Opowiadanie nie jest moje, wprowadziłam kilka zmian. (oryginał)
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
W środku pewnego brytyjskiego lasu znajduje się straszny dwór. Często jest odwiedzany przez nastolatków szukających przygód. Ale czemu akurat tam? Powód jest prosty - każdy kto wrócił z tego miejsca twierdził iż mieszkają tam duchy, wilkołaki, wampiry i inne mistyczne kreatury.
Prawda jest inna - nie znajdzie się tam wilkołaków czy wampirów. Miejsce dla siebie znalazły tylko duchy.
Ci ludzie, którzy żyją po śmierci szczerze są zmęczeni wszystkimi wizytami. Dlatego zawsze wszystkich straszą. A czy naprawdę są złe i straszne? Nie koniecznie. Nie mają nic do ludzi. Znaleźliby dla nich jakieś wolne pokoje.
Tymczasem grupka przyjaciół zmęczona swoimi okropnymi rodzinami ucieka razem z domu. Razem poszukują schronienia. Bezskutecznie. W końcu postanawiają wybrać się do domu, w którym rzekomo straszy.
Jak się wszystko potoczy? Czy nastolatkowie przestraszą się mieszkających tam istot? To wszystko zależy od nas.
Link do zewnętrznego obrazka
Wcielamy się w role duchów mieszkających w opuszczonym domu i nastolatków mających dość swoich rodzin.
Zwyczajni ludzie uciekają grupką z domów i razem szukają schronienia w opuszczonym domu. Duchy w nim mieszkające już na wstępie próbują ich wystraszyć. Reszta zależy od nas.
Link do zewnętrznego obrazka
1. Przestrzegamy ogólnego regulaminu forum.
2. Jeśli się zapisujemy, to piszemy do końca.
3. Jeśli chcecie możecie zmienić to w jakiś horror, jednak żeby nie było, że duchy pozabijają nastolatków xD (jednak proszę, żeby nadal było to zgodne z regulaminem)
Link do zewnętrznego obrazka
Dziewczyny:
Duch ~ Misiasta jako Haruka Anzai
Duch ~ Victoriaxbell jako Vicki Bell
Człowiek ~ Evely jako Erie Bonfict
Człowiek ~ Ewangelin jako Lena Clark

Chłopcy:
Duch ~ Yoshiko jako Goemon
Duch ~ Werja jako Sheyn Rain
Człowiek ~ Olga31082000 jako Ivan Labiediew
Człowiek ~ Erzsebet jako Felix
Link do zewnętrznego obrazka
Imię i nazwisko
Data Urodzenia
Wiek (15-17)
Charakter (krótko)
Wygląd (zdjęcie (prawdziwe lub A&M))
Dane Dodatkowe (nie wymagane)
*Do ducha dodajemy powód śmierci i ewentualnie datę*

Link do zewnętrznego obrazka
Imię i nazwisko
Vicki Bell
Data Urodzenia i Śmierci
Urodziłam się 30 Marca 1997 r., a dzwony śmierci wybiły 13 Czerwca 2011 r.
Powód Śmierci
W dniu, w którym w szkole była impreza na którą każdy miał przyjść przebrany zamordowano ją, gdy z niej wracała.
Wiek
Mam 16 lat.., a w dniu mojej śmierci miałam 14 jednak dalej liczę, że się starzeje..
Charakter
Wiecznie uśmiechnięta nastolatka, przez pierwszy rok po śmierci nikt nie zobaczył na jej twarzy uśmiechu, teraz jest już przyzwyczajona do bycia duchem. Bardzo szybko się zaprzyjaźnia, lecz bardzo szybko można wyprowadzić ją z równowagi. Trudno zdobyć jej zaufanie, a jeszcze trudniej je odzyskać.
Wygląd
Link do zewnętrznego obrazka
Dane Dodatkowe
* lubi patrzeć w gwiazdy,
* umarła przebrana w czarnego anioła ze sztucznymi skrzydłami, po śmierci skrzydła stały się prawdziwe,
* kocha grać na skrzypcach i robi to, w każdej wolnej chwili.

Ostatnio zmieniony przez victoriaxbell (11-07-2013 o 13h04)

Imię i nazwisko: Więc pytasz się, jak się nazywam, tak? Ale po co ci to wiedzieć? Chcesz mnie śledzić? Zabić? Zgwałcić? Dobra, nie panikuję już. Zwę się Ivan Labiediew. Taka informacja cię satysfakcjonuje?

