"Jeśli to możliwe to chodźmy, narysujmy dużą mapę
To my decydujemy o jej ograniczeniach - dlatego będzie nieskończenie wielka!"*

Minęło kilka lat, a czwórce ludzi znów dane było się spotkać, drogi ich znów się skrzyżowały. I mimo, że dziewczyna zdążyła się przez ten czas zmienić, jej tajemna organizacja rozpoznała w niej tamtą dziewczynę sprzed lat. Czy jest możliwe, by znów mogli stać się rodziną? By więź jaka ich łączyła została odbudowana?
Czy mimo tego, że są inni, a czas zdążył ich rozdzielić i zatrzeć rany -  uda im się?
Napiszmy nową historię tajemnej organizacji i szczęściu!

Dziewczyna ~ Eminaria ~ Ayano

Chłopak ~ Nieve ~ Haruka

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Link do zewnętrznego obrazka

|| Godność || Haruka Kokonose

|| Płeć || Mężczyzna
|| Orientacja || Bi

|| Kolor Włosów || Białe
|| Kolor Oczu || Czerwone
|| Wzrost || 179 cm

|| Lubi ||
Zwierzęta
Szkicować
Kolczyki
Złoty

|| Nie lubi ||
Czerni
Ostrych rzeczy
Gadów
Serów

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Link do zewnętrznego obrazka

Imię | Haku
Nazwisko |  Kirishima
Płeć |  Mężczyzna
Data urodzenia | 28 lutego
Wzrost | 175 cm
Orientacja |  Hetero

| Lubi |
+ Swoich przyjaciół +
+ Rysowanie map +
+ Tajemną Organizację +
+ Mandarynki +

| Nie lubi |
- Gdy ktoś ma go za dziewczynę -
- Kłamać -
- Drabin ze sznurów -

| Dodatkowe |
~ Jest niemową ~
~ Kiedyś lubił bawić się w chowanego ~
~ Częściej niż językiem migowym posługuje się kartką i długopisem ~
~ Często zastanawia się, co stało się z Ayano ~

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Link do zewnętrznego obrazka
Imię Aki
Nazwisko Matsuya
Płeć  Mężczyzna
Data urodzenia 22.12
Wzrost  180 cm
Orientacja   ciężko mi stwierdzić, kocha wszystko co słodkie i urocze
Link do zewnętrznego obrazka
Lubi
- Słodkie i urocze osoby
- Książki
- Wszystkie słodycze

Nie lubi
- Złośliwych ludzi
- Przekleństw
- Cytryn

Ciekawostki
- Specjalnie dla Haru nauczył się migowego i denerwuje go że ten nieraz zamiast mu odpowiedzieć w tym języku woli napisać odpowiedź na kartce
- Bez okularów wygląda dużo młodziej
- Boi się dentystów

Ostatnio zmieniony przez Nieve (27-12-2013 o 16h40)

---

Link do zewnętrznego obrazka

To, poproszę dziewczynę.. ;3









Imię | Ayano
Nazwisko | Tateyama
Ksywki | Aya
Data Urodzenia | 24 maj
Miejsce Urodzenia | Randers, Dania
Znak Zodiaku | Bliźnięta
Płeć | Kobieta
Orientacja | Hetero
Grupa Krwi | Rh 0-
Status Społeczny | Wolna





Charakter | Loading...
Zainteresowania | Przyroda, sztuka, pisarstwo, bieganie
Hobby | prace plastyczne, pomoc, sport, moda
Talent | Rysowanie, fotografia, więzi przyjazne, projektowanie





Wygląd | Ayano, ma długie brązowe włosy. Jej oczy są koloru brązowego. Ma jasną karnację skóry. Posiada lekkie rumieńce, co podkreślają jej charakter i wygląd. Mały nosek i wiśniowe usta. Ma szczupłą sylwetkę, jej wzrost jest wysoki. A wagę ma dobrą.
Lubi |
•    Pomagać innym
•    Rozwijać więzy przyjazne
•    Koty
•    Mieć zawsze odpowiedni nastrój
•    Najbardziej swoich trzech przyjaciół (Haruka, Haku i Aki)
Nie Lubi |
•    Często się wywracać (np. o korzenie drzew)
•    Uczestniczyć w bójkach
•    Uciążliwego bólu
•    Jak ktoś się z niej naśmiewa
•    Jak osoba obraża jej przyjaciół
Ciekawostki |
•    Ma głęboki sen
•    Często płacze ze szczęścia
•    Nie widzi swojej zmiany w zachowaniu
•    Uwielbia pogłębiać się w swoich myślach
•    Często przebywa ze swoimi przyjaciółmi (oczywiście że z trzema xd)





Wzrost | 167 cm
Waga | 54 kg
Kolor Oczu | Brązowy
Kolor Włosów | Brązowy
Długość Włosów | Dość długie

Ostatnio zmieniony przez Eminaria (27-12-2013 o 22h08)

