem tu, czy w innym mieście - zawsze do niego przyjeżdżam, jeśli chcę aby jakiś sztukmistrz wypalił mi części lalki.
- W takim razie wychodzę i do godziny wrócę - oznajmiłem i wyszedłem.

Gdzie poszedłem? Na spacer. Oczywiście wylądowałem w sklepie z farbami. Heh, chciałbym wiedzieć, jak ją pomaluję. Ale farb mam raczej wystarczająco. Chwila, chwila... lakier mi się kończy. Eh, trza kupić. Ale to w drodze powrotnej - nie chciałoby mi się tego teraz nieść. O, przystępna cena też jest.

Ruszyłem po chwili dalej na spacer. Minęła mnie dwójka dzieciaków, która mówiła, iż występ cyrku został przesunięty na godzinę wcześniejszą. Że jak? Musze się dowiedzieć na którą. Znalazłem szybko plakat i sprawdziłem - rzeczywiście poprawiona. Dobrze, że mówili to z tak wielką ekscytacją - dzięki temu o tym usłyszałem i się nie spóźnię.

Wróciłem do staruszka i otrzymałem wypaloną jej głowę. Zapłaciłem, podziękowałem i wróciłem do hotelu.
Postawiłem głowę na blacie i usiadłem na końcu pokoju, bacznie się jej przyglądając. I jak cię tu teraz wykończyć?

Ostatnio zmieniony przez Minwet (17-04-2014 o 20h08)

---

Link do zewnętrznego obrazka

W namiocie czekał na mnie telewizor , włączyłam go i odsłuchałam nagranie. Ok mam te pracę, nie spodziewają się kim jestem. Po obejrzeniu tasmy clown pokazał mi gdzie mam iść po strój. Dostałam skórzane spodnie, bluzkę odkrywającą pół brzucha i cylinderek... nie ma to jak styl. Następnie kilku gości kazało mi dać pokaz swoich umiejętności. Nic trudnego, kilka rzutów i pozwolili mi wejść na próbę. Zaczęłam się nerwowo oglądać czy czasem nie ma tu dziewczyny podobnej do mojej siostry.

Link do zewnętrznego obrazka
Czas płynął i płynął i płynął. Do występu coraz bliżej a ja nadal nie mam na nic pomysłu. Chociaż nie, mógłbym postraszyć panie na widowni. W końcu kto nie wystraszy się nagle pojawiającego się za tobą chłopaka. Do tego dorzucę jakieś teksty i będzie dobrze. Ta koncepcja nawet mi się podoba.
~Kiedyś ucieknę.
Na pewno mi się kiedyś uda. Nie mogę żyć tu całą wieczność. Kilka, kilkanaście a nawet kilkadziesiąt razy już próbowałem. Nadal nie rozumiem dlaczego to nie jest możliwe. Zupełnie jakby z tym wszystkim było powiązane jakieś pole siłowe ''chroniące'' nas przed światem. Dziwne.
Wstałem i otrzepałem się z kurzu. Przejdę się. Tak, spacer dobrze mi zrobi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Wybacz Nataszko, nie ogarnęłam żeś odpisała ;-;

Macaroon

Ojejku, chyba go zatrzymałam... Ale moment, ja?! Na pewno? No, chyba nie mówi do ubrań! Ale to oznacza, że mówi do mnie przecież! Ciężko, naprawdę trudno mi było uwierzyć, że ktoś ze mną rozmawia, a o tym, że z własnej woli już nawet nie wspomnę. Do tego wyraźnie chciał być miły... W końcu stwierdził, że mam ładny uśmiech, przez co mimowolnie ten znów pojawił się na mojej twarzy. Boziu, to takie przyjemne~! Mogłabym już zawsze się tak uśmiechać!
... Jednak na jego pytanie znów posmutniałam.
- Nie chcę się nikomu naprzykrzać moim widokiem - powiedziałam cicho, spoglądając na brzegi szaty pod którymi kryły się czubki moich butów.

Shun

Zgodziła się i... Zaraz poszła. Tak po prostu, z resztą, tak w sumie to po co miał ją zatrzymywać? Wzruszył więc tylko ramionami i też odszedł, opuszczając namiot.
Mieli zacząć wcześniej, jednak do próby zostało jeszcze trochę czasu. Wystarczająco, by wrócić do siebie, żeby wziąć wszystko, co będzie na niej potrzebne. No, i w sumie tak też zrobił, zaraz kierując tam swoje kroki.

---

Oj tam nic się nie stało Mi też to się zdarza

Link do zewnętrznego obrazka


    - Kto ci powiedział, że się naprzykrzać jeśli nie dasz ludziom szanse to nie będą mieli okazji cię poznać. Pomożesz mi czasie próby? - spytałem się dziewczyny. Musiałem trochę poćwiczyć, a sam na pewno za wiele nie zdziałam. Nie chce innych prosić. Gdyż muszą przygotować swoje występy. Na prawdę było przyjemnie widzieć uśmiech na twarzy.
- Uśmiechaj się częściej - poradziłem jej miałem nadzieję, że zgodzi się z moją radę i będzie częściej uśmiech na jej twarzy.

