Dawno temu, za czasów narodzin ziemi wybuchła wielka wojna. Zastępy aniołów sprzeciwiły się Bogu. Reszta stanęła w jego obronie i wojna się skończyła,buntownicy zostali strąceni do piekła.
Tak znacie dokładnie taka opowieść, ale nikt nie wspomniał że byli i tacy którzy nie opowiedzieli się za żadną ze stron. Bóg nie mógł ich ukarać, ale też uznał że nie mają wstępu do nieba.
Z nich narodziły się anioły śmierci, czysta obojętność, nie są ani dobre, ani złe. Przeprowadzają duszę na drugą stronę, bez wewnętrznego głosu każącego im strącić ją do piekła czy też posłać do nieba.
Tak było do tej pory, ale pewnego dnia, a właściwie w nocy krwawego księżyca królowa demonów przybyła by odzyskać swoje dzieci, dość wyjątkowe i uzdolnione.Dzieci poczęte z archaniołem, tej samej nocy i anioły wyruszyły po  potomka jednego z najsilniejszych, jednak ktoś ubiegł obie strony. Shinigami, strażnik równowagi, pilnuje by bliźnięta same wybrały jaką drogą chcą podążać, narażając się obydwu stronom.

Link do zewnętrznego obrazka
Wcielamy się w rolę rodzeństwa, aniołów i demonów i shinigami. Zadaniem aniołów i demonów jest sprawić by dzieciaki przyłączyły się do którejś ze stron.


Link do zewnętrznego obrazka
1.1 Riot  Harris - Lynn
1.2 Katerina Harris- dortnana
( płeć do wyboru, wiek 16 lat)
 
2.1-Oliwkaa-jako Nina Wiliamson
2.2-Ewangelin-jako Madeline

3.1-majkel325-jako
Vesper Sherman
3.2-Ewangelin-jakoVanessa
3.3-Rosemary5-jako Silver Diamond
 
4.1-Ikuna- jako Shadow

1.Przestrzegamy regulaminu forum i tego też
2.Przestrzegamy zasad ortograficznych
3.Tekst estetyczny , mile widziany BBcode, post minimum 5 zdań 
4.Skargi, uwagi, pomysły, spory na PW
5. Wygląd manga, anime, art
6. Nie ma postaci idealnych które potrafią wszystko!
7. Jeśli macie pomysły na dodatkowe postaci, aniołów, demonów, ludzi lub innych nadprzyrodzonych śmiało
Jak zwykle RPG stworzony wspólnie z Lynn za co jej serdecznie dziękuje (Iku, skleroza wczoraj zapomniała dopisać kilka rzeczy) xD


Link do zewnętrznego obrazka

*Może i wyglądam mrocznie, ale serce mam obojętne*~ Shadow w odpowiedzi do rodzeństwa
~~Godność~~
Shadow
~~Wiek~~
trudno zliczyć, choć wygląda na 20 lat
~~Rola~~
Shinigami, opiekun rodzeństwa
~~Płeć~~
Mężczyzna
~~Orientacja~~
Hetero
~~Wzrost~~
195 cm
Link do zewnętrznego obrazka
~~Opis~~
Mimo iż to shinigami nie posługuje się stereotypową kosą, jego bronią są dwa potężne topory zawieszone na plecach. Gdy zaczyna się nimi posługiwać lepiej uciekaj gdzie pieprz rośnie, bowiem nie patrzy kogo atakuje. Może wydawać ci się dziwny, chłodny i obojętny, ale gwarantuje to nie złudzenia. Ciągle działa według zasad, nie lubi gdy ktoś je łamie, dlatego jest tak wściekły kiedy obie strony przybywają po rodzeństwo, nie dając im wolnej ręki jak było ustalone.
~~Moce~~
- Posiada moc dzięki której zmienia wygląd, nie tylko swój
- Potrafi sparaliżować kogoś wzrokiem (choć bardziej działa to na ludzi)
- Umie stworzyć barierę dzięki której nie wyczuwają go demony i anioły
~~Dodatkowe~~
- Ma skrzydła o szarej barwie
- Jego oczy raz są czerwone, raz niebieskie
- Bywa brutalny w stosunku do stron konfliktu
- Uwielbia słodycze, ale uważa że nie wypada mu przyznawać się do tego
- Potrafi przemienić się w wielkiego czarnego wilka
- Ma bliznę na policzku którą stara się maskować dzięki czarom iluzji
Czasem bliżej mi do demona niż shinigami- Shadow o sobie samym
Link do zewnętrznego obrazka