Data Urodzenia: I znowu chcesz coś o mnie wiedzieć, ech... Urodziłem się 9 listopada, 17 lat temu. W sumie, dużo już żyję na tym świecie... Po co ja ci w ogóle o tym opowiadam?!
 
Wiek (15-17): No przecież dopiero co powiedziałem, że urodziłem się 17 LAT TEMU. Czytanie ze zrozumieniem się przydaje, na serio.
   
Charakter (krótko): Jestem zwyczajną, zwariowaną nastolatką. Aj, sorki, to status mojej koleżanki na fejsie. Nie powinienem wam tego pokazywać, haha.
A więc, jestem typowym pesymistą. Nic mi nigdy nie pasuje, jestem kapryśny jak panienka i lubię się fochać o byle co. Kłamanie i czerwienienie się też wychodzi mi całkiem dobrze. Nie dla mnie są głupie pomysły i spontaniczne wypady. Wiecie, tchórzem trzeba się urodzić.

Wygląd (zdjęcie (prawdziwe lub A&M)): Tutaj macie moje zdjęcie. Mordka ja ta lala.

Dane Dodatkowe (nie wymagane): Chodzi wam o kilka faktów o mnie, zgadza się? I tak wam już dużo powiedziałem, więc spoko...
- Panicznie boję się wody. Nie wejdę do żadnego basenu, jeziora czy morza, jeśli woda sięga mi powyżej pasa.
- Jestem biseksualny, co jest dla mnie lekko stresujące. Każdy mi się podoba i czuję się dziwnie w towarzystwie swoich atrakcyjnych znajomych.
- Łatwo się czerwienię i jestem raczej wstydliwy.
 

Link do zewnętrznego obrazka
||G o d n o ś ć||~Goemon, nazwiska już dawno nie pamięta
||D a t a   ś m i e r c i||~6 marzec, 1002 rok
||W i e k||~18 lat w czasie śmierci
||P r z y c z y n a   ś m i e r c i||~Utonięcie
||P o c  h o d z e n i e||~Japonia, Kyoto
||W z r o s t||~165 cm
||C h a r a k t e r||~Cichy i spokojny, ale od dawna zmęczony monotonią życia w starym domu. Sam uważa się za "zbłądzoną duszę" a nie ducha. Dostojny, wyniosły i trochę despotyczny.
||C i e k a w o s t k i||~Kocha śpiewać. To jego ulubione zajęcie. || Pochodził z bardzo znanego rodu samurajów. || Wszędzie zostawia za sobą kałuże wody.
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (08-07-2013 o 21h18)

Dziewczynę-człowieka poproszę.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

| Imię : Erie  |

| Drugie imię : Vanessa |

| Nazwisko : Bonfict |

| Data Urodzenia : 18.04.1996

| Wiek : 16 lat |

| Rasa : Człowiek |
Link do zewnętrznego obrazka

| Płeć : Kobieta |

| Orientacja : Heteroseksualna |

| Charakter: | Przeważnie jest spokojna, ale potrafi być dzika i emocjonalna. Jest także wrażliwa, mimo wyglądu i pozorów. Jeśli tylko tego chce, lub sytuacja tego wymaga może nas ostro potraktować. Jej słowa są niczym nóż. Niektórzy mówią, że ma "hipnotyzujące oczy".

| Wygląd: |
Często zmienia swój image, głównie włosy.
Link do zewnętrznego obrazka
Dodam też wygląd anime.  Czuję się nieswojo widząc, że wszyscy mają wygląd anime, a ja nie.
Link do zewnętrznego obrazka


| Ciekawostki: |
~`Gdy była mała miała wizję, w której widziała swoją ciotkę, a właściwie jej ducha. Następnego dnia dowiedziała się, że jej ciocia nie żyje.
~`Ma brata, ale go nie zna.
~`Widzi księżyc większy, niż widzimy go my
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Evely (11-07-2013 o 20h59)

Imię: Lena
Nazwisko: Clark
Wiek: Urodziłam się w pogodny dzień 1 maja. Mam teraz 17 lat


Charakter:
Jestem pogodna i zawsze wesoła. Niczego się nie boję. Kocham zawiązywać nowe znajomości obojętnie z kim. Mam oryginalne poczucie humoru. Ubieram się w to co mam pod ręką ,nie stroje się nigdy jakoś specjalnie. Nigdy się nie złoszczę ani nie wstydzę. Cieszę się chwilą.
Wygląd:
 

Lubię:
- Horrory
- Nawiedzone domy
- Swoich znajomych
- Dubstep i rock
- Pielęgnować rośliny