Link do zewnętrznego obrazka

Zignorowałam wszystko na około, skupiłam się na tym że znowu powiekszają mi przebrania, oraz wymyślałam występ. Muszę poprosić żeby zawiesili więcej lin, i dali tam kilka świecących "pudeł", w końcu trzeba będzie zrobić coś fajnego. Do tego wszystkiego jakieś materiały, najlepiej jaskrawe, z falbankami i takie też z pociętymi końcówkami. Może i nie mam takiego talentu jak reszta, ale i mój był dość fajny. Burknęłam coś do kobiet i zwinęłam to co moje i wyszłam. Usiadłam na zielonej trawie i zaczęłam się zastanawiać nad występem, potem pójdę na próbę. Najpierw na sucho.

/Jak coś poplątałam, to jutro poprawię! ;-; teraz ledwie ogarniam co pisze\

Macaroon

Niemal się rozmarzyłam się na jego słowa. Brzmiał tak szczerze i przekonująco, że naprawdę mogłam wyobrazić sobie to, o czym mi mówił.
- Mówisz, że ktoś zechciałby mnie poznać? - spytałam, z trudem kryjąc zachwyt.. Dobrze, nie oszukujmy się, nie kryjąc go wcale~! Ale co ja na to poradzę , wyobrażacie to sobie?! Ktoś rozmawia ze mną z własnej nieprzymuszonej woli?! I z całkowitą chęcią?! ZE MNĄ?! Byłoby super!
Jednak moje myśli powstrzymało kolejne jego pytanie. Chciał, żebym mu pomogła? Jeszcze lepiej!
- Oczywiście, że mogę... - powiedziałam i zapewne powiedziałabym coś jeszcze, gdyby nie jego nagły komentarz, który mówiąc szczerze... Nie ma co, trochu mnie zawstydził. "Uśmiechaj się częściej"... Brzmiało to raczej jak przyjacielska porada, nie komplement, ale nigdy nikt mi nie mówił czegoś takiego... Poczułam, jak policzki, które znajdowały się tuż poniżej maski, nagle stają się gorętsze, i to nie za sprawą  moich dłoni, które do nich przykładałam...

Shun

Zanim jednak trafił na miejsce, na jego drodze pojawiła się pewna osoba, której tożsamości nawet pomimo wyróżniającego się stroju, świadczącego o pracy w cyrku, nie potrafił zidentyfikować. Innymi słowy - niby wyglądała na kogoś z cyrku, ale jednak nawet podczas swego dwunastoletniego już przebywania w tym miejscu, nie spotkał kogoś takiego ani razu. Jakim więc cudem osoba ta znalazła się w cyrku przed ich występami? ... W sumie to ubiorem niewiele się od nich różniła, ale i tak ciężko jest zmylić przecież ochronę cyrku... Do tego wyglądała tak, jakby się za kimś lub za czymś rozglądała... Szukała czegoś? Postanowił zapytać.
- Coś się stało? - spytał niepewnie, po czym postanowił zdradzić swe wątpliwości. - Nie widziałem Cię tutaj wcześniej.

---

Link do zewnętrznego obrazka

   Super, że się zgodziła mi pomóc. Szczerzę nie wiedziałem kogo poprosić. Wygląda zabawnie jak małe dziewczyna która dostała wymarzony prezent. Trochę było w tym słodyczy. Chociaż ja nie lubię słodycz jednak przyjemnie było patrzeć na reakcję dziewczyny.
- To chodzimy. Najpierw trochę poćwiczę, a później przestawię kilku cyrkowców - powiedziałem do niej. Na pewno wolała by poznać dziewczyny. Chociaż one pewnie przywitają ją przyjaźnie w końcu to dziewczyny. Mam nadzieję, że później nie będę słyszał pisków.

Macaroon

Spojrzałam na niego, patrząc przez przestrzeń pomiędzy palcami. Śmiał się ze mnie? Nie wiem... Oj, głupia Moon! Trzeba było się zachowywać! Tak, tak z pewnością skomentowałaby mnie Toffi, albo Lukrecja, gdyby to widziały... Ach, czemu jestem tak beznadziejnie niezdarna, nie to co moje siostrzyczki! Przynoszę im tylko wstyd...
Pokiwałam głową na jego słowa i udałam się za nim. Zabrałam dłonie z twarzy, przedtem jednak jeszcze raz poprawiając maskę.
- Dz-dziękuję - powiedziałam cicho na jego słowa. Chciał mnie z kimś poznać? Naprawdę? - Myślisz, że nie będą mieć nic przeciwko? - zapytałam nagle.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (27-04-2014 o 15h36)