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Link do zewnętrznego obrazka
I taki mały dodatek zielone oczy Shadowa podczas "przeprowadzania" duszy

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (06-01-2014 o 19h25)

Link do zewnętrznego obrazka

Imię | Riot
Nazwisko | Harris
Wiek | 16 lat
Orientacja | Hetero
Rola | 1.1.
O postaci | Bystry, pozytywnie nastawiony do życia chłopak, gotowy skoczyć za siostrą w ogień, nawet jeśli czasem wydaje się trochę nadopiekuńczy wobec niej wiadomo, że przecież nie chce źle. Poza tym, tak jak ona, jest bardzo towarzyski i otwarty na nowe znajomości, choć nie da się tak łatwo oszukać.
Dodatkowe | ~ Nie zna się na zegarku wskazówkowym ~ Kiedyś on i siostra byli identyczni ~ Od dawna wiedział, że on i siostra są adoptowani ~ Miewał w przeszłości różne dziwne sny, związane z ich pochodzeniem ~ Często zachęca siostrę do rozwijania zdolności ~ Jest strasznym bałaganiarzem

Ostatnio zmieniony przez Lynn (06-01-2014 o 02h58)

---

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka

Imię:
Katerina

Nazwisko:
Harris

Ksywka:
Kat

Wiek:
16 lat

Rola:
Młodsza siostra (drugie dziecko)

Płeć:
Kobieta

Orientacja:
Hetero

Link do zewnętrznego obrazka

Charakter:
O dobrym sercu dziewczyna, która zawsze podąża za swoim bratem. Wierzy i ufa mu bezgranicznie. Jest dość mądra i zazwyczaj usmiechnięta. Gdy jej brata nie ma w pobliżu czuje nie pokój i samotność. Jest bardzo do niego przywiązana, ale nie okazuje tego... Jest śmiała i towarzyska i to bardzo. Czasami naiwna. Dla niej rodzina jest najważniejsza.

Ciekawostki:
- dobrze gotuje
- pisze opowiadania, ale jeszcze nikt oprócz brata je czytał
- lubi wszystko co jest związane z żabami
- sama ścina sobie włosy (nie nawidzi mieć je długie)
- nie nawidzi mieć makijażu (bez tego ma ładną cerę)
- uwielbia własnoręczne wypieki

Ostatnio zmieniony przez dortnana (06-01-2014 o 16h17)

Ja chciałabym zostać demonem. Kp już niedługo.

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (05-01-2014 o 12h26)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Imię
Nina
Ludzkie nazwisko
Wiliamson
Rola
Anioł Miłości choć również dusze zabiera do nieba.
Specjalne umiejętności
Rozkochuje mężczyzn i kobiety i tworze z nich pary tak jak i wygaszać ich miłość mogę. I choć nikt tego nie rozumie ta mała delikatna dziewczyna podmienia swoje ubranie na zbroje i broń dzięki której broni się i atakuje w ostateczności. A na dokładkę otwiera bramy zodiaku i przyzywa duchy zodiaku.
Charakter
Miła, spokojna, przyjacielska, nieśmiała, urocza, delikatna i grzeczna. Tylko w ostateczności staje się agresywna i niebezpieczna. A dzieje się tak gdy czyjeś życie jest zagrożone
Ciekawostki
-Czasami staje się straszliwie upierdliwa. Dzieje się tak gdy para idealna się rozpada bez jej udziału.
-Nienawidzi starej sprawiedliwości.
-Nie ma żadnych wspomnień z życia.
Lubi
-Ciszę i spokój
-Krótkie włosy
-Swoją rolę
Nie lubi
-Rozlewu krwi
-Niezgody
-Walczyć
-Gdy idealne pary się rozchodzą
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (06-01-2014 o 14h54)