Nie lubię:
- Śpiewać
- Debili
- Reklam
- Ponurych myśli

Ciekawostki:
- Jej ojciec jest sławnym aktorem
- Matka umarła gdy miała 15 lat
- Jest w połowie Japonką

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (12-07-2013 o 10h16)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka
Imię i nazwisko
Felix Jones
Data Urodzenia
10.07
Orientacja
Bi
Link do zewnętrznego obrazka
Wiek
16
Charakter
Troszkę irytujący szesnastolatek z ogromną ilością pozytywnej energii. Bywa czasem złośliwy ale w ten sposób okazuje swoją sympatię do innych.
Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Erzsebet (11-07-2013 o 16h22)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Dzień jak każdy.. Nasza czwórka – każdy w innym miejscu. Każdy jest zajęty czymś innym. No, ale co robić jak jest się duchem? Przez cały dzień nie widziałam nikogo z pozostałej trójki. Sama cały dzień w pokoju, który sobie wybrałam. Zwykle, gdy zbliżał się wieczór, a potem noc - byłam bardziej ożywiona, po prostu lubiłam ciemność. Wzięłam ze stojaka swoje skrzypce i zagrałam swoją ulubioną melodię. Nie pamiętam już skąd ją znam, musiałam ją usłyszeć jeszcze przed śmiercią. Po chwili postanowiłam przejść się do pokoju Goemona. Lubię z nim rozmawiać, ponieważ umarł najdawniej z nas i często ciekawie opowiada wydarzenia z jego czasów. Przeszłam przez długi, stary hol, aż doszłam do drzwi od pokoju Goemona. Zapukałam w nie i czekałam na odpowiedź.

Ostatnio zmieniony przez victoriaxbell (10-07-2013 o 23h52)

Goemon
Wyglądałem akurat przez okno. Tamten wieczór wydawał się jakiś dziwny, tajemniczy i pociągający. Jakby miało stać się coś przełomowego. Ledwo oderwałem wzrok od księżyca, gdy usłyszałem pukanie. Od razu wiedziałem, że to Vicki, bo jeszcze chwilę temu grała na skrzypcach. Naprawdę kocham słuchać jej muzyki.
-Wejdź, panienko. - zaprosiłem ją do środka, a sam zająłem miejsce na starym i zniszczonym fotelu, które przesiąkł już ode mnie wodą. - Czujesz to, Victorio? Jakby miało stać się coś niepowtarzalnego? Niepowtarzalne rzeczy są nad wyraz przyjemne.

Link do zewnętrznego obrazka
Gdy Goemon mnie zaprosił, weszłam i zastałam go na jego fotelu, który nie był już w najlepszym stanie.
- Zawsze gdy mają nadejść ludzie moje skrzydła szarzeją na końcach, tak jest i teraz - powiedziałam wskazując na moje skrzydła, po czym nimi zatrzepotałam - ale także czuję, że nie jest to.. zwyczajne - powiedziałam podchodząc do okna.
- Nie widzę nadchodzących nastolatków, może tym razem moje skrzydła się mylą - powiedziałam starając się wypatrzeć ludzi wśród drzew.

Lena Clark
- Chodźcie to już niedaleko! - krzyczałam uradowana. Nie mogłam się już doczekać by  zobaczyć ten piękny stary dom obrośnięty bluszczem. Przynajmniej tak mówiła starsza pani z miasteczka.
-Staruszka mówiła że tam straszy ale my się nie boimy co nie? - zapytałam pełnym emocji głosem -. Będziemy mieszkać w nawiedzonym domu! - z radości aż podskoczyłam i zaczęłam się śmiać. Ciekawe czy naprawdę tam straszy. Jeśli tak to bym chciała poznać tamtejsze duchy. Może są one przyjazne i nam nic nie zrobią? Albo to są te potworne duchy cały czas straszące i znęcające się nad mieszkańcami. Każde z nas uciekło z domów. Nie wiem dokładnie z jakich powodów inni się zmyli. Ja po prostu musiałam się uwolnić od macochy która mnie nie kochała i ojca który nigdy nie miał dla mnie czasu. To okropne być córką miliardera. Nawet prośba o to bym chodziła do normalnej szkoły była nie do pomyślenia. Jednak uparłam się i poszłam bo chciałam być normalna. Nie pasuję do snobów z szkół dla bogatych ludzi. W ten sposób poznałam moich kochanych znajomych i tylko dzięki nim może w końcu ojciec się przejmie tym co robię. Zwróci na mnie uwagę. Może będzie mnie szukał? Z zamyślenia wyrwał mnie krzyk pełen entuzjazmu :
- Jesteśmy! Jaki on piękny!
Faktycznie był piękny. W promieniach słońca bluszcz błyszczał na ścianach. Huśtawka przed domem się lekko kołysała pod winogronami które rosły po poręczy. Co najdziwniejsze dom był wspaniale utrzymany. Dziwne - pomyślałam ale pobiegłam za resztą.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (11-07-2013 o 12h26)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka

Nagle zobaczyłam kilkoro nastolatków którzy zbliżali się do domu.
- A jednak! Goemonie, spójrz - powiedziałam wskazując na widok za oknem. Nagle usłyszałam otwierające się drzwi. Przecież oni jeszcze nie podeszli do domu na tyle blisko by je otworzyć.. Wyszłam z pokoju i ruszyłam korytarzem. Tam zobaczyłam Haruke.
- Oni już weszli czy to ty chcesz się z nimi trochę pobawić? - spytałam śmiejąc się. Niby cieszyłam się, że ktoś tu nareszcie przyszedł, jednak nie miałam ochoty nikogo straszyć..

Erie Vanessa Bonfict

   Lena jak to Lena bardzo się nakręciła. Cały czas mówiła tylko o tym domu i tylko o nim. No ile można!? Kiedy doszliśmy Lena znów jak to ona zaczęła go wychwalać jaki to on piękny, jakie tam duchy będą, czy tam w ogóle straszy? Denerwowało mnie to, ale postanowiłam to jakoś przetrwać. Lepsze to niż coś innego, a dobrze wiecie o czym mówię. Chciałabym wiedzieć, co reszta myśli o tym "strasznym domu"...

Link do zewnętrznego obrazka

Haruka poszła do swojego pokoju a ja postanowiłam się im przyjrzeć. Więc po prostu pomyślałam, że nie chcę by mnie widzieli i już mogłam swobodnie, niezauważenie nawet przechodzić obok nich, jednak ja tylko stanęłam w otwartych drzwiach. Była ich czwórka. Jeden chłopak miał czarne włosy i.. niezbyt miły wyraz twarzy.. Drugi chłopak także nie był blondynem i na pierwszy rzut oka wydawał się milszy od pierwszego. Druga dwójka to dziewczyny. Jedna miała zielone włosy, druga kilka kolorów których nie mogłam zidentyfikować przez ciemność, która otulała okolice. Odwróciłam się i z powrotem ruszyłam do góry. Tam zapukałam do pokoju Sheyna, którego jeszcze dzisiaj nie widziałam.
- Mamy gości! - krzyknęłam po czym ruszyłam w stronę okna, które znajdowało się na końcu korytarza i jeszcze raz przyjrzałam się nastolatkom.

Goemon
Uśmiechałem się pod nosem, wyglądając przez okno na nadchodzących ludzi. Dawno nikt nas nie odwiedzał, więc nie mogłem się doczekać by ich poznać.
Oby tylko nie zezłościli się, że jest taki nieporządek, a sufit i podłoga przeciekają. - spojrzałem na wielką kałużę wody pode mną, która powoli wsiąkała w drewniany parkiet i prawdopodobnie skapywała na parterze. Nie chciałem wychodzić ich przywitać. Czułem, że dziewczyny wolały to zrobić, więc ja tylko rozłożyłem się w moim fotelu i zacząłem się zastanawiać nad repertuarem muzycznym dla gości.

Alexander Mustang

- Ten dom wcale nie jest piękny - mruknął pod nosem Alex, patrząc na swoich towarzyszy wręcz zabójczym spojrzeniem. - I Lena, po kiego my tu przyszliśmy? Przecież w tym miejscu podobno straszy. Nasz Felix się przestraszy, kiedy jakiś duch wyskoczy spod kanapy.
Uśmiechnął się złośliwie w stronę swojego przyjaciela.

Felix Jones

Był już nieco zmęczony tą wędrówką i nie miał siły na oglądanie domu z każdej strony. Chciał już po prostu iść spać! Jednak uwaga kolegi nieco go ożywiła. - Al, nie martw się o mnie, dam sobie radę! I dobrze Ci radzę, nie oglądaj się za siebie. To się może dla Ciebie źle skończyć.
Podszedł do drzwi.
-To co? Idziecie czy nie?

---

Alexander Mustang

- Idziemy, idziemy - mruknął Alex, uśmiechając się pod nosem. - Ale dalej nie rozumiem, czemu musimy iść akurat tutaj. Rozumiem, że jesteśmy zbuntowanymi nastolatkami, którzy uciekli z domu. No kurde, przecież mogliśmy iść do kina albo do parku, a nie każdy postanowił zsikać się w majtki i tak po prostu iść do Nawiedzonego Domu - prychnął pod nosem. - Brawa za pomysłowość kochani.