---

Link do zewnętrznego obrazka

   Skierowaliśmy się do namiotu gdzie odbywają się występy oraz próby. Kiedy byliśmy na miejscu. Nie wiedziałem jak się zabrać za moją próbę.
- Wolisz abym pokazał ci twoje marzenie iż się spełnia czy też zahipnotyzować i wydać ci polecenie. O już wiem... - powiedziałem do niej. Przybliżając się i spojrzałem w jej oczy skupiłem się. Wiedziałem co będzie dla niej najlepsze aby się otworzyła i częściej się uśmiechała.
- Jesteś bardzo popularna oraz lubiana wszyscy chcą się z tobą zadawać, bo widzą w tobie przyjacielską, miłą oraz fajną dziewczynę. Którą ukrywałaś w sobie gdyż nie wierzyłaś iż ona tam jest. Jednak ona już wypłynęła z ciebie - powiedziałem do niej hipnotyzując.

Zamyśliłam się nad słowami blondynki, a po chwili z szerokim uśmiechem odpowiedziałam na jej pytanie - Czy ja wymyśliłam coś na dzisiaj? Nio oczywiście, że tiak hihi ... i to jest urocze. Przynajmniej dla mnie.. Nie zwróciłam takiej uwagi, że dziewczyna nie zdradziła o co chodzi, po prostu zaczęłam cieszyć się z jej towarzystwa. Jak jej nie było obok, to czułam się ciut samotna, chociaż mam króliczka to nie to samo co druga osoba. - Idziemy poćwiczyć? albo chociaż coś zjeść? nie jadłam nic jeszcze, więc trochę tak głodna jestem . Spojrzałam na nią szczenięcymi oczkami a dłonie ułożyłam w geście błagalnym.

Ostatnio zmieniony przez ScarletWitch (01-05-2014 o 22h19)

Informuję, że mam pozwolenie, na przyśpieszenie akcji. Skoro próby robicie samodzielnie ( dwie osoby są wyjątkiem, ale sądzę, że uda nam się to obgadać i dogadać na PW ), to każdy zamyka swoją próbę w JEDNYM poście. Teraz mamy już początek występu, tak... 7/9 godzina, niech dyrektor zdecyduje? (xD)  Możecie, ale nie musicie się rozpisywać co robiliście na próbie - pomęczycie się z tym na występie (xDDD).



Moje dymanie ostatecznie skończyło się na rysowaniu. Na ziemi znajdowało się już z sześć, papierowych kulek. W końcu narysowałem coś, co mi się spodobało.

Po pomalowaniu gliny i doklejeniu włosów, oraz ich ułożeniu, wyszedł cudowny efekt.



A miała być blondynka... Zresztą która godzina? Obejrzałem się na hotelowy budzik i szybko wybiegłem - muszę mieć odpowiednie miejsce!
Gdy dotarłem do cyrkowego namiotu, zapłaciłem za bilet i skończyłem w miarę dobrym miejscu. Trybuny już były prawie zapełnione i do namiotu wchodziły ostatnie osoby. Zostało już tylko parę chwil do rozpoczęcia, więc poprawiłem się, aby było mi wygodniej.

---

IKUNOO ;_____;

Macaroon

O kurka, byłam naprawdę strasznie podekscytowana! Jeszcze nikt nigdy nie prosił mnie, żebym pomogła mu przy próbie! Jednak kiedy już byliśmy w namiocie... Zdałam sobie z czegoś sprawę. To Skoczek. On potrafi czytać w myślach, jak i ja... Zapewne tak zechce na mnie ćwiczyć! Nie, nie, nie nie!
Jeśli zajrzy mi do głowy, siostry mnie znienawidzą. Wszyscy mnie znienawidzą. Ja nie chcę, nie chcę... Muszę spełnić moją misję...
Ale chwila. Skoro ja mam tę samą moc, co on, mogę to kontrolować, a więc i się przed tym obronić. Popatrzył na mnie, skupiłam się. Nie daj nic po sobie poznać. Słuchałam uważnie słów, starając się odprężyć. Tak, dokładnie na tym mi zależało. Jestem popularna, wszyscy mnie lubią... W sumie to taki jest mój cel! Dyrektor byłby chyba nawet zadowolony! I moje siostrzyczki, takie szczęśliwe! A uśmiechnęłam się lekko, czując, jak te myśli napływają do mojej głowy.

***

Pomagałam mu jeszcze trochę, aż nadszedł czas występów. Zamknęłam oczy, by skupić się bardziej na tym, co widzę naokoło. Popatrzyłam na widownię. Mnóstwo osób. Z resztą, jak zwykle! Nic dziwnego, oni są tacy idealni...
- Powodzenia - powiedziałam do mojego... No tak, nowego przyjaciela! Mogę go tak nazywać!

---