imię : Silver Nie wiem czemu
nazwisko : Diamond tak tak Silver Diamond ( Srebrny Diament )
wiek : Około 1800 albo więcej
Postać : Demon
moce : Umie latać i kontrolować umysł innych może stawać się niewidzialny i zmieniać wygląd lub postać umie kontrolować pogodę i wyczarowywać różne rzeczy jego oczy zmieniają kolor zależnie od nastroju chciałby nauczyć się podróżować w czasie i zabijać spojrzeniem ale nie udaje mu się to czasem też nie panuje nad pogodą jak potrzeba.
ciekawostki :
- Ma czarne skrzydła które mogą znikać
- Ma psa mopsa Finna ma czarne skrzydła
- Jest złośliwy
- Może zmieniać wygląd z Demona na człowieka
- Lubi lizaki truskawkowe
- Ma bardzo przekonujący głos
- Ma kilka innych mocy które odkryjecie w rpg
- Nie lubi nauki

Ostatnio zmieniony przez Rosemary5 (05-01-2014 o 15h25)

Imię: Vesper
Nazwisko: Sherman
Wiek:Według ludzkiego przeliczenia to 1800 ale według mojego 18
Postać: Demon 3.1
Umiejętności nadnaturalne: Za pomocą kontaktu fizycznego lub skupieniu myśli na przedmiocie żywym lub nie potrafi poznać jego historię. Do tego posiada moc Pyrokinesis jest domniemane zdolności parapsychiczne pozwalające osoba kontrolować ogień z jej umysłu.
Dodatkowe:
*Ma siostrę która jest aniołem.
*Stała się demonem bo nikt nigdy nie chciał jej pomóc kiedy miała problemy psychiczne i kiedy wybudziła się ze śpiączki.
*Nie lubi kierować się uczuciami
*Posiada skrzydła ale bardzo rzadko z nich korzysta

---

Imię:
Vanessa

Wiek:
Nie mam zamiaru o tym mówić. Mam tyle na ile wyglądam!

Opis:
Jestem skromna, odważna, piękna i we wszystkim najlepsza. Zabawne prawda? Jeśli się śmiejesz to nie żyjesz. Nie jestem jedną z tych dziewuszek które są miłe, słodkie i wzdychają do jakiś przystojniaków. Mam swoje zasady i się ich trzymam. Nie są to może takie zasady typowo moralne ale co tu poradzić przecież jestem demonem. Kocham wodzić innych za nos. Obojętnie co powiem przyjmijcie że jest to zawsze kłamstwo. Hmm... Chyba tyle reszty się dowiecie później.

Moce:
A po co mam to mówić?! Eh... No dobra ale ten jeden jedyny raz. Zrozumiano?!
Po pierwsze potrafię omamić każdego faceta którego interesują kobiety bardzo przydatna umiejętność choć aby to zrobić muszę tego kogoś dotknąć. Czasem jest to łatwe a czasem trudniejsze. No cóż nie mogę go zaczarować przez ubranie muszę dotknąć gołego ciała. Moja skóra wyzwala wtedy truciznę która oddziaływuje na organizm. Chyba za dużo powiedziałam...

Następną umiejętnością jest szybkie przemieszczanie się potrafię tak zagiąć czasoprzestrzeń aby poruszać się z prędkością światła. No i raczej tyle wam na razie powiem... Wolę niektóre sprawy zachować w tajemnicy




Imię:
Madeline

Wiek:
Nie liczę

Opis:
Nie jestem jedną z tych kochanych aniołków. Wspieram tylko swoją rację. Jeśli by ktoś ją podważył to pożałuje. Słucham się tylko najwyższych instancji, nigdy pośredników. Jeśli masz do mnie sprawę to sam musisz przyjść. Czy nie powinnam być przez takie zachowanie demonem? Raczej nie. Nie jestem taka głupia żeby przekraczać własne prawa. W dodatku nikt mnie nie wyrzuci. Jestem zbyt potrzebna.

Moce:

Potrafię stworzyć białą mgłę która oślepia i rani wrogów. Jak? Przez ich wyobraźnie. Wdychając opary, wdychają truciznę. Im więcej jej się nawdychają tym szybciej umrą. Fajnie prawda?