Lena Clark
- No ale by było nam wtedy zimno. Nie mielibyśmy dachu nad głową i miejsca w którym można spać. A ci z kina od razu by powiadomili naszych rodzicach. - bolało ale trzeba mówić prawdę. Nie można żyć marzeniami o tym świecie czasem po prostu trzeba być praktycznym. Świat jest okrutny i nie lituję się nad słabszymi on po prostu ich miażdży. Weszłam do domu z twarzą poważną ale oczami pełnymi emocji rozglądającymi się i pragnącymi zobaczyć coś nienaturalnego.
-Rozejrzyjmy się lepiej po całym domu może coś znajdziemy ciekawego. Ja idę na górę. - powiedziałam i ruszyłam w stronę schodów. Chciałam obejrzeć ten piękny, stary dom. Weszłam do jednego z pokoi na górze. Stał tam fotel i co najdziwniejsze wszędzie była woda nawet na tym nieszczęsnym fotelu. Rozejrzałam się dokładnie i zauważyłam okno. Podeszłam do niego i spojrzałam.
- No proszę, proszę piękny widok... - nie zdążyłam nic więcej powiedzieć gdyż usłyszałam za sobą kroki.Patrzyłam jednak się uparcie w okno. Może tego kogoś spłoszę - pomyślałam i tylko czekałam.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (11-07-2013 o 20h40)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka

Jedna z dziewczyn weszła do domu i ruszyła na piętro, na którym znajdowały się nasze pokoje. Po chwili weszła do pokoju Goemona więc poszłam za nią dalej myśląc o tym, że nie chce być dla nikogo z nich widoczna. Lecz po chwili pomyślałam, że skoro już ktoś tu jest warto ich trochę postraszyć. Siłą woli kazałam moim krokom być słyszalnymi dla ich uszu. Gdy już weszłam do pokoju zobaczyłam dziewczynę, która patrzała przez okno, oraz Goemona, który spokojnie siedział na swoim fotelu i się jej przyglądał. Podeszłam do niej bardzo blisko po czym dotknęłam jej ramie swoją zimną dłonią i całe jej ciało owiałam chłodnym powietrzem. Poczułam jak moje skrzydła zadrżały... tak dawno nie używałam tych umiejętności...

Erie Vanessa Bonfict
- Chyba po raz pierwszy muszę Ci przyznać rację, Alex. Ten dom nie jest piękny, ale znasz Lenę. Nakręca się i to bardzo.
   Nie miałam wyboru i snułam się za resztą. Matko kochana! Ile można łazić. Miałam ochotę się walnąć na łóżko. Nagle usłyszałam skrzyp schodów - typowa scenka z horroru. I zobaczyłam ją! Kanapę! Od razu padłam na sofę i odetchnęłam z ulgą. Widziałam, jak reszta się mi przygląda. Nie były to spojrzenia zdziwienia, takie jakie widziałam zazwyczaj. Wiedziałam, że myślą: Ona chyba zwariowała bardziej niż zawsze, odkąd weszliśmy do tego domu. Ale co mi tam. Tylko wariaci są coś warci!

Goemon
Gdy tak siedziałem w fotelu i czekałem, nagle do mojego pokoju weszła niewielka dziewczyna. Widziałem jak zdziwiła się na widok wody na podłodze i aż zrobiło mi się trochę głupio. Ale gdybym tylko wiedział wcześniej, że będziemy mieć gości to bym to... poprosiłbym kogoś by to posprzątał. Dziewczyna podeszła spokojnie do okna. Czemu w ogóle się nie bała? Nie wiedziała, że są tu duchy i zbłądzone dusze? Zaraz za nią zobaczyłem Vicki, prawdopodobnie w swojej niewidzialnej postaci, bo nie została zauważona, Widocznie chciała nastraszyć gościa. Uśmiechnąłem się pod nosem i pokiwałem głową z aprobatą a sam wtopiłem się w podłogę i przeniosłem na parter. Były tam jeszcze trzy osoby. Ach, jakże byłem szczęśliwy! Ktoś nowy do słuchania mego śpiewu! Zawisłem na głową ponurego chłopaka w dziwnym goglach. Miałem nadzieję, że nie obrazi się, że trochę na niego pokapię? Nie mogę opanować tej wody lecącej z mojego niematerialnego ciała! W każdym razie wziąłem głęboki wdech i uraczyłem młodzież starą, japońską kołysanką. Moją ulubioną.