---

|| Haruka ||

Tak naprawdę nigdy się głębiej nie zastanawiałem, co się stało z Ayano. Odeszła, tęskniłem, to była prawda. Nigdy nie sądziłem, że będziemy mogli spotkać się znowu, jak kiedyś. Byłem pewny, że to z rana to tylko przewidzenie, nie prawda, dlaczego musiałem ją zobaczyć? Wtedy udało mi się odepchnąć te myśli, jednak widząc ją w szkole nie było to już takie łatwe.
Wcześniej mogłem stwierdzić, że mi się przewidziało, ale teraz byłem pewny, że to ona. I nie tylko ja, prawda, tajna organizacjo? Zacisnąłem ręce w pięści, tłamsząc w sobie ochotę przytulenia dziewczyny. Jakkolwiek to było surrealistyczne, chciałem się rozpłakać, licząc, że te kilka lat, gdy jej nie było to tylko sen. A zamiast tego się odsunąłem, nie mówiąc nic, robiąc wszystko by nie pokazać targających mną emocji, stojącej naprzeciw szatynce.


__
Bądźmy szczerzy, nie wiedziałam sama jak zacząć.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka
Pomachałem Akiemu, gdy tylko zobaczyłem go na szkolnym korytarzu. Przywitał się ze mną na migi... A ja tyle razy mu powtarzałem, że wolę pisać, niż pokazywać! Bo tak naprawdę... Nie radziłem sobie z migowym doskonale. Czasem myliły mi się gesty, więc po prostu wolałem pisać. Ale skoro nauczył się go dla mnie? Nie chciałem mu sprawiać przykrości, zwłaszcza, że czasem pokazywał mi różne rzeczy, zamiast po prostu mówić. Zaproponowałem, byśmy poszukali Haruki. Nawet po zniknięciu Ayano trzymaliśmy się razem... Musieliśmy, przecież zaginęła bez wieści, zostawiając nas samych.
Nie mogłem uwierzyć własnym oczom, widząc ją tuż przy naszym koledze... Szarpnąłem Akiego za rękaw. Czy on... Na pewno widzi to, co ja?

---

Stara, a nawet moja dawna szkoła. Tutaj byli wszyscy których uwielbiałam, a nawet moi trzej przyjaciele. Choć jakoś się zmieniłam, i nawet tego nie odczuwam. Stałam na korytarzu szkolnym, mając nadzieję że mnie nikt znajomy nie spotka. Odkręciłam się na pięcie i zauważyłam stojącego przede mną Haruke. Wytrzeszczyłam oczy ze zdumienia, rozejrzałam się i zobaczyłam też Haku wraz z Aki. Przełknęłam głośno ślinę. Jestem skończona! Rozpaczliwie w myślach szukałam, jakiegoś rozwiązania. Drgnęłam, i znowu stanęłam bez ruchu. Nie wiedziałam co powiedzieć. Czy przeprosić, czy zwyczajnie w świecie olać. Ale ja taka nie jestem.. A może i jestem. Nie wiem. Patrzyłam się na Haruke, z sumieniem, i z rozpaczą. Ale nie odważyłam się, zacząć zdania.

---

|| Haruka ||

Odwróciłem wzrok, zaraz napotykając spojrzenie Haku i Akiego. Nie wątpię, że tylko ja byłem teraz w szoku. Uśmiechnąłem się nikle do chłopaków, raczej niemrawo. Nie wiedziałem co robić, liczyłem w pewnym sensie, że nie będę musiał zaczynać tej rozmowy, ale chyba nikomu nie było ku temu śpieszno. Spojrzałem znów na brązowowłosą.
- Witaj znów, siostrzyczko. - powiedziałem cicho, wyciągając w jej stronę dłoń. Tak, jednak nie potrafiłem się gniewać. To bolało, gdy odeszła  ale... To minęło, prawda? Mam tylko nadzieję, że jesze może być jak dawniej. To chore, ale znów chcę byśmy byli rodziną, nie ważne co się wydarzyło.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Byłam w szoku. Haruka, skierował wzrok na chłopaków, poszłam za jego śladem. A oni stali jak z kamienia, znów przełknęłam ślinę. Wróciłam wzrokiem na Harukę, a on się ze mną przywitał, jakby od tych wszystkich lat nic się nie stało. Spojrzałam się na niego z niedowierzaniem, a potem mój wzrok poszedł na jego rękę którą wysunął. Ja swoją niepewnie wysunęłam, i podałam mu.
Witaj, bracie.. - Szepnęłam żeby nikt inny wokół nie usłyszał.
Nie potrafiłam z nim normalnie rozmawiać, wiem jak oni tęsknili. Nie miałam odwagi się do nie uśmiechnąć, zrobiłam się miękka jak wata cukrowa. Nic nie potrafiłam mu zdradzić.