Potrafię się stać na dłuższy czas niewidzialna. Bardzo przydatna umiejętność jeśli trzeba uciekać choć nieczęsto to robię.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (06-01-2014 o 12h56)

---

   

!!!Zaczynamy!!!



Noc na miastem górowała już od kilku godzin, ciszę nocną co chwila przerywało ujadanie jakiegoś psa lub wrzaski dzikich kotów walczących w jakimś zaułku. Zapowiadała się kolejna normalna spokojna noc, no może po za paroma włamaniami w jakiejś lepszej dzielnicy. Wszystko było by normalne gdyby nie to ze księżyc przybrał czerwoną barwę, barwę którą widzieli tylko wybrani, zwiastującą przebudzenie. Dobrze że większość mieszkańców pewnego miasteczka już dawno spała, bowiem w osłupienie mógłby wprowadzić ich widok chłopaka biegnącego po dachach ich domów. Cicho i zwinnie niczym kot, o ile kocie kroki czasem słychać w cichą noc, tak kroków owego chłopaka nie. Pomimo ciężkiego odzienia i dwóch potężnych toporów przymocowanych na plecach odbijał się od dachówek niczym od trampoliny, sprawiało to wrażenie jak by momentami latał. Dla ludzkiego oka jego szare skrzydła były niewidoczne, tak samo jak twarz zasłonięta przez woalkę czarnych włosów i wielki kaptur tej samej barwy. Przez chwilę przystanął na jednym z dachów i obejrzał się za siebie, zaklął pod nosem i przyśpieszył bieg. Zmierzał do pewnego zadbanego domu pod miastem, w którym spały właśnie nieświadome niczego bliźnięta. To właśnie po nie biegł chłopak, przeklinając samego siebie za spóźnienie, przeklinał również demony które właśnie otworzyły portal do ludzkiego świata by zabrać ze sobą dzieci. Był już na dachu sąsiedniego domu, przeskoczył na balkon i potężnym kopnięciem otworzył drzwi które prowadziły do sypialni któregoś z dzieci. Nie był do końca pewny czy to pokój dziewczyny czy chłopaka, jakaś postać usiadła nieprzytomna na łóżku, mała i drobna, po chwili drzwi pokoju otworzyły się z hukiem i stał w nich chłopak. Zakapturzona postać odwróciła się gwałtowanie w stronę okna, zaklął ponownie, wyczuł że i anioły otwierają portal, to nie będzie wesoła noc.

Parzyłem na te dwójkę, szesnaście lat temu sam zadbałem by znaleźli się w tym domu, a teraz muszę ich stąd zabrać. Cholerne demony, przeklęte anioły musiały złamać pakt. Dzieciaki dopiero co się przebudzą, nie powinni wpływać na ich decyzję. Patrzyłem na zaskoczone rodzeństwo.
- Ubierajcie się, nie mamy czasu !
Szybko podszedłem do szafy i wyrzuciłem z niej ubrania wprost na leżąca na łóżku dziewczynę. Byli w szoku, to zrozumiałe, nie zdążę im niczego wytłumaczyć, po co ja zająłem się duchem tego dziecka, no po co!Była taka wystraszona nie mogłem jej zostawić, a powinienem trzymać się zasad jak zawsze!
- Już zbierać się! Chyba że chcecie stracić życie
Są zbyt cenni, nic im nie zrobią, ale ja muszę działać, złamali obietnicę, po demonach mogłem się spodziewać, ale anioły! Dzieciaki miały się przebudzić w pełni neutralnym środowisku, ciągle spoglądałem przez ramię. Wiem że jeszcze nie zdążyli przejść, ale jak zaraz nie zabiorę stąd bliźniąt będzie za późno.
-Ruchy!- Ryknąłem na przerażoną dziewczynkę, chłopak wyglądał jak by zaraz miał mi przywalić, złapałem jego koszulkę i przyciągnąłem do siebie.
Jego stopy lekko unosiły się nad ziemią, dzieciak chciał stawiać opór, popatrzyłem mu w oczy i wycedziłem przez zęby.
- Jeśli stąd nie uciekniecie, wasi rodzice zginą nie z mojej ręki, ale gwarantuje wam to, więc decyduj życie mamusi i tatusia w zamian za pójście ze mną, albo zostajecie tu i patrzycie jak oni przez was giną. 
Puściłem go, patrzył na mnie przerażony, mamy jeszcze chwilę, nie czuję jeszcze demonów, anioły też nie przybyły, a mimo wszystko jestem wściekły jak wtedy gdy dowiedziałem się o tym co demoniczna królowa nawywijała z archaniołem.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (06-01-2014 o 17h57)

Już od popołudnia krzątałam się przy portalu. Dokładnie wiedziałam jaki to dzień i co się dziś stanie. Oczywiście wiedziałam że aniołki też ze skoczą ze swojego raju na ziemię. Przynajmniej będę mogła zobaczyć ich miny jak już dzieci będą z nami. Lecz według mojej książki jest ryzyko że ten głupi matoł od równowagi nas uprzedzi. Nie na pewno nie. Dobra czas powtórzyć sobie argumenty w sumie i tak czy siak wybiorą nas a nie ich. Oj dobra wiem że za bardzo mówię że my,my,ja,oni,nas. Ale jestem podekscytowana. Co chwile inne demony się mi przyglądały czy przypadkiem nie otworzę portalu wcześniej. W końcu nastała noc. Już czułam te wszystkie dobre duszyczki idą spać. Podszedł do mnie "szef" i kazał się pilnować przy ludziach ale zyskać dzieciaki. No nie wierzę. Nie było kazania typu"Pamiętajcie macie się pilnować z mocami. Vesper nie używaj swojej mocy aby podpalać domy swoich byłych...". Kiedy dał nam wszystkie instrukcje otworzył portal. Czuję się jak bym skakała z samolotu bez zabezpieczeń. Wyskoczyłam jako pierwsza. Krótko leciałam w powietrzu. Rozpostarłam skrzydła i wylądowałam na ulicy. Schowałam skrzydła i czekałam na resztę kompani. No dobra teraz już nie będę taka wesolutka. Rozglądałam się co chwile czy nigdzie nie widać aniołków albo chłopaka od równowagi.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Głupi portal. Jakby nie było innych sposobów na dostanie się na ziemie. Już od dłuższego czasu przy nim krążyłam cała spięta. Ledwo co się powstrzymywałam by nie pójść do naszego niby "dowódcy" i na niego nawrzeszczeć. Byłam do tego zdolna. W końcu zechciało mu się przyjść. Dał swoją gadkę co możemy a czego nie. Nie słuchałam go. Bo po co? Sama wszystko miałam wklepane na pamięć. W końcu otworzył portal. Uśmiechnęłam się pod nosem i wskoczyłam. Było to dosyć wspaniałe uczucie. Tak jakby się wisiało w przestrzeni. Zarazem się stoi i spada. Leci i dryfuje. Nie trwało to zbyt długo ale jednak. Gdy już się wydostałam rozłożyłam skrzydła i zaczęłam się unosić. Rozglądałam się. Trzeba szybko przystąpić do działania bo inaczej ten głupi shinigami nas wyprzedzi albo co gorsza demony. Nie ma mowy. To się nigdy nie zdarzy na mojej warcie.


Link do zewnętrznego obrazka

Byłam na tyle leniwa że tylko siedziałam przy portalu bawiąc się swoim ogonem. W dodatku przyszłam tylko około 20 minut przed jego otworzeniem? Może trochę mniej. Nie jestem jedną z osób które by zbytnio się czymś przejmowały. Gdy nasz dowódca przylazł wszystkie jego uwagi puściłam mimo uszu. No bo po co mi to wszystko. Pierwsza wskoczyła Vesper a za nią ja. Nie było mi nigdzie śpieszno. Co z tego że kazano nam przyprowadzić dwójkę bachorów i tak pewnie shinigami już ich zabrał. To pewne. Już wcześniej się dowiedział że złamaliśmy przysięge. Wyskoczyłam z portalu i rozwinęłam skrzydła. Gdy już opadłam schowałam je wraz z ogonem, rogami i długimi uszami. Wyglądałam teraz tak przeciętnie ale dla większości śmiertelników no cóż bardzo zjawiskowo.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (06-01-2014 o 19h02)

---

   

Portal panie przodem najpierw weszła Vesper potem Vanessa a na końcu ja stanąłem i bawiłem się malutką kulą ognia nie miałem co robić.
Vanessa zaczęła bawić się ogonem to dla niej normalne ciekawe co by było gdybym ją popchnął nie wole nie ryzykować chociaż może.
Rozmyślałem nad tym gdy nagle każdy wyszedł z portalu ja oczywiście ostatni ale i tak puściłem panie przodem więc to moje wytłumaczenie.
- Tak tu normalnie.
Rozwinąłem skrzydła po czym gwałtownie je schowałem wyglądałem tak jak inni normalnie nie podoba mi się to ale mamy zadanie.
- No więc.