---

|| Haruka ||

Uśmiechnąłem się do niej, po czym po prostu szybko ją przytuliłem. Miałem tylko nadzieję, że ludzie nie patrzyli się na nas dziwnie, w końcu nie byłem nazbyt towarzyski. Szybko wypuściłem dziewczynę, jednak nie pusczając jej dłoni.
- Stasznie jesteś niska. - powiedziałem rozbawiony. Nawet nasz Haku był od niej wyższy. Co z tego, że jak na dziewczynę i tak była wysoka, była częścią rodziny, więc patrzyłem na nią inaczej, a względem  członków naszej tajemniczej organizacji była niska. Aż miałem ochotę się wyszczerzyć, jednak się od tego powstrzymałem w tym momencie. - Chodź. - rzuciłem jeszcze i czym prędzej pociągnąłem ją do pozostałej dwójki, która zresztą stała tak, jak wcześniej.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka
...Jak? Czemu? W ogóle, co się wokół dzieje?
Ayano, kochana siostrzyczko, to naprawdę ty? Patrzyłem z niedowierzaniem, podobnie Aki, jednak widząc reakcję Haruki wiedziałem, że jednak się nie mylę. Pokazał na nas i po chwili mieli zamiar do nas podejść... Nie zwracając uwagi na to, co pomyślą inni uczniowie (w końcu i tak nigdy tego nie robiłem), puściłem się pędem w ich stronę i po chwili już obejmowałem Ayano mocno. Tu nie potrzeba było słów... Oni wszyscy wiedzieli.
Tajemna Organizacja znów była w komplecie.
Nawet, jeśli tęskniliśmy, jeśli byliśmy tak na nią źli przez to, że odeszła. Nawet, jeśli z oczu teraz płynęły mi łzy, to wszystko się nie liczyło, nie? To najszczęśliwszy dzień w moim życiu, gdybym mógł, wykrzyczałbym to...
W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, co robię. Puściłem biedną Ayano i otarłem łzy rękawem, jak zawsze, po czym uśmiechnąłem się do niej.

---

Zauważyłam jak Haruka do mnie się uśmiechnął i przytulił. Zachowuje się jakby nic się nie stało. Szczerze może i dobrze. Szybko mnie wypuścił z objęć ale trzymał mnie za rękę. Powiedział że strasznie niska jestem, naburmuszyłam się na tą odpowiedź ale potem lekko się uśmiechnęłam.
- Wcale taka niska nie jestem.. - Oznajmiłam mu.
Wyglądał jakby nad czymś rozmyślał, stałam i czekałam. Ale szybko rzucił "chodź", i mnie pociągnął w stronę Haku i Aki. Ale zanim do nich dotarliśmy to Haku do nas podbiegł, i mnie przytulił. Wiem że tęsknił, wiem co im zrobiłam ale czy oni są wstanie mi wybaczyć. Wtedy Haku się ode mnie odsunął i otarł rękawem łzy i się do mnie uśmiechnął. Odwzajemniłam uśmiech. Aki bezczynnie stał jakby nie wierzył w to co widzi..

Ostatnio zmieniony przez Eminaria (01-01-2014 o 19h26)

---

Stanąłem jak wryty, Haku trzymał mnie za rękaw, a ona tam była, tak po prostu nasza Ayano. Haku podbiegł i się do niej przytulił, a ja? Stałem i patrzyłem, nie wiedziałem co zrobić, z jednej strony się cieszyłem, ale z drugiej byłem zły że zostawiła nas bez słowa. Zacisnąłem dłonie w pięści, wraca sobie jak gdyby nigdy nic.Unikałem jej wzroku jak ognia, nie wiedziałem co robić, byłem taki zły. Kilka dni po jej zniknięciu nie jadłem, nie wychodziłem z domu, gdyby nie Haku i Haruka było by źle, a ona teraz jak gdyby nigdy nic wraca. Poprawiłem okulary, wbiłem wzrok w podłogę.
- Witaj Ayano
Spojrzałem w okno, podszedłem do niego, tak za nią tęskniłem, a teraz nie wiem co zrobić. Miałem ochotę krzyczeć i jednocześnie ją przytulić, była taka śliczna, nasza siostrzyczka wróciła, a ja patrzyłem na nią nieco nieprzytomnym wzrokiem. Co jeśli ona znów zniknie i już nigdy nie wróci?

Aki, jakoś był roztargniony emocjami. Rozumiem. Spuściłam głowę i patrzyłam się na swoje buty i jednocześnie na podłogę. Tak, tak moja wina. Z zawahaniem się podniosłam głowę, ale Aki unikał mojego wzroku więc, skierowałam na chwilę na okno, ale potem na podłogę. Przywitał się, ja nawet nie czuję już jak się cieszę, ale to jest nadal inne uczucie od szczęścia.
- Witaj, Aki... - Mruknęłam głośno.
Mój wzrok był z kamienia, a ja stałam jak sparaliżowana. Zauważyłam jak Aki podchodzi do okna i jakby rozmyślał o czymś. Ale nadal czekałam, jak wyrzuci swoje rozżalenia. Chyba że nic mi nie powie..

---