Link do zewnętrznego obrazka
Obudziłam się kiedy usłyszałam hałas. Było ciemno więc nie wiele widziałam, ale przedemną stała postać. Nie mogłam określić kto to jest. Za nim zdążyłam krzyknąć już w pokoju pojawił się Riota. Oby dwoje byliśmy zaskoczeni kiedy kazał nam się ubierać. Nie wiedziałam co mam robić. To raz spojrzałam na brata a to drugi raz spojrzałam na czarną postać, który rzucił mi jakieś ciuchy. Zlękłam się kiedy na mnie krzyknoł. Byłam zdezorientowana cała tą sytuację. Co się dzieje? Czemu każe nam się wynosić? Czego chce od nas? Takie myśli tylko tkwiły w mojej głowie.
Zaraz potem Riota znalazł się w jego ucisku. Przeraziłam się, że zaraz coś mu zrobi, ale największy strach poczułam słusząc, że nasi rodzice mogę zginąć.
- Riota, zróbmy to o co nas prosi. - błagałam brata. Nie chciałam by oni zgineli. Tylko to teraz przychodziło mi do głowy...

Ostatnio zmieniony przez dortnana (06-01-2014 o 19h36)

Link do zewnętrznego obrazka
... Nie muszę chyba już wyjaśniać, po co pojawiłem się w pokoju siostry. Ani tego, co potem zrobiłem, bo to zostało już wspomniane. W każdym razie, na wzmiankę o rodzicach, to nie ważne, czy byli naszymi prawdziwymi czy też nie, ale chyba ja i Kat pomyśleliśmy to samo, na co wskazywała jej wypowiedź. Kiwnąłem głową i wyszedłem, po chwili wracając już ubrany. Siostra najwyraźniej nie miała najmniejszego zamiaru przebierać się przy "gościu", w sumie jak on mógł w ogóle jeszcze tam siedzieć i kazać jej się przebierać?! Gestem poleciłem mu wyjście ze mną na korytarz, co na szczęście zrobił, bo chyba bym zboczeńca zamordował. Zamknąłem za sobą drzwi.
- Powiesz mi przynajmniej, kim ty do cholery jesteś? - spytałem. Ja rozumiem, czas i te sprawy, ale on sam powinien zrozumieć, że i on z wyjaśnieniami miałby ułatwioną robotę. Bo przecież kto normalny posłuchałby się kolesia, który wbija nocą do pokoju dziewczyny i każe jej i jej bratu zbierać się i wychodzić?!

Ostatnio zmieniony przez Lynn (07-01-2014 o 00h07)

---

-To nie czas na wyjaśnienia, jesteście zagrożeni, musicie iść ze mną. Czas nas nagli, oni niedługo tu będą.
Podszedłem do okna i rozejrzałem się, nagle wyczułem wszystkich na raz, cholera jasna!Mamy mało czasu, muszę użyć ostatecznej metody. Zerwałem pióro z moich skrzydeł i zrzuciłem na podłogę, mamrocząc dość ciężką do zapamiętania formułkę. Otworzyła się przed nimi dziura w podłodze, ale nie prowadziła piętro niżej. Gdyby chcieli w nią zajrzeć zobaczyli by podłogę małego mieszkanka.
-Bierz co najpotrzebniejsze i wskakuj, ja nie żartuje.
Patrzył oszołomiony w dziurę przed nim, w życiu chyba nie widział otwartego portalu.Miałem ochotę go tam zepchnąć, ale zaczął by się drzeć i narobił rabanu.
-No wskakuj, chyba nie liczysz na czerwony dywan i fajerwerki?
Zepchnąłem chłopaka, na szczęście upadł na małą kanapę, wpadłem do pokoju dziewczyny, akurat skończyła się ubierać, złapałem ja i przeciągnąłem na korytarz. Puściłem ją prosto w dziurę, upadła na brata, co za chłopak nawet się nie odsunął.
- Zostańcie tam do póki nie wrócę. Później wszystko wam wyjaśnię.
Portal się zamknął, przecież oni i tak sami stamtąd nie wyjdą, pióro po prostu wyparowało, teraz muszę poczekać tylko na te złośliwe demony i uparte anielskie siły. Wyskoczyłem na balkon, z którego przeskoczyłem na dach. Jeśli nie wyczują dzieci, pójdą za moim tropem, a odciągnę ich najdalej jak się da.

Link do zewnętrznego obrazka
Zobaczyłam tylko dziurę w podłodze. Nawet nie zdąrzyłam zapytać skąd ona tu się znalazła. Zaraz mnie tam wepchnął i wylądowałam wprost na brata. Nie żebym narzekała, ale lądowanie nie należało do przyjemnych.
- Riota, wszystko wporządku? - zapytałam kiedy zauważyłam grymas na twarzy.
Zaraz się od niego odsunełam i zaczełam się rozglądać. To nie był salon naszego domu... Gdzie my jesteśmy? Wstałam i zaczełam wszystko analizować. Nic nie było nasze... Kanapa, ściany, podłoga, żyrandol i wiele innych przedmiotów było inne. Nawet widok za oknem... Jak my się tu dostaliśmy? Spojrzałam na syfit. Dziury nie było. Znikneła... Mama, tata... Mam nadzieje, że nic im nie jest...
Teraz o to nie powinnam się martwić. Spojrzałam na brata. Widać było, że też jest zaskoczony. I co teraz powinniśmy zrobić. Nie dał nam żadnych instrukcji... Mamy tutaj siedzieć w nieskończoność? Przyjdzie po nas? A może już na zawsze tu zostaniemy? W myślach miałam tysiąc pytań, ale nie mogłam ich zadać. Brat zapewne czuje to samo... Jedyna osoba, która by mogła odpowiedzieć na te pytania własnie nas opuściła i zostawiła tu w nieświadomości...

Znów biegłem po dachach, czułem coraz wyraźniej obecność demonów, zamaskowałem swoją aurę, bylem blisko ich portalu, kierowałem się w stronę coraz to większych ulic. Widziałem demony, przybyły trzy, chętnie wkopał bym je z powrotem  do piekielnych czeluści. Obserwowałem przez chwilę jak stoją i się rozglądają, chyba ktoś tu zgubił trop, złośliwy uśmiech zagościł na moich ustach. Proszę, proszę nawet pół godziny na ziemi i już się pogubiły biedaki. Chyba sprawdzę jak się rodzeństwo ma,wyrwałem pióro ze skrzydeł i kocim krokiem podszedłem do demonów.
- Widzę że przydała by się pomoc co? Biedne małe demony kilka minut na ziemi i już skołowani.Dam wam radę wracajcie póki możecie.
Zaśmiałem się szyderczo i rzuciłem pióro pod nogi, w myślach wypowiadając mantrę otwierającą portal. Wskoczyłem w niego, trzymając prawą rękę w górze z wyprostowanym środkowym palcem. Portal zamknął się zanim któreś z nich zdążyło mnie dorwać. Stałem teraz przed wystraszonym rodzeństwem, w mieszkaniu mojego kumpla ex demona który teraz pracował dla shinigami. Debil mógł się nie zakochiwać w ludzkiej dziewczynie. Zdjąłem płaszcz, przeczesałem włosy dłonią,  westchnąłem patrząc na dzieciaki.
-To co chcecie wiedzieć?
Wyglądali jak by zaraz mieli mnie wysadzić w powietrze, chyba nigdy w pełni nie zrozumiem ludzi.

Link do zewnętrznego obrazka
- Tak, nie przejmuj się - odpowiedziałem siostrze i zacząłem się rozglądać. Gdzie my jesteśmy? I w ogóle, o co w tym wszystkim chodzi?! Nie no, nie rozumiem, dla mnie sytuacja ma się tak: przychodzi do mojej siostry jakiś zje... znaczy się, dziwak w kapturze, drze się na nas pomyśleć nie da, a zaraz potem robi nam dziurę w podłodze i zrzuca nas... W nią... A tymczasem nie jesteśmy w salonie, który powinien być piętro niżej... Więc co, do cholery?!
Byłem wkurzony, zwłaszcza że ten czubek zaraz se poszedł, zostawiając nas bez wyjaśnień. Próbowałem jakoś uspokoić siostrę, w głowie obmyślając już plan zemsty na tym popaprańcu, o ile kiedyś go jeszcze spotkam... I nagle przyszedł. Powitałem go piątką... A nie, jednak pięścią. W twarz.
- Co chcemy wiedzieć?! Serio pytasz?! A może, o co tu, do cholery, chodzi?! I kim ty jesteś, nie, czym ty jesteś?! - napotkałem wystraszoną minę Kat, musiałem się uspokoić. Wziąłem głęboki wdech. - Po prostu powiedz, o co w tym wszystkim chodzi. Po kolei.

---

Przetarłem dłonią miejsce w które walnął ten mały wariat, złapałem jego pieść i wykręciłem dłoń tak że kilka centymetrów więcej i kość trzasnęła by jak wykałaczka.
Puściłem go po chwili i pchnąłem na kanapę.
- Teraz cicho i nie przeszkadzać! Mam wam coś do powiedzenia.
Zrzuciłem płaszcz na fotel który stał nieopodal, sam zacząłem spacerować w te i z powrotem po pokoju. Sprawdzałem czy bariera jest odpowiednio wytrzymała, na pewno nie pociągnie dłużej nic noc z racji ich narastającej mocy.
-Więc tak, pewnie wiecie że byliście adoptowani przez tych śmiertelników? Zastanawialiście się kiedyś czemu biologiczni rodzice was zostawili, czemu nie macie po nich żadnych pamiątek?
Czekałem na jakąkolwiek reakcję z ich strony, chyba byli w szoku i nie wierzyli w to co mówię, ale co tam ja mam za zadanie pilnować ich do momentu przemiany i tyle.
- Jesteście mieszańcami, dziećmi anioła i demona i to nie byle jakich archanioł i królowa demonów. Teraz ścigają was obie strony bo chcą was zdobyć jak trofeum. Od dzisiejszej nocy przez kilka następnych będziecie sie przebudzać, tylko od was zależy kim się staniecie, im bliżej jednej ze stron będziecie tym większe prawdopodobieństwo ze właśnie tacy będziecie wy. Tu zaczyna się moje zadanie, muszę dopilnować żeby te głąby was nie dorwały wcześniej. Muszę dopilnować byście przebywali w obojętnym środowisku, a teraz prześpijcie się.
Sam wstałem i poszedłem w stronę kuchni, usiadłem przy stole i myślałem gdzie by ich ukryć, do jutra któraś ze stron wyczuje obecność dzieciaków i wtedy trzeba będzie walczyć.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (15-01-2014 o 14h49)

Link do zewnętrznego obrazka
Hę?... Czego my jesteśmy dziećmi? Ja wiedziałam, że coś jest nie tak... Nie było naszych zdjęć z młodości a ni pamiątek... Domyślałam się, ale... Dzieci anioła i diabła? Jakby było nam mało... Najpierw świr zjawia się w moim pkoju i wysyła nas do dziury gdzie okazuje się, że to nie nasz salon... A teraz to? Musiałam usiąść bo to przerastało mnie... To musi być sen... To nie prawda, że my nie jesteśmy ludźmi... Zaczełam się śmiać i jednoczesnie płakać...
Jeżeli naprawdę naszymi rodzicami są archanioł i królowa demonów to co się stanie z tatą i mamą? Co będzie jeżeli rano sie obudzą i nas nie zastaną? Czy kiedy kolwiek ich jeszcze zobacze... Właśnie teraz uświadomiłam sobie, że może się stać coś gorszego... A jeżeli mój brat stanie się demonem a ja aniołem albo na odwrót? Wtedy spojrzałam na Riota... Nie chcę tego... Skuliłam się i zaczełam ryczeć...